[ S.Fic Boys&ADoll ] Closefriend...Truelove? [ ป้อ x ภานุ ]
* เรื่องนี้ชายรักชายฮะ * แงงงง เขียนลงไปซะแล้ว!
ผู้เข้าชมรวม
586
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
586
อัปเดตล่าสุด : 2 ต.ค. 56 / 20:31 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ทั้งๆที่อวยช็อคโกแลตซันเดมากกว่า แต่ของป้อภานุกลับเสร็จก่อนฟฟฟฟ
อวยฝาแฝดมากกว่า แต่เขียนเพื่อนสนิทถนัดกว่า?
อวยฝาแฝดมากกว่า แต่เขียนเพื่อนสนิทถนัดกว่า?
กะก็ไม่ได้อยากเขียนหรอกนะ! //ซึน
ยืมป้อกับภานุมายำหน่อยนะฮะ เดี๋ยวช็อคโกแลตซันเดจะให้พี่ป๊อบออกด้วย [.....]
ยืมป้อกับภานุมายำหน่อยนะฮะ เดี๋ยวช็อคโกแลตซันเดจะให้พี่ป๊อบออกด้วย [.....]
* ที่แต่งไม่มีความเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องจริงเน้อ! *
ปล. ดองฟิคไททันกับคริสต์มาสจังซะแล้ว T___T
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
....
หลายๆคนก็คงมีเพื่อนสนิทที่คอยทั้งไปไหนมาไหนด้วยกัน ผ่านทุกข์สุขร่วมกัน ไม่เคยแตกแยกจากกันจนถือเป็นเพื่อนรักเพื่อนแท้เลยก็ได้
แต่จะมีซักกี่คนที่ ' แอบรัก ' เพื่อนสนิทคนนั้น?
"ป้อออ---!! ป้อโว้ย!" เสียงเรียกของภานุแม้จะไม่ดังมากนักแต่ก็เรียกความสนใจของป้อทั้งหมดไว้ได้ เด็กหนุ่มหันไปหาเพื่อนสนิทที่เดินมาหาก่อนจะเหลือบมองเด็กสาวที่ยังยืนทำหน้าเหลอหลาอยู่ตรงหน้า
"มีอะไรวะ?"
"กลับกันเหอะ----- อ้อ คุยกับสาวอยู่ โทษที.." เสียงนั้นเบาลงนิดหน่อยยามเห็นหน้าอีกคนที่ยืนอยู่ด้วยกัน ภานุคิดว่าวันนี้สงสัยจะต้องเดินกลับบ้านคนเดียวซะแล้ว ไม่วายที่จะแอบไม่พอใจอยู่หน่อยๆอย่างไม่มีเหตุผลก่อนจะเดินออกไปอีกทาง
"ขอโทษทีนะ พอดีมีคนที่ชอบแล้วน่ะ" เสียงปฏิเสธที่จำได้ดีว่าเป็นของป้อนั้นทำให้ภานุทำตาโตด้วยความตกใจ เด็กหนุ่มรู้สึกได้ถึงแรงตบที่ไหล่เบาๆเหมือนเป็นการเรียก
"เฮ้ย กลับกันเถอะว่ะ ข้าหิวแล้ว" ป้อยิ้มกว้าง
"แล้วคนเมื่อกี้.. ?" ภานุเอียงคอ
"หรือเอ็งไม่ได้ฟังข้าพูด กลับๆๆ หิวจะแย่ละ" ป้อเสตามองไปทางอื่นก่อนจะดันหลังภานุให้เดินนำ ทั้งสองเดินออกจากโรงเรียนไปเงียบๆไม่ได้คุยอะไรกันอีก
จนกระทั่งเดินมาซักพัก ภานุถึงเพิ่งหยุดหันมองเพื่อนพลางออกปากถามด้วยความอยากรู้
"เอ็งมีคนที่ชอบตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ ทำไมข้าไม่เห็นรู้เรื่อง"
"ข้าก็...มีนานแล้วแหละ เพื่อนคนอื่นของข้าก็รู้กันหมดแล้ว" คำตอบของป้อทำเอาภานุแอบน้อยใจนิดๆ บอกคนอื่นแต่กลับไม่บอกตนซักคำ ไม่รู้เรื่องอะไรกับเค้าเลย..
จะถือว่าตัวเองเป็นเพื่อนสนิทกับป้อได้อยู่มั้ยนะ?
"เหรอ.. แล้วใครล่ะวะ? เอ็งทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมยังชวนคุยเก่งชะมัด ใครๆก็มองแต่เอ็งทั้งนั้นแหละ คนที่เอ็งชอบ.. จะต้องโชคดีมากแหงๆ" ภานุร่ายยาว แต่ป้อกลับเงียบไม่ยอมตอบ แม้จะแอบอมยิ้มเวลาได้แกล้งแล้วเห็นสีหน้าหงอยๆนั่นก็เถอะ แค่ความสงสารก็มีมากเกินกว่าจะเงียบต่อ
"อ่า..เอ็งก็เงียบก่อนนะ.. คนที่ข้าชอบก็คนที่เอ็งก็รู้จักอ่ะนะ" ป้อพูดเกริ่นพลางเดินต่อเรื่อยๆ มองอีกฝ่ายที่นิ่งเงียบตามคำขอแต่มันกลับทำท่าอยากรู้ซะเต็มประดา! ให้ตายเถอะ ตื่นเต้นเป็นนะเว้ย
"มันชอบทำเรื่องไม่เป็นเรื่อง เป็นห่วงข้าตลอด เหมือนคนงี่เง่าแต่ข้าก็ยังชอบ"
"คอยปลอบตลอดเวลาไม่มีข้ารู้สึกว่าไม่เหลือใคร.."
"ถ้ามันเป็นอะไรไป ข้าคงอยู่ไม่ได้"
"ทุกวันมันจะกลับบ้านกับข้า เดินข้างๆกันแบบนี้..!" ว่าจบก็คว้าคอคนข้างๆมากอดหมับ แต่คราวนี้แกล้งเอาหน้าซุกไปที่คอมันด้วย
ป้อกอดร่างภานุแน่นๆด้วยความประหม่า ตื่นเต้นจนบอกไม่ถูกที่ดันบอกรักเพื่อนสนิทไปแบบนี้... ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกันก็เถอะ ก็ชอบไปแล้วนี่หว่า
จะโดนเกลียดมั้ยนะ? แอบกังวลเหมือนกัน...
ปั้ก!!
จังหวะนั้นภานุก็เหยียบเท้าเพื่อนเต็มแรงจนป้อต้องปล่อยออกมาโดดเหยงๆด้วยความเจ็บพลางโวยวาย
"ทำอะไรของเอ็งเนี่ย!"
"เมื่อกี้เอ็งว่าข้างี่เง่า!!" ภานุมุ่ยหน้า สีแก้มเริ่มแดงระเรื่อจนน่าหยิก โว้ยย ลูกแม่ค้าก๋วยเตี๋ยวนี่น่ารักเป็นบ้า! คราวหลังจะห้ามมันเล่นบอล หุ่นมันจะได้บางลงกว่านี้หน่อย....
"รู้ด้วยเหรอว่าหมายถึงเอ็ง" ป้อยิ้มแหย่
"เอ่อ..ก็...นอกจากข้ามีใครกลับบ้านกับเอ็งมั้ยล่ะ!" ภานุเถียง
"อาจจะมีก็ได้" เด็กหนุ่มทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะยกขาหลบลูกเตะของอีกฝ่าย
"แต่ก็ไม่มีหรอก... ข้าชอบเอ็ง แล้วเอ็งชอบข้ามั้ยล่ะ?" ป้อเริ่มเปิดประเด็นใหม่พลางจ้องหน้าภานุบ้าง ร่างสูงเดินหนีพลางพึมพำเสียงเบา
"ชอบโว้ย..."
"ว่าไงนะ ไม่ได้ยินเลย" ป้อแหย่พลางเดินตามไปใกล้ๆ แม้ภานุจะตอบเท่าไหร่ก็ยังแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินอยู่นั่น สุดท้ายภานุจึงงัดไม้สุดท้ายขึ้นมา
"ไม่ได้ยินมากๆเดี๋ยวจะเปลี่ยนเป็นไม่ชอบแล้วโว้ย!!"
"เฮ้ยยย ล้อเล่นน่า ก็ข้าอยากฟังเอ็งบอกชอบข้าหลายๆรอบนี่นา..." ร่างสูงแกล้งทำหน้าเศร้าๆ
"เอ่อ..ชอบ ชอบ ชอบเอ็งที่สุด..พอใจรึยัง ไหนบอกหิวข้าว ไป กลับ!" ภานุลากเสื้อเพื่อนรักไปซักพักแต่สุดท้ายก็โดนป้อคว้ามือมาจับแทนจนได้ ก็ปล่อยไปไม่ได้ขัดขืนอะไร.. ไม่ได้เห็นรอยยิ้มพรายบนใบหน้าของป้อด้วย
บางทีเพื่อนแท้อาจจะนำมาซึ่งรักแท้..
มีใครสนใจทำละครระหว่างคุณหนูกับลูกแม่ค้าก๋วยเตี๋ยวมั้ยล่ะ?
--------------------------------------------
พอเถอะฮะ... แบบ แต่งเองม้วนเอง ฟฟฟฟฟ
ฟิคนี้คิดสดนะฮะ ก็เลย..แฮ่ ที่สปอยไว้มันอยู่ในไอแพดน่ะ ; w ;
ตอนสาม HiddenStory ฟินมากฮะ แฮ่กๆ!
อาจผิดคาแร็กบ้างนะฮะเพราะผมไม่ได้อ่านนานแล้ว..
ไว้เจอกันฟิคหน้ากับนักเขียนง้องแง้งแบบผมฮะ บ๊ายบาย
/ไปแต่งฝาแฝดต่อ
หลายๆคนก็คงมีเพื่อนสนิทที่คอยทั้งไปไหนมาไหนด้วยกัน ผ่านทุกข์สุขร่วมกัน ไม่เคยแตกแยกจากกันจนถือเป็นเพื่อนรักเพื่อนแท้เลยก็ได้
แต่จะมีซักกี่คนที่ ' แอบรัก ' เพื่อนสนิทคนนั้น?
"ป้อออ---!! ป้อโว้ย!" เสียงเรียกของภานุแม้จะไม่ดังมากนักแต่ก็เรียกความสนใจของป้อทั้งหมดไว้ได้ เด็กหนุ่มหันไปหาเพื่อนสนิทที่เดินมาหาก่อนจะเหลือบมองเด็กสาวที่ยังยืนทำหน้าเหลอหลาอยู่ตรงหน้า
"มีอะไรวะ?"
"กลับกันเหอะ----- อ้อ คุยกับสาวอยู่ โทษที.." เสียงนั้นเบาลงนิดหน่อยยามเห็นหน้าอีกคนที่ยืนอยู่ด้วยกัน ภานุคิดว่าวันนี้สงสัยจะต้องเดินกลับบ้านคนเดียวซะแล้ว ไม่วายที่จะแอบไม่พอใจอยู่หน่อยๆอย่างไม่มีเหตุผลก่อนจะเดินออกไปอีกทาง
"ขอโทษทีนะ พอดีมีคนที่ชอบแล้วน่ะ" เสียงปฏิเสธที่จำได้ดีว่าเป็นของป้อนั้นทำให้ภานุทำตาโตด้วยความตกใจ เด็กหนุ่มรู้สึกได้ถึงแรงตบที่ไหล่เบาๆเหมือนเป็นการเรียก
"เฮ้ย กลับกันเถอะว่ะ ข้าหิวแล้ว" ป้อยิ้มกว้าง
"แล้วคนเมื่อกี้.. ?" ภานุเอียงคอ
"หรือเอ็งไม่ได้ฟังข้าพูด กลับๆๆ หิวจะแย่ละ" ป้อเสตามองไปทางอื่นก่อนจะดันหลังภานุให้เดินนำ ทั้งสองเดินออกจากโรงเรียนไปเงียบๆไม่ได้คุยอะไรกันอีก
จนกระทั่งเดินมาซักพัก ภานุถึงเพิ่งหยุดหันมองเพื่อนพลางออกปากถามด้วยความอยากรู้
"เอ็งมีคนที่ชอบตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ ทำไมข้าไม่เห็นรู้เรื่อง"
"ข้าก็...มีนานแล้วแหละ เพื่อนคนอื่นของข้าก็รู้กันหมดแล้ว" คำตอบของป้อทำเอาภานุแอบน้อยใจนิดๆ บอกคนอื่นแต่กลับไม่บอกตนซักคำ ไม่รู้เรื่องอะไรกับเค้าเลย..
จะถือว่าตัวเองเป็นเพื่อนสนิทกับป้อได้อยู่มั้ยนะ?
"เหรอ.. แล้วใครล่ะวะ? เอ็งทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมยังชวนคุยเก่งชะมัด ใครๆก็มองแต่เอ็งทั้งนั้นแหละ คนที่เอ็งชอบ.. จะต้องโชคดีมากแหงๆ" ภานุร่ายยาว แต่ป้อกลับเงียบไม่ยอมตอบ แม้จะแอบอมยิ้มเวลาได้แกล้งแล้วเห็นสีหน้าหงอยๆนั่นก็เถอะ แค่ความสงสารก็มีมากเกินกว่าจะเงียบต่อ
"อ่า..เอ็งก็เงียบก่อนนะ.. คนที่ข้าชอบก็คนที่เอ็งก็รู้จักอ่ะนะ" ป้อพูดเกริ่นพลางเดินต่อเรื่อยๆ มองอีกฝ่ายที่นิ่งเงียบตามคำขอแต่มันกลับทำท่าอยากรู้ซะเต็มประดา! ให้ตายเถอะ ตื่นเต้นเป็นนะเว้ย
"มันชอบทำเรื่องไม่เป็นเรื่อง เป็นห่วงข้าตลอด เหมือนคนงี่เง่าแต่ข้าก็ยังชอบ"
"คอยปลอบตลอดเวลาไม่มีข้ารู้สึกว่าไม่เหลือใคร.."
"ถ้ามันเป็นอะไรไป ข้าคงอยู่ไม่ได้"
"ทุกวันมันจะกลับบ้านกับข้า เดินข้างๆกันแบบนี้..!" ว่าจบก็คว้าคอคนข้างๆมากอดหมับ แต่คราวนี้แกล้งเอาหน้าซุกไปที่คอมันด้วย
ป้อกอดร่างภานุแน่นๆด้วยความประหม่า ตื่นเต้นจนบอกไม่ถูกที่ดันบอกรักเพื่อนสนิทไปแบบนี้... ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกันก็เถอะ ก็ชอบไปแล้วนี่หว่า
จะโดนเกลียดมั้ยนะ? แอบกังวลเหมือนกัน...
ปั้ก!!
จังหวะนั้นภานุก็เหยียบเท้าเพื่อนเต็มแรงจนป้อต้องปล่อยออกมาโดดเหยงๆด้วยความเจ็บพลางโวยวาย
"ทำอะไรของเอ็งเนี่ย!"
"เมื่อกี้เอ็งว่าข้างี่เง่า!!" ภานุมุ่ยหน้า สีแก้มเริ่มแดงระเรื่อจนน่าหยิก โว้ยย ลูกแม่ค้าก๋วยเตี๋ยวนี่น่ารักเป็นบ้า! คราวหลังจะห้ามมันเล่นบอล หุ่นมันจะได้บางลงกว่านี้หน่อย....
"รู้ด้วยเหรอว่าหมายถึงเอ็ง" ป้อยิ้มแหย่
"เอ่อ..ก็...นอกจากข้ามีใครกลับบ้านกับเอ็งมั้ยล่ะ!" ภานุเถียง
"อาจจะมีก็ได้" เด็กหนุ่มทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะยกขาหลบลูกเตะของอีกฝ่าย
"แต่ก็ไม่มีหรอก... ข้าชอบเอ็ง แล้วเอ็งชอบข้ามั้ยล่ะ?" ป้อเริ่มเปิดประเด็นใหม่พลางจ้องหน้าภานุบ้าง ร่างสูงเดินหนีพลางพึมพำเสียงเบา
"ชอบโว้ย..."
"ว่าไงนะ ไม่ได้ยินเลย" ป้อแหย่พลางเดินตามไปใกล้ๆ แม้ภานุจะตอบเท่าไหร่ก็ยังแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินอยู่นั่น สุดท้ายภานุจึงงัดไม้สุดท้ายขึ้นมา
"ไม่ได้ยินมากๆเดี๋ยวจะเปลี่ยนเป็นไม่ชอบแล้วโว้ย!!"
"เฮ้ยยย ล้อเล่นน่า ก็ข้าอยากฟังเอ็งบอกชอบข้าหลายๆรอบนี่นา..." ร่างสูงแกล้งทำหน้าเศร้าๆ
"เอ่อ..ชอบ ชอบ ชอบเอ็งที่สุด..พอใจรึยัง ไหนบอกหิวข้าว ไป กลับ!" ภานุลากเสื้อเพื่อนรักไปซักพักแต่สุดท้ายก็โดนป้อคว้ามือมาจับแทนจนได้ ก็ปล่อยไปไม่ได้ขัดขืนอะไร.. ไม่ได้เห็นรอยยิ้มพรายบนใบหน้าของป้อด้วย
บางทีเพื่อนแท้อาจจะนำมาซึ่งรักแท้..
มีใครสนใจทำละครระหว่างคุณหนูกับลูกแม่ค้าก๋วยเตี๋ยวมั้ยล่ะ?
--------------------------------------------
พอเถอะฮะ... แบบ แต่งเองม้วนเอง ฟฟฟฟฟ
ฟิคนี้คิดสดนะฮะ ก็เลย..แฮ่ ที่สปอยไว้มันอยู่ในไอแพดน่ะ ; w ;
ตอนสาม HiddenStory ฟินมากฮะ แฮ่กๆ!
อาจผิดคาแร็กบ้างนะฮะเพราะผมไม่ได้อ่านนานแล้ว..
ไว้เจอกันฟิคหน้ากับนักเขียนง้องแง้งแบบผมฮะ บ๊ายบาย
/ไปแต่งฝาแฝดต่อ
ผลงานอื่นๆ ของ DaiSuki ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ DaiSuki
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น