วันที่ 6 มีนาคม ปีพุทธศักราช 2573 เวลา 14:00น. รัฐฟลอริด้า งาน E3 ปี 2030
งานนี้เป็นงานคอนเฟอเรนท์เกมๆหนึ่งที่ผมตั้งหน้าตั้งตารอตั้งแต่อุบัติเหตุเครื่องบินตกเมื่อ 2 เดือนก่อน พ่อบอกว่าให้มาที่งานนี้ก่อนที่จะเสียชีวิตนี่นะ เฮ้อ....
" ทุกคนกดรับ Include ที่ส่งไปด้วยนะครับ " เสียงดังมาจากภายในหัวของผมและมีข้อความเด้งขึ้นมาจากคอนแทคเลนส์ตาของผม ข้อมูลจำนวนหนึ่งถูกส่งมาโดยTrackของพิธีกรซึ่งผมยังไม่ได้เปิดดูขอรอเขาอธิบายเสร็จก่อน
" ทุกคนทราบกันดีอยู่แล้วเกี่ยวกับเทคโนโลยี Track ที่ใช้เน็ตเวิร์คเดียวกันทั่วโลกสามารถเชื่อมถึงกันได้โดยที่ค่า Ping ไม่ถึง 1 เลยด้วยซ้ำ และอัตราการขนถ่ายข้อมูลสูงตอนนี้เราสามารถแปลงคลื่นสมองเป็นข้อมูลดิจิตอลและสารมารถส่งเข้าไปใน Track เน็ตเวิร์ค ผมเลยคิดว่าถ้าเกิดผมนำเทคโนโลยีนี้ไปใช้ในMMORPGหรือMassive Multiplayer Online Role Play Game ขึ้นมาจะเป็นอย่างไร " ผมมองและยิ้มเล็กๆ
" และนี้คือคำตอบที่ได้ครับ " และไฟลล์นั้นก็ถูกเปิดขึ้นมาโดยผมยังไม่ได้สั่งให้เปิดเลย
ภายในคือภาพของสนามรบขนาดใหญ่ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมมองเห็นด้วยตาเปล่า แต่ว่ามันคือภาพที่ถูกส่งผ่าน Track นั่นเอง มันคือภาพของทุ่งหญ้าผมยืนอยู่บนหน้าผาสูงกับกลุ่มคนลึกลับจำนวน 4 คนพวกเขาเดินจากไปในขณะที่ผมกำลังทำสงครามกันเบื้องล่างผมผมไม่ลังเลที่จะกระโดดและบินขึ้นบนท้องฟ้าพร้อมกับนักเวทย์คนหนึ่งเหมือนกันและปล่อยพลังเวทย์ขนาดใหญ่ใส่ฝั่งศัตรู และก็มีแสงสว่างวาบและภาพทั้งหมดก็หายไปกลายเป็นบรรยากาศงานE3เหมือนเดิม
" Pre Order ซะ " สิ้นเสียงเสียงจากพิธีกรที่มาคอนเฟอเรนท์เขาก็ขว้างไมค์ทิ้งชุดที่เขาก็เปลี่ยนไป(นี่เป็นภาพจากTrackแน่เลย)และก็กลายเป็นชุดเกราะของนักรบสมัยไหนไม้รู้และเขาก็เดินจากไปจากเวที
แต่แล้วหลังจากนั้นก็เริ่มมีกระแสเกี่ยวกับเกมนี้ขึ้นมาเป็นวงกว้างมากแต่ก็ใช่ว่าผมจะไม่Pre Orderหรอกนะก็เลยจัดไปแล้ว 1 EA ก่อนที่จะเดินจากไปจากงานเพราะว่ามันดึกมากแล้ว
วันที่ 30 กรกฎาคม 2030 เวลา15:45น. กรุงเทพมหานคร ราชอาณาจักรไทย
"ก๊อกๆๆ"เสียงเคาะประตูหน้าบ้านของผมดังขึ้นในเวลาเช้าตรู่ของวันนั้เอง
"ครับ มาแล้วครับ"ชายหนุ่มผมสีทองเดินลงมาจากบันไดจากชั้นที่ 2 ลงมาชั้นล่างด้วยความง่วงนอน นัยตาสีฟ้าจับจ้องไปที่พนักงานคนหนึ่งอย่างช้าๆอย่างเชื่องช้า
" มีของมาส่งครับเซ็นรับด้วยนะคะ " เขายกเครื่องสแกนม่าตาขนาดจิ๋วให้กับชายหนุ่มผู้รับ เขายื่นตาซ้ายเข้าไป ระบบแสกนเสร็จสิ้น เขายืดหน้ากลับมาแล้วรับของ
" โอเคครับผม ขอบคุณมากนะคะ " เขาขยับหมวกให้ผมเล็กน้อยแล้วขับรถจากไป เขามองกล่องพัสดุอย่างถี่ถ้วนช้าๆ
" Tales Of Heroes Online มาแล้วงั้นเหรอ....แต่อย่างต่ำคงก็เกือบสิ้นปีแหละฟู่ "
เขาเปิดกล่องพัสดุออกมาอย่างเร่งรีบนิดๆ เขาหยิบคู่มือออกมาอ่านแล้วนำอุปกรณ์บางอย่างที่เหมือนกับหมวกกันน็อคสีเงินออกมาแล้วตั้งไว้ข้างๆโต๊ะทำงานของเขาแล้วกัลบไปนอนที่เดิม
" เดี๋ยวก่อนสิคะคุณลูกค้าไม่ให้ผมช่วยติดตั้งงั้นเหรอคะ " ผมหันกลับมาหาเขาอีกครั้งและมองไปที่กล่องอุปกรณ์เกมที่อยู่ในกล่องใบใหญ่ที่เขายกมาให้ผมผมถอนหายใจยกใหญ่
" อืมก็ได้เข้ามาสิและเดี๋ยวผมยกให้เอง "
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น