คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : OS l ALWAYS SPRING DAY언제나 봄날
Jark
OS – Always spring day
song : ♡
note! : คือสั้นมากงะ5555555555555 enjoy readingค่าาา♥
Love came to me like the spring.
You melted my frozen heart.
A love that I didn’t think I could have, has come.
Like the spring days
ความรักเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน ไม่มีใครรู้ว่ามันจะเกิดขึ้นเมื่อใด อาจเป็นวันหนึ่งในฤดูร้อนอันแสนสดใส และไม่มีใครรู้ว่ามันจะจบลงเมื่อใดเช่นเดียวกัน อาจเป็นค่ำคืนหนึ่งในฤดูหนาวที่พื้นถนนและกิ่งก้านของต้นไม้ต่างถูกเกล็ดปุยหิมะสีขาวปกคลุมไว้ ฤดูหนาวสำหรับบางคนอาจเป็นเวลาที่โรแมนติก คู่รักได้เติมความอบอุ่นให้กันท่ามกลางลมหนาวที่พัดพา แต่ไม่ใช่สำหรับเขา หวัง แจ็คสัน ไม่กี่นาทีที่ผ่านมาเขาเพิ่งเลิกกับคนรัก เธอบอกเขาเพียงแค่ว่า “เราคงไปกันไม่ได้ จบกันแค่นี้เถอะ” แล้วเดินจากไป ทิ้งให้เขานั่งอยู่อย่างโดดเดี่ยวภายในร้านกาแฟที่มีผู้คนอยู่ประปรายในคืนหิมะตกเช่นนี้
แจ็คสันตัดสินใจเดินกลับอพาร์ทเมนท์ เขาคิดว่าการเลิกรากับคนที่คบกันมาเกือบหนึ่งปีจะเสียใจมากกว่านี้ แต่ก็ไม่ บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลที่เธอเลิกกับเขา เพราะเขายังรักเธอไม่มากพออย่างนั้นหรือเปล่า? ใช้เวลาเดินจากร้านกาแฟนั้นไม่นานก็ถึงที่พักของเขา หลังจากเดินเข้ามาในลิฟท์พร้อมกับกดเลขที่บ่งบอกชั้น7แล้วประตูลิฟท์ก็ปิดลง ประตูของลิฟท์เปิดขึ้นอีกครั้ง เขาเดินเข้าไปในห้องและใช้เวลาไม่นานก่อนจะหลับไป แต่แน่นอนว่าเขาไม่ได้ให้อะไรตกถึงท้องเลยตลอดเย็นนี้ ทำให้แจ็คสันตัดสินใจพาร่างของตัวเองลงมาซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ร้านสะดวกซื้อด้านล้างที่พักของเขาในเวลาเลยเที่ยงคืนมาไม่นาน และตอนนั้นเองที่เขาได้พบกับผู้ชายคนหนึ่งระหว่างขึ้นลิฟท์ มาร์ค ต้วน ร่างเล็กกำลังแบกกล่องลังหลายใบที่เรียงซ้อนกันอยู่จนสูงเลยศีรษะเสียอีก พร้อมทั้งยังมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่อยู่ข้างๆ ตอนเอาเข้ามาคงมีเจ้าของอพาร์ทเมนท์ช่วยน่ะสิ แล้วตอนจะขนออกจะทำไงล่ะ
“นี่ นายเพิ่งย้ายมาอ่อ อยู่ห้องไหนอ่ะ” แจ็คสันเอ่ยถามคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามกัน
“อื้ม อยู่711”
“อ่อ”
ติ๊ง
“ออกไปก่อนเลย เดี๋ยวลากกระเป๋าไปให้”
“อ่า ขอบคุณมากนะ” มาร์คตอบก่อนจะเดินถือกล่องหลายใบเดินออกจากลิฟท์นำหน้าคนตัวใหญ่ไปอย่างระมัดระวังไม่ให้ของตกลงมา
แจ็คสันกำลังนั่งกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปถ้วยใหม่อยู่ในห้องของมาร์คเนื่องจากเขาวางมันไว้ในลิฟท์เพราะอยู่ดีๆกระเป๋าลากที่ควรจะลากได้ของมาร์คดันล้อพังอย่างไร้เหตุผล ทำให้เขาต้องยกมันเดินมาถึงห้องคนหัวแดงที่กำลังนั่งเปลี่ยนช่องโทรทัศน์อยู่ข้างๆเขา
“กินเสร็จแล้ววางไว้ในอ่างเลยนะเดี๋ยวเราล้างเอง ขอบคุณที่ช่วยขนของนะ” มาร์คพูดขึ้นก่อนจะลุกเดินเข้าไปในห้อง ถ้าให้เดาก็คงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าละมั้ง
แจ็คสันกับมาร์คตัดสินใจนอนดูหนังกันจนเช้า หลังจากที่มาร์คซึ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเดินกลับมายังห้องนั่งเล่นแล้วพบว่าแจ็คสันยังนั่งอยู่ที่เดิมพร้อมกับกล่องหนังสยองขวัญสองสามเรื่องซึ่งเจ้าตัวก็บอกว่าเพิ่งเดินไปเอามาจากห้องตัวเองซึ่งอยู่ตรงข้ามกันเพราะนอนตอนนี้ไม่หลับแล้ว
หลังจากนั้นแจ็คสันกับมาร์คก็ยังคงใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไป บ่อยครั้งที่แจ็คสันไปนอนเล่นที่ห้องมาร์คหรือแม้แต่นอนค้างก็มี บ่อยครั้งที่มาร์คคอยทำอาหารให้แจ็คสันถึงแม้ว่าจะทำอย่างอื่นไม่เป็นนอกจากรามยอนและเมนูที่มีไข่เป็นส่วนประกอบหลักก็เถอะ มาร์คกับแจ็คสันเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่คนละคณะ พวกเขามีเพื่อนเยอะพอสมควร ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อนของแจ็คสันมากกว่า เพราะงั้นเวลาไปไหนมาไหนถึงไปด้วยกันตลอด พวกเขาไม่เคยขอคบกันหรืออะไรทำนองนั้นเลย ทั้งมาร์คและแจ็คสันคิดว่าเป็นแบบนี้ต่อไปก็ดี แน่นอนว่าพวกเขาก็เคยจูบกันแต่ยังไม่ถึงขั้นทำอะไรๆแบบนั้นกัน
วันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิ เธอกลับมาหาเขา.... เยอึนกลับมาหาแจ็คสัน หลังจากที่ผ่านสี่ไปเดือน เธอกลับมาขอคืนดีด้วย และมาร์ครู้ เขาเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้น เธอเดินเข้าไปในห้องกับแจ็คสัน มาร์ครู้ดีว่าเขากับแจ็คสันไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เขาเพียงแค่คิดว่าแจ็คสันก็รู้สึกดีๆกับเขามากกว่าเพื่อนกันจากทุกการกระทำ บางทีเขาอาจจะเข้าใจผิดไปเอง มาร์คไม่ใช่พวกดราม่าควีนหรืออะไรเทือกนั้น เพียงแค่เขาคิดว่านี่เป็นเรื่องเศร้าที่สุดที่เกิดขึ้นกับเขาในรอบสิบปีหลังจากที่แฮมสเตอร์ที่เขาเลี้ยงถูกแมวของน้องชายกินเข้าไป มาร์คตัดสินใจออกไปดื่มกับเพื่อนๆ และเพื่อนๆที่ว่าก็คือเพื่อนๆของแจ็คสัน ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมตอนตื่นมาเขาถึงมาอยู่ที่ห้องของตัวเองได้ แจ็คสันอธิบายทุกอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นให้เขาฟัง แจ็คสันบอกว่าเขากับเธอไม่ได้กลับไปคืนดีกันและวันนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนอกจากเธอกับแจ็คสันนั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่นของแจ็คสันไม่ถึงสิบนาที
“เพราะงั้นเราก็มาคบกันเถอะ”
“รู้อยู่แล้วล่ะว่านายต้องเลือกฉันอ่ะ”
“รู้ดีจริงๆเลย” แจ็คสันพูดแล้วหัวเราะเบาๆพร้อมกับยีกลุ่มผมนุ่มสีแดงจนฟูฟ่อง
.
.
.
.
ฤดูใบไม้ผลิเป็นอะไรที่สวยงาม ต้นไม้ริมทางต่างก็ผลิดอกหลากสีสันแต่งแต้มให้ถนนสายต่างๆดูมีชีวิตชีวาขึ้นหลังจากผ่านพ้นฤดูหนาวที่เต็มไปด้วยหิมะสีขาวโพลน อากาศหนาวเหน็บและลมแรงๆที่พัดพร้อมหิมะที่ปกคลุมถูกแทนที่ด้วยสายลมอ่อนๆที่พัดพาลมเย็นชวนให้สดชื่นของฤดูใบไม้ผลิ
“ฤดูใบไม้ผลินี่เหมือนนายเลยเนอะมาร์ค...”
“หืม...”
มาร์คที่ละลายน้ำแข็งออกจากหัวใจของแจ็คสัน....
“ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตของฉันนะ”
“อื้ม ขอบคุณเหมือนกันนะ รักนายมากๆเลย”
พวกเขาจูบกัน เป็นจูบที่อ่อนหวานและนุ่มละมุนท่ามกลางดอกเชอร์รี่บลอสซั่มสีชมพูที่บานอยู่นอกหน้าต่าง
“You changed the season of love to spring
I imagine looking at the morning sun with you some day
And without knowing, I smile
I want to call out your name right now
I finally found my other half
Let’s promise to always be together
It’s amazing that it’s you
Thank you for being you”
언제나 봄날
♥
อุอุ
นี่มันฟิคอะไรกันฮือออออออออ5555555
ชั่ววูบที่สุด ทำอะไรลงไป แงะ5555555
คือเราจะกลับบ้านเกิดนะคะ เกาหลีนั่นเอง กรั่ก(ไม่ใช่ไปตายนะแกร!5555)
อาจจะไม่ได้อัพและไม่มีเวลาแต่งน้อ
แต่กลับมากะว่าจะลองแต่งฟิคยาวดูซักเรื่อง อิอิ
ถ้าได้ไปติ่งก็อต7จะมาเล่าให้ฟังน้า
วันที่เราอยู่เด็กๆมีอัดรายการimmortal songด้วยแต่เราคงไม่ได้ไปดู
เศร้าสุดไรสุดค่ะ คือวันนั้นจะไปนอกเมือง พรากมากกกกกกกกกก
พล่ามเยอะงะ 5555555555 ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะค้า รักที่สวด
หวังว่าทุกคนจะชอบนะค้า จุ๊บบบ♥
ความคิดเห็น