คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : The Relationship :: 20 เเต่งงานเเละตลอดไป
“เธอไปไหนมาเนี่ย!!!!!”
ทันทีที่ประตูถูกเปิดออกชายหนุ่มร่างสูงก็ตรงเข้าหาร่างบางทันที แทมินหายไปตั้งแต่เมื่อเช้าวานกลับมาอีกทีก็ตอนบ่ายของอีกวัน
“เซฮุน…พี่โตแล้วนะ”
แทมินว่าอย่างอ่อนใจ และคนเป็นน้องชายยิ่งตาโตเข้าไปอีกเมื่อข้างกายของพี่สาวมีชายหนุ่มอีกคนยืนอยู่ด้วย
“ไอ้เวรเอ้ย!!!”
ถ้าแทมินไม่จับเซฮุนเอาไว้ก่อน เซฮุนคงกระชากมินโฮมาต่อยเป็นแน่
“เซฮุนเดี๋ยวก่อนไม่ใช่แบบนั้นนะ…นี่คุณมินโฮ…เอ่อเอโดงาวา มิโน”
แทมินบอก แต่น้องชายของเธอยังไม่สนใจฟังนัก ร่างสูงกระแทกตัวนั่งลงบนโซฟาเหมือนไม่พอใจ
“เซฮุนอา…ขอโทษที่ไม่ได้บอกนะ…” แทมินมักจะใช้ลูกอ้อนแบบเดิมๆเขย่าแขนเซฮุนเบาๆบางทีก็เอาใบหน้าน่ารักซุกลงไปตรงลาดไหล่
“เซฮุน…เซฮุนนี่…”
“อย่ามาเรียกฉันแบบนี้นะ..”
เซฮุนแพ้ให้กับลูกอ้อนของพี่สาวอีกแล้ว เขามองร่างสูงที่ยังนั่งเฉยๆอยู่ในห้องรับแขกก่อนจะหันกลับมาหาพี่สาวแน่นอนว่าเขากำลังจับผิดแทมิน
“ทำไมไม่โทรมาบอกกันบ้าง…หายออกไปทั้งคืนกลับมาอีกทีก็ตอนนี้…ฉันเป็นห่วงแทบบ้า”
แทมินพองแก้ม “ขอโทษนะๆ….พอดีโทรศัพท์แบตหมด…ฉันเลย…เอ่อ…”
เซฮุนหรี่ตาลง
“เอ่อ…คะ…ค้างกับคุณมินโฮ…”
เซฮุนตาโต “บ้าเอ้ย!!!....แล้วมันทำอะไรเธอบ้าง…จำกัดคำว่าค้างให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้!!”
เซฮุนเหมือนยุนโฮเวลาโกรธโมโหหรือตกใจเขาจะพูดออกมาทันทีโดยไม่สนอะไรทั้งนั้น….เขาไม่พอใจพี่สาวมากตอนนี้
“กะ….ก็…อื่อ…ก็นอนค้างอะแหละ”
เซฮุนกรอกตา เขาเดินตรงไปหาร่างสูงอีกคนที่นั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง
“เมื่อคืนแกทำอะไรยัยนี่วะ!!”
มินโฮยิ้ม….เขาไม่สะทกสะท้านเลยซักนิดยิ่งทำให้คนที่กำลังเดือดคลั่งมากขึ้น
“ผมยอมรับ…ผมรักพี่สาวของคุณ…เราจะแต่งงานกันทันทีเมื่อถึงเกาหลี”
“แต่งงาน!!!!”
แทมินยิ้ม เซฮุนกัดฟันจนเส้นเลือดปูดโปน
“เซฮุน…แต่พี่กับคุณมินโฮรักกันนะ..”
แทมินบอก…เหมือนเขากำลังถูกผู้ใหญ่ดุเลยแฮะ
“ตามใจเธอ…โตแล้วนี่…ส่วนนายถ้าทิ้งพี่สาวฉัน…หรือทำให้ยัยนี่เสียใจ…นายตายแน่!!!”
เซฮุนชี้หน้ามินโฮอย่างอาฆาต
“มันจะไม่มีวันนั้น”
มินโฮตอบอย่างหนักแน่น เขารักแทมินเขาจะไม่มีวันปล่อยนายหญิงไปไหนเด็ดขาด
“ไม่อยากกลับเลย…..”
มินโฮพูดในขณะที่ยังกอดเอวแทมินไว้ ใบหน้าหล่อโน้มเข้าไปกดจูบข้างหูเบาๆ
“ฉันก็ไม่อยากให้คุณกลับเหมือนกัน…” แทมินตอบอ้อนๆ
ทำให้มินโฮอดไม่ไหวกดจูบแก้มเนียนไปฟอดใหญ่
“กลับเกาหลีเมื่อไหร่แต่งงานกันนะ”
แทมินมองใบหน้าหล่ออึ้งๆ น้ำตาใสๆไหลออกจากดวงตากลมทันทีก่อนที่ร่างบางจะโผเข้ากอดชายหนุ่มแน่นๆ
“ฮึก…ค่ะ…”
แทมินสะอื้นหนักๆจนมินโฮต้องลูบหลังปลอบ “ข้าทิ้งชีวิตข้างล่างมาเพราะเจ้า….เจ้าจะเป็นคนเดียวของข้าและตลอดไป”
มินโฮกดจูบปากแดงอีกครั้ง แทมินยินยอมทั้งกายและใจ เมื่อชายหนุ่มเอ่ยขอก็ไม่คิดปฏิเสธ อยากบอกด้วยร่างกายนี้ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน
ทั้งสองผละจากกันอย่างอ้อยอิ่ง สายตาอาลัยอาวรณ์ยังมีอยู่เต็มเปี่ยมแทมินไม่อยากจากมินโฮแม้ซักช่วงวินาที
จนกระทั่งมินโฮขับรถหรูออกไปหญิงสาวก็ยังมองตาม……แทมินเผลอยิ้มหวานเมื่อคำพูดสุดท้ายก่อนชายหนุ่มกลับไป
“อยากจะรักเธอใจจะขาดแล้วแทมิน….”
ใบหน้าหวานแดงซ่านไปหมด เพราะเขินกับคำพูดชายหนุ่ม
“ทำอะไรของเธอน่ะ….”
รอยยิ้มหวานต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อเดินทางเข้ามาในตัวบ้านแล้วเจอเข้ากับแววตาดุๆของน้องชาย
“กะ…ก็ไปส่งคุณมินโฮไง” แทมินชี้ไปทางประตู
ร่างบางรีบนั่งลงข้างๆน้องชาย ดวงตากลมๆพยายามกระพริบปริบๆเมื่อทำท่าอ้อน
“เซฮุนอา….พี่รักคุณมินโฮนะ”
เซฮุนเหล่ตามองพี่สาวเล็กน้อย ก่อนจะนั่งหันหน้ามาทางแทมินตรงๆ
“ชองแทมิน….เราเป็นพี่น้องกันนะ…ถึงฉันจะไม่ค่อยเคารพเธอเท่าไหร่แต่ฉันก็เป็นห่วง…รู้มั้ยฉันตกใจมากเลยที่เธอมากับหมอนั่น”
เซฮุนพูดออดมาจากใจจริง….แทมินยิ้มบางๆ
“เวลาพี่เดือดร้อนน่ะก็มีนายแค่คนเดียวเหมือนกัน….นายน่ะเป็นทุกอย่างของพี่เลยนะ…แต่พี่มั่นใจว่าคุณมินโฮจะรักพี่”
แทมินบอก
“ให้มันจริงเถอะ…ถ้าไอ้บ้านั่นมันผิดคำพูดเมื่อไหร่ฉันไม่ปล่อยมันไว้แน่”
แทมินหัวเราะ สองพี่น้องหัวเราะกันและแกล้งกันเหมือนเด็กๆ หัวใจของแทมินพองโตและมีความสุขที่สุดในรอบปี ไม่ห่อเหี่ยวและเศร้าสร้อยอีกต่อ…..
ทันทีที่กลับเกาหลี มินโฮก็ขอแทมินแต่งงานทันที
ว่าที่เจ้าสาวของชเวมินโฮกำลังยืนอยู่หน้ากระจกภายในห้องแต่งตัว ใบหน้าหวานดูมีกังวลเล็กน้อย
ทั้งตื่นเต้นและกลัวไปพร้อมๆกัน
“ลูกสาวแม่สวยที่สุดเลยลูก”
แจจุงยืนซ้อนด้านหลังเพื่อจัดชุดเจ้าสาวให้เข้าที่ ใบหน้าสวยยิ้มอย่างอ่อนโยน
“คุณแม่ขา…แทมินตื่นเต้นจัง” แทมินหันกลับมาหาผู้เป็นแม่
“หนูรู้ใช่ไหมลูก…ว่าพ่อกับแม่รักหนูมาก….”
แทมินพยักหน้า ดวงตากลมเริ่มปริ่มน้ำหน่อยๆจนแจจุงอดขำไม่ได้
“จะเป็นเจ้าสาวอยู่แล้ว…ยังขี้แยเป็นเด็กๆไปได้นะเรา”
แจจุงดึงลูกสาวเข้ามากอด เด็กน้อยชองแทมินเมื่อ 20ปีก่อนกำลังจะกลายเป็นเจ้าสาวของชเวมินโฮในไม่ช้านี้ คนเป็นแม่ก็อดใจหายไม่ได้ แม้จะผ่านเรื่องร้ายๆในอดีตมามากมายแต่เธอก็ไม่เสียใจเลยที่ลูกสาวคนเดียวเลือกผู้ชายคนนี้ ผู้ชายคนเดียวที่เป็นหัวใจของชองแทมิน
งานแต่งงานครั้งนี้เกิดขึ้นภายในสวนแห่งหนึ่ง สวนที่เต็มไปด้วยดอกไม้สีขาวตามแบบที่เจ้าสาวเลือก
ใบหน้าสวยหวานนั้นยิ้มกว้างที่สุด เมื่อถึงบริเวณงานคนที่พาชองแทมินเข้ามาในงานคือชองยุนโฮคุณพ่อคนเก่ง
วันที่มินโฮไปหาแทมินถึงบ้านเพื่อบอกถึงความสัมพันธ์เขาจำได้ดีและไม่เคยลืมและไหนจะเมื่ออาทิตย์ก่อนที่เจ้าหนุ่มไปหาเขาที่บ้านเพื่อขอลูกสาวคนเดียวแต่งงาน ตอนแรกยุนโฮโกรธแทบบ้า….เพราะการแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆ
แต่มื่อเจ้าลูกเขยตัวดีกล้าขอและกล้าพูดทำให้เขาต้องจำยอมอย่างเสียไม่ได้
“แทมินเป็นของผม….และแทมินก็กำลังตั้งท้องหลานของคุณอยู่นะครับ” ประโยคเดียวที่ชองยุนโฮนิ่งสนิท
“ลูกสาวของฉันคือดวงใจ…แทมินเป็นเด็กน่ารัก…เป็นนางฟ้าในครอบครัวฉัน….นายรู้ใช่ไหมว่าถ้าแทมินเสียใจแม้แต่นิดเดียวจะเป็นยังไง”
“ผมรักแทมิน…และผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้แทมินเสียใจเด็ดขาด”
น้ำเสียงของมินโฮหนักแน่น
หมัดหนักๆจากว่าที่คุณพ่อเสยเข้าปลายคางของมินโฮ ทำเอาเขายินไม่นิ่งใบหน้าหล่อสะบัดเล็กน้อยเมื่อรู้สึกมึนๆ
“นี่สำหรับนายลักพาตัวลูกสาวฉัน….และมันจะหนักกว่านี้ถ้านายทำให้ลูกสาวของฉันเสียใจ”
ยุนโฮยกยิ้มบางๆ
ยุนโฮอดไม่ได้ที่จะกอดดวงใจของเขาแน่นๆ
“แทมินรักคุณพ่อค่ะ” แทมินบอก
“พ่อรักลูก….แล้วก็รักหลานของพ่อด้วย”
คำพูดของยุนโฮทำให้เจ้าสาวบ่อน้ำตาตื้น น้ำตาคลอจนได้
“เจ้าลูกเขยนั่นก็เหลือเกิน….มินโฮกล้าหาญมากที่เข้าไปสารภาพกับพ่อตรงๆ”
แทมินพยักหน้าเบาๆ “แทมินตั้งใจจะบอกคุณพ่อกับคุณแม่เหมือนกันค่ะ…แต่คุณมินโฮบอกก่อน”
เจ้าตัวทำแก้มพองเล็กน้อย
ชเวมินโฮยืนรอเจ้าสาวคนสวยอยู่ตรงซุ้มดอกไม้ แขกเหรื่อในงานก็มีคนรู้จักทั้งมาจากใต้น้ำและญาติของแทมิน จินกิพี่ชายคนเดียวของเขายืนส่งยิ้มให้และคอยสะกิดว่าที่เจ้าบ่าวให้ไปรับตัวเจ้าสาว จินกิขำเล็กน้อยเมื่อมินโฮยืนมองแทมินตาค้าง
“แทมินสวยจังเลย…”
คำแรกเมื่อชายหนุ่มยื่นแขนให้เจ้าสาวควง แทมินยิ้มเขินจนแก้มพองๆนั้นแดงตัดกับชุดขาวๆ
“คุณมินโฮก็หล่อมากค่ะ” แทมินยิ้ม
อยู่ๆชายหนุ่มก็ใช้นิ้วชี้ปิดปากแทมินเบาๆ
“ต่อไปนี้ห้ามเรียกพี่ว่าคุณ….เรียกพี่มินโฮสิ…ชเวแทมิน”
มินโฮก้มลงกระซิบและไม่ลืมที่จะหอมแก้มนุ่มด้วย
“เอ่อ..คะ…พี่มินโฮ” มินโฮหัวเราะที่ทำให้ว่าที่เจ้าสาวเขินจนแก้มแดงได้
เมื่อบาทหลวงแก่ให้กล่าวคำสาบาน เจ้าสาวถึงกับร้องไห้โฮเมื่อเจ้าบ่าวบอกว่าจะรักและดูแลเธอไปตลอดชีวิต ชเวมินโฮสวมกอดแทมินแน่นๆก่อนจะจ้องเข้าไปในดวงตากลมจนปลายจมูกชิดกัน
“รักเธอนะ…” มินโฮบอกแค่นั้นก่อนจะจูบแทมินอย่างลึกซึ้ง
แจจุงใจหายไม่น้อยเมื่อลูกสาวคนเดียวกำลังจะถูกคนอื่นรับไปดูแลต่อจากเธอ รอยยิ้มทั้งน้ำตาของคนเป็นแม่ทั้งปรีติและใจหายในเวลาเดียวกัน
“ดูอะไรอยู่น่ะคีย์”
“อะ….เอ่อ…”
คีย์กำลังวางนิตยสารลงช้าๆเมื่อสามีเดินเข้ามานั่งด้วยและกอดเธอแน่นๆ
“หืม?”
จงฮยอนหยิบนิตยสารเล่มนั้นขึ้นมาจากโต๊ะเล็กสายตาเห็นรูปหญิงสาวที่ตัวเองคุ้นเคย….ชองแทมิน….คนรักของเขา…ไม่ซิอดีตคนรักของคิมจงฮยอน เมื่อเห็นชายหนุ่มนั่งมองเงียบๆคีย์ก็อดกังวลไปด้วยไม่ได้
“นาย….”
อยู่ๆร่างสูงก็หัวเราะขำๆ “แทมินแต่งงานกับมินโฮจริงๆด้วย….เฮ่อ….เสียดายนะไม่ได้ไปงานแต่งเลย”
มือของจงฮยอนไม่ว่างปล่าวอีกต่อไปเขากุมมือคิบอมไว้แน่นและกดจูบแก้มเนียนของคนสวย
“คุณพ่อ!!~”
เสียงหวานเจื้อยแจ้วพร้อมๆกับร่างป้อมของเด็กน้อยวิ่งมาจมปุกอยู่ตรงหน้าโซฟา จงฮยอนหัวเราะลูกสาวคนเดียวก่อนจะช้อนเจ้าตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตัก
“ครับคนสวย”
จงฮยอนว่าพลางหอมแก้มอูมๆของลูกสาวก่อนจะส่งให้คุณแม่หอมบ้าง
เด็กหญิงคิมฮยอนอา….ลูกสาวคนเดียวของคิมจงฮยอนและคิมคิบอม เด็กน้อยช่างพูดช่างคุย
เขาตัดสินไม่ผิดเลยที่ตามมาง้อคีย์ถึงลอนดอนแม้แรกๆคนสวยจะใจแข็งอยู่บ้างแต่ในเมือเขาเป็นคนผูกก็ต้องแก้เอง เรื่องราวผ่านไปนานถึงสองปี ดวงตาคมจ้องมองรอยยิ้มของผู้หญิงสองคนที่เขารักมากที่สุด คนแม่กำลังฟังลูกสาวคนเดียวพูดเรื่องช้างที่ตัวเองดูมาจากจอที่วีจอใหญ่ไม่หยุดปาก ตั้งแต่เด็กน้อยฮยอนอาพูดได้ เจ้าหนูก็คุยทั้งวัน
แถมยังน่ารักมากๆขึ้นทุกวันด้วย
“คุณเเม่บ่นคิดถึงเธอกับหลานจะแย่”
จงฮยอนบอก
“งั้นสุดสัปดาห์นี้กลับเกาหลีดีรึปล่าว….ว่างตั้งหลายวันนะ”
คีย์ยิ้ม เจ้าหนูที่นั่งอยู่บนตักกำลังตั้งใจฟังคุณพ่อและคุณแม่ คิ้วเล็กๆขมวดด้วยความสงสัย
“คุณแม่…เกาหลีอาราย…”
คีย์ยิ้ม…. “บ้านของคุณพ่อกับคุณแม่ไงลูก” คีย์ตอบลูกสาวพร้อมกับหอมแก้มนิ่มไปด้วย
“บ้านหยอ???” แก้มแดงป่องอย่างน่ารัก
“ครับผม!....บ้านคุณพ่อไงกับคุณแม่ไงครับ….มีคุณปู่คุณย่าด้วย”
เด็กน้อยทำท่าสงสัยอีก “คุณพ่อกับคุณแม่ของคุณพ่อไงครับ….ฮยอนอามีคุณพ่อกับคุณแม่…คุณพ่อก็มีคุณพ่อกับคุณแม่เหมือนกัน”
มันอาจจะเข้าใจยากซักหน่อยกับเด็กสองขวบเจ้าหนูฮยอนอาทำหน้างงได้ไม่นานคุณพ่อคนเก่งก็หอมเข้าฟอดใหญ่ จนเจ้าหนูตัวกลมหัวเราะลั่น
“คิๆ….คุณพ่อ!!~” เด็กน้อยบิดตัวไปมาเมื่อคุณพ่อแกล้งจี้พุงขาวๆ
“ฮยอนอาครับ…”
จงฮยอนเรียกลูกสาว เจ้าหนูรีบตั้งใจฟังทันที
“อยากมีน้องมั้ยครับ”
คำถามทำเอาเด็กน้อยพยักหน้ารัวๆ แต่คุณแม่ที่นั่งข้างๆหน้าแดงกล่ำ
“คุณพ่อน้อง!!~”
พูดออกมายาวเหยียดไม่รู้หรอกว่าที่คุณพ่อพูดหมายถึงอะไร
“บอกคุณแม่ซิครับ”
จงฮยอนพยักเพยิดไปทางคุณแม่คนสวยที่กำลังเขินหน้าแดง
“คุณแม่…น้อง~” บอกคุณแม่ตาแป๋ว
“เอ่อ….ค่ะลูก”
คีย์ตอบตะกุกตะกัก….แต่สายตาที่สื่อจากคุณพ่อสุดหล่อร่างบางก็พอจะรู้ว่าวันนี้เขาจะไม่ได้นอนหลับสงบแน่ๆ
“สอนอะไรให้ลูกน่ะจงฮยอน”
คุณแม่คนสวยค้อนเข้าให้ แต่ก็ต้องหัวเราะเมื่อลูกสาวคนเดียวซุกตัวเข้ากับอกอุ่นๆของคุณพ่อแล้วทำเสียงงุ้งงิ้ง
“คุณพ่อ…ง่วง” พร้อมกับทำท่าหาวออกมาหวอดใหญ่ จงฮยอนขำก่อนจะก้มลงฟัดแก้มลูกสาว
“ได้เวลานอนแล้วซิ…หนูไปนอนกับคุณแม่นะลูก”
คีย์รับตัวตัวลูกสาวขึ้นมาจากจงฮยอนก่อนที่หัวกลมๆจะซุกเข้ากับลาดไหล่บาง เสียงเล็กๆบ่นงึมงำไปเรื่อยๆจนคุณแม่คนสวยต้องหัวเราะเบาๆ
“’งื้อออ…น้อง…น้อง…”
“แสบทั้งพ่อทั้งลูกจริงๆ” คีย์บ่นเบาๆ
::น้องหนู คิมฮยอนอา อายุ 2ขวบ::
.....................................................................................................
สวัสดีค่ารีดเดอร์ ^^
มินโฮกับเเทมินเเต่งงานกันเเล้วเเละมีเเนวโน้มว่ามินโฮจะมีทายาท
ในเร็วๆนี้ ส่วนคู่จงคีย์ มีน้องเรียบร้อยเเล้วค่ะ น้องหนูฮยอนอา ^^
เขียนตอนน้องๆนี่ก็ลำบากนิดนึงมันนึกไม่ออกว่าเด็กควรจะประมาณไหนดี
ส่วนตอนหน้าเด็กๆของ2min จะมาล่ะ เเละตอนนี้หลังจากที่ตัดอะไรออกไป
เหลือฟิคอีก 4 ตอนสุดท้าย ^^ สุดท้ายจริงๆละก็จบเเล้ว
อย่าลืมคอมเม้นเค้าด้วยนะ ^^มันเป็นอะไรที่ดีมาก เวลาอ่านคอมเม้น
ขอบคุณที่ติดตามนะ ^^
ความคิดเห็น