ทิวลิปสีชมพู

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

mao ra

สวัสดีคร่า....

ขอต้อนรับสู่..ทิวลิปสีชมพู..

อ่านแล้วเม้นนะคะ มีปัญหาอะไรสอบถามได้นะคะ

เนื้อเรื่อง

"ทิวลิป...คบกับพี่นะ..."
"ค่ะ..อะไรนะOoO..."   หัวใจเต้นโครมๆครามๆอย่างไม่มีการที่วคิดว่าจะหยุดเต้นง่ายๆ
"พี่หลงรักในความบริสุทธิ์ของเธอมานานมากแล้ว..ทั้งความเมตตาการุณ...ความมีน้ำใจ และความน่ารักที่เธอมีอยู่....ได้โปรด....คบกับพี่นะ..."


.....ผ่านไป2อาทิตย์แล้วสินะที่ฉันเป็นแฟนกับพี่เกมส์ เฮ้อ...ไม่น่าเชื่อว่าพี่เกมส์จะมาหลงชอบฉันทั้งๆที่ฉันไม่เคยพูดจาหรือแม้แต่เอ่ยปากใดๆทั้งสิ้นกับพี่เขาเลย
ทำไมนะ........

"ทิวลิป...พี่มารอหน้าบ้านแล้วนะ...." 
"ค่ะ...แปปนะคะ...ทิวจะลงแล้วค่ะ..."  ฉันกดวางโทรศัพท์แล้วรีบวิ่งตรงไปที่หน้าบ้าน

"แฮ่กๆ....ทำไม...วันนี้....พี่เกมส์...ถึงมาหาทิว...ถึงที่บ้านล่ะคะ..."
"คือ...เอ่อ..."
"โอ้ยย...พี่มัวแต่อ้ำอึกอยู่อย่างนี้แล้วเมื่อไหนจะได้พูดล่ะคะ...รถเมล์มาแล้วนู่น.."
ฉันพูดพลางชี้ไปที่รถเมล์ที่กำลังจะออก

ระหว่างทางเราไม่ได้คุยอะไรกันเลย ทำไมฉันถึงรู้สึกแปลกๆขึ้นมาได้นะ..จะเกิดอะไรที่ไม่คาดเกิดขึ้นมั้ยเนี่ย......

"เอ่อ....คือ...พี่อยากจะ...บอ.."
"ทิวลิปปปปป...มาช้าจังเลยยยย..." ดิวเพื่อนทอมของฉันเข้ามาขัดจังหวะ วะ..!!!!แล้วเมื่อไหร่ตูจะตรัสรู้ออกวะเนี่ย......

"ไว้บอกวันหลังแล้วกัน..." พี่เกมส์พูดแค่นั้นแล้วเดินจากไป...อะไรกัน....ทำไมพี่เค้าเมินเฉยฉันอย่างนี้....เมื่อก่อนเห็นคอยมาประคองใครจับจัวก็ไม่ให้จับ....

กลับตารปัตรเฉยเลย...มันคืออะไรกันน....โลกไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย...เข้าข้างฝ่ายเดียววว....ก็รู้ว่าความลับไม่มีในโลกแล้วจะปิดบังเพื่ออะไรกัน...ฉันต้องรู้ให้ได้...

เย็นวันนี้ฉันตรงหรี่เข้าไปดักรอที่หน้าห้องม.6/3 ห้องพี่เกมส์

โป๊ะเช้ะ!!!! พี่เค้ามีอะไรปิดบังฉันแน่ๆ วันนี้ไม่ไปรับฉันที่ห้อง ยังแอบมานั่งอยู่กับผู้หญิงสองต่อสองได้ยังไง....น้ำตาดันไหลออกมาในไม่กี่นาที

ฉันเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าพี่เกมส์ พี่เขาจู๋จี๋อยู่กับ พี่เฟริส์ ผู้หญิงที่แอบปิ๊งพี่เกมส์มาก่อน...

ฉันเอามือทุบโต๊ะ1ทีแรงๆ.... พี่ทั้ง2เงยหน้าขึ้นมา

พี่เกมส์ถึงกับตกใจที่เห็นฉันอยู่ตรงหน้ารีบปล่อยมือพี่เฟริส์ออก...

ส่วนพี่เฟิรส์ ก็ทำหน้าแสยะยิ้มอย่างไม่ใยดี พร้อมทั้งปริปากพูดอีกว่า

"มาอีกแล้วหรอ...จะทนได้ถึงกี่น้ำกัน..ยัยหน้าจืด!!!!" พี่เขาพูดอย่างไม่ใยดี
"เอ่อ...ทิว...พะ..พี่.."
"ไม่ต้องพงไม่ต้องพูดมันแล้วค่ะ เราจบกัน..พอกันที...ที่พี่ทำแบบนนี้มันสนุกมากนักใช่มั้ยที่ได้แกล้งคนน่ะ มีหัวสมองคิดบ้างเซ่....ฮือๆๆ...อึก..ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ไม่เคยรักทิวเลยใช่มั้ย..."
"............."
"บอกมาสิ..." ฉันเข้าไปเขย่าตัวพี่เกมส์ โดยมีพี่เฟริส์มองอย่างอึ้งๆอยู่ข้างๆ

"พี่...พะ..พี่...พี่ขอโทษ...พี่ชอบทิวลิปนะ..ทิวลิปเป็นคนดี น่าทะนุทะนอม...แต่ทิวลิปมันขาวเกินไป...พี่เฟริส์เค้ามีสีสันทำให้พี่อยากจะลิ้มลองมันดู...."

เกิดอาการเงียบกันหมด ตอนนี้ทุกคนเริ่มทยอยออกจากห้องกันได้เยอะแล้ว
และแล้วพี่เฟริส์ก็เป็นคนทำลายบรรยากาศแสนจะอึดอัดนี้ออก

".....ทิวลิป...ปล่อยพี่เกมส์ให้พี่เถอะนะ...."
"...."
"นะ..."
ฉันสบัดหน้าแลววิ่งออกมา น้ำตาก็ไหลพรากๆไปด้วย

ทำไมนะกับคนที่รัก...รู้จัก ยังทำกันได้ถึงขนาดนี้

แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่จะไปรักคนที่ไม่รู้จัก....

โอเค..ฉันยอมรับได้แล้ว....ต่อจากนี้ไป....จะไม่รัก

ไม่ชอบ

ไม่เกลียด

ไม่อิจฉา

ไม่ริษยา

ไม่เกรงกลัว

ไม่หลงเชื่ออะไรอีกต่อไปแล้ว....พอกันที!!!!!!

ฉันใช้มือปาดน้ำตาแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ...

ฉันกวักน้ำจากอ่างขึ้นมาขัดๆถูๆบนใบหน้า ทำไม..เวลาเรามีความรักต้องเจ็บทุกคราวด้วยนะ....

--ต่อจากนี้..จะไม่เจอกันแล้ว..ไม่มีแล้ววันที่ดีอย่างเมื่อวาน...ไม่มีมือ..ที่คอยกุมมือกัน...ไม่มีวัน...ที่เรานั้น...จะเหมือนเดิม...----

ไม่อีกแล้ว

ไม่อีกต่อไป

ไม่มีพี่เค้าคนนั้น

ไม่มีความทรงจำดีๆในเวลาอันสั้นๆ

เพียงแค่เอื้อมมือไปดึงไฟแช็กมา...ก็ทำให้เราเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้....

พี่ที่ฉันรัก

พี่ที่ฉันเคารพ

พี่ที่ฉันชอบ

พี่ที่ฉันคอยเอาใจ....

มันคืออะไรกัน...ในเวลาแค่นี้....ทำให้เราเปลี่ยนไป.....

คือคำว่าทรยศ

หักอก

หรือเป็นเพียงเกมส์ที่คน2คนเล่นกันแล้วเกมส์เกิด โอเวอร์ขึ้นมากระทันหัน

มันจะไม่เกิดอีกแล้วกับฉัน

มันจะไม่มีอะไรกับฉัน

มันจะไม่สำคัญกับฉัน

มันจะไม่ใช่คนที่ฉันจะรักอีก่อไป...ตราบนานเท่านาน....

รักและเคารพ

                พี่เกมส์...

ตัดใจได้...แลวทิ้งมันไปซะ!!!!!!!อย่าไปรั้งมันไว้....///