อยากได้ยินว่ารักกัน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

อยากได้ยินว่ารักกัน.......

 เธอ รู้สึกดีมากยิ่งขึ้น และเริ่มนับหนึ่งเติมจนมันเต็มไปเรื่อยๆ อย่างใจเย็น.......






เขาเปนคนใจดี ยอมแพ้ให้เธอได้ตลอด และไม่เคยทำให้เธอลำบากใจเลย........


 

"ผมคิดถึงคุณนะ"
"ไหงพูดงี้อ่ะ ๐.๐ เดี๋ยวหนูแพรวจะหึงเค้าน๊าาาาาาา"
"อย่าพูดถึงเลย ผู้หญิงคนนั้น"
"อ่าาาา แล้วนึกยังไงถึงโทรมาเนี่ย"
"ก็คิดถึงไง"
"เค้ารู้สึกแปลกๆ นะคุณ เหมือนกับว่าเวลานี้คุณไม่มีใคร คุณถึงโทรหาเค้า..........."

เนื้อเรื่อง

เรื่องราวของเขาและเธอ

ทั้งสองไม่รู้หรอกว่าอะไรเปนอะไร ลึกๆ แล้ว นางสาวรู้สึกเสมอว่าเรารักกัน

โดยความรู้สึกดีๆ นั้นเริ่มขึ้นเมื่อคืน คืนนึง ที่เขาและเธอเปิดใจ คุยกันสนิทกันมากขึ้นในงานปาร์ตี้เล็กๆ

เขาและเธอ รู้สึกดีๆ และเริ่มสนิทกันเรื่อยๆ มา

เขาเปนคนใจดี ยอมแพ้ให้เธอได้ตลอด และไม่เคยทำให้เธอลำบากใจเลย

 เธอ รู้สึกดีมากยิ่งขึ้น และเริ่มนับหนึ่งเติมจนมันเต็มไปเรื่อยๆ อย่างใจเย็น

อยู่มาวันนึง เธอได้รับโอกาส โอกาสที่ดีที่จะได้เรียนสิ่งที่เธอสนใจ แต่ต้องแลกกับการไปอยู่ในที่ห่างไกลจากบ้านที่ตัวเองคุ้นเคย

เขายิ้มรับและรอคอย มันจึงเกิดคำสัญญา ระหว่างคนสองคน

ระหว่างนั้นพอเธอไป เขากับเธอก็ยังคงติดต่อกันแม้มันจะยากก็ตามที

นานวันแล้วผ่านไปเธอกลับมา กลับสู่ชีวิตที่แสนคุ้นเคยอีกครั้งพร้อมกับเจอเขาที่เฝ้ารอ

ความดีใจเกิดขึ้น เมื่อกลับมาเธอและเขาเจอกันบ่อยขึ้น คุยกันมากขึ้นอีก

ระหว่างคนสองคนนั้น เธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกดี พอรู้สึกดีมากๆ เข้า ในใจเธอเริ่มแย้งว่า "เราเป็นอะไรกัน"

เธอจึงเฝ้ารอคำคำนึงตลอดมา แต่ในขณะเดียวกันนั้น เธอกับเขายังคงพูดคุย และสนิทกันมากขึ้นไปอีก

ในชีวิตของเธอนั้น เฝ้าคิดถึงเขาเริ่มตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

จนเข้าฤดูของการศึกษา เธอจำต้องห่างกับเขาไปเพราะเริ่มมีงานที่ยุ่งมากมาย

เธอพยายามทำงานอย่างหนักเพื่อไม่คิดมากจนเสียงานส่วนรวม ตั้งใจทำงาน ทุ่มเทกับงานนี้มาก

 ร่วมสองเดือนที่เธอนั้นไม่ได้กลับไปนอนบนเตียงนุ่มๆ ของตัวเองที่บ้าน อดหลับอดนอนกับเพื่อนร่วมงาน

 และไม่ได้เจอเขาเช่นกัน

 ก่อนหน้านี้หลังจากที่เธอกลับมาจากที่ไกลๆ เธอได้ยินข่าว ข่าวที่ว่า ว่ากันว่า เขานั้นพบรักกับสาวในฝัน

เวลานั้นเธอกลายเป็นใครที่เธอเองก็ไม่รู้จัก เธอยิ้มกับเพื่อนฝูงเหมือนเดิม ยิ้มทุกครั้งเมื่อเพื่อนของเธอพูดถึงเขากับนางในฝันของเขา

เธอยิ้มทั้งๆ ที่ในใจนั้นรู้สึกได้ว่าเสียใจและผิดหวัง

 กลับมาถึงปัจจุบัน อย่างที่รู้เธอพยายามทำงานกับเพื่อนร่วมงานเพื่อไม่เกิดความคิดฟุ้งซ่าน

งานนี้ทำให้เธอและเพื่อนร่วมงานของเธอนั้นเหนื่อยล้า เสียทั้งกำลังกาย และใจไปมาก

 ความพยายามที่บางครั้งเธอตั้งใจเหมือนกับศูนย์เปล่า

แต่ไม่เคยเลยที่เธอจะไม่พยายามทำมันต่อไป ในใจลึกๆ เธอคิดว่าเธอแค่ยังไม่อยากกลับไป เธออยากอยู่กับงานนี้อยู่กับเพื่อนๆ ต่อไป

เวลาล่วงเลยผ่านไปถึงวันที่งานของเธอกับเพื่อนร่วมงานสู้พยายามตั้งใจทำกันมา

 และแล้วความพยายามของเธอก็สำเร็จ เธอหวังแค่ว่าสิ่งที่เธอทำนั้นมันจะออกมาดี ถึงแม้จะไม่ได้ถูกใจในสายตาของใคร แต่แค่ที่สุด เท่านี้เธอพอใจแล้ว ความดีใจนั้นทำเธอลืมเรื่องทุกข์ใจไปจนหมด

และเธอได้กลับบ้าน

ทันทีที่กลับคืนสู่บ้าน เธอได้รับการติดต่อจากเขา

เธอเฝ้าถามเขาตลอกเวลาถึงสาวในฝันของเขาอย่างเห็นใจ รู้สึกดีใจด้วยที่เขานั้นมีความสุข ทั้งๆ ที่ทุกครั้งที่เธอเอ่ยถึงสาวในฝันนั้น ก็ใช่จะไม่มีความเสียใจ

เธอได้รู้จากเขาว่าเขานั้น "ผิดหวังในรัก"

เธอนั้นไม่ได้คิดถึงสิ่งอื่นใดนอกจากคำตำนึงที่เพื่อนรักของเธอเคยถามเธอในยามที่ทุกใจว่า "คุณเสียใจหรือป่าว"

จากนั้นระหว่างเขากับเธอจีงกลับไปเป็นเหมือนเดิม เขากับเธอคุยกัน และเขาเริ่มพูดคำว่า "คิดถึง"

ในใจเธอนั้นเหมือนล่องลอย และเพ้อฝัน แต่ลึกๆ ในใจนั้นเธอเก็บมันมาตลอดกับคำคำนึงที่เกิดขึ้นในใจว่าเขาและเธอ "เป็นอะไรกัน"

แม้จะดีใจแต่หนึ่งความผิดหวังเรื่องสาวในฝันของเขาก็สร้างความคิดมากให้กับเธอ เธอจึงเลือกเก็บมันไว้และทำทีเป็นไม่เก็บมาใส่ใจอีก

ล่วงเลยไปเขากับเธอเริ่มห่างกัน เพราะเหตุใดนั้นบางทีอาจเป็นเพราะเธอเฝ้ารอคำคำนึงมานานแสนนาน เวลาเริ่มทำให้เธออยากรู้มากขึ้น ด้วยความที่เธอมีวาจาหว่านล้อม (ฮ่าๆ) เธอเริ่มอยากรู้ แต่เขาก็เปลี่ยนเรื่องตลอดมา จนกลายเป็นการทะเลาะกันเล็กๆ ซึ่งเขายอมให้เธอตลอด และเธอก็กลับมาคุยกับเขาหลังจากที่ทะเลาะกัยทุกครั้ง

 เธอเริ่มสนใจความรู้สึกเขามากๆ ขนาดแค่เขาตะคอกว่าเธอช่างน่ารำคาญ ทำให้เธอไม่เปล่งเสียงออกมาได้หลายวัน

 ในความรู้สึกเธอเขาก็แคร์เธอมาก เธอรู้สึกเช่นนั้นแต่มันมีหมอกบางๆ ที่ครอบคลุมความรู้สึกนี้ไว้ มันจึงเลือนรางเหลือเกิน

จนถึงวันพิเศษ คืนหนึ่งภายใต้ท้องฟ้าและหมูดวงดาว เธอเจอกับเขาและมอบของขวัญพิเศษ เพื่อนเธอที่ช่วยเลือกของขวัญบอกกับเธอว่า สิ่งที่เธอให้ มันเปรียบได้กับให้ดวงใจ เธอหัวเราะและก็เริ่มเหนื่อยใจ นึกขันอยู่ไม่น้อย เพราะเคยพูดว่าชอบให้เขาฟังบ่อยไป ถึงจะเป็นภาษาอื่นก็เถอะ เธอได้แต่หัวเราะอยู่คนเดียวจ้องมองสิ่งของที่จะให้เขา

 และอีกสิ่งนึงที่เธอจะมอบให้เขาตอนเที่ยงคืนวันพิเศษ เธอได้ให้เขาไปและบอกเขาว่า ให้กลับมาดูตอนเที่ยงคืน

 เธอเฝ้ารอ นอนกลิ้งไปมาบนที่นอนที่แสนคุ้นเคย ปากกัดผ้าห่มไว้บ้าง ยิ้มคนเดียวหัวเราะคนเดียวและเฝ้าฝันถึงเวลาที่เขาจะมาดูสิ่งที่เธอมอบให้กับเขา

รอแล้วเลยผ่านไป

เขาบอกเธอว่า เขามองไม่เห็นสิ่งที่เธอมอบให้

เธอคว้างไปในความคิด ยิ้มให้แล้วบอกเขาว่าไม่เป็นไร มือสองข้างเบื้องหลังของเธอบีบอีกมือแน่น เพื่อบอกกับตัวเองว่า เดี๋ยวเขาก็ไปแล้ว

รอยยิ้มหายไปตามหลังของเขาที่จากไปแล้ว

เธอนั่งลงทบทวนเรื่องต่างๆ อย่างไม่เข้าใจ หากเพียงเขาได้เปิดดู สิ่งที่เธอทำใจ และบอกเขาไปโดยลดอคติ เขาจะได้เห็นอะไรมากมาย ได้เห็นความทรงจำที่เธอหยิบย้อนมันกลับมา ได้เห็นความรู้สึก.....

เธอเหนื่อยใจและลึกๆ เธอเสียใจ ความผิดหวัง รู้สึกไม่ดี ผสมปนกันไป มันถูกเก็บเอาไว้จนหัวใจเธอตอนนี้ปล่อยมันออกมากับ...เพื่อนรัก

กลั่นความรู้สึกออกมาทีละหยดน้ำตา และบอกกับตัวเองว่า "ถ้าไม่ทำให้ถึงที่สุดก็เลิกซะ"

จนตอนนี้เธอคิดว่าเธอจะเลิกแล้ว...........

หนึ่งปี สิบเดือน กับยี่สิบวัน เธอเหนื่อยกับมันและมองมันเป็นความทรงจำที่สวยงาม

ถึงตอนนี้เธอกำลังเสียใจแต่สุดท้ายเธอรู้ว่าเธอจะเข้าใจและมองมันเป็นความทรงจำที่ดี

 เธอคิดว่าเธอทำดีที่สุดแล้ว

ยังไงเธอก็รู้สึกดีๆ แบบนี้ตลอดไป.............

เธอคนนี้สวยเนอะ (' ' )



เขาล่ะ อืมมมมมมม เค็าช๊อบชอบ ><.....อ๊ายย