[ONE SHOT] RITz Operated ปฏิบัติการง้อของน้องแปด {โน่ริท}

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

[พีเอส]
เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อนเอฟซีที่ชอบ ชายชาย
หากผู้ใดที่ไม่ชอบ กรุณากด X ปิดออกทันที
ฟิคเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความสนุกสนาน ความชอบส่วนตัว





{{{ ไรเตอร์แนะนำตัว ,,,

สวัสดีสาวกโน่ริททุกคนจ้า ไรเตอร์มีชื่อว่า ดาร์ลี่
ยาสีฟัน ! ๕๕๕๕๕
ปกติแต่งแต่ฟิคจีริ =.,= วันนี้มาแต่งคู่พี่หกน้องแปดบ้าง *-*
เป็ด วันซ็อตนะค๊า >3< แต่แอบมีเอ็นซีนิดนึง ๕๕๕
อยากให้แต่งแบบลองสตอรี่ก็บอกมานะค๊า

สุดท้ายย }} ฝากเรื่องนี้ด้วยน๊า !


 

แนะนำตัวละคร 

น้องแปด ผู้ที่ต้องปฏิบัติการง้อพี่โน่ตัวแสบ ที่โกรธทะลุโลกไปแล้ว!




พี่หก คนที่โกรธทะลุโลก เนื่องจากน้องแปดเผาเค้าซะไม่เหลือซาก!












     

เนื้อเรื่อง

RITz Operated!









"ขอบคุณมากนะครับ~" 


ผมเดินออกมาจากสตูดิโออัดรายการบางกอกสเตชั่นพร้อมกับที่ลำลาพี่ๆทีมงาน


เห้อ~ วันนี้สนุกเป็นบ้าเลย ! >< ผมไม่คิดว่าการอักรายการจะสนุกขนาดนี้ *O* จะไม่สนุกได้ไง 


ก็ผมเล่นเผมพี่โน่ซะจนพี่เค้าพูดไม่ออกเลย ฮ่าๆๆ




"พี่โน่ วันนี้สนุกมากเลยเนอะ ~" 


ผมนั่งประจำที่บนรถ ก่อนจะหันไปถามพี่โน่ที่นั่งข้างๆผมที่เบาะหลังสุด


"อือ..."


อือ - - ตอบแค่เนี๊ย! ผมถามพี่ตั้งเกือบครึ่งบรรทักเชียวนะ พี่ตอบผมแค่เนี๊ย =3= 


พอพี่โน่ตอบจบ พี่เค้าก็หยิบไอพอดออกมาจากกระเป๋า เสียบหูฟังเลยก็หลับตา =[]=! 


...นี่พี่เค้าไม่คิดจะสนใจผมเลยเหรอเนี่ย TOT! ปกติล่ะชอบแกล้งหลับมาซบผมอยู่เรื่อย -3-!


"พี่โน่ฮะ..."  


ผมยื่นมือไปสะกิดไหล่พี่ฌน่ในขณะที่พี่เค้าหลับตาฟังเพลงไม่สนใจผมเลย - - เฮอะ!


"พี่งอนผมเรื่องอะไรเนี่ย..."


"......"


แล้วก็เงยบอีกตามเคย นี่หลับไปแล้วหรอไงเนี่ย =^=!


"งั้นๆ ถ้าพี่งอน..."


"..."


"ผม.. ขออนุญาตง้อพี่โน่ได้มั้ยฮะ ~"


ผมยื่นมืออกไปจับมือพี่โน่เบาๆ ก่อนจะส่งสายตาวิ๊งๆวับๆไปให้ ทั้งที่พี่เค้าหลับตาอยู่ - - เอ่อ ผมก็บ้าเนอะ!


"......."


=[]=! 


"อ๋อ สังสัยพี่ให้อนุญาตผมในฝันใช่ม๊า! งั้นเอาเป็นว่า ผมง้อพี่โน่นะฮะ ><"


ผมเขย่าแขนพี่โน่ไปมาก่อนที่พี่โน่จะชักแขนตัวเองกลับไป -3- เฮอะ! คอยดูนะ ถ้าพี่หายงอนเมื่อไหร่ พี่ตายแน่พี่โน่ !











.


.


.


.






ณ บ้านเดอะดาว

ผมกับพี่ๆทั้งสามคนลงจากรถตู้ ก่อนจะแยกย้ายไปตามส่วนต่างๆของบ้าน

ผมซึ่งเรียกพี่โน่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมสนซักที -3-

แถมไปกินนมคนเดียวโดยไม่ยอมเรียกผมไปกินเป็นเพื่อนเหมือนที่เคยด้วย TT!

ผมทนไม่ไหวนะ! พี่ไม่สนใจผมแบบนี้ ผมไม่ชอบ ไม่อาวววว ~ TTOTT!

"เป็นอะไรของนายน่ะริท ทำหน้าเหมือนสกั๊งค์โดนรถเจ็ดล้อทับ ?"

เอ่อ บ้านพี่มีรถเจ็ดล้อด้วยเหรอ - -!

"คือว่า พี่โตโน่น่ะสิฮะ ไม่ยอมคุยกับผมเลย แม้แต่คำเดียวอ่ะ TOT!!"

"แล้วทำอะไรให้พี่เค้าโกรธล่ะฮะ ?"

"ก็ที่อัดรายการไงฮะ ที่ผมแฉพี่โน่ ( _ _ '') "

"อ๋อ ก็นึกว่าเรื่องอะไรซะอีก ถ้าพี่เค้างอนก็ไปง้อสิ ไม่เห็นยาก~"

"พี่ก็รู้นี่ว่าผมง้อใครไม่เป็น T^T! อ้อนได้อย่างเดียว"

"- -"

"ช่วยผมหน่อยน๊าๆๆๆๆ TT^TT!"

"งั้นลองมาง้อทีละวิธีดีมั้ยล่ะ ?"

"ยังไงล่ะฮะ *O*!"

"ก็ ~... "

ผมเอาหูไปใกล้พี่กัน ก่อนพี่กันจะบอกการง้อแบบคร่าวๆ ผมจะง้อสำเร็จมั้ยเนี่ย TT

อีกด้าน...

ร่างสูงยืนมองคนสองคนกระซิบกระซาบกันอย่างสนุกสนาน ก็อดไม่ได้ที่จะหึงหวงขึ้นมา แต่จะเข้าไปขัดจังหวะก็ไม่ได้ เพราะตัวเองกำลังงอนคนตัวเล็กอยู่ หึ! แค่เค้างอนแค่นิดเดียวก็ไปมีคนใหม่แล้วเหรอ

'ใจง่ายจังนะ ริท'

ร่างสูงคิดในใจก่อนที่จะเตะถังขยะข้างๆตู้เย็น ก่อนจะเดินหนีขึ้นไปข้างบนทันที

ทางด้านริทและกันที่ยังคงกระซิบแผนง้ออยุ่นั้น ได้ยินเสียงล้มของถังขยะจึงรีบวิ่งมาดู

"สงสัยแมวมั้งฮะพี่กัน -O-"

"นั่นสิๆ งั้นพี่ว่าเราไปนอนเอาแรงดีกว่านะ พรุ่งนี้มีซ้อมอีกเยอะ อ้อ แล้วก็..."

"..."

"อย่าลืมแผนง้อนะ!"

ร่างหนากระซิบบอกร่างเล็กก่อนที่จะเดินขึ้นชั้นบนไป

'ปฏิบัติการง้อพี่โน่จะสำเร็จมั้ยนะ ผมจะทำได้มั้ย...'

.

.

.

.

.

ร่างเล็กพาตัวเองขึ้นมายังชั้น 2 ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปในห้อง ก็เห็นร่างสูงกำลังนั่งดีดกีตาร์ซ้อมร้องเพลงอยู่ ร่างเล็กจึงตัดสินใจเข้าไปนั่งข้างๆ ก่อนจะยื่นขวดแบรนด์ให้ร่างสูง

"เปิดให้หน่อยสิฮะ ^ ^"

 

ร่างบางยิ้มก่อนที่จะยื่นขวดแบรนด์เข้าไปใหล้ขึ้นอีก

"..."

"พี่โน่เปิดให้ผมหน่อยนะๆๆๆ"

ร่างเล็กทำตาปริบๆพลางมองคนข้างหน้าว่ามีท่าทีจะเปิดให้หรือไม่

"..."

ไม่มีคำตอบจากคนตรงหน้า แต่มือเลื่อนมาจับขวดแบรนด์ก่อนจะ...

ฟิ้ววว~

เพล้ง ~

"พี่โน่!!!!   -O-!!"

แบรนด์ที่ถูกจับเมื่อกี้โดนโยนไปที่ถังขยะ ก่อนที่มันจะแตกอยู่ในถังขยะนั้น

"..."

ร่างสูงไม่สนใจแต่กลับ ยกกีตาร์ลุกขึ้นไปเล่นที่ระเบียงแทน

"เห้อ~ แผนที่หนึ่งไม่สำเร็ตเหรอเนี่ย ตี๊ซี้ไม่ได้เลยหรอ TT ต้องแผนสองแล้วล่ะริทเอ๊ยยยย ~"

ร่างเล็กมองผ่ากระจกใสไปที่หลังของร่างสูงที่ดีดกีตาร์เบาๆอยู่ด้านนอก สายตาที่มองไปนั้นเต็มไปด้วยความคิดถึง แต่
ก่อนเคยกอดกัน ยิ้มให้กัน แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว คิดแบบนี้แล้วน

คนตัวเล็กน้ำตาก็แทบไหล แต่ความหวังยังมีอีกเยอะนี่นา จะมานั่งท้อแบบนี้ไม่ได้หรอก!

"พี่โน่ฮะ..."

คนตัวเล็กเดินเปิดประตูกระจกใสไปที่ระเบียงก่อนจะเดินออกไปยืนข้างหลังห่างๆ กลัวว่าคนข้างหน้าจะไม่พอใจ 

"..."

"พี่อย่าโกรธผมแบบนี้สิ"

"..."

ร่างสูงทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วร้องเพลงเบาๆต่อไป คนตัวเล็กที่ยืนมองอยู่ก็น้ำตาคลอเต็มหน่วย

"ผมไม่ชอบแบบนี้นะฮะ...ฮึก"

คนตัวเล็กสะอื้นน้อยๆ ก่อนจะยกมือขึ้นปิดกลั้นเสียงสะอื้นที่เล็ดลอดออกมา กลัวว่าคนข้างหน้าจะคิดว่าเค้าใช้น้ำตาง้อ 

เมื่อคนตรงหน้าได้ยินเสียงสะอึกแว่วเข้ามาในหู ถึงกับต้องหยุดเล่นกีตาร์ก่อนที่จะสะกดกลั้นอารมณ์ไม่ให้หันเข้าไป
กอดคนข้างหลัง

"..."

"ถึงผมจะง้อคนไม่เก่ง แต่ผมจะพยายามนะฮะ เพราะพี่น่ะ สำคัญกับผมที่สุด...."

"..."

"ผมจะพยายามนะฮะ... ฮึก"

คนตัวเล็กพูดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะหายเข้าบ้านไป

ใจของคนตัวสูงหล่นวูบเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นอีกครั้ง แต่ทำยังไงได้ ไม่ให้เค้าโกรธได้ยังไง เรื่องแบบนั้นไม่มีใครเค้าเอา
ไปเล่าให้คนทั้งประเทศฟัง มันสมควรแล้วล่ะ สมควรที่จะโกรธแบบนี้

เค้าตัดสินใจเดินเข้ามาข้างในห้องก็สัมผัสถึงอากาศที่เย็นจนขนลุกซู่ สายตาของร่างสูงมองไปที่ร่างเล็กที่นอนขดอยู่บนเตียง คราบน้ำตายังคงเหลือให้เห็น 

"พี่ขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ แต่มันไม่ให้โกรธไม่ไหวจริงๆ"

"..."

"แอร์เย็นแบบนี้ไม่ไหวเลยน๊า เดี๋ยวก็ไม่มีแรงมาง้อกันหรอก"

ร่างสูงจัดการอุ้มคนตัวเล็กนอนดีๆ ก่อนที่จะดึงผ้าห่มไปห่มให้กับร่างเล็กที่นอนขดอยู่ ก่อนจะเดินไปเพิ่มอุณหภูมิแอร์ไม่ให้เย็นมากเกินไป

"น้ำก็ไม่อาบ เช็ดตัวเอาแล้วกัน - -"

ร่างสูงจัดการเดินไปหยิบผ้าขนหนูกับอ่างน้ำเล็กๆมาเช็ดตัวให้คนที่นอนหลับสนิทไปแล้ว 

เมื่อเริ่มเช็ดไปเรื่อยๆ ร่างสูงก็ต้องกลืนน้ำลายกับร่างสวยตรงหน้า จะให้อดใจยังไงไหว ทั้งขาวแล้วก็สวยขนาดนี้ ร่างสูงจึงจำใจต้องหลับตาเช็ดลวกๆอย่างรวดเร็ว เพื่อไม่ให้ตัวเองทำอะไรเลยเกิดกับร่างสวยตรงหน้า

ผ่านไปสิบนาทีร่างสูงก็จัดการเช็ดตัวและเปลี่ยนชุดนอนให้กับร่างเล็กตรงหน้าจนเสร็จ ที่เหลือคือเค้าต้องไปอาบน้ำ และกลับมานอนพักผ่อน วันนี้ทั้ง 3 คนทำงานมาหนักมากแล้ว ไม่พักผ่อนเยอะๆก็คงจะไม่ได้

เห็นดังนั้น ร่างสูงจึงเดินหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำทันที

ในขณะนั้นเอง ร่างเล็กที่คนตัวสูงนึกว่าหลับไปแล้วก็ปรือตาขึ้นมาดูว่าสถานการณ์โล่งหรือยัง แล้วจึงลุกขึ้นนั่ง

'หึหึหึ พี่โน่ แผลที่สองบรรลุเป้าหมายแล้วนะ พี่อย่าคิดว่าผมจะพระเอกเต็มร้อยสิ ฮ่าๆๆ ผมน่ะตัวร้าย บีบน้ำตาให้เห็นใจเชียวนะ ที่ไม่ร้องไห้ออกมาก็เพื่อจะให้พี่เข้าใจว่าผมยังพระเอกอยู่'

คนตัวเล็กคิดอย่างชัยชนะ แต่เมื่อเสียงกลอนประตูห้องน้ำดังขึ้น ร่างเล็กจึงรีบนอนลงอย่างเดิมแล้วหลับตาทันที ไม่นานนัก คนตัวสูงก็เดินออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่คลุมส่วนล่างไว้หลวมๆ ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้คนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียง ในขณะที่คนตัวเล็กที่กำลังปรือตามองเมื่อครู่ รีบปิดเปลือกตาลงทันที

มือหนาเลื่อนมาลูบแก้มใสของคนตัวเล็ก ก่อนจะยิ้มบางๆให้กับร่างที่หลับสนิทในขณะนี้

"พี่ก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้นะริท พี่ไม่อยากเห็นนายร้องไห้ แต่พี่ก็ไม่อยากให้นายทำแบบนั้นเหมือนกัน"

เมื่อคนตัวสูงพูดกับคนตัวเล็กเบาๆจบ ก็ยืดตัวขึ้นเต็มความสูงก็จะเดินไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย

คนตัวเล็กที่แกล้งหลับอยู่น้ำตาคลอขึ้นมาช้าๆ 

ครั้งนี้มันไม่ใช่น้ำตาที่บีบออกมาเพื่อขอความเห็นใจ

...แต่น้ำตาครั้งนี้ ออกมาจากความรู้สึกที่เรียกว่า "รัก" จริงๆ

ไฟที่ดับลงพร้อมกับที่คนตัวสูงเดินมาที่เตียงก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆคนตัวเล็กที่หลับสนิทไปเพราะฤทธิ์ของน้ำตา คนตัวสูงเลื่อนมีไปลูบกลุ่มผมข้างหน้าเบาๆ ก่อนที่จะเลื่อนหน้าไปประทับจูบอุ่นบนหน้าผากของคนตัวเล็ก ก่อนจะดึงร่างเล็กเข้ามากอดไว้แน่นๆ 

หวังว่านายจะไม่รู้นะว่าพี่กอดนายแบบนี้...

.

.

.

.

.

.

"กันนน ~"

เสียงหวานร้องเรียกคนที่กำลังยืนเดาะลูกบอลพร้อมกับร้องเพลงอยู่ในสนามหญ้าข้างบ้าน

"หืม ? อะไรเหรอริท"

"เมื่อคืนผมทำสำเร็จด้วยล่ะ *O*"

"ทำอะไรสำเร็จ -..-"

"อย่ามาทำหน้าหื่นแบบนั้น - -"

"ฮ่าๆๆๆ ก็นายเสร็..."

"กันนนนน ! -*-"

"ฮ่าๆๆๆ โอเคๆไม่เล่นๆแล้ว แล้วสรุกเสร็จอะไร"

"ก็แผนง้อแผนที่สองไง ~"

"แผนบีบน้ำตาน่ะเหรอ ?"

"ช่ายยยย~ พี่โน่มาเช็ดตัวให้ผมด้วยล่ะ ><"

"อ้าว ดีกันแล้วเหรอ ?"

"ยังหรอกฮะๆ แค่ผมไปบีบน้ตาแล้วแกล้งหลับ แล้วไปแอบลดอุณหภูมิแอร์เยอะๆๆ พี่เค้าเลยมาเช็ดตัวให้ผมน่ะ ฮ่าๆ"

"แผนสูงนะนาย - - ฉันบอกแค่ให้บีบน้ำตาเองไม่ใช่เหรอไง"

"ก็นะ คนมันเก่ง ฮ่าๆๆๆๆๆ"

"เก่งมากก็ไปง้อเองเลยไปๆๆ"

"โหยยย ~ กันน TT! อย่างอนสิ แก่แล้วนะ!"

"-*-"

"ล้อเล่นๆๆๆ ~ ฮ่าๆๆๆ อย่างอนสิๆ >< มาช่วยกันคิดแผนต่อไปดีกว่า -..-"

"ไม่เอาอ่ะ คิดเองสิ เก่งนักม่ใช่เหรอไง - -"

"TT"

"ไม่ต้องมาบีบน้ำตา - -!"

พอพูดจบคนตรงหน้าก็เดินจากไปพร้อมกับลูกฟุตบอลทันที ปล่อยให้คนที่ต้องคิดแผนต่อไปเองน้ำตาเล็ด

"ผมจะทำยังไงดี๊ TT"

ตัวตัวเล็กดิ้นๆๆอยู่ที่สนามหญ้าเหมือนเด็กไม่ได้ของเล่น 

'ถ้าแผนแบบนี้ไม่ได้ คงต้องใช้แผนที่ออกมาจากใจจริงแล้วมั้ง -3-'

คนตัวเล็กถอนหายใจเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน

"หิวนม ~"

คนตัวเล็กบนออกมาเบาๆ ก่อนที่จะเดินไปที่ตู้เย็น แต่สายตาก็ไปเห็นกล่องนมแลคตาซอยวางอยู่บนโต๊ะทานข้าว
พร้อมกับกระดาษโพสอิทเข้า

ร่างเล็กเดินไปที่ขวดนมก่อนจะหยิบกระดาษขึ้นมาอ่านเบาๆ

'เปิดฝาเองไม่เป็นอยู่เรื่อยไม่ใช่เหรอไง ?'

คนตัวเล็กอ่านข้อความนั้นในใจก่อนจะยิ้มออกมา

เพราะคนที่บอกเค้าแบบนี้เป็นใครไม่ได้นอกจากคนที่เขารักมากที่สุด 

........พี่โน่.........

หลังจากที่ทั้ง 3 คนซ้อทหนักเสร็จแล้ว ก็แยกย้ายกันกลับห้องของตัวเอง 

"ร้อนชะมัดเลย ซ้อมซะเกือบจะเป็นลม TT"

คนตัวเล็กบ่นเบาๆก่อนที่จะนอนลงบนเตียง แผนต่อไปยังไม่มีเลย จะทำยังไงดีเนี่ย เดี๋ยวก็ต้องไปอัดรายการวู้ดดี้อีก
เห้อ ~

คนตัวเล็กถอนหายใจออกมาเบาๆ แต่ก็ทำให้คนที่นั่งดีดกีตาร์อยู่มุมห้องได้ยิน 

"เอ่อ พี่โน่ฮะ คือ......"

ฟรึ่บ !    

ไฟทั้งบ้านเดอะดาวดับลงก่อนที่เสียงร้องลั่นจะร้องขึ้นมา เป็นเสียงของใครไม่ได้ นอกจากเสียงของคนที่กลัวทั้งความืดและ ...ผี

"พี่โน่!!!!!!!!!"

เสียงของคนตัวเล็กดังไปทั่วทั้งบ้าน มือเล็กๆความหาคนที่เรียกหา แต่ก็ได้แค่ปัดป่ายไปมาเท่านั้น และเพราะความมืด
ทำให้ไม่สามารถเห็นร่างของคนตัวสูงได้เลยแม้แต่น้อย

"พี่อยุ่ไหน ฮึก..."

คนตัวเล็กเริ่มสะอื้น พร้อมกับเรียกชื่อคนที่จะสามารถทำให้เค้าหายกลัวได้ แต่เมื่อคนตัวเล็กกำลังจะลุกึ้นนั้น ก็มีมือมา
โอบตัวของคนตัวเล็กเข้าไปกอด

อ้อมกอดที่คุ้นเคย และโหยหา เป้นใครไม่ได้นอกจาก...

"พี่โน่ ฮือ..."

คนตัวเล็กกอดคนตรงหน้าแน่น

"ไม่ต้องกลัวนะ พี่อยุ่ตรงนี้แล้วไง"

คนตัวสูงเอ่ยปลอบร่างเล็กเบาๆ พร้อมกับกระชับอ้อมกอดเข้าแน่นเพื่อยืนยันว่าเค้าจะไม่ปล่อยร่างเล็กนี้ไปไหนทั้งนั้น

"ผมกลัว ฮึก..."

น้ำตามากมายพรุ่งพรูออกมาในอ้อมกอดจนเสื้อของคนข้างหน้านั้นชุ่มไปด้วยน้ำตา 

น้ำตาที่ออกมามากมายนี้ไม่ได้ออกมาเพราะความกลัวแต่อย่างใด

... หากแต่มันไหลออกมาเพราะความคิดถึง ความโหยหาอ้อมกอดของคนที่รักที่ห่างหายไปนานมาก

"พี่อยู่นี่แล้วๆ"

คนตัวสูงผละออกเบาๆก่อนจะประทับรอบจูบลงบนหน้าผากมนของคนตัวเล็ก ริทหลับตารับสัมผัสที่คิดถึงนั้น 

'นึกว่าจะไม่ได้รับสัมผัสแบบนี้อีกแล้ว นึกว่าจะไม่ได้กอดพี่โน่อีกแล้ว'

ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหลออกมาอย่างห้าไม่อยุ่ ทั้งรุ้สึกมีความสุขและคิดถึงไปพร้อมๆกัน

"ผมขอโทษที่พูดเรื่องพี่ออกไปแบบนั้น ผมขอโทด..."

ร่างเล็กพูดเสียงอู้อี้เพราะอยุ่ในอ้อมกอด เมื่อได้ยินดังนั้น คนที่ฟังอยู่ก็กอดริทแน่นอีกครั้ง

"รู้มั้ยว่าพี่โกรธริทมากเลยนะ"

"ผมรู้ ผมรู้ ผมขอโทษ...ฮึก"

"ไม่ต้องร้องนะๆ ขี้แงจริงๆเลย"

คนตัวสูงยื่นมือไปเช็ดน้ำตาของร่างเล็กตรงหน้าเบาๆ ก่อนจะลูบผมของร่างเล็กเพื่อเป็นการปลอบโยน

"จะให้ผมทำยังไงก็ได้ที่ให้พี่หายโกรธผม..."

"จริงๆ

"ฮะ"

"แล้วถ้าพี่..."

ร่างสูงพูดด้วยเสียงกรุ้มกริ่มก่อนจะลูบไปใต้เสื้อของคนตัวเล็กเบาๆ

"อ๊ะ... พี่โน่!"

"ไหนบอกทำได้ไง"

คนตัวสูงพูดขึ้นด้วยเสียงงอนๆ

"ไม่ใช่ว่าไม่ได้ซะหน่อย..."

คนตัวเล็กพูดอายๆ ก่อนจะก้อมลงทาบริมฝีปากตัวเองลงกับริมฝีปากของคนตัวสูงเบาๆ ร่างสูงที่อึ้งๆกับการกระทำของร่างเล้กในตอนแรก กลับตอบรับร่างเล็กอย่างดี ร่างสูงส่งลิ้นหนาเข้าไปเก็บกักความหวานในโพรงปากของคนตัวเล็กด้วยความโหยหา เนื่องจากไม่ได้รับความหวานนี้มานานหลายวัน แค่ชั่วโมงเดียวเขาก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว ร่างสูงดูดเข้าที่ลิ้นของคนตัวเล็กเบาๆ ก่อนจะผละออกเมื่อรู้ว่าคนโดนรุกเริ่มหายใจไม่ออก

"แฮ่กๆ พี่โน่ก็"

ร่างเล็กหอบเบาๆเพราะขาดอากาศหายใจเป็นเวลานาน

"แล้วทำไมทำถึงไม่ได้ ?"

"ก็...ผมต้องง้อพี่น่ะสิ เพราะงั้น วันนี้ผมต้องเป็นฝ่ายรุกส..."

ริมฝีปากหนาทาบลงที่ริมฝีปากบางอีกครั้งรุนแรงกว่าเดิม แต่กลับอ่อนโยนจนร่างเล็กแทบจะไม่มีแรงพยุงตัวอีกต่อไป
จึงต้องวางมือลงบนไหล่ของร่างสูงเพื่อเป็นที่ยึดไม่ให้ล้มลง ร่งสูงผละออกด้วยความเสียดายก่อนจะเอาหน้าผากแนบลงที่หน้าผากของคนตัวเล็ก

"ได้ที่ไหนกัน พี่ก็ไม่เห็นนายครางเสียงหวานน่ะสิ"

"พี่โน่!"

คนตัวเล็กตีลงที่แขนของคนตัวสูงเบาๆ

"เจ็บนะ!"

"แล้วใครให้พี่พูดเรื่องแบบนี้เล่า! -3-"

"ก็..ยังไงก็จะเป็นเรื่องจริงแล้วนี่นา ยังไม่ชินอีกเหรอ..."

ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กไปวางลงบนเตียงเบาๆ ก่อนจะก้มลงหอมแก้มคนตัวเล็ก เก็บกักความหอมและหวานทั่วทั้งร่างกาย
ก่อนจะก้มลงดู...

พรึ่บ!

ไฟบ้านเดอะดาวทั้งหลังสว่างขึ้น ทำให้คนตัวเล็ดรีบผละออกจากคนข้างบนทันที ก่อนที่จะได้ยินเสียงดังมาจากชั้นล่าง

"นี่พี่ฮะ ไฟมันสว่างแล้วนะ สับคัตเอาท์ลงใหม่สิๆๆ"

เสียงกันนี่ !

ร่างสูงจัดแจงเสื้อผ้าก่อนจะจะดึงคนตัวเล็กลงไปข้างล่างด้วยกัน ก่อนจะไปที่ห้องไฟแล้วแอบฟังกันกับพี่ทีมงานที่กำ
ลังง่วงอยุ่กับคัทเอาท์อยู่

"อ้าว เสียงสองคนนั้นเงียบลงแล้ว! พี่รีบเอาลงสิฮะ"

"น้องครับ มันติดตรงนี้เห็นมั้ยค๊าบบบ สายไฟมันติด"

"เห้ย! งั้นช่างมันเถอะฮะๆ พี่กลับไปเถอะ -*-"

ร่างสูงและร่างเล็กที่แอบฟังอยู่ก็นึกหมันไส้กันไม่ได้ 

"คงไม่ต้องดับแล้วล่ะครับไฟน่ะ"

"เห้ย! พี่โตโน่! ริท !"

"อ้าว จำกันได้อยู่เหรอ ?"

คนเป็นพี่พูดกวนออกไป

"เอ่อคือ ... ผมแค่อยากจะให้สองคนดีกัน"

"คือพี่ไม่ได้ว่าอะไรนายหรอกนะ แต่ว่าเมื่อกี้ช่วยดับให้มันนานๆได้มั้ย กำลังเข้าได้เขาเข็ม"

"พี่โน่!"

คนตัวเล็กที่หน้าแดงจัดตีเบาๆที่ต้นแขนของคนตัวสูง

"ฮ่าๆๆๆๆ งั้นให้ผมดับต่อมั้ยฮะ เดี๋ยวสองคนก็ไป...ต่อ"

"ไม่ต้องล่ะๆ เอาแบบสว่างๆนี่แหละ เร้าใจดี~"

"พี่โน่!!!!"

คนตัวเล็กก้มหน้างุดก่อนจะตีแขนคนตัวสูงแรงขึ้น

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"

เสียงหัวเราะของคนสองคนดังไปทั่วบ้านเมื่อเห็นเพื่อนและคนรักของตัวเองก้มหน้างด ซ่อนใบหน้าแดงเพราะความเขิน

-----END-----


จบแล้ววว วันช็อตต !
กว่าจะลงได้ ๕๕๕๕ ขอโทษจริงๆนะค๊า ที่หายไปนาน TT
เม้นๆกันดวยน๊า สัญญาๆว่าจะมีตอนต่อไป ><
และต้องขอโทดด้วยที่เปลี่ยนมุมมอการพูด TT!

โน่ริทตลอดไป!