คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : SPECAIL :: HATE [ KYUHYUN:KIBUM:EUNHYUK]
Hate
ก็คนมันเกลียด...จะให้ทำเป็นรักกันได้ไงล่ะ!!!
- * -* - * -*-*-*--*-*-*-*-*-*-*--*-*--*-*
“ผมบอกพี่แล้วไงว่าไม่”เสียงของร่างโปร่งดังออกมาจากภายในห้องนอนของตัวเอง ทำเอาสมาชิกที่อยู่ข้างนอกหันไปสนใจตามๆกัน
“นายเข้าใจคำว่างานไหม๊อึนฮยอก เค้าสั่งมา ก็ต้องทำ”ลีดเดอร์ซึ่งดูเหมือนจะเป็นคู่กรณีของอีกฝ่ายพูดด้วยเหตุผล ...ทั้งที่จริงแล้วไม่จำเป็นต้องบังคับกันถึงขนาดนี้หรอกแต่เพราะว่า.....
“พี่จะให้ผมไปกอดได้เด็กหน้าตายนั่นหน่ะนะ ยอมให้ซีวอนมันมาโอบซัก 3 ปียังดีกว่า”ร่างโปร่งเถียงกลับ.....ทั้งที่ไม่ได้เป็นคนเรื่องมาก แต่เรื่องนี้เค้ากลับตั้งท่าไม่ยอม
“ก็ไม่ใช่ขนาดนั้น”จองซูเริ่มกุมขมับกับความรั้นของอีกคน
“โห่พี่...ไม่ขนาดนั้นก็จริง แต่มาถามว่าผมจะกอดใครระหว่างไอ้ตี๋ตาปิดแก้มย้วยปากดี กับ ไอ้เด็กปอดทะลุ ปากเดอะ ด๊อก เนี่ยนะ”ฮยอกแจแทบจะตะโกนใส่หน้ารุ่นพี่ที่เจ้าตัวแสนเคารพเพราะลืมตัว
“แล้วเลือกใครล่ะ”ถามเสียงเรียบปลงตก
“ไม่เอาทั้งนั้น”ตอบฉับ เสมือนตัดสัมพันธ์ไปเลย
“อย่างกับพวกชั้นอยากจะถูกจับคู่กับนายอย่างนั้นแหละ”เจ้าของชื่อ(?)เมื่อครู่ทั้งสองคนเดินมาพิงขอบประตูคนละข้าง และเป็นคิม
คิบอม สโนวไวท์ปากไวที่เวลาอยู่หน้ากล้องมักไม่ค่อยจะพูด เพราะกลัวตัวเองจะเผลอปากเสีย
“ไอ้หยีปากไม่มีหูรูด ใครถามความคิดเห็นแก”ร่างโปร่งหันไปตวาดใส่
“อย่าอารมณ์เสียสิฮยอกแจ ... เดี๊ยวหน้าจะขี้เหร่ไปมากกว่านี้ ว่าแต่..รีบๆเลือกไอ้คิบอมไปซะนะ ชั้นจะได้ไปหาคนน่ารักๆ แบบพี่ซอง
มิน”น้องสิบสามโจทย์คนที่สองเอ่ยปากขึ้นบ้าง ร่างโปร่งยิ้มหวานให้เจ้าของประโยคเมื่อครู่ ก่อนจะหันกลับไปพูดกับลีดเดอร์ที่ยืนมึน
กับคำพูดเชือดเฉือนของทั้งสามคน
“ตกลงว่า ผมจับคู่กับน้องคยูฮยอนสุดหล่อนะครับ”ฮยอกแจลอยหน้าลอยตาบอกพี่ชายอย่างอารมณ์ดี จองซูพยักหน้าหงึกๆ เชิงรับรู้
ก่อนจะเดินหนีทั้งสามคนมา
- - - - -
โต๊ะอาหารของสมาชิกซุปเปอร์จูเนียร์ในเช้าวันนี้ดูจะครึกครื้นมากกว่าวันก่อนๆ เนื่องจากเช้านี้ทุกคนไม่มีงานด้วยกันทั้งหมด จึงเป็น
โอกาสที่ดีที่จะได้กินข้าวร่วมกัน ....จองซูในฐานะพี่ใหญ่และลีดเดอร์ของวงรับหน้าที่ทำกับข้าวโดยมีลูกมือดีๆ อย่างเชฟที่มาจาก
เมืองนอกอย่างฮันคยอง และ ซองมินพิงค์กี้มาเป็นลูกมือ โดยมีเรียวอุค เยซองและชินดงคอยควบคุมการผลิต
ไม่นานนัก อาหารทั้งหมดก็ถูกวางไว้บนโต๊ะ 13 ชุดเรียงกัน และหลังจากนั้นเหล่าลิงทั้งหลายก็เดินมานั่งพร้อมกันที่โต๊ะอาหาร ก็เหลือ
แต่เพียง สามคู่อริ....เอ่อ...จะพูดจริงๆ ก็น่าจะเป็นคู่กับอริที่ยังไม่มา
“ทงเฮ ฮยอกแจล่ะ”จองซูหันไปถามน้องชายหน้าหวานที่กำลังจดๆ จ้องๆ อาหารตรงหน้าอยู่
“ห๊ะ...ครับ ไม่รู้ครับ”ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก ก่อนจะหันไปตอบ
“แล้วคิบอมกับคยูฮยอนล่ะ...มันหายไปไหน...ไม่ใช่ว่าไปฆ่ากันตายซะแล้วนะ”คังอินพูดขึ้น
“ยังไม่ฆ่ากันหรอกครับ”คิบอมโพล่งมาตั้งแต่ยังไม่เห็นเงา ร่างสูงทั้งสองเดินเข้ามานั่งข้างกันอย่างเช่นทุกวัน
“ขอโทษคร้าบบบบบ”และร่างโปร่งก็มาถึง...สายตาทุกคู่จับต้องไปที่คนที่เพิ่งมาอย่างตำหนิ แต่ไม่มีใครพูดอะไรนอกจาก.....
“ไปจิกข้าวเปลือกแถวไหนล่ะ...ถึงได้มาช้านัก”คยูฮยอนว่าเสียงเรียบพอๆ กับหน้า
“แล้วมันไปเกี่ยวกับคนปอดแหก...เอ๊ย ทะลุหรือไงล่ะ”ฮยอกแจสวนกลับทันควัน
“มันก็ไม่เกี่ยวกับชั้นหรอก แต่อยากจะพูด”คยูฮยอนกวนประสาทร่างโปร่งมากขึ้น
“อ๋อ....ประโยคบอกเล่าบังเอิญเข้าหูหมา!”กระแทกเสียงคำสุดท้ายใส่หน้ารุ่นน้องที่นั่งตรงกันข้ามอย่างแรงๆ ก่อนจะลอยหน้าตักข้าว
คำแรกเข้าปาก
“หึ...ขอบคุณ”คยูฮยอนพูดเสียงเขียว ตาคมถลึงใส่คนตรงหน้าที่ยิ้มหน้าระรื่นอยู่
แล้วสงครามน้ำลาย ทะลายจิตประสาทก็ยังคงดำเนินต่อไป กินระยะเวลายาวนานจนทุกคนในโต๊ะกินข้าวลุกออกไปทีละคน….โดยไม่มี
ใครคิดจะห้ามทัพ เพราะหลังๆ นอกจากคยูฮยอนและฮยอกแจแล้ว คิบอมยังเข้ามาผสมโรงอีก
แต่ถ้าจะพูดไปถึงเรื่องราวที่ทำให้ทั้งสามบาดหมาง ไม่ว่าจะถามใครก็มีแต่คนส่ายหัวไปมา แม้กระทั่งทงเฮที่ว่าสนิทกับฮยอกแจเอา
ซะมากๆ หรือ ฮีชอลที่เหมือนจะรู้แทบทุกเรื่องก็ยังพูดใส่หน้าว่า
“จะไปรู้หัวมัน?”
แล้วถ้าไปถามสามคนนั้น คำตอบก็จะมีเพียงสองอย่างคือข้อหนึ่ง รอยยิ้มมหากาฬกระชากวิญญาณจากคิบอมและคยูฮยอน ข้องสอง
คำว่า “เกลียดมัน” จากริมฝีปากอิ่มแดงของฮยอกแจที่จะมาพร้อมใบหน้าเบื่อโลกเต็มที่
ก็นั่นแหละครับปริศนาแห่งวงซูจู??ก็เลยไม่โดนคลี่คลายซักที ว่าแต่ จานชามกองนี้ใครจะล้างล่ะเนี่ย -*- *แล้วใครพากย์ล่ะเนี่ย??*
“ในฐานที่นายสามคนกินเสร็จหลังสุด แล้วก็ทะเลาะกันรบกวนการย่อยของพวกชั้น ชั้นสั่งในนายทั้งสามคนล้างจานทั้งอาทิตย์”ลี
ดเดอร์ประกาศกร้าวเสียงเข้ม โดยมีสมาชิกอีกสิบคนยืนยิ้มสนับสนุนคำสั่งอย่างพร้อมเพรียง
ทั้งสามคนอันประกอบไปด้วยคู่กับอริยืนหน้าเซ็งประหนึ่งว่าติดเชื้อความบ้ามาจากเจ้าแม่ ก่อนจะพยักหน้าหงึกๆหงัก แล้วเดินคอตก
เรียงแถวเข้าครัวไป
เสียงทะเลาะเบาะแว้ง(?)จากในครัวดังออกมาเป็นระยะ เป็นต้นว่า....
“ไอ้นอกจากปากหมาแล้วสมองก็ยังหมาอีก แค่ล้างน้ำเปล่ายังไม่สะอาด กลับบ้านไปถามแม่ใหม่ไป”
“ตัวอย่างกะไม้ปิ้งไก่ย่างเมืองไทย ทำมาเป็นเก่ง กลับไปทำซิทแพคมาให้ได้เท่าซีวอนก่อนเหอะแล้วค่อยมาปากดี”
และก็... “ไอ้คิบอมไอคิวเกือบร้อยสี่สิบมันไม่ได้ช่วยให้แกคิดได้หรอวะว่าชั้นเป็นพี่”
“คำตัวน่าเคารพเมื่อไรแล้วค่อยมาพูด”
และ.... “ไอ้บัพฟาโล่ ไปเกิดใหม่ไปแล้วค่อยมาคุยกับชั้น”และ “เมื่อไรจะเลิกทำหน้าทุเรศซักที ไม่เจริญหูเจริญตาว่ะ”
“ไอ้ปอดหัก” “ไอ่ไก่มีแต่กระดูก” “ไอ้หยีแก้มยาน” ฯลฯ อีกมากมาย
หลายคนอาจจะคิดว่าอาจจะแต่กัดๆ กัน แต่นอกเหนือจากนี้ก็มีครับ *ถามอีกรอบ ใครมันคนพากย์วะคะ*
ในกรณีซองมิน ซึ่งเป็นหนึ่งในเพื่อนรักของร่างโปร่ง ที่วันวันนึงเจ้าเด็กปอดทะลุจะมานั่งขายขนมจีบยามว่างให้เสมอๆ และลี ฮยอกแจ
ก็จะ....
“พี่ซองมินครับ น้ำส้มครับ”เด็กหนุ่มยื่นแก้วน้ำส้มในพี่ชายคนน่ารัก พร้อมยิ้มให้อย่างสดใส
“ขอบใจ”มือบางของฮยอกแจคว้าแก้วน้ำส้มจากมือร่างสูงมากระดกอึกๆ จนหมด
“ฮ้า~~สดชื่นจริงๆ”พูดพร้อมทำท่าเสมือนว่าสบายท้อง ร่างสูงขมวดคิ้วข้าหากัน และเตรียมที่จะต่อว่าร่างโปร่ง
“คยูฮยอน....”ซองมินรู้สถานการณ์ดีร้องเรียกน้องชายเอาไว้
“ครับ”หันกลับมายิ้มให้คนที่เรียกอย่างใจดี
“เอ่อ....ชั้นอยากกินนม ไปเอามาให้หน่อย”ซองมินร้องบอกอย่างสิ้นคิด ....ใครก็รู้ดีว่าซองมินนี่ ไม่ชอบกินนมเอาซะมากๆ *สมมติ*
ยิ่งถ้าเป็นคยูฮยอนที่ดูจะวางแผนขายขนมจีบไว้แล้วก็คงไม่พลาดในเรื่องนี้
“ครับ”ยิ้มรับคำบัญชา ก่อนจะเดินฉับๆเข้าครัวไป โดยมีสายตางงๆ ของซองมินมองตามไป....นี่มันแค่ลืมหรือมันไม่เคยรู้วะเนี่ย ได้แค่
คิดอยู่ในใจ เพราะถ้าพูดออกมาคงจะโดนเพื่อนไก่ที่รักและเคารพ -*- รับประทานหัวเข้าไปได้
ฮยอกแจนั่งลงข้างเพื่อนรักตัวเล็ก หัวทุยๆ เอนลงพิงกับพนักโซฟาอย่างเมื่อยๆ ก่อนจะค่อยหลับตาลงช้าๆ .... ไม่นานหลังจากนั้น นม
อุ่นๆ ที่คาดว่าคยูฮยอนคงเอาไปต้มแล้วรินใส่แก้วกาแฟมาให้พี่ชายคนน่ารักก็เดินทางมาถึง
“นมครับ”พูดพลางยื่นแก้วนมอุ่นๆ ให้พี่ชาย
“สตอเบอร์รี่??”ซองมินพูดออกมาเบาๆ พลางเงยหน้าขึ้นมองน้องสิบสามอย่าง งงๆ
“ครับ นมสตอเบอร์รี่”พูดจบก็ยิ้มหวานให้อีกคน
“ไอ้ปัญญานิ่ม จะจีบเค้าแต่ไม่รู้ว่าเค้าไม่กินนม แถมนมสตอเบอรรี่อีก ซองมินคงปลื้มน่าดู”ร่างโปร่งพูดทั้งที่ยังไม่ได้ลืมตาขึ้นมา
“พูดอะไร”คยูฮยอนทำเสียงเข้ม
“ใครเค้าก็ร้ว่าซองมินไม่กินนม โดยเฉพาะนมสตอเบอร์รี่”ฮยอกแจลืมตาขึ้นพูด ตาเล็กจิกมองน้องคนสุดท้องอย่างเหนือชั้น ก่อนจะลุก
ขึ้นเข้าครัวไป
และออกมาพร้อมกับ โก้โกเย็นและเค้กแยมส้ม มือบางวางถาดไว้ตรงน้ำร่างเล็กที่มองของในถาดราวกับว่าเป็นอาหารทิพย์
“ซองมินหน่ะชอบแบบนี้ รู้ไว้ด้วย”หยักคิ้วกวนๆให้ร่างสูงหนึ่งที่ ก่อนจะให้ส้อมเล็กตักเค้กเข้าปากร่างเล็กเป็นการกวนประสาทร่างสูง
“ซองมิน หอมแก้มเราทีนึงสิ”ร่างโปร่งพูดอ้อนๆ
คยูฮยอนถลึงตาใส่ร่างโปร่งอย่างไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากกว่านั้น ซองมินเองก็แสนซื่อ เอาขนมมาล่อก็ทำตามอย่างว่าง่าย เข้า
แก๊ปเพื่อนรักหน้าไก่ซะ
“หอมผมบ้างสิ”คยูฮยอนอ้อนบ้าง
“ซองมิน ...ถ้านายหอมไอ้เด็กนี่ เราจะเอาขนมไปเก็บ”ฮยอกแจที่ถือไพ่เหนือกว่าร้องบอกเพื่อนรัก ที่ยู่หน้าลง
“พี่หอมนายไม่ได้”ซองมินบอกเสียงเบา ก่อนจะอ้าปากรับขนมเค้กเข้าไปอีกคำ
คยูฮยอนมองภาพตรงหน้าอย่างไมพอใจ ก่อนจะกระชากคอเสื้อร่างโปร่งขึ้นมา ทำท่าจะเอาเรื่อง
“จะทำอะไรอ่า คยูฮยอน อย่านะๆ”ซองมินลุกขึ้นห้ามน้องเล็กที่กำหมัดแน่น
“ปล่อยให้มันทำ อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะทำอะไร”ฮยอกแจท้าทายคนตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว ถึงแม้ตัวจะเตี้ยกว่าหน่อย และรูป
ร่างก็ดูบอบบางจนน่ากลัวว่าจะหักลงไปซักวัน แต่ใจกลับไม่เคยคิดที่จะกลัวอีกคนแม้แต่น้อย...
คยูฮยอนง้างหมัดทำท่าจะชกใบหน้าขาวๆ ให้ช้ำดูซักที แต่ก็มีมือของเพื่อนรักคว้าเอาไว้ กระซิบกระซาบอะไรกันซักอย่าง ก่อนจะค่อยคลายมืออกจาคอเสื้ออีกคน
“ฝากไว้ก่อนเหอะ”ไม่ลืมจะอาฆาตไว้ แล้วก็โดนเพื่อนลากออกไปจากตรงนั้น...
และนั้นก็เป็นกรณีที่ทำเอาหลายคนคิดว่าน่าจะเป็นสาเหตุนึงที่ทำให้ทั้งสามไม่ถูกกัน .. ส่วนคิบอมก็คงจะเป็น....
“ไอ้ดำ แกแย่งที่ชั้น”ร่างโปร่งดึงแขนเสื้อน้องร่างสูงให้ลุกขึ้นจากที่นั่งเล่นเกมส์
“ซื้อไว้??”หันมาถามอย่างกวนอวัยวะเบื้องล่าง และมันก็ทำให้คนที่ประจำเดือนมาไม่ปรกติ(?)อย่างคุณชายไก่น้อยเส้นขึ้นทันที
“ไอ้คิม คิบอม แกก็รู้ว่านี่ที่ชั้น”
“รู้แต่จะนั่ง มีปัญหา?”
“เออสิวะ”คนที่ยืนอยู่ใช้เท้างามๆ ยันรุ่นน้องโครมใหญ่ ทำเอากลิ้งไม่เป็นท่า ก่อนจะลุกขึ้นมามองหน้าคนที่มอบฝ่าเท้าให้เมื่อครู่
“ถีบทำไมวะ”ร้องถามเสียงเขียว มือหนาคลำแผ่นหลังตัวเองป้อยๆ
“ก็คนจะนั่ง”ตอบอย่างเอาแต่ใจสุดๆ แล้วก็นั่งลงไปที่เดิมที่ร่างสูงนั่ง
“นิสัยเสีย”คิบอมนึกคำด่าได้เพียงแค่นั้น
แล้วก็เดินหนีไปเหมือนเด็กที่โดนขัดใจ แต่ก็นั่นแหละ ก็คงไม่มีอะไรเกินไปกว่าที่ร่างโปร่งยันโครมเข้าให้ แถมเหมือนจะแรงเอาซะ
มากๆ เป็นใครใครก็โกรธ แล้วพอเอามาผนวกกับเรื่องเพื่อนรักอีก ยิ่งเพิ่มดีกรี...นั่นเป็นความคิดของทุกคน.....
และตอนนี้สงครามน้ำลายก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง หลังจากเสร็จไลฟ์ของวันนั้น ...และช่างดีเหลือเกินที่จัดสามคนนั้นไปนั่งรวมกัน ไม่อย่างนั้น
มันก็จะทะเลาะกันข้ามหัว...ให้มันไปเถียงกันข้างหลังอ่ะ ดีแล้ว
“คิบอมขยับเข้าไปติดเลยได้มะ ไม่อยากนั่งติดกับคนบางคน”คยูฮยอนเริ่มกัดทันทีหลังจากได้ที่นั่งเป็นของตัวเอง
“เออขยับไปอีก ชั้นจะได้นั่งสบายๆ”แทนที่จะโกรธ ร่างโปร่งกลับยิ้มร่าอย่างกวนๆ ให้อีกสองคน
“เปลี่ยนใจแล้วเว้ยๆ ขยับออกมา”คยูฮยอนขยับออกมาเบียดร่างโปร่ง
“จะมากไปละล่ะ จะกวนประสาทกันตลอดเวลาเลยหรอไงวะ”ฮยอกแจว๊ากใส่คนที่ทำหน้าระรื่นใส่อย่างบูดๆ
“เออ”ตอบฉับแบบไม่ต้องคิด
“กวนตีน”สวนแบบไม่ต้องคิดเช่นกัน
“ขอบใจ”
คยูฮยอนกวนร่างโปร่งไปได้ซักพัก เสียงเจ้าแม่ที่นั่งอยู่เบาะหน้าก็ดังขึ้นพร้อมดวงตากลมที่จ้องมองเบาะหลังสุดของรถตู้อย่างโมโห
“จะทะเลาะกันเอาถ้วย เอาเหรียญหรือไง”
“ขอโทษครับ ก็ฮยอกแจ....”คยูฮยอนกำลังจะโบ้ยไปให้อริแต่ก็โดนสวนขึ้นมาด้วยคนเดิม
“แล้วไอ้เรื่องความเคารพหน่ะ นายก็รู้ดีว่าฮยอกแจเป็นพี่นายหลายปี ช่วยทำให้รู้หน่อยเหอะว่านายยังพอมีความเคารพอยู่บ้าง”
“ครับ”คยูฮยอนสลดลงอีกมาก ตาคมปรายมองอีกคนที่อมยิ้มน้อยๆ อยู่อย่างเคืองๆ
“ความเคารพมันแสดงออกว่าเราให้ความสำคัญกับเค้า นายด้วยคิบอม รู้แล้วใช่ไหม๊ว่าทำไมต้องให้เกียติฮยอกแจ”ฮีชอลว่า
“รู้ครับ”คยูฮยอนและคิบอมตอบพร้อมกัน
“แต่ถ้าเราไม่ได้คิดว่าเค้าสำคัญเราก็คงไม่จำเป็นต้องให้เกลียดเค้าใช่ไหม๊ครับ”คิบอมถามพี่ชาย
“นั่นสิครับ...งั้นพวกผมก็คงไม่จำเป็นต้องเรียกฮยอกแจว่าพี่หรอก เพราะเราไม่เคยมองว่าคนคนนี้มีความสำคัญในชีวิตแม้แต่
น้อย!!!!....”
- - - - -- -
เหตุผลของผมคือเค้า.....แต่ เหตุผลของเค้าล่ะ คือ....อะไร
------- - - -
ร่างโปร่งนั่งลงที่ขอบเตียงของตัวเองอย่างอ่อนล้า ก่อนที่จะกวาดสายตาไปรอบห้องเพื่อหาชุดคลุมอาบน้ำของตัวเอง แต่ก็เปลี่ยนใจ
เป็นแค่เปลี่ยนเสื้อผ้าแทน เพราะอากาศที่เย็นลงมาก จนไม่น่าจะอาบน้ำได้ในเวลาดึกขนาดนี้....ฮยอกแจทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม หลัง
จากเดินไปปิดไฟแล้ว มือบางดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดถึงหัวตัวเอง ก่อนจะหลับตาลงเพราะความอ่อนเพลียหลังจากเสร็จงานของวันนี้ทั้งหมด
เสียงกุกกักจากทางประตูห้องทำให้คนที่หำลังจะหลับลืมตาตื่นขึ้นอีกครั้ง ลืมเล็กพยายามปรับสายตาให้เข้ากับความมืดแต่ก็เหมือนจะ
ช้าไป เมื่อสิ่งที่สร้างเสียงนั้นมาประชิดตัวเค้าเป็นที่เรียบร้อย
“คิดถึงจัง”เสียงทุ้มกระซิบข้างหูร่างโปร่ง มือหนาสอดเข้ารวบเอวบางเอาไว้แน่น
“หรอ”น้ำเสียงแข็งกร้าวของร่างโปร่งร้องถามกลับ
“เป็นอะไรหืมม์....โกรธอะไรหรอ”ถามเสียงอ้อนๆ พลางซุกหน้าลงบนซอกคอขาวเพื่อสูดหากลิ่นหอมหวานอย่างที่เคยทำ
“เปล่าหนิ”ตอบสั้นๆ ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ โดยที่มือปลาหมึกของคนที่เพิ่งเข้ามาเริ่มทำงาน
มือหนาสอดเข้าใต้เสื้อนอนของร่างโปร่งอย่างคุ้นเคย นิ้วใหญ่สะกิด เคล้นคลึงที่ยอดอกอีกฝ่ายเพื่อกระตุ้นอารมณ์หวาม ปากหยักพรม
จูบทั่วใบหน้าและลำคอระหง ก่อนจะขึ้นมอบจูบอันแสนเร่าร้อนให้อีกฝ่ายตามเกมส์รักที่เคยทำเช่นทุกครั้ง....
“พอ...พอเถอะ”ร่างโปร่งพูดหลังจากรับรสจูบที่แสนหอมหวาน
“ทำไมล่ะ นายไม่ต้องการหรอ”ทั้งที่ยังพูด แต่มือของร่างสูงกลับรุกล้ำเข้าไปใต้ชั้นในตัวบางแล้ว
“ไม่ ... เอามือของนายออกไป...... ชั้นบอกให้เอาออกไป!!”เสียงดังเสมือนกับว่าไล่ ร่างสูงผงะเล็กน้อยก่อนจะยกยิ้มขึ้นมา .
“นายแน่ใจหรอ”กระซิบข้างใบหูเล็ก ก่อนจะขบเบาๆ ที่หูนั้น
“อื้ม...อื้อ....เอาออก...ไป”เสียงครางหวานดังปนเปออกมาพร้อม ร่างโปร่งบิดเร้าหนีสัมผัสร้อนของอีกฝ่าย
“เสียงครางนายหวานซะขนาดนี้ แน่ใจหรอว่าจะให้หยุด”ร่างสูงถามอีกครั้ง มือหนาเพิ่มแรงบีบเคล้นส่วนนั้นของอีกฝ่ายเพื่อกระตุ้น...
“แน่...ใจ....เอามือของนายออกไป”ร้องบอกเสียงขาดห้วง
“ทำไมล่ะ”ร่างสูงผละออกจากร่างตรงหน้า พร้อมกับน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป
“เพราะชั้นเกลียดนาย...โจว คยูฮยอน ชั้นเกลียดนาย!!”
-------------------------------------*
ไปต่อกันเลย>>>
ความคิดเห็น