สุวิมล คำสาปแห่งดวงตา

บทนำ

“ศิลปสืบสานโบราณมา
 ศาสตร์วิชาเรียบเรียงเสียงผสาน

ภาษาเอกคู่ชาติมาช้านาน
   ไทยทุกฐานถิ่นแคว้นรู้ทั่วกัน”

                 สิ้นเสียงวลีอันคุ้นหู ดนตรีบรรเลงเพลงไทยเดิมคล้ายงานมหรสพ เหล่านักศึกษาชายหญิงต่างพร้อมใจวาดท่าทางร่ายรำตามทำนองเพลง ค่ำคืนพระจันทร์เสี้ยว มีเพียงแสงไฟสลัวจากหลอดไฟบนท้องถนนและจากเปลวเทียนเล่มน้อย ท่ามกลางสายฝนแทรกไปกับเสียงบทสวดอ้อนวอนภาวนาเพียงหวังว่าสาวน้อยที่นอนอยู่ตรงหน้าจะฟื้นคืนกลับมา

                 เมื่อสิ้นเสียงบรรเลงเพลง สายฝนก็ขาดช่วง ทุกอย่างหยุดไร้การเคลื่อนไหว บรรยากาศเต็มไปด้วยความวังเวง ทุกสายตาจับจ้องไปที่ร่างอันแน่นิ่ง ท่ามกลางความเงียบ ฝูงนกแตกรังเสียงดังพรึ่บ!!!  ก้องไปทั่วลานพิธี สร้างความความผวาให้กับเหล่าครูอาจารย์และนักศึกษาเป็นอย่างมาก คำสาปนั้นกำลังจะกลับมาอีกครั้งหรือ 

 ‪‎คำสาปของสุวิมล !!!