[Okadai] หัวใจไม่จำกัดจำนวนรัก

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ดีจ้า~

เรา ชมพู่ น้า ><

เป็นเรื่องที่สองที่แต่งล่ะ~

เกี่ยวกับโอคาไดนะจ๊ะ

ช่วยกันเม้นบอกด้วยล่ะว่าสนุกรึปล่าว

เชิญจ้า.....

ฝากกกกก



ของเพื่อน

  

เนื้อเรื่อง

"เฮ้อ! เสร็จซักที"
ทุกคนในวง Hey! Say! JUMP! ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน หลังจากจบคอนเสิร์ตในครั้งนี้
"โย่! เพื่อนทู้กกกคน วันนี้ไปกินเนื้อย่างกันป่าว" พี่ใหญ่ของวงชักชวน เฮียบุนี่เอง
"ไปสิๆๆ *O* " แน่นอนว่าคำพูดแบบนี้ ต้องเป็นของยามะจังแน่ๆ
แต่คนอื่นๆ ก็ไม่ได้คิดเช่นนั้น ต่างก็บอกว่าจะไปพักก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที
"โห่ ถ้าเป็นงั้นฉันไม่ไปและ" บุและมะจังต่างพูดพร้อมกัน
"บ๊ายบาย" คนในวงต่างโบกมือร่ำลากันไปกันมา จนกระทั่งสมาชิกเหลืออยู่สองคน....
"ไดจังยังไม่กลับอีกหรอ"
"ยังเลยอ่ะเม่น ฉันยังไม่อยากกลับบ้านอ่ะ"
"งั้นมาพักบ้านผมไหมล่ะ" เคย์โตะเอ่ยชวน
"อย่าเลย ฉันเกรงใจเคนซัง"
"ไม่เป็นไรหรอก วันนี้พ่อกับแม่ผมไม่อยู่"
"งั้นก็..โอเค"

เคย์โตะจูงมาไดกิไปตามเส้นทางบ้านของเขา แสงไฟยามค่ำทำให้บรรยากาศดูโรแมนติกขึ้นมาทันทีทันใด
"พี่ใดจังฮะ เรามานั่งดูดาวกันก่อนไหม"
"ไม่อาวๆ พี่ง่วงแล้วอ่า กลับไปดูที่บ้านก็ได้นี่ =w="
"ที่นี่แล่ะฮะ สวนสาธารณะนั่นอ่ะ บรรยากาศดี"
"เง้อ ตามใจแล้วกัน"
เคย์โตะเลยจูงมือไดจังมายังสวนสาธารณะที่ว่า พร้อมกับชี้ดาวนู่นดาวนี่อยู่ตลอดเวลา
"พี่ไดจังฮะ ดาวสวยจังนะฮะ....ผมมองแล้วให้ความรู้สึกที่ดีมากเลยฮะ มันทำให้ผมนึกถึงเทศกาลทานาบาตะเลย ดาวสองดวงโคจรมาพบกันเพียงปีละครั้ง เป็นเรื่องที่เศร้านะฮ พี่ว่ามั้ย?"
"..."
อ้าว! หลับซะแล้ว ที่พูดๆ ไปได้ฟังไหมเนี่ย - -*
ช่างเถอะ ตอนนี้ต้องอุ้มพี่เค้ากลับบ้านซะัแล้ว ตัวจะหนักป่าวเนี่ย แต่หนักอย่างไรก็รับไหว ^_^

ถึงบ้านแล้วล่ะ
ผมวางตัวพี่ไดจังลงบนเตียงของผม
ผมพิจารณาตัวของพี่ไดจัง
...หน้าขาว เนียนใส ยิ้มก็สวย ดวงตากลมโต น่ารักซะจริงๆ...
นี่ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย!
"งืมๆ เม่นจางงง ร้อนนอ่าาา ถอดเสื้อๆๆ" พี่ไดจังละเมออะไรของพี่เนี่ย! สติผมแตกกระเจิงแล้วนะ!
แต่พี่เค้าอยากถอดเสื้อ...ผมก็จะจัดให้ อิอิ ^^
ผมเริ่มถอดเสื้อของพี่ไดจังออกอย่างเบามือที่สุด เผยให้เห็นถึงผิวขาวเนียนนุ่ม ผมประกบปากสีชมพูระเรื่อของผมเขา ไล่ลงมาไซร้ที่ซอกคอนุ่มๆ ลงไปเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ ค่ำคืนนี้เป็นคืนที่มีความสุขที่สุดเลย.....