วิวาห์ซาตาน

 
 


ณ. ร้านอาหารไทย  "ข้าวหอมเอาอาหารไปเสิร์ฟ ให้ลูกค้าที่ชั้น 2" หัวหน้าเด็กเสิร์ฟผู้ที่เป็นใหญ่สำหรับข้าวหอม      "ค่ะ ห้องไหนค่ะ"     สาวน้อยถามอย่าไร้เดียงสา      " ห้อง 301"       "ค่ะ" และหญิงสาวก็เดินออกไปรถเข็นอาหาร    
ก็อก   ก็อก   ก็อก    "นำอาหารมาส่งค่ะ" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน และเธอก็นำอาหารไปเสิร์ฟให้ลูกค้าตามปกติและออกมา แต่ระหว่างทางเธอได้ยินเสียงอะไรบางอยาง     "ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย"     ด้วยความสงสัยสาวน้องจิงเดินไปดู และสิ่งที่เธอเห็นก็คือ พนักงานเสิร์ฟหญิงคนหนึ่งกำลังโดนชุดกระชากจากชายนิรนาม 2 คน     "หยุดนะพวกคุณจะเอาเธอไปไหน"    หญิงสาวพูดขึ้นด้วยเสียงที่หนักแน่นแต่ในใจหวั่นเกรง    "ช่วยหนูด้ยคะพวกขาจะปู้ยี้ปู้ยำหนู"    สาวน้อยทีโดนจำตัวอยู่พูดขึ้น   "เธอไม่เกี่ยวอย่ายุ่ง"    หนุ่มนิรนามคนหนึ่งเอย     "ฉันก็ไม่อยากยุ่งหรอนะคะถ้าที่นี่เป็นโรงแรมหรือผับแต่ที่นี้เป็นร้านอาหารแล้วน้องเขาก็ไม่ได้เต็มใจไปกับคุณ และปล่อยเธอซะถ้าไม่ปล่อยฉันจะไปแจ้งกับเจ้านายของฉัน"เธอพูดด้วเสียงที่แข็งก้าวแต่ในใจกลัวสุดซึ้ง และชายนิรนามทั้งสองก็ยอมปล่อยเพราะกลัวว่าเจ้านายของตนจะเดือดร้อน   "เป็นไงบางเจ็บตรงไหนรึเปล่า"  เธอถามด้วยความเป็นหวง   "ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณคุณมากนะคะที่มาช่วยฉัน"    หญิงสาวรู้สึกดีใจที่มีคนมาช่วยเธอ     "ไม่เป็นไรจ๊ะแล้วนี้จะกลับบ้านหรือว่าจะทำงานต่อหรอจ๊ะ"   เธอเห็นหน้าของหญิงสาวที่เธอพึ่งช่วยมาไม่คอยสู้ดี    "ทำงานต่อดีกว่าค่ะคงไม่มีใครทำอะไรแล้ว ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยบุญคุณไม่รู้จะตอบแทนอย่างไร"   หญิงสาวอยากทีจะตอบแทน    "จ๊ะแต่พี่ว่าน่าจะลากลับบ้านดีกว่านะ"     สายตาของเธอรู้สึกสงสารหญิงสาวผู้นี้เสียเหลือเกิน     "ไม่เป็นไรคะ"     แต่การตอบกับของนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
"จ๊ะถ้างั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ"     รอยยิ้มของหญิงสาวทำให้เธอรู้สึกสบายใจมากขึ้น    "คะ"  และทั้งสองก็ต่างแยกย้ายไปทำงานของตน
 "งานแค่นี้ทำไมถึงทำกันไม่ได้แค่เอานังผู้หญิงคนที่มันทำให้น้องสาวของฉันต้องเสียใจคนนั้นมาหาฉัน"      สายตาและถ้าทางของเขาเต็มไปด้วยความโกธร     "พวกเราขอโทษจริงๆครับที่ไม่สามารถเอาตัวผู้หญิงคนนั้นมาได้ พอดีมีคนมาช่วยเธอไปได้"    หนุ่มนิรนามทั้งสองต่างกลัวในความโกธรขอผู้เป็นนาย  "มันเป็นใคร ที่กล้าเยียบจมูกเสือ"    คำพูดของทั้งสอนยิ่งทำให้เขาโกธรมากยิ่งขึ้น  
"เธอเป็นใครก็ไม่รู้ครับอยู่ๆก็โผลมา แล้วขู่ว่าจะบอกทางร้านอาหารถ้าเราไม่ปล่อยเขา"
"เดี๋ยวนะ!!! นายบอกว่าเธอ มันเป็นผู้หญิงงั้นหรอ" คำพูดของลูกน้องทั้งสองทำให้เขาถึงต้องขุ่นคิด
"ครับ  เธอเป็นผู้หญิง" เขาตอบออกไปแบบกล้าๆกลัว     "นี่มันอะไรกันเนี่ย แมทริว  และ เควินท์ มือซ้ายและขวา ของ คิงส์ตัน  เฮอร์เกรน แพ้ผู้หญิง   ฉันให้เวลานายไปหาประวัติของผู้หญิงคนนั้นมา หวังว่าเอกสารจะถึงที่โต๊ะทำงานของฉันก่อนที่ฉันจะเข้าทำงานนะ"      และชายหนุ่มก็เดินออกไป

















 

เอาแล้วเค้าสองคนจะได้เจอกันแล้ว




ปล.ขอโทษน๊าพอดีช่วงนี้เรียนหนักไม่ค่อยมีเวลาแต่สัญญาว่าถ้ามีเวลาจะอัตให้นะ....... ^^"