คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : #3#...เมารัก!...
....เมารัก!......
หลังจากที่ผมใส่เสื้อเกราะและติดเหรียญกล้าหาญ(ติดเพื่อ?)เข้าไปกราบขออนุญาตท่านอาจารย์วนิดาหรือคุณแม่ของผมและวินนี่ เพื่อจะออกไปเที่ยวกลางคืน และอาจจะแถกันไปถึงรุ่งเช้า ก็หอบสังขารอันสะบักสะบอมจากคำขู่ต่างๆ นานๆ ออกมาพร้อมน้องสาวผู้สดใสน่ารักทุกสถานการณ์...ขนาดไปเที่ยวกลางคืน มันยังใส่เสื้อแบบมีฮูดบวกมิ้งสีชมพู-ขาวอีก .... ให้มันใสได้อีกสิครับ
ผมขับแจสสีขาวของวินนี่ออกมาจากบ้าน มุ่งหน้าไปรับพี่น้องฝาแฝดคู่นั้นทันที หลังจากนั้นเราทั้ง 4 ก็ตรงไปที่ร้านของเจ๊ไชน์ หรือพี่ชาย.....สาว(ประเภทสอง)ร่างใหญ่ ใหญ่ซะคุณอาจจะคิดว่าเธอเป็นนักกล้าม!
ผับที่ไม่ได้หรูหราแต่ดูพอมีระดับบ้างเล็กน้อย เปิดเพลงเบาๆคลอกับแสงไฟสลัวสร้างบรรยากาศ น่านั่งไปอีกแบบ...
“เฮ้ย...ไอ้ท๊อป ไอ้จิง”ไอ้ซันเรียกมาจากมุมหนึ่ง..พวกผมเดินตรงไปหาพวกมัน
“ไอ้ซันวันนี้ดูมึงจะหล่อผิดตาไปนะ”ผมทักไอ้ซัน ที่วันนี้ใสเสื้อเชี๊ตสีขาวกับกางเกงยีนสีเดียวกัน เสื้อมันปลดกระดุมลงมาเห็นร่องอกมันนิดหน่อย พอเรียกเลือดจากสาวๆ ได้
“มันมีแผนเว้ยๆ”ไอ้มิ้นเงยหน้าขึ้นมาจาแก้วเหล้า
“แผนไรวะ?”จิง..เอ่อ..ไอ้จิง0[]0 ถามเสียงเรียบ พลางฉวยแก้วของไอ้มิ้นมาซัดลงคอ พร้อมกับไหลออกจากมุมปากพอเซ็กซี่.....ส่วนผมก็ -////////////////////- แม่ง โคดเซ็กซีเลยครับ!
“แดกเหล้าฟรี”พูดจบ ผมก็ยิ้มเลยครับ...ไอ้บ้าซันมันแผนสูงโครตตตตต ก็คือที่จริงแล้ว พี่ไชน์เนี่ยเค้าแอบชอบ แอบปลื้มไอ้ซันมาตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรก จะเอาเป็นผัว เอ๊ย สามีมาแล้วนับสิบครั้ง แต่ก็นั่นแหละครับ ไม่สำเร็จ เพราะน้องรหัสของพี่เค้าที่เป็นเพื่อนผม หรือไอ้ลูฟี่(มึงจะพูดให้กูงงเพื่อ?)มาช่วยไอ้ซันให้พ้นภัยซะทุกครั้ง
“ว๊ายยยยย น้องซันนนนน มายฮันนี่ของเจ้”เสียงแหบที่ดัด(จริต)ให้เล็กแหลมดังแทรกเสียงดนตรีเบาๆ....มลภาวะโครตๆ -*-
“อ่าครับ..พี่ชาย”ไอ้ซันยิ้มน้อยๆ....หล่อตายล่ะมึง -*- (ไอ้ขี้อิจฉาเอ๊ย)
“นองซันหล่อจังวันนี้... อ๊ะๆ สั่งอาหารรึยัง เดี๊ยววันนี้พี่เลี้ยงเอง เต็มที่เลยนะจ๊ะ”พี่ชายพูดพร้อมกับเอาซิลิคอนถูหลังไอ้ซันไปมา...เสียวตูดไหม๊มึง ฮ่าๆ
“คะ..ครับ”ไอ้ซันยิ้มเจื่อนๆ พลางสะกิดไอ้ลูฟี่ให้ช่วยเอาพี่รหัสออกปากหลัง
“เจ้ครับ น้องเจ้ก็มาเจ้จะไปทักบ้างหรอไง”พูดจบก็โยนถั่วเข้าปากไปสองเม็ด
“ต๊ายยยย ไอ้ฟี่ พอดีรัศมีความน่าตาดีของน้องซัน น้องจิง น้องท็อป น้องมิ้น มันบังแกหมดเลยว่ะ ชั้นเลยไม่เห็น โทษทีน้องรัก....มาๆ มาให้เจ้หอมที”พูดจบไอ้ลูฟี่ก็โดนจูบพิฆาต กระชากวิญญาณทันที
ไอ้ฟี่โวยวายใหญ่ ก่อนจะซัดเหล้าแบบไม่ยั้ง กะเอาคืนที่โดนรังแก -*-
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เหล้าก็ยังคงเติมไม่ได้ขาด ส่วนพวกผู้หญิงเองก้ไม่เบา ไม่ได้กนเหล้าแต่ก็สั่งพันช์มากินกันเป็นหม้อ
-*-
“ท๊อปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป”ไอ้จิงที่ดูเหมือนจะเมาแล้วเรียกผมเสียงงี้ยานคาง พร้อมกับเอาหน้าใสๆ ไร้สิว ฝ้า
จุดด่างดำมาซบกับแขนผม ทั้งถูไปมาอีก ..... โฮกกกกกกกก ธีร์ พัชรนฤบดี จะตายเพราะความใส
“อะไร”ผมทำเสียงหงุดหงิด เอามือดันหัวมันออกไปจากแขน
“กู....เมาแล้วววว”กูชักจะไม่ค่อยเชื่อว่ะว่ามึงเมา มีใครที่เค้าเมาแล้วเค้าบอกว่าตัวเองเมากันเล่า ไอ้น่ารักเอ๊ย...(ด่าเจ็บโคตร-*-)
“เออ..เมาแล้วมึงต้องพิงกูด้วย?”ผมดันตัวมันออกมาประจันหน้า พร้อมส่งสายตาสงสัยกลบเกลื่อน
“ก็กูอยากอยู่ใกล้ๆมึงนี่..มาๆๆๆๆ กูกอดที~~”พูดจบมันก็กอดหมับเข้าที่เอว พร้อมกับเอาหน้ามุดหน้าท้องผม... เฮือกกกก... กรูจะบ้าตายครับ เล่นอะไรของมันเนี่ยยยย ไอ้เชี่ยจิงครับ เพื่อนมึงจะตายเพราะมึงอยู่แล้ววววT^T
“ไอ้จิงงง ง่วงก็กลับบ้านนอน ไปๆๆ”ผมพยายามกลบเกลื่อน ทำเป็นไม่มีอะไรในกอไผ่ทั้งนั้น ...แต่สายตาประดุจเหยี่ยวอย่างไอ้ซันก็แอบจับผมได้จนได้
“เพื่อนท็อป...หน้าแดงทำไมครับ”มันกระซิบข้างหู...กูได้ยินชัดอย่างกับมันตะโกนใส่ซะมากกว่า มึงจะแซวกูเพื่อ?
“เสือ...ก”ตรงชัด... พร้อมกับพยุงไอ้บ้าจิงที่ตัวอ่อนยวบได้อย่างไม่น่าเชื่อให้ลุกขึ้น
“วินนี่ เบลล์ กลับบ้าน”ผมร้องบอกสองสาวที่ตอนนี้เริ่มกรึ่มๆ ตึง ไปเต้นรำซบกันอยู่กลางฟลอ0-0
“กูว่าเดี๊ยวเอาสองคนนี้ไปนอนคอนโดกูดีกว่าว่ะ...มึงเอาไอ้จิงกลับเหอะ”จูนบอกพร้อมกับยิ้มกวนอวัยวะเบื้องล่าง...........มันรู้ครับ รู้มากพอๆ กับไอ้บ้าซันหน่ะ
ผมพยักหน้าหงึกๆ ทำไม่รู้ไม่ชี้ เนียนกลบใส่ พลางทั้งพยุงประคอง โอบ -*- ไอ้จิออกมาจากร้าน โดยไม่วายโดนพี่ชายคนสวยแซวว่าจะเอากลับไปนอนหรือเอากลับไปตื่น -*-
ผมพยุงร่างของเพื่อนรักมาจนถึงห้องของมัน ก่อนจะค้นตัวมาเอาคีย์การ์ดสุดไฮโซของมันมาเสียบเปิดห้อง ผมวางร่างของมันไว้ที่โซฟาสีขาวตัวใหญ่กลางห้องที่มันเคยบอกว่าเจ้าคุณแม่ของมันสั่งมาจากอิตาลีเพื่อให้ดูไฮโซ-*-
“จิง...ไอ้เชี่ยจิง”ผมเขย่ามันเผื่อมันตื่น
“.อื้ออออ อาวววเหล้ามาอีกกก”ไอ้จิงเพ้อ...ผทหันมามแองมันนิดหน่อย ก่อนจะจัดการอุ้มมันพาดบ่าเข้าไปในห้องนอนของมัน
ผมจัดการวางตัวขนาดชายไทยแท้ของมันลงกับที่นอนสปริงที่มันคุยนักหนาว่าหญิงแม่มันอิมพอร์ตมาจากฝรั่งเศส ก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไปหากะละมังหรือภาชนะอะไรก็ได้ที่สามารถรองน้ำได้ พร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็กๆ มาเช็ดหน้าเช็ดตาให้มัน...
“อื้อ...ท๊อปปป”ไอ้จิงมันลืมตาขึ้นมาน้อยๆ พร้อมกับเรียกผมเบาๆ
“เออ...กูเอง มึงตื่นขึ้นมาอาบน้ำไหวไหม๊”ผมนั่งลงข้างข้างมัน พร้อมกับวางผ้าขนหนูไว้ที่ขอบกะละมังอันเล็ก
“ม่าย...ไม่อาบบบ ...ท๊อป”มันงอแงครับ ผมพยักหน้ารับมันไปนิดนึง พร้อมกับเสหน้าออกมาไม่สบตามัน....ก็ลองมาเป็นผมดิครับ ..หน้าขาวๆ ใสช่ำๆ แก้มกับปากแดงๆ เสียงสั่นๆ ก็ยั่วกันดีๆ นี่แหละครับบบ
“เออ...มึงจะเรียกกูเพื่อ?”ผมทำเสียงรำคาญ พลางลุกขึ้นยืนมองหน้ามัน….
“เหงา...กูเหงา”มันว่า พางยื่นมือออกมาจับขากางเกงผมไว้
“ไอ้จิง....อะ...ไร ของมึง”พูดจบ ไอ้จิงก็ยกตัวแล้วก็ใช้แขนมันรวบขาผมมากอดไว้แน่น ....ไม่เน้ TTT^TTT มึงได้โปรดอย่าทำแบบนี้ กูจะหัวใจวายตายแว้ววว
“ท็อปปปปป”
.
.
.
ผลั่ก...ตุบ พูดจบตัวมันก็กลิ้งลงมาจาเตียงพร้อมกับหลับสนิทคาที่ตรงนั้น -*- ห่านนนน ทำกูเสียวแล้วมึงก็เลี้ยวกลับไปได้
.
.
ผมออกมาจากห้องของไอ้จิงหลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง โดยไม่ลืมลงไปหยิบเครื่องดื่มที่ทำให้หายแฮงค์จากในรถที่ผมมีสะสมเอาไว้มาวางไว้ข้างหัวนอนของมัน และกระดาษโน้ตที่ย้ำให้มันกินเข้าไปซะ...
เกือบๆ ตีสองของวันใหม่ ผมเลี้ยวรถยนต์สีขาวสะอาดที่ผมเอามันออกไปร่อนซะทั่วเมืองเข้าบ้านขนาด 4 ไร่ของผม ก่อนจะพาตัวเองเข้านอนแทบจะทันที.....
- - -
“ไอ้ลูกชายยยยยยยยยยยยย ท๊อปปปป ไอ้ท็อปปป”เสียงใครฟระ ละม้ายคล้ายเสียงคณบดีคณะผมเลยให้ตาย-*-
“คร้าบบบบบ”ผมถ่อสังขารของตัวเองที่ยังแม้จะลืมตาขึ้นมาไปเปิดประตูห้องให้ท่านคณบดีที่อุตส่าห์มาปลุกลุกชายแต่เช้า ก่อนจะ
ถลากลับไปเอาหัวมุดหมอนแบบเดิม
“ไอ้เจ้าท็อป แกเอาน้องไปทิ้งไว้ที่ไหนห๊า”พ่อผมตะโกนโหวกเหวก
“อยู่กะจูนนนนน”
“จูน...ลูกสาวคุณหญิงเพ็ญจรัสอ่ะหรอ”
“อื้อ”ผมพยักหน้าหงึกๆ
“แล้วทำไมเมื่อกี๊แม่โทรเข้าเบอร์น้อง ถึงเป็นผู้ชายรับล่ะ”แม่ผมที่เพิ่งเดินตาคุณพ่อของผมเข้ามาทำหน้ากับเสียงโหด
“ไอ้ฟี่รับมั้งแม่”ผมตอบไปงั้นๆ
“ท็อป...”เสียงนี้...เสียงนี้มันนนนน ไม่จริงง่า...
ผมค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาจากหมอนพร้อมๆ กับหันมาทางประตูห้องตามต้นเสียงนั้น...
“เฮียแชมป์!”
- --
ห้องกินข้าวบ้านผมวันนี้ดูจะครื้นเครงมากเป็นพิเศษ เพราะพี่ชายคนโตของบ้านผมกลับมาจากเรียนต่อเมื่อตอนตีสามกว่าๆ เอ่อ...
ผมไม่เคยบอกสินะ ผมมีพี่ชายคนนึงครับ ก็เฮียแชมป์นี่แหละ อายุมากกว่าผม 6 ปี เราสนิทกันมารวมทั้งวินนี่ก็ด้วย ถึงวินนี่กะเฮีย
แชมป์จะอายุห่างกันไปนิด แต่ก็ไม่ได้ทำให้มีปัญหาครับ
“เมื่อคืนพี่โทรหาแกตั้งหลายที ก็คิดอยู่ว่าทำไมไม่รับ”พี่ชายผมว่า พลางตักปาท่องโก๋ในชามข้าวต้มของวินนี่ ที่วันนี้ดูไม่ค่อยสดใส
เท่าไร สงสัยเมื่อคืนไอ้จูนจะหลอกให้กินเหล้า -*-
“ฮ่าๆ”ผมหัวเราะแล้วยิ้มเจื่อนๆ พลางเหลือบมองหน้าพ่อกับแม่
“แล้วเมื่อคืนจูนมันมาส่งหรอวินนี่”ผมหันไปถามน้องสาวตัวดีของผม ที่นั่งทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอยู่
“พี่ลูฟี่ค่ะ”เวร -*- จูนนนน มึงเล่นกูแล้วไง ไหนว่าจะจัดการน้องกูเองวะ
“อ้าว...จูนล่ะ”ผมถาม
“พี่จูนเมาพับพี่ซันกับพี่เบลล์ก็เลยลากกลับไปส่งบ้าน พร้อมกับพี่มิ้นอ่ะค่ะ”...จบเห่ครับ เพื่อนผมเมากันหมดจนต้องลำบากไอ้ฟี่มนุษย์ที่หน้าละม้ายคล้ายผู้ก่อความไม่สงบทาง 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้มาส่งน้องสาวผู้แสนอ่อนต่อโลก(ในสายตาเกือบทุกคน)
ของผมที่บ้าน -*-
“อืม...พ่อแม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า...ไอ้ฟี่มันเป็นคนดี ไว้ใจได้”ผมพูดพลางตักข้าวต้มคำสุดท้ายเข้าปาก
“แม่กะพ่อก็ไม่ได้ไม่ไว้ใจเจ้าฟี่มันหรอก แต่แม่กะพ่ออยากจะรู้ว่าเราไปทำอะไร ถึงได้ทิ้งน้องไว้กับเพื่อน”แม่ผมพูดจาเนิบนาบ แต่สายตานี่ช่างจิกกัด...
“เอ่อ....ไปส่ง...ไอ้จิงมาครับ”ผมว่าหน้าเจื่อนๆ
“อืม จิง พี่ชายหนูเบลล์หน่ะ”ผมพยักหน้าหงึกๆ ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นจำเลยของสังคม T^T ต่อไปนี้กูจะไม่พาน้องสาวไปไหนอีกแล้วววว ..สาบานนน
หลังจากนั้น ผมก็ปลีกวิเวกออกมานั่งอยู่ที่ชานบริเวณหลังบ้านที่ยื่นออกมาจากตัวบ้าน พร้อมด้วยหนังสือการ์ตูน และนิยายต่างๆ เพื่อหาไอเดียนวนิยายของอาจารย์สมฤดี
“ไงเรา”เฮียแชมป์เดินมานั่งรับลมอยู่ข้างๆ ตัว
“ครับ”ผมมองหน้าพี่ชายตัวเองแบบงงๆ … ก็หน้าเฮียแชมป์มันทำหน้าเจ้าเล่ห์จัดเลยนี่ครับ -*-
“คนชื่อจิงหน่ะ...พิเศษกว่าเพื่อนใช่ไหม๊?”
- - - > 2 b con
อ่า..ขอบคุณทุกคอมเม้นครับ ^^
ความคิดเห็น