ใต้เงาราชสีห์ (ภาค ๑ นครอำมหิตหรรษา)

พริมพิมาหลับอยู่ดีๆก็สะดุ้งตื่นจากความฝันเรื่องเดิมๆอีกเช่นเคย... ในความฝันนั้น เธอแต่งชุดกระโปรงลูกไม้สีขาว ซึ่งใครเห็นก็คงคิดว่าเหมาะกับหญิงสาวหน้าคม ตาโต ผิวสีน้ำผึ้งเป็นอย่างมาก ช่วงเวลาที่ตกอยู่ในภวังค์ สาวน้อยจำได้ว่าตัวเองนั่งอยู่ในสวนหลังบ้านของเช้าวันสดใส แสงแดดสีส้มส่องกระทบหน้าหนูพริมทำให้เธอหรี่ตาลงที่ตัวหนังสือเล็กๆของหนังสือนิยายเล่มโปรดและจิบนมอุ่นๆอย่างสบายอารมณ์ จู่ๆเจ้าหล่อนก็รู้สึกเหมือนมีสายตาของใครสักคน แอบมองมาจากทางด้านหลังของต้นไม้ใหญ่ 

          หนูพริมพยายามมองหาคนข้างหลัง แต่ก็ไร้เงาคน มีเพียงความเงียบกริบที่สะท้อนกลับมา ทำให้สาวน้อยตัดสินใจหันกลับมานั่งอ่านหนังสืออย่างใจจดใจจออีกครั้ง แต่แล้วสักพัก เจ้าหล่อนก็ได้ยินเสียงผู้ชาย เรียกชื่อที่ไม่คุ้นหูมาก่อน “อรุณทิพย์” “อรุณทิพย์” เสียงนั้น เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนรบกวนการอ่านหนังสือของเธอมาก พริมพิมาจึงตัดสินใจปิดหนังสือเล่มหนาลง และ วางมันไว้บนโต๊ะ หญิงสาวรู้สึกถึงลมหนาวเย็นพัดเข้ามาหาเธออย่างแรง พร้อมกับมีเงาปรากฏของผู้ชายปริศนา ชายผู้ที่ปรากฏตรงหน้า แต่งตัวด้วยสูทสีดำ ใบหน้าเรียวได้รูป จมูกโด่ง ตาเรียวโต...เสียอย่างเดียว ผิวขาวซีดไปหน่อย สาวร่างบางตกใจมาก ที่เจอชายที่ไม่รู้จักในสวนหลังบ้าน เธอจึงมองชายตรงหน้าพร้อมกับยิงคำถามให้ “คุณเป็นใครคะ มาทำอะไรที่บ้านของฉัน” ถึงแม้ว่าพริมพิมา จะพยายามพูดให้ดูน้ำเสียงเป็นปกติมากที่สุด แต่คนฟังก็สัมผัสได้ถึงน้ำเสียงที่สั่นคลอน ชายหนุ่มลึกลับมองหญิงสาวอย่างไม่กะพริบตา พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า “เราจะได้พบกัน...อรุณทิพย์”