การแข่งขันเบสบอลของพระเจ้า H ในยามว่าง (นิยายแปล)

ลำดับตอนที่ #3 : ส่วนที่ 2 : หาอุปกรณ์

ส่วนที่ 2 : หาอุปกรณ์

ยังไงก็ตามนะ ผมคิดว่าเบสบอลคงไม่ใช่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเธอเท่าไรหรอกนะ กองพันSOS ที่ฮารุฮิก่อตั้งขึ้นมาเนี่ยมันก็มีแค่ชื่อเท่านั้นแหละ มันไม่ใช่ชมรม แล้วขอโทษเถอะ มันยังไม่ได้รับการยอมรับจากโรงเรียนเลยด้วยซ้ำ มันก็แค่ก้อตั้งขึ้นมา เพราะว่าหล่อนคิดว่ามันดีเท่านั้นแหละ

ชื่ออย่างเป็นทางการ "กองพันของสุซุมิยะ ฮารุฮิเพื่อนำความตื่นเต้นเร้าใจมาสู่โลก" เนี่ย ไม่ใช่แค่ฟังดูยาวหรือโอ้อวดหรอกนะ มันแค่ฟังดูน่าตลกอย่างมากเลยเท่านั้นล่ะ หลังจากความพยายามที่จะเปลี่ยนชื่อชมรมของผมถูกโยนทิ้งไม่เป็นท่า ผมก็ไม่มีโอกาสที่จะเปลี่ยนชื่อมันอีกเลย

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมถามฮารุฮิเกี่ยวกับกิจกรรมของชมรมเนี่ย เธอตอบกลับมาด้วยใบหน้าที่ยังกับทหารที่กำลังจะบั่นคอข้าศึกอย่างนั้นล่ะ

     "ก็เพื่อหาเอเลี่ยน,นักเดินทางข้ามมิติ และก็พวกผู้มีพลังจิต เพื่อที่พวกเราจะได้สนุกด้วยกันไงล่ะ!"

นี่คือคำพูดที่มีชื่อเสียงที่สุดของยัยเพี้ยนนี่ล่ะ ทำให้คนทั้งโรงเรียนรู้ไปทั่วว่ากำลังจะคบค้าสมาคมกะยัยตัวประหลาดนี่นับตั้งแต่หล่อนพูดออกมา

มันก็คงเหมือนอีกาที่บินเข้าหาทุ่งนา เหมือนแมวที่เล่นกับลูกบอลไหมพรม หรือคนที่วิ่งหายาฆ่าแมลงตอนเห็นแมลงสาบในห้องครัวนั่นล่ะ มันก็คงประมาณว่าเธอเกิดสนใจในฟุตบอล บาสเก็ตบอล อะไรพวกนี้ แล้วหล่อนก็จะมาตะโกนบอกพวกเราว่า "ชั้นอยากเล่นไอนี่" บางทีผมควรจะดีใจนะที่พวกเราไม่ได้เล่นรักบี้ ตั้งแต่ที่เราต้องหาคนเพิ่มเพื่อมาเล่นรักบี้

หรือง่ายๆเลย จริงแล้วๆฮารุฮิก็แค่เบื่อเท่านั้นล่ะ

ผมไม่มีความคิดอะไรดีๆเลยตั้งแต่ฮารุฮิวิ่งออกไป แต่เธอก็กลับมาอย่างรวดเร็วยังกับพายุไซโคลนที่ไปหอบเอาอุปกรณ์เบสบอลพวกนั้นมาด้วย ในกล่องที่ดูเหมือนกล่องที่คนเค้าใช้เวลาเอาลูกหมามาทิ้งมันมีถุงมือเบสบอล 9 อันและไม่เบสบอลที่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วน อา ช่างเหมาะกับเบสบอลงี่เง่านี่จริงๆ

     "เดี๋ยวก่อนนะ"

ผมพูด และมองไปที่ใบปลิวอีกทีนึง

     "นี่มันการแข่งขันซอฟต์บอลไม่ใช่เรอะ แล้วเธอเอาพวกอุปกรณ์เบสบอลนั่นมาทำไมล่ะ"

     "แล้วมันต่างกันตรงไหนยะ? มันก็เกมลูกบอลเหมือนันแหละน่า แล้วมันก็จะลอยไปหลังจากนายตีบอลโดนเหมือนกันแหละ แล้วจะกลัวอะไรเล่า"

ผมเคยเล่นเบสบอลตอนประถมนะ แต่หลังจากนั้นก็ไม่เคยเล่นอีกเลย ยังไงก็เถอะ ผมว่าอย่างน้อยผมก็พอรู้น่ะว่าซอฟต์บอลกับเบสบอลมันต่างกันยังไงนะ มันจะเจ็บกว่าแน่ถ้าคุณโดนอัดด้วยลูกเบสบอลน่ะ

     "งั้นก็ไม่เป็นไรตราบใดที่เราไม่ได้ตีไปโดนใคร ใช่มั้ย?"

ฮารุฮิปฏิเสธความเห็นของผม พร้อมกับมองผมด้วยสายตาที่ว่า นายจะมาเรื่องมากกับเรื่องนี้ทำไม

เอาล่ะ ผมไม่เถียงเธอล่ะกัน

     "แล้วมันจะแข่งกันวันไหนล่ะ?"

     "วันอาทิตย์นี้"

     "เฮ้ย นั่นมันก็วันมะรืนแล้วไม่ใช่เรอะไง"

     "แล้วไงล่ะ ก็เราลงชื่อไปแล้วนี่ ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ชั้นลงชื่อไปแล้วล่ะว่าทีมเราชื่อ"กองพันSOS" ดีมั้ยล่ะ"

ผมเริ่มรู้สึกหงุดหงิดแล้วสิ "แล้วเราจะไปหาสมาชิกที่เหลือมายังไงล่ะ?"

     "เราก็แค่ไปจับเอาใครก็ได้ที่เดินผ่านมาก็ได้นี่"

เฮ้ย นี่เธอเอาจริงแน่เรอะ ไม่ว่าใครก็ตามที่ยัยฮารุฮิเลือกมา หมอนั่นต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน เอาล่ะ ถึงมันจะแปลกสำหรับผมซักหน่อย แต่อย่างน้อยผมก็ไม่ต้องการใครที่ประหลาดไปมากกว่านี้แล้วล่ะ

     "โอเคๆ งั้นเธอรออยู่นี่ เดี๋ยวชั้นจะเป็นคนหาสมาชิกที่เหลือเอง"

ผมคิดถึงเพื่อนร่วมชั้นในห้องม.4/5 ถ้าจะมีใครซักคนที่จะมาโดยไม่มีข้อโต้แย้งล่ะก็ คงจะเป็นเจ้าคุนิคิดะกับเจ้าทานิงุจิ แน่นอน

หลังจากที่ผมเสนอความเหฌนไป ฮารุฮิก็ตอบว่า

     "หมอนั่นจะทำได้เรอะ"

ยัยนี่ยังคิดว่าเพื่อนร่วมห้องเป็นตัวโปร่งแสงเหมือนเดิมล่ะสิ

     "มันก็ดีกว่าไม่มีใครเลยน่า"

แหงล่ะ ถ้าลองเป็นคนอื่น คงวิ่งหนีไปตั้งแต่ได้ยินชื่อสุซุมิยะ ฮารุฮิแล้วล่ะ เอาล่ะ แล้วเราจะทำยังไงกับอีก 2 คนที่เหลือล่ะ

     "เอ่อ ขอโทษนะคะ"

คุณอาซาฮินะยกมือขึ้นและพูดว่า

     "ถ้างั้น เพื่อนชั้นคนนึง...."

     "งั้นก็คนนั้นแหละ"

ฮารุฮิตอบอย่างรวดเร็ว  ดูเหมือนจะเป็นใครก็ได้งั้นสินะ ถ้าเป็นคุณคงจะถามก่อนล่ะว่าเค้าเป็นใคร แต่เดี๋ยวนะ เพื่อนของคุณอาซาฮินะงั้นเหรอ เป็นเพื่อนจากที่ไหนและเมื่อไรกันนะ?

คุณอาซาฮินะเหมือนจะเห็นผมสนใจเลยตอบว่า

     "ไม่เป็นไรค่ะ คนๆนี้เป็นเพื่อนในห้อง"

เธอพยายามที่จะไม่ให้ผมกังวลสินะ แล้วโคอิสุมิก็พูดขึ้นบ้างว่า

     "บางที เพื่อนผมคนนึงอาจจะสนใจก็ได้นะ เค้าค่อนข้างจะสนใจชมรมของเราเลยทีเดียว"

ผมปิดปากหมอนั่นก่อนที่หมอนั่นจะพูดจบ ผมไม่ต้องการให้คู่หูของหมอนั่นมาหรอกนะ อย่างน้อยตอนนี้ผมก็คิดออกอยู่คนนึง

     "ชั้นจัดการอีกคนนึงเอง"

จริงๆแล้วก็ไม่มีหรอก ผมไม่ได้มองหาเพื่อนคนไหนทั้งนั้นล่ะ ฮารุฮิพยักหน้าแล้วบอกว่า

     "เอาล่ะ เมื่อวมาชิกครบแล้ว พวกเราก็ไปซ้อมกันเถอะ!!"

อะไรนะ นี่เราจะพูดถึงการซ้อมแล้วงั้นเรอะ

     "เราเริ่มกันเลย!!"

ตอนนี้อะนะ? แล้วที่ไหนล่ะ??

     "ก็ในสนามสิยะ"

รับให้ได้นะ! เสียงของพวกทีมเบสบอลดังเข้ามาถึงในห้อง