คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : #5# หรือแค่ขำขำ
“ไม่มีไรหรอก”พูดจบไอ้จิงก็เดินไปจากตรงนั้น ผมมองตามมันไปแบบงงๆ ก่อนจะหันกลับมาสนใจบราวนี่ในกล่องสวยตรงหน้า ไม่ยักกกะรู้แฮะว่ามันทขนนมเป็นกะเขาด้วย
.......................... แบบนี้น่าเอามาทำแม่ของลูก......................................
ผมนั่งจดๆ จ้องๆ บราวนี่ก้อนสวยในมืออยู่พักนึง ก่อนที่พลเพื่อนของผมจะด้าวซ้ายขวาเข้ามาล้อมวงกันที่เดิม
“สาวไหนทำมาให้มึงวะ”ไอ้มิ้นถามยิ้มๆ ผมตอบตอบมัน ก่อนจะวางบราวนี่ลงในกล่องเหมือนเดิม แล้วปิดฝาเก็บไว้
“มึงว่าไอ้จิงมันจะจริงจังกะมึงไหม๊”ไอ้ฟี่ถามผมเสียงเครียด ผมกับไอ้มิ้นเงยหน้าขึ้นมองหน้าไอ้ฟี่แทบจะพร้อมกัน ก่อนมิ้นมันจะถวายฝ่ามือลงเต็มกลางกบาลคุณชายลูฟี่
“มึงก็เสือ..กไปถามแบบนั้น ไอ้ห่านท็อปมันจะไปรู้ได้ๆง ไม่ได้ไปนั่งในใจไอ้จิงนะเว้ย”พูดอีกก็ถูกอีก ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับไอ้มิ้นสุดๆ ก่อนจะแอบเก็บคำไอ้ฟี่ไปคิดต่อ...
“เออ ... แล้วพวกมึงคิดว่าไง”ในเมื่อถ้าคิดคนเดียวอาจจะปวดหัวสุดๆแล้ว ผมเลือกจะลองถามเพื่อนดูเผื่อจะช่วยได้
“กูว่ามันจริงจังว่ะ กูไม่เคยเห็นมันจะอะไรกับใครเท่ามึงเลยนะเว้ย”ไอ้มิ้นให้ความเห็น ผมเกาคางน้อยๆ เพื่อเพิ่มความเท่ ก่อนที่ไอ้ฟี่จะพูดขัดซีนมิ้นขึ้นมา
“แต่กูว่าไม่ว่ะ...คนอย่างมันอ่ะนะจะเคยรักใครจริง กูว่ามันแค่อยากลองอะไรใหม่ๆ มากกว่า”พูดจบคนสะอึกก็ผมสิครับ ไอ้ลู่ฟี่มันพูดแทงใจดัง จึก ผมได้แต่ยิ้มๆ ตอบพวกมันไป
“เอาน่า..จะยังไง กูก็ไม่ได้อะไรกับมันหนิ”ผมพูดไปเสียงแผ่วๆ ไอ้ฟี่ไอ้มิ้นมองหน้าผมนิดนึง ก่อนไอ้ฟี่จะพูดต่อ
“มึงแน่ใจว่าไม่?”มันถามผมเสียงเครียดกว่าเก่า ผมมองมันทั้งคู่อึ้งๆ ก่อนที่ไอ้มินจะยิ้มออกมาบางๆ
“จะใช่จะไม่ มึงรู้แก่ใจไอ้ท็อป กูสองคนไม่คาดคั้นเอาจากปากมึงหรอก”ว่าจบไอ้ซันก็เดินเข้ามาพอดี เราทั้งหมดเลยเปลี่ยนเรื่องคุยกัน
เย็นนั้นผมไปเดินตลาดนัดใหญ่ของกรุงเทพ หนังสือนิยายมากมายวางเรียงราย ผมมองมันอย่างเลือกไม่ถูก และกำลังคิดว่าผมมาถูกทางไหม๊ ที่เอาเวลามาอ่านนิยาย แทนที่จะไปนั่งคิดพลอตเรื่องของตัวเอง...
“กูว่าเล่มนี้ก็ดีนะท็อป”ไอ้จิงที่เริ่งเปลี่ยนสรรพนามมาเป็นเหมือนเดิมร้องบอก ผมเดินเข้าไปหามันพร้อมกับจูนและไอ้ควายไบซัน
“เรื่องนี้สนุกมากเลย แม่กูบอก”ไอ้ซันทำท่าตื่นเต้นใหญ่ ก่อนที่ผมจะหยิบจากมือไอ้จิงมาพลิกไปมา
“แต่กูกำลังคิดว่าจะเลือกอ่าน แล้วไปนั่งคิดพลอตแล้วเริ่งลงมือแต่งดีกว่าว่ะ”ผมว่าเสียงเรียบ มันทั้งสามพยักหน้าเชิงเห็นด้วย
“เออ แล้วนี่พวกแกหิวยังอ่ะ”จูนถามเสียงเรียบ พวกผมมองหน้ากันนิดหน่อยก่อนจะพยักหน้ารับไปมา ก่อนจะพากันเดินไปที่ร้านอาหารใกล้ๆ นั้น...
ผมนอนพลิกตัวเป็นรอบที่สามของคืนนี้ แขนหนักๆ ยกขึ้นมาก่ายหน้าผากตัวเองอย่างเสียไม่ได้ ..ผมกำลังกังวลถึงอะไรหลายอย่าง ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือเรื่องของ ไอ้จิง
“นี่กูควรจะมั่นใจในมึงได้ไหม๊วะจิง”
.................
อ่า..หวัดดีครับทุกคน ผมซันสุดหล่อผู้กุมความลับมากมายของไอ้ท๊อปเพื่อนรักของผม ความจริงตอนนี้ผมกำลังว่างๆ เพราะนิยายที่ต้องแต่งของผมกำลังถูกถ่ายทอดออกมาจากสมองน้อยๆของผมเป็นหน้าๆ
“มึงทำไรวะซัน”พี่สาวสุดสวย เอ่อ ที่จริงน่าจะว่าหล่อมากกว่าของผมเอ่ยถาม
“ทำงานครับเจ๊”ผมตอบไปเสียงเนิบนิ่ง พี่เรกะชะโงกหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม ก่อนจะหันหน้ามาหอมแก้มผมเบาๆ
“เฮ้ย!! นี่เจ๊ทำไรเนี่ย”ผมร้องพร้อมกับกระโดดโหยงออกมาจากเก้าอี้คอม พี่สาว(?)ผมมองยิ้มๆ ก่อนจะตอบออกมาตรงๆ
“ก็แค่อยากรู้ว่าหอมแก้มผู้ชายมันรู้สึกไงอ่ะ”พี่ว่า พลางยกมือขึ้นมาถูจมูกเบาๆ
“แล้วทำไมต้องผมล่ะเจ๊..ไม่ไปลองกะเฮียแชมป์เพื่อนเจ๊เล่า”ผมว่าพร้อมกับทำหน้างอ
“โอ๊ย! ถ้ากูกล้าลองกับมัน คงมาหอมมึงหรอกไอ้บ้าซัน”พูดจบคุณเธอ(?)ก็สะบัดก้นเดินกระแทกเท้าเข้าห้องนอนไปอย่างไม่เหลียวหลังมามองควายน้อยแบบผมที่ได้แต่ยืนมองพี่สาวที่ดูเหมือนจะเริ่มแตกสาวทั้งที่อายุเกือบยี่สอบแปดอยู่แล้วแบบงงสุดๆ ในชีวิต
“นี่เจ๊เรกะชอบเฮียไอ้ท็อปมันหรอ”ผมตะโกนถามเสียงดังก่อนจะได้ยินเสียงเตะประตูเบาๆ ทีนึงเป็นเสียงตอบ
........................................ ผมนึกว่าจะมีพี่สาวเป็นทอมซะแล้วสิ ฮ่าๆ ......................................
~~~~ อยากจะทำอะไรตามใจฉันหน่อย เท่านั้น ~~~~
เสียงโทรศัพท์ที่ไอ้หมาท็อปมันแอบเปลี่ยนเพื่อเตือนใจผมร้องดังลั่น ผมเองก็รีบกดรับเพื่อไม่ให้เสียงเพลงมันดังไปกว่านี้ เดี๊ยวเจ๊อารมณ์เสียจะเอาไม้เบสบอลมาหวดให้
“มีเชี่ยไร โทรมาดึกๆ”ผมกรอกเสียงถามอย่างสุภาพ
“กูสับสน”พูดสั้นๆ เหมือนกูเป็นมหาเทพที่จะเข้าใจมัน
“สับเรื่อง?”ผมถามสั้นๆ มันอึกอักอยู่พักนึง ก่อนจะตอบมาเสียงอ่อน
“มึงว่าไอ้จิงมันจะจริงจังกับกูไหม๊วะ”มันว่าแต่ผมกลับยิ้มออกมาบางๆ ก่อนจะหลุดขำออกมา
“ฮ่าๆ นี่มึงคิดมากเหมือนสาวๆ เวลามีผู้ชายมาจีบเลยนะเนี่ยไอ้ท็อป ฮ่าๆ”พุดไปก็ขำไป หนังหน้าหล่อบัดซบของมันถ้าเป็นก่อนนี้คงไม่ต้องมาถามผมหรอกครับว่าคนที่มาชอบมันจะจริงใจไหม๊ เพราะปรกติก็เห็นมันขอเขาเลิกก่อนอยู่ตลอด ... สงสัยกะไอ้จิง มันคงจะรักจริงหวังเอาทำแม่ของลูก
“ขำเข้าไป...กูจะฟ้องจูน”พูดจบไอ่เลวนี่ก็หัวเราะหึๆ ในลำคอ น่าเอารองเท้าแตะดาวเทียมยัดลงคอมันซะจริง
“ฟ้องเอี้ยไร ..มึงฟ้องจูน กูก็จะไปประจานมึงว่ามึงแอบชอบไอ้จิงมาตั้งแต่ปีหนึ่ง เมื่อครั้งออกฟันหญิงด้วยกันครั้งแรก”ผมพูดอย่างเหนือชั้น ซึ่งไอ้ท็อปรูปหล่อหน้าใสก็เงียบไป
“แล้วจะช่วยกูไหม๊”มันถามเสียงเครียด
“ช่วยดิ..จะให้ช่วยไร”ผมถามอีกครั้ง มันถอนหายใจเฮือก ก่อนจะตอบมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ
“กูยังไม่คิด”
------------------------------------*
หายไปนาน จะกลับมาต่อแล้วครับ อย่าเพิ่งลืมเรื่องนี้กันนะ^^
ความคิดเห็น