เรื่องสั้นฉบับกลุ่มโคลด์บลัด [แบบที่1]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เรื่องมันก็มีอยู่ว่า

____________________________________________________________________________

อะแฮ่ม อะแฮ่ม  วันนี้แปลกใจล่ะสิว่าเกมระหว่าง 2 กลุ่มทำไมมาอยู่หน้านี้ได้ วันนี้เฮีย NT ขอนำเสนอ เกมประจำวันที่ 11/9/52 ...........

เกมประจำวันนี้เป็นเกมที่เฮียภูมิใจสุดๆ จนหยุดไม่อยู่ เพราะว่าเป็นเกมที่แสดงออกถึงความร่วมมือร่วมใจกันของกลุ่ม ยังไงก่อนจะบอกรายละเอียดเกม  ขอเฮียทบทวนกฎการเล่นเกมก่อนนะ ฮู้ววววว 

1. ห้ามแก้ไขข้อความเด็ดขาด หากมีการขึ้นแก้ไขข้อความไม่ว่าในกรณีใดๆ ทั้งสิ้น จะโดนหักคะแนนนะครับ ดังนั้นก่อนโพสข้อความ ตรวจสอบดูให้ดีนะครับ
 

เอาหล่ะ เมื่อเข้าใจกฎเรียบร้อยแล้ว  เดินทางเข้าสู่เกมได้เลยยยยยยยยยยยยยยยยยยย วะฮ่า

เกมมีอยู่ว่า เฮียจะกำหนดคำให้ 10 คำและให้เพื่อนในกลุ่มช่วยกันแต่งเรื่อง ต่อกันไปเรื่อยๆ แต่แต่งอย่างเดียวคงไม่ธรรมดา เฮียเลยกำหนดกติกาเพิ่มเติมไว้คือ

1. ตอนที่แต่ละคนโพส ต้องมีคำที่เฮียกำหนดอย่างน้อย 3 คำ แต่เรื่องที่แต่งจนเสร็จสมบูรณ์จากที่ทุกคนร่วมมือร่วมใจกันแต่ง ต้องมี 10 คำที่กำหนดไว้ให้ครบนะครับ

2. แต่ละความเห็นที่โพส มีความยาวได้ในระหว่าง  10 15 บรรทัด

3. เพื่อนที่โพสเรื่องไปแล้ว หากต้องการจะโพสต่อ ต้องเว้นระยะห่างอย่างน้อย 5 ความคิดเห็น (ไม่รวมความคิดเห็นของตัวเองที่เพิ่งแต่งไป)

4. เรื่องที่แต่ง ต้องเป็นแนวใหม่ในแบบฉบับของ Enter Books แต่ไม่จำกัดสไตล์ครับ จะฮา หวานแหวว มันส์ บู๊ล้างผลาญ  แฟนตาซี หรือจะออกทะเลไปไกลนอกโลกนอกจักรวาลยังไงได้ตามสบายครับ ที่สำคัญต้องสนุกน่าติดตามครับ

5. การตัดสินประกอบกันระหว่างความต่อเนื่องของเนื้อเรื่อง ความยาว ความสนุก และจบได้อย่างสมบูรณ์ครับ

คำที่กำหนด   

1. Enter Books

2. โคลด์บลัด

3. ต๊ะต่อนยอน --> (แปลว่าอะไรไปหาความหมายเอานะ 555+)

4. กระด้ง

5. สุโค่ย

6. บางกอกน้อย

7. ระย้า

8. ปีแสง

9. แมวน้ำ

10. ลิ่วล้อ

เอาหล่ะเฮียแจ้งกติกาเรียบร้อยแล้ว เริ่มแต่งกันได้เต็มที่เลยครับ เฮียให้เวลาแต่งถึงวันจันทร์ตอนเที่ยงละกัน (แต่จะจบก่อนก็ไม่ว่ากันครับ)  อีกอย่างถ้าเรื่องจบแล้ว อย่าลืมพิมพ์คำว่า The End ต่อท้ายด้วยนะ

ที่เหลือก็แล้วแต่ความร่วมมือร่วมใจของกลุ่มเลยครับ  ช่วยๆ กันแต่ง ช่วยๆ กันต่อเรื่องที่เพื่อนๆ โพสไว้ แล้ววันจันทร์เฮียจะเข้ามาดูผลงานอีกครั้งนะ ว่าเรื่องที่เป็นความภาคภูมิใจ จากความร่วมมือร่วมใจกันสุดๆ ของกลุ่มนี้ จะเป็นยังไง  โว้ววววววววววววววววววว

ใครจะโพสคนแรก โพสเลยคร๊าบบบบบบ อย่าไปกลัวววววววววว เฮียเอาใจช่วย 

ป.ล.ขำๆ นะคร๊าบบบ อย่าซีเรียส

รายละเอียดเพิ่มเติม >> http://www.enter-books.com/forum/index.php?topic=421.0

___________________________________________________________________________

มันจึงบังเกิดเรื่องราวต่อจากนี้ขึ้น

เนื้อเรื่อง

ณ Enter Book
     "เฮ้ย เฮียทำไรอ่ะ" ชายหนุ่มร่างเล็ก หน้าตี๋
ทักชายหนุ่มอีกคนที่นั่งหัวเราะคิกคักอยู่หน้าคอมพิวเตอร์บนโต๊ะทำงาน
     "หาเกมให้เด็กๆ มันเล่นน่ะ" คนถูกถามตอบ เรียกให้คนตัวเล็กเดินเข้าไปดู
     "สุโค่ย!!....แต่..ไม่โหดไปเหรอเฮีย" (จริง จริง พี่ตี๋ หนูเห็นด้วย โหดโคด - -")
     "ไม่หรอก เด็กพวกนี้มันบ้า" คนโหดหัวเราะอย่างสะใจ
(เด๋วสาปแช่งให้ไม่ได้หยุดเสาร์ อาทิตย์เลยนิ - -)
     "แล้วนี่แกจะกลับแล้วเหรอ" เฮีย NT ถามลิ่วล้อหน้าตี๋เมื่อสังเกตุเห็นเป้ที่หลัง
     "อยู่รออะไรล่ะค๊าบบ บ้านผมอยู่บางกอกน้อยนะ ไม่ได้กินนอนเฝ้าโรงพิมพ์เหมือนเฮียนี่"
เฮีย NT ทำหน้าคิดนิดนึง "งั้นพี่ออกไปพร้อมแกดีกว่า" พูดพลางปิดคอม
     "พี่จะออกไปไหนอ่ะ? กลับบ้านเหรอวันนี้" ตี๋ถามด้วยความแปลกใจ
เพราะด้วยความที่บ้านของเฮีย NT ออกจะอยู่ไกลแสนไกล
ต้องใช้เวลาเดินทางหลายล้านปีแสงกว่าจะถึง เรียกสั้นๆ ว่า'บ้านนอก'นั่นแหละ - -
ทำให้ส่วนใหญ่แล้วเฮียท่านจะกินนอนที่สำนักพิมพ์ไม่ไปไหน
     "ว่าจะออกไปต๊ะต่อนยอนแถวนี้ซะหน่อยน่ะ"
คนได้คำตอบทำหน้างงเป็นแมวน้ำเมาเกลือ(<<มันเนียนได้อีก 555+)
     "อะไรวะพี่ ต๊ะต่อนยอนเนี่ย"
     "อ้าว ไม่รู้เหรอวะ??" ถามกลับด้วยหน้าตากวนๆ ...... (- -"")
     "บ้านผมอยู่บางกอกน้อยค๊าบบ ไม่ได้อยู่......"
พูดค้างไว้เมื่อมองเห็นมือที่เงื้อมาเหนือหัว ก่อนจะหัวเราะแห้งๆ
     "แล้วนี่พี่จะไปไหนล่ะครับ"
     "ยังคิดอยู่ว่ะ แต่เบื่อเฝ้าบอร์ดและ ปล่อยให้ลิ่วล้อในโคลด์บลัด กะ เฮมิช มันได้ทำงานมมั่ง"
     "พี่ไปจ้างคนเฝ้าบอร์ดตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ" ตี๋ถาม
     "ไม่ได้จ้างหรอกว่ะ ล่อลวงเอา" เฮีย NT ยิ้มอย่างภูมิใจ
     "โหย...ฉลาด" ตี๋ประชด แต่คนฟังไม่สนใจยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งตากปลาเค็ม(!!?)รับคำหน้าตาเฉย
     "ก็ถ้าฉันไม่ฉลาดจะได้เป็นลูกพี่แกเหรอวะ ฮ่าๆๆๆ"
ตี๋ทำหน้าเซ็งๆ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
     "แล้วนี่เฮียโทรไปหาคุณพวงระย้าของเฮียบ้างป่ะเนี่ย"
     "เฮ้ยๆ เค้าชื่อพวงรดี แล้วก็ไม่ใช่ของฉันด้วย" ท่าน NT บ่นหน้ายุ่ง
     "555+ ก็เห็นชีโทมาทีไรก็จะพูดกับพี่คนเดียวนี่ ..คนอื่นไม่เอานะคะ.." ตี๋จีบปากจีบคอพูดล้อเลียน
     "รีบไปเลยไอ้เวร" ท่าน NT บอกพลางลุกขึ้นคว้ากระเป๋าแล้วก้าวออกจากห้องนำไปก่อน

....โป๊ะ!!...
สถานที่ที่มากไปด้วยผู้คน แสงสว่างที่เคยต้องสัมผัส สติสัมปชัญญะที่เคยมีค่อยดับวูบลงด้วยน้ำมือของใครบางคนที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้

     " เฮ้ย!! นี่ฉันมาอยู่ที่ไหนเนี่ย!? " คุณพี่ NT ร้องรั่นตกใจกับสถานที่แปลกตา บ้านทรงไทยจากไหน? แล้วผู้คนที่แต่งตัวแปลก ห่มสไบ? อะไร ที่ไหนกัน?
     " คุณพี่!! " เสียงสาวจากที่ไหนไม่รู้ดังก้องเรียกใครบางคนซึ่งคุณพี่ NT ก็ทำหูทวนลมไม่สนใจเรื่องชาวบ้าน แต่ทว่า..
     " คุณพี่กลับมาจากตัวเมืองแล้วหรือค่ะ น้องระย้าเป็นห่วงพี่แทบแย่"
     " เห้ย เธอเป็นใคร แล้วใยเจ้า เอ้ย!! ม...มาเกาะแขนเราทำไม " คุณพี่ NT ตกใจรีบกระโดดออกไปเกาะกระด้งที่อยู่ข้างๆทันที
     " สุโค่ยยยย ค่ะคุณพี่!!! เข้าเมืองไปแป๊ะเดียว นี่คุณพี่ไปฝึกวิทยายุทธ์การกระโดดมาจากใดหรือค่ะ" เธอยังคงไม่สนใจท่ทางตกใจของชายหนุ่มซึ่งได้ชื่อว่า คนรัก ของเธอ
      " ธ...เธอเป็นใคร เป็นพวก โควด์บลัครึ หรือ พวกเฮมิส?"
     " อะไรกันค่ะคุณพี่ น้องก็เป็นภรรเมียที่รักยิ่งของคุณพี่ไงค่ะ "
     " แมวน้ำบ้านเธอสิ!! เราไม่มี๊ไม่มีคนหน้าตาแบบนี้ "
     "อะไรกันค่ะคุณพี่ มีลูกแค่ 2 คน คุณพี่ก็เริ่มลงๆลืมๆแล้วหรือค่ะ"
     "ลูก!! ใคร?"
    " ก็บางกอกน้อย กับ บางกอกใหญ่ ไงล่ะค่ะ "  ( มันเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นซึ่งในเรื่องจริง มิใช่เลย เหอๆ)

  ...!! กำ...นี่อันตัวข้าอยู่ที่ใดเนี่ยยยยยยยยยยย อ๊ากกกกก!!

  พรึบ!!....
 ....... เอ๋? เหหหหห?
 เหมือนทุกอย่างถูกดูดกลับสู้ความมืดมิดอีกครั้ง ภาพบ้านทรงไทยหรือแม้กระทั่งผู้หญิงนาม ระย้าก็ค่อยๆหายไปเหมือนมีคนจงให้มันเป็นแบบนั้น คุณพี่ NT ลุกตาวาว เหงื่อไหลซึมท่วมตัวเหมือนคนที่เพิ่งออกกำลังกายมามาดๆ ภาพเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ค่อยๆเลอะเลือนไปและเริ่มควบคุมสติให้กลับมา
     " ฝันเว้ย~ ฝันบ้าอะไรว่ะเนี่ย"
     " ตื่นแล้วหรอค่ะ"
     " อะจ๊ากกก ผีหลอกกกก"
     " คนค่ะคน ไม่ใช่ผี...พี่ NT หลับไปนานมากเลยน่ะเป็นไงบ้าง จบเรื่องรึเปล่า"
     " บ้านเธอสิ พี่จะประสาทกินเพราะมันเนี่ยแหละ "
     " อะไรกัน น่าจะขอบคุณกันน่ะ อย่างน้อยเราก็ได้มาหลายคำน่ะ คริคริ"
 ง่ะ!!! หย่าบอกน่ะว่า ไอ้เตี้ยนี้ มาใช้เราเป็นหนูทดลองน่ะ?

  ปิ๊งป่อง!
   
     "จับยัยนี้ยัดกระด้ง ส่งไปนอกอวกาศเอาสักพันล้านปีแสงดีมั้ยเนี่ยยย โว้ยยย!!"

...พรึ่บ!!...

และเหมือนกับภาพฉายซ้ำ ทุกสิ่งทุกอย่างย้อนกลับมาอีกครั้ง เหมือนกับวีดีโอที่ REPLAY ซ้ำไปซ้ำมา....

     "หือ..." เฮีย NT ฟื้นขึ้นมาอีกรอบ...อืมมม..บ้านทรงไทย คนแต่งตัวแปลกๆ... หญิงห่มสไบ... อย่าบอกนะว่า..!! .....

     "เฮ้ยยยย ตรูกลับมาที่นี้อีกแล้ว...!! พวกโคลด์บลัดนะพวกโคลบลัด ฝากไว้ก่อนเถอะ!! แล้วนี้จะออกไปจากยุคนี้ได้ไงเนี่ย..? "   

เฮีย NT มองไปรอบๆ ตัวเองกำลังนอนอยู่ในบ้านเรือนไทยหลังหนึ่ง ท้องฟ้ามืดมิด ดูเหมือนว่าฝนจะตกกระหน่ำอย่างรุนแรง...

เปรี้ยง!! เสียงฟ้าผ่าดังกัมปนาทไปทั่ว ลมอันหนาวเหน็บประทะเข้ามาที่ใบหน้าของเฮีย NT..  บนเรือนไทยที่ไร้แสงไฟแห่งนี้.. นอกจากเฮียแล้ว ยังพบว่ามีหญิงสาวอีกคนหนึ่งหญิงสาวคนนั้นห่มสไบสีแดงสดเฉกเช่นกับสีเลือด..

 เสียงร้องครวญคราง และร่างที่สั่นเทาของเธอทำเอาเฮียขนลุกซู่.. หญิงสาวกำลังนั่งทำอะไรบางอย่าง.... เย็บผ้า?? ใช่... เธอกำลังเย็บผ้า.. แถมเธอยังพึมพำอะไรบางอย่างด้วยเสียงอันทุ่มต่ำที่เเฝงไปด้วยความเคียดเเค้นอย่างทารุณ!!

     "ฮือ...ทำไม!! ทำไมท่านครีอุสจึงต้องไปวายกับเทอร์มิส!! ทำไมท่านครีอุสไม่รักระย้า!!! ทำม้ายยย!!!!!!" หญิงสาวกรีดร้องเสียงแหลมราวกับคนบ้าจนท่าน NT ต้องเอานิ้วอุดหู..  ว่าแล้วหญิงสาวก็ยังปักผ้าต่อไป แล้วพึมพำอะไรบางอย่างอีกครั้ง..

      "ข้าขอสาปแช่งด้วยดวงชีวิต ดวงจิต ดวงวิญญาณของข้า"

"ทุกฝีเข็ม ทุกเส้นไหม ทุกลมหายใจ

ความทุกข์ ความเจ็บแค้นใด ที่พวกมันทำไว้กับข้า

ขอจงฝังอยู่ในผ้าห่มไหมปักทองผืนนี้..

พวกมันจะต้องเจ็บ และทรมานมากกว่าที่ข้าเคยเจ็บ นับสิบ นับร้อยเท่า!!"



"ทุกฝีเข็ม ทุกเส้นไหม ทุกลมหายใจ

ข้าขอสาปแช่งพวกมัน

ผู้ใดที่ห่มผ้าผืนนี้ จะต้องชดใช้สิ่งที่มันได้ทำไว้จนสาสม"



"ข้าขอสาปแช่งพวกมัน ไปจนชั่วลูกชั่วหลาน!!

ให้พวกมันวิบัติ พินาศ อย่าได้พบกับความสุขใดอีกเลย"



"ทุกฝีเข็ม ทุกเส้นไหม ทุกลมหายใจ

ข้าขอสาปแช่งพวกมัน

ผู้ใดที่ห่มผ้าผื่นนี้ จะต้องชดใช้สิ่งที่มันได้ทำไว้จนสาสม!!"

ข้าจะ...




สาปภูษา!!

     "กรี๊ดดด" เฮีย NT รู้สึกกลัวจับใจจนเผลอกรีดร้องออกไปชั่ววูบ เป็นเหตุให้หญิงสาวหันกลับมา...

เจ้า!! เจ้า !! เจ้าต้องช่วยข้าไปขัดขวาง ความรักของครีอุสและเทอร์มิส!! ไม่งั้น ข้าจะ จับเจ้ายัดใส่กระด้งที่มีแมวน้ำตายเป็น100ตัว แล้วส่งไปบางกอกน้อย ก่อนจะยิงจรวดออกไปให้ใกลจักรวาลประมาณ สองล้านปีแสง เข้าใจมั้ย!!!

     "ข..ข.เข้าใจแล้วจ้า" เฮีย NT หน้าซีดก่อนจะคิดว่า คอยดูเถอะ เจ้าพวกโคลบลัด กลับไปเมื่อใหร่จะฆ่าเรียงตัวแบบสุโค่ยเลย คอยดู้!!!

     " เอาล่ะจะทำอย่างไรดีล่ะที่จะเข้าไปขัดขวางความสัมพันธ์เช่นนั้นได้  แต่ก่อนอื่นยัย..เอ้ย คุณระย้า นั่นมารู้จัก
เทพอัศวินได้ยังไงกัน" ท่าน NT คิดในใจก่อนจะมองไปยังรอบ ๆ   ดูเหมือนว่า จะเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น
ทำให้มิติต่าง ๆ เชื่อมโยงเข้าหากัน  ท้องฟ้ามีเมฆประหลาดที่เคลื่อนตัวเป็นวงกลม  พร้อมกับหมอกควันสีดำ
ที่ดูแล้วน่าสะอิดสะเอียนยังไงชอบกล  ท่านNT เริ่มเดินออกจากบ้านไทยโบราณ  โดยที่มี คุณระย้า ส่งแรง
อาฆาตตามมาเรื่อย ๆ เส้นทางเดินเป็นทางเส้นเดียวที่ดูเลวร้ายยิ่งนัก
    " ทำม้ายทำไม เวบมาสเตอร์ของ EnterBook สุดหล่อแบบฉ้านจะต้องมาตกระกำลำบากเช่นนี้ "
'ไม่รู้ว่าจะได้กลับไปยังโลกเดิมรึไม่  แต่ยังไงก็ช่างแก้เรื่องตรงหน้าก่อน อนาคตไว้ทีหลัง'

เป็นเวลานานทีเดียวที่ท่าน NT เดินออกจากบ้านไทยโบราณ  ดูเหมือนว่าห้วงมิติจะผิดเพี้ยนไปจริง ๆ  เพราะระหว่างทางที่ผ่านมาท่าน NT ได้พบเจอกับสิ่งที่ไม่เคยเห็นมากมาย  อาจจะมาจากนิยายเรื่องใดเรื่องหนึ่ง  หรือแม้แต่การ์ตูนเรื่องใดก็ตาม  แต่ที่แน่ ๆ ท่าน NT คิดถึงโลกใบเก่าที่คุ้นเคยมากกว่าสิ่งอื่นใด

     " พระเจ้าช่วย แมวน้ำตกกะละมังทับปลาทองตาย "    แทบไม่น่าเชื่อว่าตำหนักเทพอัศวินจะมาตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าจริง ๆ
ท่านNT อึ้งได้ไม่นาน ในที่สุดท่านก็คิดได้ว่า ต่อให้ต้องไปเป็น ลิ่วล้อ ของพวกอัศวิน  ก็ต้องขัดขวางมิตรภาพระหว่างผู้ชายของครีอุสและเทอร์มิส ให้ได้  เพื่อรักษาชีวิตของตนไว้

แต่แล้วเวบมาสเตอร์สุดหล่อแห่ง Enter Books เห็นอะไรบ้างอย่างที่ผิดปกติ....
     "แม่จ้าวว ใช้กระด้งเป็นจานดาวเทียม!!" เฮียจ้องไปที่กระด้งอันโตที่แปะอยู่บนหลังคาตำหนักพร้อมด้วยสายไปห้อยระโยงระย้าเต็มไปหมด ไม่พอๆบนนั้นยังมีหัวแมวน้ำตากแห้งอยู่ ย้ำหัวแมวน้ำ!!!
     "สุโค่ยย ไฮโซที่สุดในโลกกว้าง!!"อาเฮียNTอึ้งกับไอเดียของเหล่าเทพอัศวิน
     "ไม่ทราบว่าท่านมีธุระอันใดกับตำหนักเทพอัศวิน"
     "หากท่านไม่มีกิจธุระใด เชิญท่านกลับไปเถิด"
     "ชิ!! เป็นแค่ลิ้วล้อกล้าไล่เฮียหรอ!!! เป็นสมาชิกหน่วยเทพอัศวินคนไหน!"
     "เทพอัศวินเทอร์มิส แห่งกลุ่มโคลด์บลัด" ห่ะ?? เทอร์มิส?? ก็ดีสิ
     "เฮียอยากขอพบเทพอัศวินเทอร์มิส"
     "ถ้าเช่นนั้นเชิญเข้าไปข้างในเถิด"

     "อุแม่เจ้าา" เฮียNT อุทานออกมา ก็ดูสิ โคมไฟนั่นประหลาดมากถูกส่งมากี่ล้านปีแสงล่ะนั่น
     "เชิญท่านนั่งรอที่นี่เถิด" ไอหน้าไม่หล่อพูด
เอิ่มมม ให้เฮียนั่งต๊ะต่อนยอนอยู่เนี่ยนะ??

และแล้วเฮียก็ต้องนั่งอยู่ที่นี่...ในตำหนักเทพอัศวิน...บนกระด้ง...กระด้งจริงๆนะ!!เฮียสาบานได้T^T ตำหนักเทพอัศวินนี่แปลกจริงๆ  เฮียนั่งมองผู้คนเดินขวักไขว่แต่แล้วก็สะดุดกับชายคนหนึ่ง...
     "นั่นกิ๊กเก่าตอนเฮียไปตรวจราชการที่บางกอกน้อยนิ?"เฮียอุทานเบาๆ (ตกลงเฮียเกย์??) (กรี๊ดดหนูล้อเล่นอย่าหักคะแนนหนูเชียว)เฮียรีบมุดหลบใต้กระด้งด้วยความกลัวเจอโจทก์เก่า
     "ท่านมีธุระอันใดกับท่านหัวหน้ากลุ่มโคลด์บลัด" อ่าวว ฮาเดส แหมๆๆ กล้ายืนค้ำหัวเฮียอย่างนี้ได้ยังไง! เฮียแก่กว่าแกนะ ดูตีน
กาเฮียสิ! ยาวกว่าแกเป็นล้านๆปีแสงนะ! (อุ๊ยแรงที่สุด!!~)
     "คือเฮียอยากเคลียร์เรื่องXYZระหว่างเทอร์มิสกับครีอุสน่ะ"
     "นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวของเทพอัศวิน ท่านไม่ควรเข้าไปยุ่ง ไม่เช่นนั้น..."ฮาเดสหันไปมองที่ซากแมวน้ำที่โดนสับจนแหลกเป็นบะช่อ (คาดว่าเป็นตัวของหัวบนจานดาวเทียม)
      "น่ะ..นั่น..ฝีมือ...."เฮียถึงกับพูดไม่ออก
     "เทพอัศวิน..."

ฮาเดสพูดค้างไว้เท่านั้นก่อนจะรีบเดินจากไปทันที ส่วนท่าน NT ก็เริ่มคิดหนัก
     " เวง แล้วนี่จะบอกกับไอ้มิสมันยังไงฟะเนี่ย แถวนี้ถิ่นโคลด์บลัดซะด้วย ถูกเหยียบตายก่อนซะล่ะมั๊ง"
คิดได้อย่างนั้นท่าน NT ก็ลุกขึ้นหันหลังกลับ เตรียมเผ่นไปตั้งหลัก
     "กี๊สสสสสส" คนจะหนีร้องอย่างตกใจเมื่อหันไปเห็นผีระย้าที่ยืนเกาะติดอยู่ข้างหลัง
สายตาที่ส่งมาเจือแววข่มขู่อย่างชัดเจน เธอเลื่อนสายตาออกจากท่าน NT ช้าๆ มองไปที่หัวแมวน้ำตากแห้ง
ที่อยู่ข้างๆ กระด้งดาวเทียม ก่อนจะหันกลับมาสบตาคนจะหนีอีกครั้งอย่างมีความหมาย โดยไม่ได้พูดอะไร
ท่าน NT กลืนน้ำลายลงคอสองสามอึก ก่อนจะเริ่มคิดหาทางรอดอื่น แล้วก็กลั้นใจถามออกไป
     "เอ่อ..ถามนิดนึงได้ป่ะ เธอเป็นแฟนกะครีอุสตั้งแต่เมื่อไหร่"
     "ไม่ใช่เรื่องของลิ่วล้ออย่างเจ้า อย่ามาแส่ไม่เจียมตัว" ผีสาวหันมาตวาด คล้ายกลบเกลื่อน
ชักจะยังไง...ท่าน NT คิด พลางเรียบเรียงเรื่องราวต่างๆ ในสมอง แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรออกไปอีก
เพราะคำขู่ที่ว่า 'ไม่งั้น ข้าจะ จับเจ้ายัดใส่กระด้งที่มีแมวน้ำตายเป็น100ตัว แล้วส่งไปบางกอกน้อย
ก่อนจะยิงจรวดออกไปให้ใกลจักรวาลประมาณ สองล้านปีแสง' ยังดังก้องติดอยู่ในหัว

     "นี่..ขอไปห้องน้ำหน่อยได้ป่ะ" ท่าน NT บอกผีระย้า <<(แอบมีแผน)
     "อย่ามาแผนสูงเจ้าลิ่วล้อ" ผีสาวมองอย่างรู้ทัน
     "ปวดจิงๆ แม่นาง ขอร้องเหอะ ไงๆ ฉันก็ไม่ออกไปไกลเกินเขตของโคลด์บลัดนี่ได้หรอก"
ผีระย้าทำหน้าลังเล ก่อนจะตัดสินใจ "ก็ได้" แต่ไม่วายเหลือบไปทางหัวแมวน้ำตากแห้ง
ข้างๆ กระด้งดาวเทียม แล้วหันกลับมาสบตาลิ่วล้ออีกครั้ง
"รู้แล้วน่า" ท่าน NT บอก พลางหลบฉากชิ่งไปอย่างไว
     " แล้วจะกลับ Enter Books ได้ไงฟระเนี่ยตรู ที่นี่อยู่ห่างจากโลกกี่ล้านปีแสงก็ไม่รู้ "
ท่าน NT คิดขณะวิ่งหนีออกจากตำหนักเทพ พลัน!!สายตาก็เหลือบไปเห็นบางอย่าง
     "สุโค่ยยยย.....รอดแล้วตรู" สิ่งที่คนแอบหนีออกมาเห็นก็คือ 'ป้ายบอกทาง'
ใช่...ป้ายบอกทางที่มีลูกศรชี้ไปข้างหน้าและตัวหนังสือเขียนว่า " บางกอกน้อย "
ท่าน NT วิ่งไปทิศนั้นอย่างไม่ลังเล เมื่อวิ่งไปได้ซักพักก็เริ่มเดินทอดน่องต๊ะต่อนยอน
อย่างไม่กัวว่าจะถูกไล่ตามทัน แน่ล่ะ..ในเมื่อข้างหน้านั้น สิ่งที่เห็นอยู่น่ะมัน..........
ขณะนั้นเองรอบตัวของท่าน NT เกิดการสั่นไหวอย่างแรง
     "แผ่นดินไหวหรือนี่" ท่าน NT ร้องอย่างลนลาน
เนื่องจากแรงสั่นสะเทือน แผ่นดินที่ห่างจากท่าน NT ไม่ไกลนักเริ่มร้าว
ท่าน NT เห็นดังนั้นก็ไม่รอช้า วิ่งหนีอย่างสุดกำลัง แผ่นดินที่ร้าวนั้นแตกออกอย่างรวดเร็ว
     "หวา หวา หวา ใกล้เข้ามาแล้ว" ท่าน NT เร่งความเร็วขึ้นอีก แต่ไม่ทันกาล ท่าน NT จึงตกสู่หลุมมรณะ
     "อ๊ากกกกกกกกก" ท่าน NT สะดุ้งตื่น เหงื่อโทรมกาย พลางหันมองนาฬิกา "07:15 - 11 sep 2009"
     "เราฝันอะไรกันนี่ ช่างน่ากลัว แต่ดันจำไม่ได้" ท่าน NT บ่นงึมงำ
     "แต่ทำไมรู้สึกโกรธพวกเทพอัศวินมากขนาดนี้นะ"
     "งั้นวันนี้ต้องหาเกมยากๆให้พวกนั้นเล่นซะแล้ว"
หลังจากนั้นไม่นาน คำสิบคำ ก็ผุดขึ้นมาในหัวของท่าน NT อย่างไม่รู้สาเหตุ
     " EnterBooks โคลด์บลัด ต๊ะต่อนยอน กระด้ง สุโค่ย บางกอกน้อย ระย้า ปีแสง แมวน้ำ ลิ่วล้อ"
     "ให้พวกนั้นแข่งกันแต่งเรื่องให้เราอ่านดีกว่า รับรองเน่าแน่" 
ท่าน NT พูดอย่างรู้สึกดี ที่จะแก้แค้น(แม้จะไม่รู้ว่าความแค้นนั้นมาจากไหน) โดยหารู้ไม่ว่าชะตากรรม ต่อจากนี้ของท่าน NT จะพบเจอกับบางสิ่งที่น่ากลัวสุดๆ 


              ____The End ____