ฟิค บารามอส : คาโลงอน

เนื้อเรื่อง

ณ  ห้องหัวหน้าป้อมอัศวิน  เฟรินกับคาโลกำลังทะเลาะกันอยู่โดยมีคิลเป็นกรรมการห้ามทัพ

      คาโล : นี้นายจะทำตัวให้สมเป็นหญิงหน่อยได้ไหมเฟริน !!!

     เฟริน :  ฉันเป็นผู้ชาย!!  แล้วจะให้ทำตัวสมหญิงทำไม!!  ไอ้คาโล!!

     คาโล :  ฉันหมายถึงตอนแกเป็นเจ้าหญิง!!  ไม่ใช่ตอนนี้!!

    เฟริน :  ฉันจะทำตัวยังไงก้อไม่เกี่ยวกับนาย!!

     คาโล :  เกี่ยวสิ!! ก้อนายจะมาเป็นราชินีของฉันนิ!!

    เฟริน :  ใครจะเป็นราชินีของนาย ไม่ทราบ!!

     คาโล :  ก้อแกนะและ!! ที่จะมาเป็นราชินีของฉัน!!

    เฟริน :  ฉันจะไม่ไปเป็นราชินีของนายเด็ดขาด!! จำไว้ด้วย!!

     คาโล :  งั้นถ้าฉันไปแต่งงานกับคนอื่น นายจะยอมหรอ..........เฟริน

    เฟริน :  นะ..........นายจะ..............แต่งงานกับใครก้อเรื่องของนายสิ!

     คาโล :  ได้!! งั้นฉันจะไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น!

    เฟริน :  กะ.ก้อตามใจนายสิ!!

     คาโล :  ดี!!

        ปัง!!!! [ เสียงคาโปดปะตูแล้วเดินออกไปจากห้อง ]    

      คิล :  หยุดได้สักที.........ไม่รู้จะทะเลาะกัน............เฟรินเป็นอะไรไป!!

   พอคิลหันหลังไปก้อพบว่าเฟรินกำลังยืนร้องไห้อยู่  ก้อตกใจ

      คิล :  ยะ.......อย่าร้องเลยเฟริน..........คาโลมันก้อพูดไปงั้นและ...........นะ

    เฟริน :  ฮือ..............ฉะ..............ฉันไม่ได้ร้องไห้................เพราะมัน.................อึก................ซักหน่อย

      คิล :  หยุดเถอะนะ...............มันไม่ไปหาผู้หญิงอื่นหรอกนะ

    เฟริน :  มันคงเกลียดฉันแล้วละคิล...............ฮือ................ฮือ................ฮือ................ฮือ................

      คิล :  ไม่เป็นไรนะ.................นอนเถอะ

    เฟริน :  อึก.....อืม...........อึก.................ราตรสวัสดิ์

      คิล :  อืม...........ราตรีสวัสดิ์

   คิลเห็นว่าเฟรินหลับไปแล้วก้อเดินไปขึ้นเตียงของตัวเองเพื่อจะนอนบ้าง

      // ไอ้คาโลแกพูดแรงไปแล้วนะเฟ้ย // คิลคิด

  วันรุ่งขึ้น  ในที่สุดทั้งคืนคาโลก้อไม่ได้กลับห้องมา ทั้งคืน ส่วนเฟรินก้อนอนไม่หลับทั้งคืนจนเช้า

      คิล :  อรุณสวสัดิ์........เฟริน

    เฟริน :  เออ......................

      คิล :  คาโลกลับมารึยังละ

    เฟริน :  ไม่รู้

      คิล :  งั้นไปอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าวเถอะ

    เฟริน :  เออ..........................

   พอทั้ง2อาบน้ำเสร็จก้อลงไปกินข้าวเช้ากันที่ห้องอาหารดราก้อน พอลงมาก้อพบว่าคาโลกำลังกินข้าวอยู่เลยเดินเข้าไปหา

      คิล :  ไงคาโล!!

     คาโล :  .....................................[ เงียบ..........ยังไม่เงยหน้าจากอาหาร ]........................

    เฟริน :  .....................คาโล..............เออ..................คือ...........................

     คาโล :  มีอะไรก้อว่ามา [ เงยหน้าขึ้นมาแล้ว ]

    เฟริน :  .......................เรื่องเมื่อคืน...........................

     คาโล :  ชั่งมันเถอะ...............เด๋วส่งการ์ดเชิญไปให้ไม่ต้องบอก

     เฟริน :  ไม่ใช่อย่างงั้น!!

      คาโล :  ไปละ!! มีประชุม

          ฟุ้บ!!!!!! ตุบๆๆ!!!!!! [ เสียงคาโลลุกจากเก้าอี้แล้วเดินจากไป]

      เฟริน :  ไม่ใช่อย่างงั้นซักหน่อย.................ไม่ใช่ซักหน่อย................ฮือ.................ฮือ.............

      ทุกคนในห้องอาหารดราก้อนเห็นว่าเฟรินร้องไห้ ก้อรีบวิ่งเข้าไปปลอบ

        คิล :  ไม่เป็นไรเฟริน....................ไม่เป็นไร...................

      เฟริน :  ฮือ................อือ..................ฮือ.....................

        ซีบิล :  คุณเฟรินครับ คุณคาโลเขาพูดเล่นนะครับ

      เฟริน :  ฮือ..................มันพูดจริงแน่......................ฮือ........................ฮือ......................

         โร :  องค์หญิงอย่าร้องไห้เลย..........................

      เฟริน :  ฮือ..............................ฮือ..................ฮือ...........................

       ลูคัส :  เฟรี่อย่าร้องเลยคาลี่เขาพูดเล่น จริงไหม!? ลอรี่..............

                  เฟ้ว!!! ฉึก!!

     ลอเรนซ์ :  ถ้ายังไม่อยากตาย.............ก้ออย่าเรียกยังงั้น

        ลูคัส :  น่า....................ปลอบเฟรี่หน่อยสิ...............ลอระ.............ลอเรนซ์

     ลอเรนซ์ :  เฟรินอย่าร้องไห้เลย........................มันก้อพูดไปงั้นและ..................นะ

        ลุคัส :  ดีมาก

       เฟริน : ฮะ.....................ผะ.....................ผม......................จะ..............มะ...............ไม่คิดมากอะ.............อือ....

                     กิ้งก้อง!!!! [ สัญญาณเข้าเรียน ]

          คิล :  ไปเข้าเรียนเถอะ เฟริน

        เฟริน :  อืม................

    แล้วทุกคนก้อแยกย้ายกันไปเข้าเรียน ในชั่วโมงเรียนคาโลก้อไม่พูดกับเฟรินซักคำ จนเฟรินร้องไห้ขึ้นมาอีก แล้วทุกคนจึงหาวิธืช่วยเฟริน

           โร :  ทำไมเราไม่ให้องค์หญิงไปขอโทษมันดูละ

          คิล :  มันไปแล้วแต่ไม่ได้ผล

        ลูคัส :  งั้นเอาอย่างงี้ให้เฟรี่นะ เอาชาที่ทำจากดอกวีนัสให้คาโลกินดูสิเพราะความหมายของมันคือขอโทษนะกับคืนดีกันนะรับรองได้ผลแน

เพราะเวลาที่พี่ทะเลาะกับลอรี่ ก้อชงให้กินประจำ    

                      [ ไม่มีเสียงกริวสีเงินเพราะลอเรนซ์ไม่อยู่ ]

        เฟริน :  ลองดูก้อได้  
    
    แล้วหลังจากนั้น  เฟรินก้อชงชาจากดอกวีนัสมาให้คาโลกิน

        เฟริน :  คาโล.............แนชงชามาให้นะ...........เอาไปดื่มสิ

        เพล้ง!!!!!!!!!!!!!! [ เสียงคาโลโยนแก้วชาที่ได้มาลงพื้น ]

         คาโล :  ฉันไม่กิน!!!!

     แล้วคาโก้อเดินจากไป ส่วนเฟรินก้อลงไปนั่งคุกเข่าร้องไห้อยู่ที่พื้น เพื่อนๆที่แอบดูอยู่ ก้อรีบวิ่งเข้ามาปลอบ

        เฟริน :  คาโมนเกลียดฉันแล้วละ................มันเกลียดฉันแล้ว................ฮือ................ฮือ...............

          คิล :  ไม่หรอกมันรักแกจะตายไป

        เฟริน :  ไม่ต้องพูดให้กำลังใจฉันหรอก.....................ฉันจะตัดใจจากมันแล้วละ.............

        ทุกคน :  เฟริน!!! เอาจริงหรอ!!!

         เฟริน :  อืม.................งั้นฉันไปนอนก่อนนะ

             ตุบๆๆๆ!!! [ เสียงเฟรินวิ่งขึ้นไปในหอนอน ]

           คิล :  ไอ้คาโล ฉันไม่ช่วยแล้วด้วยนะ!! แกทำตัวเองแท้ๆ

         ทุกคน :  ใช่!! ทำเองแก้เองด้วย!!

             โร :  ไปนอนเถอะดึดแล้ว

         ทุกคน :  อืม...............

    แล้วทุกคนก้อแยกย้ายกันไปนอนที่ห้องของตน คิลที่เดินขึ้นมาที่ห้องหัวหน้าป้อม พอเข้ามาก้อเห็นเฟรินหลับไปแล้ว จึงเดินไปอาบน้ำแล้วมานอน

บนเตียงของตัวเอง  

    ตั้งแต่นั้นมา ก้อผ่านไป1เดือน เฟรินกับคาโลก้อไม่ได้พูดกันเลย แถมเฟรินยังกินข้าวน้อยลงทุกวันๆ บางวันก้อไม่ทานเลย คิลเลยต้องลากไป

กิน

    เพราะอาหารที่ทานไม่พอ ทำให้เป็นลมจนเข้าห้องพยาบาลหลายครั้ง และผอมลงอย่างรวดเร็ว เวลาที่เฟรินเข้าห้องพยาบาลคาโลก้อไม่เคยมา

เยี่ยมซักครั้งเดียว

    ณ ห้องของหัวหน้าป้อมอัศวิน

      คิล :  นี้ไอ้คาโล มันไปไหนของมันนะ  

    เฟริน :  ไปหาแฟนมั้ง! [ พูดเอง เจ็บเอง ]

       คิล :  ไม่มั้ง

    เฟริน :  งั้นคงไปหาผู้หญิงที่เหมาะสมกับตัวเองอยู่มั้ง [ น้ำตาเริ่มไหล ]

      คิล :  เฟริน................

    เฟริน :  มะ....ไม่เป็นไร.............................ฉะ................ฉันไปนอนละ...............ราตรีสวัสดิ์

      คิล :  อืม..............ราตรีสวัสดิ์

   วันรุ่งขึ้น มีประชุมตอนเช้าทุกคนก้อไปเข้าประชุม แล้วการประชุมก้อผ่านไปด้วยดี เพราะเฟรินเอาแต่เงียบไม่พูดอะไรซักคำ ทุกคนเลยเริ่มเป็น

ห่วง

      แองจี้ :  เฟริน.............เป็นอะไรไปเงียบเชียว

      เฟริน :  มะ...........ไม่ได้เป็นอะไรหรอก.....................งั้นฉันไปก่อนนะ

           ปัง!!!! [ เสียงเฟรินปิดประตู แล้ววิ่งออกไป ]

       คาโล :  งั้นฉันไปละ

      ทุกคน :  เด๋ว!!!! มานี้เลยคาโล!!!!

       คาโล :  มีอะไรก้อว่ามา

         คิล :  นายเลิกงอนซักที่เถอะคาโล

       คาโล :  ใครงอนกัน

          โร :  ก้อนายนะและ หายโกรธองค์หญิงซักที

       คาโล :  ทำไมต้องหายโกรธด้วยละ

         ซีบิล :  แล้วคุณคาโลจะมารอให้คุณเฟรินมาง้อหรอครับ

        คาโล :  ใช่

      ลอเรนซ์ :  งั้นนายก้อรอไปเถอะ................เฟรินมันไม่ไปง้อหรอก

         คาโล :  ทำไม!?

       เรนอน :  ก้อคุณเฟรินเขาบอกว่า..............คุณคาโลเกลียดเขาแล้ว.................เขาจะตัดใจจากคุณคาโลนะคะ

         คาโล : อย่ามาล้อเล่น

          ลูคัส :  พวกเราไม่ได้ล้อเล่นนะคาลี่ เฟรี่เขาพูดเองเลย

         คาโล :  งั้นที่ไม่กินข้าว ไม่พูดไม่จา ก้อเพราะว่า..................

        โรเวน :  ใช้อย่างที่นายคิดนั้นและคาโล

         คาโล :  นี้ฉันทำแรงไปหรอเนี่ย

        ทุกคน :  ใช่!!!!!!!

         คาโล :  แล้วฉันจะทำยังไงดีละ

         ทุกคน :  คิดเอาเองเถอะ

          คาโล : ช่วยคิดหน่อยสิ

          ทุกคน :  ก่อเรื่องเองก้อแก้เองเถอะคาโล....................ไปละ!!!

             ปัง!!!! [ เสียงทุกคนเดินออกไปแล้วปิดประตู ]

          คาโล : ทำไงดีละ

     ทุกวันๆคาโลก้อไปตามง้อเฟรินทุกวัน แต่คำตอบที่ได้ส่วนใหญ่ที่ได้นั้นก้อเหมือนเดิมแถมยังทำให้เฟรินร้องไห้ทุกครั้งอีกด้วยอย่าง

เช่น.......................................

         คาโล :  เฟริน!! ฉันมีเรื่องจะพูดด้วย!!

        เฟริน :  [ ตอนนี้อยู่ในร่างเฟลิโอน่าตลอดแต่จะเขียนเป้นชื่อเฟริน ] มีอะไรหรอคะ คุณคาโล

         คาโล :  อย่าเรียกอย่างงั้นได้ไหมเฟริน

        เฟริน :  ทำไมละคะ!?

          คาโล :  ก้อเรียกคาโลเฉยๆสิ เราเป็นแฟนกันนะ เฟริน

          เฟริน :  คุณคาโลจำคนผิดแล้วละคะ!! ฉันไม่เหมาะสมกับคุณคาโลหรตอกคะ [ น้ำตาไหล ]

           คาโล : เฟริน ทำไมพูดแบบนั้นละ เป็นอะไรไป!! ร้องไห้ทำไม!!

           เฟริน :  ชะ...........ชั่งเถอะคะ.....ขอตัวนะคะ...............

            ตุบๆๆๆๆ!!! [ เสียงเฟรินวิ่งออกไป ]

            คาโล :  โธ่เอ๊ย!!! เอาไงดีวะ!!!

         คาโลโวยวายอยู่คนเดียวในห้องเพระเฟรินไปนอนกับเรนอน คิลก้อเดินเข้ามาได้ยินเสียงเลยถามออกไปว่า...........

             คิล :  โวยวายอะไรของนายอยู่คนเดียวนะ คาโล

           คาโล :  คิล!! ช่วยฉันคิดหน่อยสิ!!

             คิล :  ช่วยเรื่องอะไร!?

           คาโล :  เรื่องที่ฉันจะไปง้อมันไง

              คิล :  แล้วแกอยากจะทำยังไงละ      

            คาโล :  ไม่รู้สิ!! ช่วยคิดหน่อย!

               คิล :  งั้นนายไปขอผู้หญิงแต่งงานสิ

             คาโล :  นายจะบ้าหรอไอ้คิล!! เฟรินโกรธฉันอยู่นะ!!

               คิล :  ฉันให้นายไปขอเฟรินไม่ใช่ขอหญิงอื่น เฟ้ย!!

            คาโล :  อ้าวหรอ!!

               คิล :  ตกลงไหม!?

             คาโล :  O.K.

     วันรุ่งขึ้น คาโลรีบวิ่งไปที่ห้องอาหารแล้วก้อพบว่าเฟรินกินข้าวอยู่จึงเดินเข้าไป

               โร :  นายมีอะไรหรอ คาโรมาแต่เช้าเชียว

            คาโล :  มาขอผู้หญิงแต่งงาน

             แปล้บ!![ เสียงใจของเฟริน ]

            ทุกคน :  จริงงะ!!!

             คาโล :  จริง

              ซีบิล :  แล้วใครเป็นผู้โชคดีละครับ คุณคาโล

             เฟริน :  เออ.....................ฉันขอตัวนะคะ.....................

             คาโล :  เฟริน!! เด๋ว!!

        คาโลเห็นว่าเฟรินกำลังจะเดินหนีไปเลยลงไปคุกเข่าต่อหน้าเฟริน และยื่นกล่องกำมะหยี่สีแดงขึ้นมา

            เฟริน :  คุณคาโลคะ! ทำอะไรนะคะ!?

        แล้วคาโลก้อเปิดกล่องกำมะหยี่สีแดงออก ข้างในนั้นมีแหวนแพตตินัมที่มีไข่มุขแสงจันทร์อยู่ตรงกลาง

            เฟริน :  คุณคาโลคะ!! เล่นอะไรคะเนี่ย!!?

             คาโล :  ฉันไม่ได้เล่นเฟริน!! แต่งงานกับฉันเถอะนะ!?

            เฟริน :  ตะ.............แต่ว่า..........

             คาโล :  หรือ คาโ วาเนบลี เดอะปรินซ ออฟคาโนวาลจะไม่มียศศักดิ์มากพอ

            เฟริน :  มะ.......ไม่ใช่คะ.........

             คาโล :  งั้น.....เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะปรินเซส ออฟบารามอส แอนเดมอส จะแต่งงานกับกระหม่อมได้ไหมพะยะ

คะ  

            เฟริน :  ดะ..........ได้คะ...........

        คาโลได้ยินดังนั้น ก้อหยิบแหวนในกล่องขึ้นมาสวมให้กับว่าที่ควีนของเขาทันที แล้วทั้ง2คนก้อพากันกลับห้องนอน

       ทุกคนในป้อมอัศวินเห็นดังนั้นก้อดีใจมาก จึงจัดปาร์ตี้ให้ทั้ง2คนอย่าสนุกสนาน

       พองานเลิกทุกคนก้อพากันกลับห้อง แล้วนอนหลับไปด้วยที่ดีมากที่สุดเท่าที่เคยผ่านมา

        ส่วนคาโลกับเฟรินก้ออยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข


                                                      THE  END  

################################
เรื่องนี้พอดีไปอ่านฟิคของคนอื่นแล้วรู้สึกว่าอยากแต่งมั้งอะคะ

แต่ถ้ามีส่วนไหนเหมือนของใครก้อต้องขอโทษด้วยนะคะ

แต่ยังไงก้อช่วยให้คะแนนด้วยนะคะ

แล้วอยากให้แต่งเรื่องแนวไหนบอกนะคะ เด๋วcomicจะจัดการให้ตารมคำขอเลยคะ

ขอขอบคุณคะที่อ่าน