หนุ่มเลี้ยงวัว กับ ชายชุดยูกาตะ
วันที่ 7 เดือนกรกฎาคม ของทุกๆปีจะเป็นวันทานาบาตะ
วันที่ทางช้างเผือกเปิดออกสาวทอผ้ากับชาย เลี้ยงวัว หรือ โอริฮิเมะ กับ ฮิโกบิชิ
ได้พบกัน ทุกๆปีกลุ่มสาระการเรียนรู้ต่างประเทศของโรงเรียนผม
จึงได้มีการจัดกิจกรรมวันทานาบาตะ เพื่อเป็นการเรียนรู้วัฒนธรรมของชาวญี่ปุ่น
ด้วยความที่ห้องของผม เป็นห้องสายญี่ปุ่นจึงต้องคิดการแสดงอะไรขึ้นมาสักอย่าง
จนท่านหัวหน้าห้องผู้มีสมองอันชาญฉลาด ก็ให้พวกเราแสดงเรื่อง
สาวทอผ้ากับชายเลี้ยงวัว แบบโอเวอร์ แอคติ้ง โดยที่มีผมเป็นนักแสดงนำ
และตอนนี้ผมกำลังเตรียมตัวที่จะเดินขบวนก่อนพิธีเปิดงาน ชุดที่ผมใส่อยู่ตอนนี้
เป็นเสื้อแขนยาวสีเหลืองอ่อนกับกางเกงรัดรูปสีดำ
ยิ่งดูยิ่งไม่เข้ากับงานเทศกาลเลยสักนิด ส่วนเพื่อนๆที่แสดงด้วยก็น่ะนะ… ผู้ชายแต่งตัวได้บ้านไร่มาก
ส่วนผู้หญิงก็นุ่งผ้าถุงกับมัดแกะและก็ทาหน้าแดงแจ๋
ยิ่งดูยิ่งไม่ใช่งานเทศกาลทานาบาตะเลย
แต่มีคนนึงที่ผมประทับใจสุด
คือไอ้เตี้ยหน้าใสเพื่อนผมนี่แหล่ะอยู่คนละห้องแต่สนิทกันมาก มันมาในชุดยูกาตะ
สีน้ำเงินลายคลื่นนิดหน่อย มันได้แค่เดินขบวน
“มึง!! หันมานี่ดิ”
ผมหันไปตามเสียงเรียกของมัน
“ว่า”
“กูว่ามีไอ้นี่ แล้วมันจะดูโอเคขึ้นนะมึง”
ไอ้คนที่ผมพูดถึงไปเมื่อกี้เดินมาพร้อมกับเอาผ้าขาวม้ามาพันรอบเอวผมแล้วผูกให้เสร็จสรรพ
“ไอ้เชี่ยเบส
ตอนนี้กูยังดูแปลกแยกกับเทศกาลไม่พออีกหรอ
กูดูเป็นคนเก็บอ้อยมากกว่าหนุ่มเลี้ยงวัววะไม่ใส่ได้ไหมมึง”
“ใส่ไว้เหอะหล่อแล้วมึง”
…….
“เออ ใส่ก็ได้”
ไอ้เอสมันยังดีนะได้ใส่ยูกาตะอิจฉาห้องมันจิมๆ
ไอ้พวกไทยรัฐศาสตร์เอ๋ย ชิชิ
หลังจากเตรียมตัวกันเรียบร้อยก็มายืนต่อแถวเตรียมเดินขบวนไปขึ้นเวที
วันนี้ แอนด์ดาวประจำโรงเรียนเป็นพิธีกรใส่ยูกาตะสวยมาก น้องๆม.2 แต่งคอสเพลย์กันจัดเต็มวันนี้มีประกวดหลายอย่างแต่ไฮไลค์น่าจะเป็น
‘TANABATA DENCE CONTEST’ ซะมากกว่า ถ้าผมไม่ติดเล่นละครนะ
ไอ้สองคนนี้จะลากไอ้เบสกับพักพวกไปเต้นกันให้โดมระเบิดเลยละ อ๊ะ!
ขบวนเริ่มแล้ว
พอไอ้เอสเดินออกไปพร้อมกับแตง น้องๆในโดมก็กรี๊ดกันลั่นเลย ไม่เข้าใจผู้หญิงสมัยนี้ชอบผู้ชายตัวเตี้ยหรอ
ไอ้เอสหน้ามันก็…น่ารักละมั้ง หุ่นก็บาง ผิวก็ขาวเนียน แต่เตี้ย
นิยามที่ผมให้มันได้คือ ‘นอกจากมึงจะน่ารักแล้ว มึงยังเตี้ยอีกเนาะ’ ถึงตาผมแล้วผมเดินไปพร้อมกับพวกเพื่อนๆที่แต่งตัวได้ชาวสวนยางมากราวกับจะมากรีดยางโชว์ก็ไม่ปาน
แต่ก็ยังคงเรียกเสียงกรี๊ดจากน้องๆได้อยู่ดี ก็คนมันหล่อให้ทำไงล่ะ
ทุกคนในขบวนขึ้นไปยืนบนเวทีกันหมด
ผมตั้งใจจะไปยืนหน้าแต่ถูกไอ้เอสดึงแขนเสื้อไว้
“มึงอยู่ด้วยกันดิ
ตรงนี้กูไม่มีเพื่อน”
“เออ กูละเกลียดมึงจิงๆ
ได้ใส่ชุดยกาตะอย่างมุ้งมิ้งอ่ะ
ดูพวกกูดิยังกะคนกรี๊ดยาง”
“ ปากเสีย! มุ้งมิ่งอะไรเล่ามันต้องหล่อดิ!!”
“ไม่ๆมึงเหมาะกับมุ้งมิ้งมากกว่าว่ะ55”
“ไอ้เชี่ยรอง!!”
ผมกับไอ้เอสคุยเล่นกันระหว่างพิธีเปิด
และสิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกได้คือรังสีของการจ้องมองพวกผมถูกแผ่ออกมาจาก แถว ม.2 ริมสุด
“ขอเชิญคณะท่านรองผู้อำนวยการ
ให้เกียรติถ่ายรูปร่วมกับพวกเราบนเวทีด้วยค่ะ”
เมื่อแอนด์พูดจบคณะรองเดินขึ้นเวทีมาร่วมถ่ายภาพกับพวกเรา
ผมขำคนๆข้างๆผมมากสภาพไอ้เอสตอนนี้คือพยายามเขย่งตัวเพื่อจะแอ๊คถ่ายภาพแต่ไม่ถึง
โอ๊ย!! ไอ้เตี้ย
“มึงมา!”
ผมย่อเข่าลงแล้วไว้มือข้างหลังเป็นสัญญานว่าให้มันมาขี่หลังผม
“ไม่อ่ะ มึง”
“เร็วๆ มึง
เดี๋ยวเขาจะจบละ”
ไอ้เอสทำหน้ามู่ทู่ก่อนจะกระโดดกอดคอขี่หลัง
ภาพที่ออกมาก็คือ ทุกคนยืนยิ้มเฉ่งโดยมีไอ้เตี้ยเอสอยู่สูงกว่ารองอีก ยิ้มพร้อมชู 2 นิ้วบนหลังผม
หนักโว้ย!!!
………………
………….
…….
เรื่องราวของพวกเขายังมีต่อนะคะเเต่ขอดูคอมเม้นต์หน่อยยยย
ปล.มีตอนต่อเถอะน้า ขอร้อง
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 16 สิงหาคม 2559 / 11:58