"พอจะหลงเหลทออยู่มั้ย"

ข้อมูลเบื้องต้น

  ความรู้สึกของเมื่อวานมันยังคงอยู่ในความคิด มันจะผิดอะไรหากคนอย่างเราจะอยากมีความรัก... มันไม่แปลกหรอก

เนื้อเรื่อง

       เคยมีอยู่ความคิดหนึ่งที่คิดแล้วก็คิดไม่ตก คิดวนซ้ำๆ ไม่มีข้อสรุปอย่างตายตัว ได้ชื่อว่าความคิดมันก็มักจะร่องลอย ฟุ้งซ่านเป็นธรรมดา "ทำได้ก็ดีซิ" "ไม่เอาไม่กล้าแล้ว" "น่าลอง" "อย่างนี้มันจะดีมั้ย" สุดท้ายก็ได้แต่จมความคิด หลายๆความคิด คิดได้แต่ก็ไม่ได้ทำ ปล่อยมันเป็นความฝัน เรื่องเพ้อฝันต่อไป

       กลับมาในโลกของความจริง...การกระทำแต่ละครั้งมันเป็นตัวกำหนดเหตุการณ์ชีวิตได้เลย ทำไปแล้วก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ต้องเลือกทำในสิ่งที่เราคิดว่าดีที่สุดก่อน แต่มันก็ไม่เสมอไป ในเมื่อคนเราไม่ได้มีแค่ความคิดนิ คนเราก็มี "หัวใจ" ที่ไม่เคยสนใจอะไรว่าจะผิดหรือถูก ดีหรือไม่ดี ความคิดมันไม่จำเป็นถ้าหากเราอยากทำ มันทั้งน่ากลัวและอ่อนหวานได้ในขณะเดียวกัน ผลสุดท้ายมันจะพังหรือมันจะดีก็ตามเราได้ทำมันไปแล้วรับมันให้ได้และเดินหน้าต่อไป อย่าสิ้นหวัง กลับมาปัจจุบันแล้วทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ถึงจะเจอเหตุการณ์อย่างที่ผ่านๆมาแต่ก็ขอให้เข้าใจว่ามันเป็นธรรมดา เดี๋ยวก็ชินไปเอง...

"พบกันเพื่อลาจาก" ^^