ฟาร์มจระเข้
ผู้เข้าชมรวม
189
ผู้เข้าชมเดือนนี้
11
ผู้เข้าชมรวม
สวัสดีค่ะ.. ฉันชื่อ กิ๊ฟ อายุ 19 ปี ตอนนี้ฉันขับรถมาเที่ยวต่างจังหวัดในวันปิดเทอม ปกติฉันชอบเดินทางคนเดียวเวลาไปเที่ยวไหนต่อไหน แต่วันนี้ฉันต้องพาน้องชายชื่อ เด่น อายุ 17 มาด้วยเนื่องจากพ่อแม่เราติดธุระต่างจังหวัดทั้งคู่ ฉันเลยต้องพาเขามาด้วย ไม่ใช่เพราะเกลียดกันหรอกนะคะ แต่ด้วยว่าฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยมีเพื่อนในวัยเด็กเลยชินชามาตั้งแต่ตอนนั้น จนตัวเองขึ้นมหาวิทยาลัยถึงจะเริ่มมีเพื่อนบ้างแล้ว แต่ก็ยังชอบอยู่คนเดียว เลยติดเป็นนิสัยไปซะแล้วจึงได้ชอบไปไหนมาไหนคนเดียว แต่กิ๊ฟก็ไม่ได้อ่อนแอเหมือนคนทั่วไปนะคะ พ่อกิ๊ฟเป็นเจ้าของค่ายมวยเลยฝึกให้กิ๊ฟป้องกันตัว ส่วนแม่ขายเสื้อผ้า ส่วนตาเด่นน้องชายก็เรียน ม.6 แล้ว ส่วนกิ๊ฟปีสองแล้วค่ะ
“พี่กิ๊ฟ.. เราจะไปไหนกันเหรอครับ?” เด่นถามขึ้นมา “พี่ก็ไม่รู้นะ เด่นอยากไปไหนล่ะนี่ก็เย็นมากแล้ว หกโมงจะทุ่มนึงแล้ว” กิ๊ฟถามเด่นกลับ เพราะวันนี้สองพี่น้องไปเที่ยวได้ไม่กี่ที่ ไปแค่ที่เดียวเองคือวัดโบราณสถานในตัวเมือง แต่แล้วจู่ๆกิ๊ฟก็พูดกับเด่นขึ้นมาว่า “เด่น..ลองมองๆปั๊มน้ำมันข้างๆทางให้หน่อยสิ พี่อยากเข้าห้องน้ำอ่ะ!!” เด่นตอบกลับไปว่า “โห่!! พี่กิ๊ฟนี่ทางสายชนบทนะปั๊มไม่ค่อยมีหรอกครับ ข้างทางเลยก็แล้วกัน” กิ๊ฟได้ยินที่น้องชายแนะนำก็วีนใส่ทันที “อิบ้า!!!! ข้างทางเนี่ยนะพี่อายเขา เอางี้เจอที่ไหนพอมีห้องน้ำก็เอาตรงนั้นแหละ เร็วๆนะจะราดแล้ว!!!” สิ้นเสียงพี่สาวเด่นก็มองข้างทางก็พบป้ายบอกทางไปฟาร์มจระเข้ จึงสะกิดบอกพี่สาวของตน “พี่กิ๊ฟๆ ข้างหน้าเป็นทางไปฟาร์มจระเข้ พอจะเข้าห้องน้ำได้ไหม” กิ๊ฟก็รีบตอบกลับในทันทีว่า “ได้ๆอยู่ เดี๋ยวไปขอเขาใช้ก็ได้” ป้ายบอกทางไปฟาร์มจระเข้อีก 1 กิโลเมตร จากนั้นทั้งคู่ก็มาจอดหน้าฟาร์มจระเข้ มันเป็นฟาร์มสำหรับซื้อขายจระเข้และผลิตภัณฑ์ที่ทำจากจระเข้ ทั้งเครื่องหนัง เปลือกไข่ แม้กระทั้งเนื้อจระเข้ เด่นกับกิ๊ฟลงจากรถก่อนจะเดินไปที่ประตูทางเข้า ปรากฏว่าประตูนั้นเปิดอยู่แต่ไม่มีแม้กระทั่งคนขายตั๋ว แหงล่ะมืดขนาดนี้เขาคงกลับบ้านไปหมดแล้วล่ะ แต่ที่เด่นสงสัยก็คือ “พี่กิ๊ฟ..ทำไมฟาร์มปิดแล้วประตูถึงยังไม่ปิดอีกล่ะครับ?” เด่นสงสัยเป็นอย่างมาก ก่อนที่กิ๊ฟจะตัดบทว่า “เดี๋ยวค่อยว่ากัน หาห้องน้ำก่อนดีกว่า จะราดแล้วเนี่ย!!!” ว่าแล้วทั้งคู่ก็เดินลึกเข้าไปในตัวฟาร์ม จากนั้นทั้งคู่ก็เจอห้องน้ำ แทนที่กิ๊ฟจะรีบวิ่งเข้าไปกลับบอกกับน้องชายว่า “เด่น..เข้าไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ” เด่นได้ยินก็ตกใจ ตอบกลับไปว่า “เดี๋ยวๆ!! พี่กิ๊ฟจะให้ผมเข้าไปในห้องน้ำหญิงเนี่ยนะ” กิ๊ฟก็พูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไรหรอกเราเป็นพี่น้องกันนี่ อีกอย่างนี่ก็ดึกแล้วฟาร์มก็ไม่มีคนอยู่ เข้าไปได้แน่นอน แต่ห้ามแอบมองนะ!!” พูดจบก็ดึงแขนของเด่นเข้าไปในห้องน้ำหญิง ภายในห้องน้ำเป็นโถส้วมแบบนั่งราบหนึ่งห้องแบบนั่งยองอีกสองห้อง ทว่าห้องแบบนั่งราบนั้นสกปรกมาก จึงตัดสินใจเข้าห้องที่เป็นส้วมแบบนั่งยองในห้องกลาง “เฝ้าอยู่หน้าห้องนะ ห้ามไปไหนเด็ดขาด!” กิ๊ฟสั่งกับเด่นก่อนจะเข้าไปในห้องน้ำ ความจริงสภาพห้องที่เป็นแบบนั่งยองก็สกปรกพอกัน แต่เนื่องจากเวลานั่งมันไม่ติดกับโถกิ๊ฟจึงใช้ห้องนี้ จากนั้นเธอจึงรีบจัดการธุระส่วนตัว ไม่กี่นาที กิ๊ฟก็ออกมาจากห้องน้ำ “เสร็จแล้ว..เด่นเรารีบไปกันเถอะ” กิ๊ฟบอกกับเด่น แต่เด่นตอบกลับไปว่า “พี่กิ๊ฟ..ไหนๆเราก็เข้ามาแล้ว ทำไมไม่ลองไปสำรวจข้างในซะหน่อยล่ะ” กิ๊ฟได้ยินก็สะดุ้งตกใจขึ้นมาทันที “นี่นายจะบ้าเหรอ!!!!! ฟาร์มเขาปิดแล้วจะเข้าไปทำไมน่ากลัวจะตาย รีบออกไปกันเถอะ” กิ๊ฟตะโกนสุดเสียงอย่างหวาดกลัว “ไม่เป็นไรหรอกพี่กิ๊ฟ เข้าไปสำรวจแป๊ปเดียวค่อยไปก็ได้” เด่นดึงดันจะเข้าไปให้ได้จึงเปิดไฟฉายมือถือส่องเข้าไปในทางเข้ายังส่วนจัดแสดง กิ๊ฟเมื่อห้ามน้องชายไม่ได้จึงตัดสินใจเดินไปอย่างกล้าๆกลัวๆ โดยเธอแอบอยู่หลังของเด่น “พี่กิ๊ฟอย่าดันผมสิ” เด่นบ่นเบาๆ “ก็พี่กลัวนี่นา จะออกไปได้รึยัง” กิ๊ฟพูดเบาๆอย่างกล้าๆกลัวๆ “เอางี้ดีกว่า เจอจระเข้เดี๋ยวค่อยออกไปกัน” เด่นพูดเพื่อให้พี่สาวให้หายกลัว “กะ !! ก็ได้ รับปากแล้วนะ” กิ๊ฟตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือด้วยความกลัว เด่นพยักหน้าตอบรับอย่างช้าๆ กิ๊ฟจึงเริ่มหยิบมือถือออกมาแล้วกดเปิดไฟฉายส่องไปพร้อมกับเด่น รอบๆทางมีรูปปั้นมังกรกับเทวรูปพระพิฆเนศ รอบๆทางเดินมีต้นปาล์มปลูกอยู่เป็นจำนวนมาก พอผ่านรูปปั้นมังกร ก็จะเป็นทางลาดขึ้นไปข้างบน พอทั้งคู่เดินขึ้นไปก็พบกับรูปปั้นพญานาค ด้านหลังเป็นบ่อติดลูกกรง “นั่นไงพี่กิ๊ฟ..บ่อจระเข้เข้าไปดูกันเถอะ” เด่นรีบลากพี่สาวเข้าไปดูในบ่อข้างหน้า ปรากฏว่าเป็นบ่อของจระเข้ปากกระทุงเหวที่คนไทยเรียกสั้นๆว่าตะโขง น่าแปลกบ่อขนาดก็ใหญ่แต่กลับมีตะโขงแค่ตัวเดียว “นายเจอจระเข้แล้วนี่ งั้นเรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ” กิ๊ฟพูดกับเด่นเบาๆ “บ่อนี้มีแค่ตะโขงตัวเดียวเอง ขอผมดูอีกบ่อนึงน่า ถ้าเป็นจระเข้ธรรมดาเดี๋ยวค่อยออก” เด่นต่อรอง “แต่เธอรับปากพี่แล้วนะว่าแค่เจอจระเข้ก็จะออกไปน่ะ!!” กิ๊ฟแย้งขึ้นมาอย่างโกรธๆ แต่เด่นก็เกาะแขนกิ๊ฟ ก่อนจะทำน้ำเสียงออดอ้อน “น่า! นะพี่กิ๊ฟคนสวยขอดูอีกบ่อนิดเดียวเอง นะๆเดี๋ยวค่อยออกไปน้าๆๆ!!!” กิ๊ฟได้ฟังลูกอ้อนก็เกิดใจอ่อน เธอเป็นพวกที่ชอบเวลาคนมาชมว่าสวย แม้กับน้องชายก็ตาม “โอเคๆ ก็ได้ๆอีกบ่อเดียวนะ” กิ๊ฟพูดตอบด้วยน้ำเสียงที่รำคาญเต็มที ก่อนที่เด่นจะเดินไปที่บ่อถัดไป ซึ่งป้ายที่บ่อเขียนไว้ว่า บ่อพ่อ-แม่พันธุ์ โดยในบ่อจะเป็นจระเข้น้ำจืดขนาดใหญ่ และตัวมีหน้าตาดุร้าย และพวกมันกำลังจ้องมาที่สองพี่น้อง คราวนี้เด่นเริ่มกลัวขึ้นมานิดๆแล้ว ก่อนจะสะกิดพี่สาวของตน “พี่กิ๊ฟ..เราไปกันดีกว่าฮับ” เด่นพูดกับกิ๊ฟด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “กลัวละสินายตัวแสบ...ไปออกไปกันเถอะ” กิ๊ฟแอบแซวขำๆก่อนจะหันหลังกลับไปยังทางที่เดินมา แต่พอทั้งคู่กลับหลังหันก็มีเสียงครืดๆเหมือนเสียงที่ออกมาจากลำคอ “สะ!! เสียงอะไรน่ะ” กิ๊ฟพูดด้วยน้ำเสียงที่กลัวสุดๆ ทั้งสองคนหันไปมองพบว่า มีดวงไฟสีแดงสี่ดวงกำลังเล็งมาทางทั้งสองคน แสงจันทร์สลัวๆทำให้ทั้งคู่พอมองออกว่ามันเป็นจระเข้ขนาดใหญ่สองตัว ไฟสีแดงๆนั่นคือดวงตาของสองตัวนั่นเอง มันเป็นจระเข้ขนาดยาวประมาณ 8 เมตรทั้งสองตัว ผิวหนังมันสีดำสนิทกำลังจับจ้องมาทางสองพี่น้อง “เด่น!!! วิ่งเร็วเข้า” กิ๊ฟดึงแขนของเด่นแล้ววิ่งออกไป แน่นอนจระเข้สองตัวนั้นก็วิ่งไล่ตามมาติดๆ เด่นเกิดสะดุดหกล้มลง “โอ๊ะ!!!” กิ๊ฟเห็นน้องชายหกล้มก็รีบเข้าไปช่วย โดยที่จระเข้สองตัวนั้นวิ่งเข้ามาใกล้เต็มทีแล้ว “เด่น! รีบลุกเร็วเข้า มันมาแล้ว” กิ๊ฟพยายามบอกให้น้องชายเธอลุกขึ้น “พี่กิ๊ฟ..ขาผมแพลง” เด่นพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด จระเข้สองตัวลดความเร็วลง ก่อนจะคลานช้าๆมาทางสองพี่น้อง กิ๊ฟไม่รอช้ารีบควาแขนของเด่นพาดที่หลังคอของเธอก่อนจะพยุงให้ลุกขึ้น ทันใดนั้นเธอก็เห็นเคียวดายหญ้าด้ามยาวอยู่บริเวณใกล้เธอ เธอไม่รอช้ารีบคว้ามันมากวัดแกว่งเพื่อไล่โคตรไอ้เคี่ยมทั้งสองตัว “อย่าเข้ามานะ!!!!!” เธอตะโกนไล่พร้อมกวัดแกว่งเคียวดายหญ้า จระเข้สองตัวเริ่มล่าถอยกิ๊ฟจึงเดินถอยหลังพร้อมพยุงน้องชายของเธอล่าถอยไปจนถึงประตูทางออกซึ่งเป็นร้านขายของที่ระลึก แต่โคตรเพชฌฆาตทั้งสองก็ยังคงค่อยๆคลานมาหาทั้งคู่อย่างช้าๆ ทั้งคู่ถอยลงไปที่บันไดทางลงที่เข้ามาแต่แรก ซึ่งมีสระน้ำอยู่ตรงกลาง กิ๊ฟจึงพูดกับเด่นเบาๆว่า “เด่น..ตอนนี้นายวิ่งไหวไหม” เด่นได้ยินจึงตอบไปว่า “ยังพอไหวครับพี่” เธอจึงพูดขึ้นมาว่า “ฟังนะ..นายรีบวิ่งไปที่ทางออกฉันจะถ่วงเวลาไว้เอง” กิ๊ฟอธิบายแผนถ่วงเวลา “ไม่นะ! อย่าทำแบบนั้นนะพี่กิ๊ฟ!!!” เด่นตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อย น้ำตาเริ่มเอ่อล้น “ไม่เอาน่าเป็นผู้ชายอย่าร้องไห้สิ นายออกตรงนี้ได้พี่จะรีบตามไป” กิ๊ฟพยายามปลอบน้องชาย จากนั้นเด่นก็เริ่มวิ่งอ้อมสระไป ‘แป๊งๆๆๆๆๆๆ’ “เฮ้ยๆ พวกแกน่ะ! เจอฉันนี่!!!” กิ๊ฟเริ่มใช้เคียวดายหญ้าที่หยิบมาก่อนหน้านี้ เคาะลงไปที่รั้วริมสระ จระเข้ตัวข้างขวามือคลานลงไปในสระ ส่วนตัวทางด้านซ้ายมือพยายามจะงับเข้าที่ตัวเธอ กิ๊ฟพยายามฟันไปที่จุดตายของมัน ซึ่งก็คือบริเวณจมูกกับดวงตา ทว่าในขณะนั้นเอง จระเข้ตัวที่ลงไปในสระก็กระโจนขึ้นมาจากน้ำเพื่อจะงับที่ตัวเธอ ทว่า....... เธอนั้นฝึกฝนการต่อสู้จากพ่อของเธอทำให้เธอสามารถตีลังกาหลบมันได้อย่างหวุดหวิด ทำให้มันพลาดกัดไปที่จระเข้อีกตัวที่เล่นงานเธอก่อนหน้านี้ ทำให้พวกมันกัดกันเอง พอกิ๊ฟเห็นว่าพวกมันไม่สนใจเธอแล้วจึงมองหาน้องชายเธอ ก็พบว่าเขานั่งอยู่ที่ข้างรถของเธอ กิ๊ฟจึงทิ้งอาวุธ แล้วรีบวิ่งออกไปหาน้องชายของเธอทันที พอเด่นเห็นพี่สาววิ่งออกมาก็อั้นน้ำตาไม่ไหว ปล่อยโฮออกมากอดเธออย่างแน่น “ไม่เป็นไรแล้วนะ....” เธอเองก็น้ำตาไหลออกมาพลางกอดน้องชายไปด้วย ทั้งคู่ก็เผลอหลับไปข้างรถ
รุ่งเช้า เหล่าคนงานที่มาทำงานในฟาร์มเห็นสองพี่น้อง จึงรีบเดินมาปลุกทั้งสองคน “น้องๆตื่นๆ ไหงถึงมาหลับตรงนี้” ทั้งสองคนตื่นขึ้น จากนั้นคนงานผู้ชายคนหนึ่งจึงถามว่า “น้อง..ไปไงมาไงเนี่ยถึงมานอนตรงนี้เนี่ย” ทั้งคู่จึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง คนงานชายคนหนึ่งก็ได้เล่าให้ฟังว่า..เจ้าของฟาร์มเป็นสามีภรรยาสองคนที่ไม่ค่อยจะลงรอยกันเพราะถูกแต่งงานแบบคลุมถุงชนตอนแรกก็เฉยๆจนมีลูกด้วยกัน จากนั้น ทั้งคู่ทะเลาะกันทุกวันมาก ลูกเต้าไม่เคยมีความสุข ในที่สุดทั้งคู่ได้ทะเลาะกันหนักกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาจนต่างฝ่ายตกลงไปในบ่อจระเข้ที่สองพี่น้องไปเจอ หลังจากที่ทั้งคู่ตายก็กลายเป็นผีจระเข้ คอยหลอกคนงานที่ทำงานกะดึกทุกวัน จากนั้นก็ไม่มีใครกล้าทำงานกลางคืนที่ฟาร์มนี้อีกตอนนี้เจ้าของที่เป็นลูกของสองสามีภรรยากำลังจะขายฟาร์มในอีกสองเดือนข้างหน้า ฟังจบสองคนก็บอกลาคนงานจากนั้นทั้งคู่ก็ขับรถออกจากฟาร์มไป “ฟังเรื่องผีมาหลายเรื่องยังไม่น่ากลัวเท่ามาเจอเองเลย พี่กิ๊ฟว่าไง” เด่นถามพี่สาวที่กำลังขับรถอยู่ “ไม่รู้สิ แต่ที่แน่ๆถ้าจะเจอขอแบบทั่วไปนะ ไม่เอาผีตะเข้แบบนี้อีกก็แล้วกัน” กิ๊ฟพูดกับน้องชายแบบติดตลก ทั้งสองหัวเราะอย่างมีความสุขในรถก่อนจะจากฟาร์มไป
เนื้อเรื่อง
ค่าเริ่มต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สวัสี่ะ.. ันื่อ ิ๊ฟ อายุ 19 ปี อนนี้ันับรถมาเที่ยว่าัหวัในวันปิเทอม ปิันอบเินทานเียวเวลาไปเที่ยวไหน่อไหน แ่วันนี้ัน้อพาน้อายื่อ เ่น อายุ 17 มา้วยเนื่อาพ่อแม่เราิธุระ่าัหวัทัู้่ ันเลย้อพาเามา้วย ไม่ใ่เพราะเลียันหรอนะะ แ่้วยว่าันเป็นนที่ไม่่อยมีเพื่อนในวัยเ็เลยินามาั้แ่อนนั้น นัวเอึ้นมหาวิทยาลัยถึะเริ่มมีเพื่อนบ้าแล้ว แ่็ยัอบอยู่นเียว เลยิเป็นนิสัยไปะแล้วึไ้อบไปไหนมาไหนนเียว แ่ิ๊ฟ็ไม่ไ้อ่อนแอเหมือนนทั่วไปนะะ พ่อิ๊ฟเป็นเ้าอ่ายมวยเลยฝึให้ิ๊ฟป้อันัว ส่วนแม่ายเสื้อผ้า ส่วนาเ่นน้อาย็เรียน ม.6 แล้ว ส่วนิ๊ฟปีสอแล้ว่ะ
“พี่ิ๊ฟ.. เราะไปไหนันเหรอรับ?” เ่นถามึ้นมา “พี่็ไม่รู้นะ เ่นอยาไปไหนล่ะนี่็เย็นมาแล้ว หโมะทุ่มนึแล้ว” ิ๊ฟถามเ่นลับ เพราะวันนี้สอพี่น้อไปเที่ยวไ้ไม่ี่ที่ ไปแ่ที่เียวเอือวัโบราสถานในัวเมือ แ่แล้วู่ๆิ๊ฟ็พูับเ่นึ้นมาว่า “เ่น..ลอมอๆปั๊มน้ำมัน้าๆทาให้หน่อยสิ พี่อยาเ้าห้อน้ำอ่ะ!!” เ่นอบลับไปว่า “โห่!! พี่ิ๊ฟนี่ทาสายนบทนะปั๊มไม่่อยมีหรอรับ ้าทาเลย็แล้วัน” ิ๊ฟไ้ยินที่น้อายแนะนำ็วีนใส่ทันที “อิบ้า!!!! ้าทาเนี่ยนะพี่อายเา เอาี้เอที่ไหนพอมีห้อน้ำ็เอารนั้นแหละ เร็วๆนะะราแล้ว!!!” สิ้นเสียพี่สาวเ่น็มอ้าทา็พบป้ายบอทาไปฟาร์มระเ้ ึสะิบอพี่สาวอน “พี่ิ๊ฟๆ ้าหน้าเป็นทาไปฟาร์มระเ้ พอะเ้าห้อน้ำไ้ไหม” ิ๊ฟ็รีบอบลับในทันทีว่า “ไ้ๆอยู่ เี๋ยวไปอเาใ้็ไ้” ป้ายบอทาไปฟาร์มระเ้อี 1 ิโลเมร านั้นทัู้่็มาอหน้าฟาร์มระเ้ มันเป็นฟาร์มสำหรับื้อายระเ้และผลิภั์ที่ทำาระเ้ ทั้เรื่อหนั เปลือไ่ แม้ระทั้เนื้อระเ้ เ่นับิ๊ฟลารถ่อนะเินไปที่ประูทาเ้า ปราว่าประูนั้นเปิอยู่แ่ไม่มีแม้ระทั่นายั๋ว แหล่ะมืนานี้เาลับบ้านไปหมแล้วล่ะ แ่ที่เ่นสสัย็ือ “พี่ิ๊ฟ..ทำไมฟาร์มปิแล้วประูถึยัไม่ปิอีล่ะรับ?” เ่นสสัยเป็นอย่ามา ่อนที่ิ๊ฟะับทว่า “เี๋ยว่อยว่าัน หาห้อน้ำ่อนีว่า ะราแล้วเนี่ย!!!” ว่าแล้วทัู้่็เินลึเ้าไปในัวฟาร์ม านั้นทัู้่็เอห้อน้ำ แทนที่ิ๊ฟะรีบวิ่เ้าไปลับบอับน้อายว่า “เ่น..เ้าไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ” เ่นไ้ยิน็ใ อบลับไปว่า “เี๋ยวๆ!! พี่ิ๊ฟะให้ผมเ้าไปในห้อน้ำหิเนี่ยนะ” ิ๊ฟ็พูึ้นว่า “ไม่เป็นไรหรอเราเป็นพี่น้อันนี่ อีอย่านี่็ึแล้วฟาร์ม็ไม่มีนอยู่ เ้าไปไ้แน่นอน แ่ห้ามแอบมอนะ!!” พูบ็ึแนอเ่นเ้าไปในห้อน้ำหิ ภายในห้อน้ำเป็นโถส้วมแบบนั่ราบหนึ่ห้อแบบนั่ยออีสอห้อ ทว่าห้อแบบนั่ราบนั้นสปรมา ึัสินใเ้าห้อที่เป็นส้วมแบบนั่ยอในห้อลา “เฝ้าอยู่หน้าห้อนะ ห้ามไปไหนเ็า!” ิ๊ฟสั่ับเ่น่อนะเ้าไปในห้อน้ำ วามริสภาพห้อที่เป็นแบบนั่ยอ็สปรพอัน แ่เนื่อาเวลานั่มันไม่ิับโถิ๊ฟึใ้ห้อนี้ านั้นเธอึรีบัารธุระส่วนัว ไม่ี่นาที ิ๊ฟ็ออมาาห้อน้ำ “เสร็แล้ว..เ่นเรารีบไปันเถอะ” ิ๊ฟบอับเ่น แ่เ่นอบลับไปว่า “พี่ิ๊ฟ..ไหนๆเรา็เ้ามาแล้ว ทำไมไม่ลอไปสำรว้าในะหน่อยล่ะ” ิ๊ฟไ้ยิน็สะุ้ใึ้นมาทันที “นี่นายะบ้าเหรอ!!!!! ฟาร์มเาปิแล้วะเ้าไปทำไมน่าลัวะาย รีบออไปันเถอะ” ิ๊ฟะโนสุเสียอย่าหวาลัว “ไม่เป็นไรหรอพี่ิ๊ฟ เ้าไปสำรวแป๊ปเียว่อยไป็ไ้” เ่นึันะเ้าไปให้ไ้ึเปิไฟายมือถือส่อเ้าไปในทาเ้ายัส่วนัแส ิ๊ฟเมื่อห้ามน้อายไม่ไ้ึัสินใเินไปอย่าล้าๆลัวๆ โยเธอแอบอยู่หลัอเ่น “พี่ิ๊ฟอย่าันผมสิ” เ่นบ่นเบาๆ “็พี่ลัวนี่นา ะออไปไ้รึยั” ิ๊ฟพูเบาๆอย่าล้าๆลัวๆ “เอาี้ีว่า เอระเ้เี๋ยว่อยออไปัน” เ่นพูเพื่อให้พี่สาวให้หายลัว “ะ !! ็ไ้ รับปาแล้วนะ” ิ๊ฟอบ้วยน้ำเสียสั่นเรือ้วยวามลัว เ่นพยัหน้าอบรับอย่า้าๆ ิ๊ฟึเริ่มหยิบมือถือออมาแล้วเปิไฟายส่อไปพร้อมับเ่น รอบๆทามีรูปปั้นมัรับเทวรูปพระพิเนศ รอบๆทาเินมี้นปาล์มปลูอยู่เป็นำนวนมา พอผ่านรูปปั้นมัร ็ะเป็นทาลาึ้นไป้าบน พอทัู้่เินึ้นไป็พบับรูปปั้นพานา ้านหลัเป็นบ่อิลูร “นั่นไพี่ิ๊ฟ..บ่อระเ้เ้าไปูันเถอะ” เ่นรีบลาพี่สาวเ้าไปูในบ่อ้าหน้า ปราว่าเป็นบ่ออระเ้ปาระทุเหวที่นไทยเรียสั้นๆว่าะโ น่าแปลบ่อนา็ให่แ่ลับมีะโแ่ัวเียว “นายเอระเ้แล้วนี่ ั้นเรารีบออไปาที่นี่ันเถอะ” ิ๊ฟพูับเ่นเบาๆ “บ่อนี้มีแ่ะโัวเียวเอ อผมูอีบ่อนึน่า ถ้าเป็นระเ้ธรรมาเี๋ยว่อยออ” เ่น่อรอ “แ่เธอรับปาพี่แล้วนะว่าแ่เอระเ้็ะออไปน่ะ!!” ิ๊ฟแย้ึ้นมาอย่าโรธๆ แ่เ่น็เาะแนิ๊ฟ ่อนะทำน้ำเสียอออ้อน “น่า! นะพี่ิ๊ฟนสวยอูอีบ่อนิเียวเอ นะๆเี๋ยว่อยออไปน้าๆๆ!!!” ิ๊ฟไ้ฟัลูอ้อน็เิใอ่อน เธอเป็นพวที่อบเวลานมามว่าสวย แม้ับน้อาย็าม “โอเๆ ็ไ้ๆอีบ่อเียวนะ” ิ๊ฟพูอบ้วยน้ำเสียที่รำาเ็มที ่อนที่เ่นะเินไปที่บ่อถัไป ึ่ป้ายที่บ่อเียนไว้ว่า บ่อพ่อ-แม่พันธุ์ โยในบ่อะเป็นระเ้น้ำืนาให่ และัวมีหน้าาุร้าย และพวมันำลั้อมาที่สอพี่น้อ ราวนี้เ่นเริ่มลัวึ้นมานิๆแล้ว ่อนะสะิพี่สาวอน “พี่ิ๊ฟ..เราไปันีว่าฮับ” เ่นพูับิ๊ฟ้วยน้ำเสียแผ่วเบา “ลัวละสินายัวแสบ...ไปออไปันเถอะ” ิ๊ฟแอบแวำๆ่อนะหันหลัลับไปยัทาที่เินมา แ่พอทัู้่ลับหลัหัน็มีเสียรืๆเหมือนเสียที่ออมาาลำอ “สะ!! เสียอะไรน่ะ” ิ๊ฟพู้วยน้ำเสียที่ลัวสุๆ ทั้สอนหันไปมอพบว่า มีวไฟสีแสี่วำลัเล็มาทาทั้สอน แสันทร์สลัวๆทำให้ทัู้่พอมอออว่ามันเป็นระเ้นาให่สอัว ไฟสีแๆนั่นือวาอสอัวนั่นเอ มันเป็นระเ้นายาวประมา 8 เมรทั้สอัว ผิวหนัมันสีำสนิทำลัับ้อมาทาสอพี่น้อ “เ่น!!! วิ่เร็วเ้า” ิ๊ฟึแนอเ่นแล้ววิ่ออไป แน่นอนระเ้สอัวนั้น็วิ่ไล่ามมาิๆ เ่นเิสะุหล้มล “โอ๊ะ!!!” ิ๊ฟเห็นน้อายหล้ม็รีบเ้าไป่วย โยที่ระเ้สอัวนั้นวิ่เ้ามาใล้เ็มทีแล้ว “เ่น! รีบลุเร็วเ้า มันมาแล้ว” ิ๊ฟพยายามบอให้น้อายเธอลุึ้น “พี่ิ๊ฟ..าผมแพล” เ่นพู้วยน้ำเสียที่เ็บปว ระเ้สอัวลวามเร็วล ่อนะลาน้าๆมาทาสอพี่น้อ ิ๊ฟไม่รอ้ารีบวาแนอเ่นพาที่หลัออเธอ่อนะพยุให้ลุึ้น ทันในั้นเธอ็เห็นเียวายห้า้ามยาวอยู่บริเวใล้เธอ เธอไม่รอ้ารีบว้ามันมาวัแว่เพื่อไล่โรไอ้เี่ยมทั้สอัว “อย่าเ้ามานะ!!!!!” เธอะโนไล่พร้อมวัแว่เียวายห้า ระเ้สอัวเริ่มล่าถอยิ๊ฟึเินถอยหลัพร้อมพยุน้อายอเธอล่าถอยไปนถึประูทาออึ่เป็นร้านายอที่ระลึ แ่โรเพาทั้สอ็ยั่อยๆลานมาหาทัู้่อย่า้าๆ ทัู้่ถอยลไปที่บันไทาลที่เ้ามาแ่แร ึ่มีสระน้ำอยู่รลา ิ๊ฟึพูับเ่นเบาๆว่า “เ่น..อนนี้นายวิ่ไหวไหม” เ่นไ้ยินึอบไปว่า “ยัพอไหวรับพี่” เธอึพูึ้นมาว่า “ฟันะ..นายรีบวิ่ไปที่ทาออันะถ่วเวลาไว้เอ” ิ๊ฟอธิบายแผนถ่วเวลา “ไม่นะ! อย่าทำแบบนั้นนะพี่ิ๊ฟ!!!” เ่นะโน้วยน้ำเสียที่เศร้าสร้อย น้ำาเริ่มเอ่อล้น “ไม่เอาน่าเป็นผู้ายอย่าร้อไห้สิ นายออรนี้ไ้พี่ะรีบามไป” ิ๊ฟพยายามปลอบน้อาย านั้นเ่น็เริ่มวิ่อ้อมสระไป ‘แป๊ๆๆๆๆๆๆ’ “เฮ้ยๆ พวแน่ะ! เอันนี่!!!” ิ๊ฟเริ่มใ้เียวายห้าที่หยิบมา่อนหน้านี้ เาะลไปที่รั้วริมสระ ระเ้ัว้าวามือลานลไปในสระ ส่วนัวทา้าน้ายมือพยายามะับเ้าที่ัวเธอ ิ๊ฟพยายามฟันไปทีุ่ายอมัน ึ่็ือบริเวมูับวา ทว่าในะนั้นเอ ระเ้ัวที่ลไปในสระ็ระโนึ้นมาาน้ำเพื่อะับที่ัวเธอ ทว่า....... เธอนั้นฝึฝนาร่อสู้าพ่ออเธอทำให้เธอสามารถีลัาหลบมันไ้อย่าหวุหวิ ทำให้มันพลาัไปที่ระเ้อีัวที่เล่นานเธอ่อนหน้านี้ ทำให้พวมันัันเอ พอิ๊ฟเห็นว่าพวมันไม่สนใเธอแล้วึมอหาน้อายเธอ ็พบว่าเานั่อยู่ที่้ารถอเธอ ิ๊ฟึทิ้อาวุธ แล้วรีบวิ่ออไปหาน้อายอเธอทันที พอเ่นเห็นพี่สาววิ่ออมา็อั้นน้ำาไม่ไหว ปล่อยโฮออมาอเธออย่าแน่น “ไม่เป็นไรแล้วนะ....” เธอเอ็น้ำาไหลออมาพลาอน้อายไป้วย ทัู้่็เผลอหลับไป้ารถ
รุ่เ้า เหล่านานที่มาทำานในฟาร์มเห็นสอพี่น้อ ึรีบเินมาปลุทั้สอน “น้อๆื่นๆ ไหถึมาหลับรนี้” ทั้สอนื่นึ้น านั้นนานผู้ายนหนึ่ึถามว่า “น้อ..ไปไมาไเนี่ยถึมานอนรนี้เนี่ย” ทัู้่ึเล่าเรื่อราวทั้หมให้ฟั นานายนหนึ่็ไ้เล่าให้ฟัว่า..เ้าอฟาร์มเป็นสามีภรรยาสอนที่ไม่่อยะลรอยันเพราะถูแ่านแบบลุมถุนอนแร็เยๆนมีลู้วยัน านั้น ทัู้่ทะเลาะันทุวันมา ลูเ้าไม่เยมีวามสุ ในที่สุทัู้่ไ้ทะเลาะันหนัว่าทุรั้ที่ผ่านมาน่าฝ่ายลไปในบ่อระเ้ที่สอพี่น้อไปเอ หลัาที่ทัู้่าย็ลายเป็นผีระเ้ อยหลอนานที่ทำานะึทุวัน านั้น็ไม่มีใรล้าทำานลาืนที่ฟาร์มนี้อีอนนี้เ้าอที่เป็นลูอสอสามีภรรยาำลัะายฟาร์มในอีสอเือน้าหน้า ฟับสอน็บอลานานานั้นทัู้่็ับรถออาฟาร์มไป “ฟัเรื่อผีมาหลายเรื่อยัไม่น่าลัวเท่ามาเอเอเลย พี่ิ๊ฟว่าไ” เ่นถามพี่สาวที่ำลัับรถอยู่ “ไม่รู้สิ แ่ที่แน่ๆถ้าะเออแบบทั่วไปนะ ไม่เอาผีะเ้แบบนี้อี็แล้วัน” ิ๊ฟพูับน้อายแบบิล ทั้สอหัวเราะอย่ามีวามสุในรถ่อนะาฟาร์มไป
รีวิวจากนักอ่าน
นิยายเรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
มาเป็นคนแรกที่เขียนรีวิวนิยายให้กับนิยายเรื่องนี้กันรีวิวถึงตอนที่ 0
รีวิวถึงตอนที่ 0
ผลงานอื่นๆ ของ chokadam ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ chokadam
ความคิดเห็น