นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
เสน่หาโปรยรัก
" ลริน " หญิงสาวผู้มาพร้อมความสวยน่ารัก แต่โง่ (ไม่เคยมีเลยแฟนเนี่ย ) ไม่เหมือนเพื่อนเก่าอย่าง " เวหา " ชายผู้แสนหล่อ สุขุม เรียนเก่ง มีความมั่นใจ เธออยากลองทะลายความมั่นใจนั้นเหลือเก๊นนน
ผู้เข้าชมรวม
83
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
83
หมวด : รักหวานแหวว
อัปเดตล่าสุด : 23 ต.ค. 60 / 16:33 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
สวัสดีคร้า นิยายเรื่องแรกหวังว่าคงจะชอบนะค๊าาา
"ลริน" เพื่อนสมัยเด็กของ 'เวหา" เธอไม่เคยได้พบเค้าเลยตั้งแต่ปิดเทอม ม.5 เพราะเค้าสอบชิ่งทุนไปเรียนต่างประเทศ สมัยนั้นเธอน่ะไม่เคยสนใจเค้าหรอกจนกระทั่งวันนี้เค้ากลับมาทำให้หัวใจเธอเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เค้าเปลี่ยนไปมากจากคนตัวเตี้ย ผอม กลายเป็นหนุ่่มที่หล่อสูง ขาว จนน่าอิจฉา...
" ลริน " เสียงเรียกปริศนาดังขึ้น ใครกันที่มาเรียก
" หนูรินใช่มั๊ยลูก จำน้าได้มั๊ย น้า "วัล" แม่ของตาเวหาเพื่อนสมัยมัธยมของหนูไง " ผู้หญิงวัยกลางคเรียกฉัน
" อ๊ะ! น้าวัลกลับมานานแล้วเหรอค่ะ แล้วเวหาล่ะคะ"
" นั้นไงจ๊ะ หนูริน " แม่ของเวหาชี้ไปทางด้านหลัง พูดถึงคนที่กำลังเดินมา พร่างขนของให้ผู้เป็นแม่ " ตาเวมาเร็ว มาดูสิว่าแม่พบใคร "
" ........... " ลรินได้แต่เก็บอาการเขินไว้ เค้าเปลี่ยนไปมาก เปลี่ยนจนไม่น่าเชื่อ แต่คำแรกที่พูดทักทายทำให้เธอต้องกลับคำพูดโดยด่วน
" ไม่ได้เจอนาน ริน ไม่เปลี่ยนไปเลย หวังว่าคงจะฉลาดขึ้นนะ " ฝ่ายมารดาเค้าได้แต่เค้นหัวเราะอย่างพอใจ
" นายก็เหมือนกันคิดว่าจะ....." ลรินจะด่าว่าไรดีล่ะ " ........ "
" จะอะไร คิดคำพูดไม่ออกล่ะสิ ยังโง่เหมือนเดิมเป๊ะ "
ลรินได้แต่เก็บความแค้นนี้ไว้ คอยดูนะจะทำให้รักแล้วก็เป็นหมัน เฮ้อ ไม่ใช่ จากไป อีตาบ้า!!! แต่ทำไมใจอยากลองรักคนๆนี้กันนะ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
รุ่เ้า่อนเปิเทอมมหาวิทยาลัย
" แม่่ะ รินไป่อนนะรินรีบ " ลรินยิ้มหวานให้ผู้เป็นมารา่อนะพลันหยิบระเป๋าั์ เรียมื้ออเ้าหอพัพรุ่นี้
" ระวัลื่นนะลู แม่พึ่ถูพื้นไปเมื่อี้" หิวัย 38 ้นๆ บอลูที่รีบร้อนะไปื้ออ
" ว๊าย!! โอ๊ยเ็บั " ไม่ทันที่ลรินะไ้ฟัำพูอมารา็ล้มว่ำไปเรียบร้อย
" บอแล้วให้ระวั เ็บมามั๊ยเนี่ย " ว่าแล้วพร่าลูบและเป่าหัวเ่าให้ลรินลูรั "รินไม่เป็นไรมาหรอ่ะ ล้มเป็นประำนินแล้ว "
" รินไป่อนนะ่ะ " ลรินรีบลุึ้นั้ท่าเรียมพร้อมใหม่ พร้อมับหอมแ้มมารา่อนาไป
ห้าสรรพสิน้า ลาใเมือรุเทพ
ลรินไ้โทรนัเพื่อนในลุ่มอเธอ และนแรที่พบในที่นัหมายื " เท " หิสาวหน้าาี๋ๆ หมวยx ามมา้วยเ้าายอลุ่มอย่า" ศิรา "
หนุ่มหล่อใส สาวิรึม
" หวัี ริน ับนายหิน " เท พูทัทายอย่าลบัน
" ันื่อ "ศิรา" ไม่ใ่ หิน เลิเรียแบบนี้เี่ยวผู้หิ็ไม่เ้าหาันพอี " ศิราโรธนิๆ
" อ้าวเหรอไม่อบไ้ไ ในหลัวามริศิรา็ทำมาาหินหนิ "
" .............. " ศิราไ้แ่เียบ ฝ่ายันไ้แ่หัวเราะอบใ " อยูนะ " ศิรา " นนี้ะอยู หวัว่าเธอไม่หลอบันเหมือนสาวๆพวนั้นหรอนะ"
" ะบ้าเหรอ " นายหิน " นายพูแบบนี้ั้ใะยั่วโมโหันใ่ป่ะห๊ะ " เทพูเิโมโหเหมือนไม่อยาะเื่อำพูนี้ว่าเ้าะพูออมา
" พอๆ เี่ยวไม่ไ้ื้ออะไรสัอย่าเพราะห้าไหม้ " เพื่อนทั้สอไ้แ่ " ันหมายถึ ห้าะร้อนเหมือนไหม้ เพราะเพลิวามโรธอพวเธอ"
" ไปันเถอะ ป่ะๆ " เทและศิราไม่พูอะไร และ้าวเินไป้าหน้าพร้อมเพื่อนรัที่อนนี้สนใแ่ะื้ออ
***ในใอ เท ำพูอ ศิรา ือวามริที่เธอพยายามะปิเอาไว้ ใ่ันอบเ้าริๆนั้นแหละ นายหินบ้า!!
เรื่อราวอลรินับเวหา
หลัาลับมาอเวหา "ลริน" แทบไม่อยาะเื่อเลยว่าเาะเปลี่ยนไปไ้นานี้ ใ่ันเยไม่สนใเ้า นที่บออบัน่อนะไปเรียน่าประเทศ ันไม่น่าปิเสธเาเลย หลัานั้นัน็พยายามฟื้นวามทรำอราทั้สอ และมัน็เป็นไปามา เ้ายัไม่ลืมัน! ว่าะทะลายวามมั่นใอเาแ่ลับเป็นันเอที่้อหวั่นใเมื่อมาใล้เ้า เ้าบับผู้หินหนึ่เธอสวย เรียนเ่ เป็นประธานนัเรียนที่สำัรวยว่าันั้เยอะ
"เวหา ันอโทษนะที่ทำให้นาย้อมาที่นี้ทั้ที่นายวระมีอนาที่ีว่านี้ "
" ไม่เป็นไรหรอ แ่นี้เอ ันปล่อยให้เธอเ็บว่านี้ไม่ไ้หรอ็ันน่ะ..... " เวหาเียบไปสัพั ่อนะเปิเผยวามในใ " ันไม่เยลืมเรื่อที่มีเธอเ้ามา ในีวิ ันอบเห็นเวลาเธอยิ้ม เธอโมโห เธอบ้าเพราะเห็นันไปับพวผู้หิ ันอโทษ ันไม่ิว่าพวนั้นะล้าทำับเธอนานี้"
" ไม่เป็นไรหรอแ่นี้เอ " ว่าพล่าลูบแผลที่เ็มัวไปหม ศรีษะที่มีเลือไหลอมามานเป็นเหุให้ านี้เริ่มพร่ามัว ไม่นานสิ็หมไปพร้อมับเสียเรียที่เป็นระยะ
" รินฟื้นสิ ริน ริน...." เาอเธอร้อไห้พร่ำร้ออโทษ
****ผ่านไปแล้ว 1 ปี
ราวับเรื่อโหันับเาเรียนบ เราหมั่นันทันที เทรั้แรอันับเา้อออมาีแน่ๆ แ่ัวมาสวยนานี้
เทแรอันับเ้า
" ศิรา๋าาาา รินมาแล้ว "
" เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ย ันอบเธอแบบธรรรมาไม่แ่เิมมาว่า" ลลินแุ่เรสสั้นเหนือเ่าสีแเ่นั นผู้ายแถวนั้เหลียวหลัมอ
" โถ่ว ให้ันสวยบ้าสิ นายเอ็หล่อใ่ย่อย ันะเป็นบ้าาย ูพวนั้นสิมอาเป็นมัน " พล่าี้มอหิสาวลุ่มหนึ่ที่หันมามอุบิบ
" รินเอ๋ย ันไม่อยาเื่อเลยว่าันะหลอบเธอไ้ "
" ันสวยไล่ะ 555+ "
เรื่อราวอ เท ับ ศิรา
เท มีใใน " ศิรา "ริๆ เธอพยายามหลีหนีาเ้า แ่เ้าลับมาใล้เธอึ้นเรื่อยๆ เธอล่ะไม่เ้าใเลยริๆ ่าาศิราที่เินหน้าีบเธอเ็มที่หนุ่มเพลยบอยนนี้ะรอใยัยนี้ให้าย รอมานานนานี้แล้วทำไมะไม่ไ้ล่ะ วันแรที่เอเธอ เ้าบอเลยะทำให้ยัยนี้หลรัเาให้ไ้เลย เ้าเ้าหาลุ่มเธอับลรินทันที ศิราหว่านเสน่ห์เ็มที่แ่เธอลับเมินเยไม่สนใเา นระทั่วันนั้นที่ เท ไปานเลี้ยที่บ้านเา เธอสวยมา สวยที่สุในานมั้
" ว่าไนายหิน เรียันมาทำไมานบแล้วนะ ันะลับบ้าน " เทพูพล่าแะมือหนาออา้อมืออเธอ แ่ลับเป็นผลร้ามทำให้เธอเ ล่มทับเ้า
" ะรีบไปไหนล่ะ ันบอแล้วใ่ไหม ไม่ให้เรีย นายหิน ันื่อ " ศิรา" ัน้อารถามเธออีรั้่อนที่ันะไปาที่นี่"
" ศิรา นายะไปไหน ันไม่อนุาห้ามไปนะ "
" เธอมีสิทธิ์อะไรมาห้ามัน เราไม่ไ้เป็นอะไรันสัหน่อย" ศิราทำหน้าเศร้าๆ
" ัน ...ัน" ว่าแล้วเียบแบบนี้ไม่ีนะน้อ ศิรา ึเทเ้าอ พร้อมระิบ้าหูหส์ัวน้อยที่อยู่ในอ้อมแน
" ันอบเธอ ไ้ยินมั๊ย เธอ... อบันบ้าหรือเปล่าเท " เทไ้แ่อึในวามเ้าเล่ห์ออีน
" ันไม่อบนายไ้ยินมั๊ย....อุ๊บ " ศิราไม่รอให้พุอะไรอี เ้ารีบแนบนัวเล็เ้ามาุมพิษอย่าวหอมหวาน เทไ้แ่ผลัเ้าออแ่ไม่เป็นลริปล่อยให้เ้าทำามใ
" ไม่อบันริเหรอ ันอบเธอแล้วนะ " ศิราไม่ยอมให้อีฝ่ายพูอะไรอี ็ุมพิษริมฝีปาอันหอมหวานนั้นอีรั้ เทไ้แ่ทำใที่ยอมเ้าเพราะรันะำไว้เลย " ไม่ปิเสธแสว่าอบเหมือนันสินะ " " อืม " เทพูบ้า
" ันะุ๊ปเธอนเ้าเลย " เทใเรียบวิ่นี้ไปึ้นรถลับบ้าน " เ๋วิ พรุ่นี้เอันที่บ้านเธอนะ "
" ...... " เทไ้แ่พยัหน้ารับอย่าเินอาย
****หส์น้อยอนายพรานเรียมัวโนเือไ้เลยานนี้
ผลงานอื่นๆ ของ conan&run ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ conan&run
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น