ความทรงจำของเทพสีดำที่หายไป

"ไค.....ไค....กิ.....ไคกิ...ไคกิ ไคกิฟื้นสิ ขอร้องละ ฟื้นสิ ห้ามตายเด็ดขาดนะ ฟื้นสิ"

เสียงนั้น...เสียงใครกัน....ยูกิเหรอ...ที่นี่มันที่ไหนกัน    ทำไมถึงมืดจัง  หือ!ตรงนั้นมันอะไรกัน เหมือนแสงไฟเลย..เดี่ยวสิไม่ใช่นี่มัน....ดวงไฟวิญญาณนิทำไมถึงมาอยู่ที่นี่

"ไคกิ..ไคกิ...มานี่สิ"

"เสียงอะไรนะ หรือว่าดวงไฟนั้นกำลังเรียกฉันอยู่

เหรอ"

ตึก ตึก ตึก (เสียงเดิน)

"ใช่แล้ว...เดินมาหาฉันเลย"

"ที่นี่มัน...ที่ไหนนะ"

"ที่นี่คือห้วงแห่งกาลเวลา"

"ห้วงแห่งกาลเวลา....เหรอ"

"ใช่แล้วละ...แล้วตอนนี้นะนายต้องการพลังใช่ไหม ...เทพสีดำ.."

"เทพสีดำเหรอ....พลัง...พลังอะไร"

"พลังที่จะทำให้นายสามารถทำได้ทุกอย่างได้ไง...ไม่ว่าจะปกป้องใคร ทำร้ายใคร ทำลายโลกนี้ก็ได้ หรือแม้แต่จะทำให้นายได้ครองโลกก็สามารถทำได้"

พลังงั้นเหรอ....ไม่เคยเลยว่าจะมีขอแบบนี้อยู่บนโลกด้วย....ไม่..เดี๋ยวสิ....พลัง....ห้วงแห่งกาลเวลา....เหมือนกับเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนเลย...เดี๋ยวนะ...หนังสือนั้น...หนังสือที่ท่านปู่ให้มามันมีเขียนไว้นิ....ถ้าจำไม่ผิด ห้วงแห่งกาลเวลาคือสถานที่หนึ่งที่อยู่ในช่วงของอดีต ปัจจุบัน และอนาคต เป็นสถานที่ที่ช่วงเวลาทั้ง 3 มาบรรจบกันำและเวลาจะหยุดอยู่ตรงนั้นเมื่อเราเข้ามา เราจะรู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายสามารถขยับได้ปกติแต่นะปัจจุบันที่เราอาศัยอยู่นั้นจะถูกหยุดนิ่งไปโดยสิ้นเชิง

"งั้นเหรอ....งั้น.....ฉันอยากได้พลังนั้น"

"ดีมาก..ฉันทำให้แก่นพลังของนายตื่นขึ้น..รู้สึกชักจะสนุกแล้วสิ"

"อย่าเข้าใจผิดสิ ที่ฉันต้องการพลังนั้นไม่ใช่เพราะว่าฉันต้องการที่จะครองโลกหรือทำลายโลกนี้ ฉันเพียงแค่อยากจะปกป้องใครบางคนก็เท่านั้นเอง"

"หืม..แค่นั้นเองเหรอ(ไม่เหมือนนายคนเดิมเลยนะ)"เสียงกระซิบ

"ห้ะ เมื่อกี้นี้เธอพูดว่าอะไรนะ"

"อ๋อ ไม่มีอะไร... งั้นฉันจะเริ่มแล้วนะมันอาจจะเจ็บปวดทรมาน แต่นายต้องทนจนกว่าจะการเปิดผนึกจะเสร็จไม่อย่างนายอาจตายได้"

"อืม.."

"พร้อมไหม"

"เริ่มเลย"

(แปล็บ)(อึก....)

"อ็ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

"อดทนซะการเปิดผนึกใกล้เสร็จแล้ว"

ทำไมถึงรู้สึกเหมือนมีพลังอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนและความเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัสเจียนตาย ถ้าการเปิดผนึกของเราไม่สมบูรณ์มันจะเป็นยังไงนะ คนที่อยู่รอบตัวเราคงเสียใจแน่ๆโดยเฉพาะยัยนั้นคงร้องฟูมฟายแน่เลย แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็จะไม่ยอมตายง่ายไปหรอก

(หลังจากนั้นก็มีแสงออกมาจากตัวของไคกิและจากนั้นไคกิก็ได้ลืมตาขึ้น)

ติดตามตอนต่อไป