เศร้าจัง!!!

เนื้อเรื่อง

       เวลาของฟ้าหลังฝน!!!มันคือสิ่งที่ฉันรอคอย ฉันไม่รู้ว่าฉันจะทนอยู่กับความเหงาอย่างจับใจแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน มันทรมานเหลือเกิน ฉันไม่อาจที่จะฉุดรั้งความสุขของฉันเอาไว้ได้เลย

          บางครั้งการโกหกตัวเองเพียงให้ผ่านพ้นจากโลกความเป็นจริงก็เป็นวัคซีนป้องกันความเจ็บปวดของฉันได้ ฉันมักจะใช้มันเสมอ เพื่อยื้อความสุขที่มันดูแสนจะขืนขมเอาไว้

          บนโลกของความเป็นจริง ฉันคงเหมือนกับตุ๊กตาล้มลุก ที่คอยให้ใครต่อใครมาผลัก มันถึงจะเกิดสีสันกลายเป็นสิ่งที่มีค่าขึ้นมา มันก็ไม่ต่างอะไรกับฉันที่ต้องการให้ใครต่อใครมาแชร์ความรู้สึก มาเทคแคร์ เพื่อให้ตัวฉันเองรู้ว่าฉันไม่ได้อยู่เพียงลำพัง

          ฉันรู้สึกโกรธตัวเองทุกครั้งที่ห้ามใจ ห้ามความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ มันทำให้ฉันทำอะไรบ้าบ้าโดยไม่ยั้งคิด และสิ่งที่ตามมาก็คือ ฉันต้องมานั่งเสียใจกับสิ่งที่ฉันทำลงไป

มีคนบอกกับฉันเสมอว่า “เวลา” จะเป็นยารักษา แต่ทำไมมันถึงใช้กับฉันไม่ได้เลย ยิ่งนานวันผ่านไปเท่าไหร่ก็ยิ่งใจหายไปทุกที เหมือนเป็นแผลเรื้อรังที่ไม่มีทางรักษานับวันก็ยิ่งลามออกไปจนกระทั่งถึงที่สุดของลมหายใจซึ่งจะยื้อชีวิตได้นานแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับ หัวใจตัวเองว่าสู้แค่ไหน กำลังใจของตัวเองนี่แหละที่ฉันคิดว่ามันจะช่วยเยียวยา

          ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันอยู่ได้กับกำลังใจตัวเอง ไม่ว่าจะเรื่องสุขหรือทุกข์ การให้กำลังใจ ปลอบใจตัวเองจะทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงพลังที่ยิ่งใหญ่ มันทำให้ฉันได้เข้าไปสัมผัสกับโลกส่วนตัว ที่ฉันไม่เคยมีมันเลย มันคืออีกมุมหนึ่งของชีวิตฉันที่ถูกเปลี่ยนแปลง

มันทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่าแม้ในความมืดก็ยังมีอะไรให้เราได้เรียนรู้

นั่นก็คือในความเหงาก็ทำให้ฉันได้รู้จักกับโลกส่วนตัว