หลวงพี่

อารัมภบท

           ในอดีตสมัยเรียนชั้นมัธยมต้นที่โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ มีหนังสืออ่านนอกเวลาอยู่หลายเล่มที่ชื่นชอบถึงขั้นรักมาก  หนึ่งในนั้นคือ คนอยู่วัด เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นที่เขียนโดยคุณไมตรี ลิมปิชาติ  จำได้ว่าหน้าปกเป็นรูปบาตรพระ สีปกก็ไม่เด่นสะดุดตา บอกไม่ถูกว่าสีอะไร จะม่วงก็ไม่เชิง ออกจะตุ่นๆ และรูปเล่มก็แปลกไปจากหนังสืออ่านนอกเวลาเรื่องอื่นๆ คือหน้ากว้างแคบ แต่ทางสูงยาว ซึ่งเป็นการบังเอิญที่สามารถเสียบใส่ช่องของกระเป๋าเสื้อนักเรียนได้   จะว่าไปผู้เขียนกลับชอบหนังสือที่พิมพ์ออกมาในรูปทรงนี้ มากกว่าขนาดมาตรฐานพิมพ์นิยมทั่วไป ด้วยรู้สึกว่ามีน้ำหนักเบา และสะดวกกับการพกติดตัวไปในที่ต่างๆ คิดอยากหยิบออกมาอ่านเมื่อไรก็ได้ 

             เนื้อหาของหนังสือชุดคนอยู่วัดนี้  เป็นเรื่องราวของคนที่เคยมีชีวิตเป็นเด็กวัดมาก่อน  แปลกแต่จริงว่าอ่านสนุก  ไม่น่าเบื่อเลย  ใช้เวลาไม่นานก็อ่านจบเล่มภายในวันเดียว อาจเพราะปกติส่วนตัวเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาแต่ยังอยู่ชั้นประถม  อีกประการคงต้องขอยกความดีความชอบให้กับผู้เขียน คือคุณไมตรี ลิมปิชาติ ที่เล่าเรื่องได้อย่างมีอรรถรสน่าติดตาม 

              ผู้เขียนไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่าวันหนึ่ง  ชีวิตตัวเองจะได้เข้ามาเกี่ยวข้องอยู่ใน แวดวงผ้าเหลืองเช่นกัน นั่นคือการได้มีโอกาสเปลี่ยนเพศสภาพของตนเอง จากฆราวาสผู้ครองเรือน เป็นภิกษุผู้เห็นภัยในวัฏฏสงสาร แม้ในเวลานั้นหาได้เข้าใจในความหมายแท้จริงของคำเรียกขานนี้ดีพอก็ตาม 

              โดยทั่วไป สำหรับชายไทยที่นับถือศาสนาพุทธ เป็นประเพณีที่นิยมปฏิบัติสืบต่อกันมาตั้งแต่คนรุ่นก่อนจนถึงปัจจุบัน คือเมื่ออายุครบเกณฑ์ที่จะอุปสมบทได้  ก็มักจะต้องบวชให้ได้สักครั้งในชีวิต เพื่อตอบแทนพระคุณบุพการี นัยยะที่คนโบราณบอกคือ พ่อแม่จะได้จับชายจีวรลูกชายไปสวรรค์ ส่วนกุลบุตรบ้านใดจะมีใจซาบซึ้งในรสพระธรรม จนถึงขั้นบวชนานนิทานเยอะ หวังทำที่สุดแห่งทุกข์ให้สิ้น หรือแค่ช่วงสั้นๆ ไม่กี่วัน ไม่กี่สัปดาห์ ก็สุดแท้แต่ปัจเจกบุคคล จะมีศรัทธาต่อพระพุทธศาสนามากขนาดไหน  

              สำหรับผู้เขียนนั้น  การที่ได้เข้ามาอยู่ภายใต้ร่มกาสาวพัสตร์ในช่วงหนึ่งของชีวิต กลับไม่ได้มีเรื่องของการตอบแทนพระคุณพ่อแม่  มาเป็นความสำคัญอันดับแรก หากแต่เป็นเรื่องการทำตามคำปฏิญาณ  ที่เคยให้ไว้ต่อหน้าองค์พระพุทธรูปที่เคารพศรัทธาในสถาบันการศึกษาแห่งหนึ่ง สมัยเมื่อยังศึกษาไม่จบชั้นอุดม แม้กระนั้น ชีวิตช่วงสั้นๆในขณะที่ดำรงสถานะเป็นพระสงฆ์ ก็มอบอะไรมากมาย ทั้งด้านดีหรือด้านร้าย อันเป็นบทเรียนสำคัญที่จำเป็นในการอยู่ร่วมกับคนในสังคมต่อไปภายภาคหน้า  

              จึงเกิดความตั้งใจเมื่อนานมาแล้ว ตั้งแต่ครั้งยังไม่ได้ลาสิกขา ว่าสักวันจะนำประสบการณ์ชีวิต  ที่เคยบวชเรียนมาเขียนเป็นหนังสือ  ซึ่งน่าจะมีประโยชน์ต่อสาธารณชนบ้างตามสมควร  บัดนี้ผู้เขียนเห็นควรถึงเวลาที่จะได้ทำตามความตั้งใจเดิมให้สำเร็จลุล่วง ดังทุกท่านจะได้ติดตามในบทต่อไป

             อนึ่ง เพื่อรักษาความเป็นส่วนตัวของบุคคลทั้งหลาย ที่ผู้เขียนได้รู้จักและจะกล่าวถึงในตอนใดตอนหนึ่งของเรื่องราวชุดนี้ จึงขอใช้นามสมมติทั้งเรื่อง  เพื่อจะไม่กระทบกับบุคคลเหล่านั้นในทางใดทางหนึ่ง บางช่วงบางตอน อาจมีการแต่งเสริมบทสนทนาเพิ่มเติมจากเรื่องจริงบ้าง  เนื่องจากระยะเวลาที่ล่วงมาเนิ่นนาน การจะจดจำบทสนทนาที่เคยพูดคุยกันกับบุคคลทั้งหลายในเรื่องได้แม่นยำ  เป็นไปได้ยาก แต่โดยรวมยังคงเหตุการณ์ต่างๆซึ่งเคยเกิดขึ้น ตามความเป็นจริงให้มากที่สุด บัดนี้หวังว่า ผู้อ่านจะพร้อมแล้วสำหรับเรื่องสั้นขนาดยาว ที่จะเริ่มอ่านจากตอนไหนก่อนก็ได้ ด้วยเรื่องราวแต่ละบทนั้นเป็นเอกเทศ จบในตอน และค่อยๆร้อยเรียงเรื่องราวให้เห็นภาพรวม ของชีวิตพระใหม่ในวัดแห่งหนึ่งทางภาคใต้ของประเทศ ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อราวปี พ.ศ.2543

…………………..

คำเตือน

ขอสงวนลิขสิทธิ์ทั้งหลายในเรื่องสั้นเรื่องนี้ ห้ามทำการเปลี่ยนแปลง ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของเรื่องสั้นนี้ รวมถึงรูปภาพทั้งหมด โดยไม่ได้รับความยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้เขียนซึ่งเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์  ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด