[OS] ก็มันเขินครับ Ravi x N

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เนื้อเรื่อง

ก็มันเขินครับ 
Ravi x N





“ราวี่! ยกมือขึ้นสิ แฟนคลับเค้ารอดูเราอยู่นะ!” ผมที่กำลังทำมือรูปหัวใจครึ่งดวง
กลังพยายามอย่างมากที่จะให้ราวี่ยกมือขึ้นแล้วทำรูปหัวใจอีกครึ่งดวงกับผม
แต่ไอ้เจ้าตัวดีมันไม่ยอมทำครับ เบี่ยงไปเบี่ยงมาอยู่นั่นละ พอผมจับมือ ราวี่ก็ดึงมือออก
มันเป็นแบบนั้นมาหลายรอบแล้วนะ ผมชักจะหมดความอดทนกะบเด็กคนนี้แล้ว

“อะไรของฮยองเนี่ย ผมไม่ทำหรอกนะ” แล้วราวี่ก็หันไปโบกมือให้แฟนคลับที่อยู่อีกด้าน
ของกระจกใสต่อ จริงๆแล้วพวกเราอยู่ในร้านกาแฟครับ

“ทำแค่นี้เองนะ จะอะไรนักหนาเนี่น ฮยองโมโหละนะ!” ผมตัดสินใจเด็ดขาดละ
ถ้ารอบนี้ราวี่ยังไม่ยอมทำอีก ผมจะใช้ไม้ตาย !

“โมโหไปดิฮยอง  หน้าเขียวไม่รู้ด้วยนะครับ คึคึ” แล้วราวี่ก็หัวเราะคิกคักใส่ผม ...
เดี๋ยวมันจะตายไม่รู้ตัว !!!

“นี่! ถ้านายไม่ยอมทำนะ นายก็ออกไปนอนนอกห้องเลยก็แล้วกันคืนนี้นะ !!!!!!!”
ผมใช้ไม้ตายไปแล้วครับ ดูสิว่าไอ้เด็กแสบมันจะทำยังไง

“-0-“ สีหน้าของฮงบิน ฮยอก เลโอ และ เคน เมื่อได้ยินคำพูดไม้ตายของผม
ส่วนเลโอก็แค่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“ฮยองใจร้าย !! T^T ยกมือขึ้นมาสิครับ” และในที่สุด ราวี่ก็ยอมยกมือทำรูปหัวใจกับผม
หึหึ ~ ลองไม่ยอมดูสิ

เมื่อผมกับราวี่ทำรูปหัวใจด้วยกัน แฟนคลับที่ยืนอยู่ด้านนอกก็พากันกรี๊ดกร๊าด
แฟนเซอร์วิสคู่จิ้นมันก็เป็นงี้ละครับ แต่ใครจะไปรู้ละครับว่าในชีวิตจริงแล้ว เราเป็นอะไรกัน !!!

“ฮยองให้ผมนอนด้วยแล้วใช่ป่ะ?” ราวี่หันมาถามผมขณะที่พวกเราเอามือลงพร้อมกัน

“ไม่รู้ -3- ขอคิดดูก่อน” ผมงอนราวี่ละครับ กว่าจะทำ ผมเปลืองน้ำลายไปตั้งเยอะ
เผลอทำหน้ายักษ์ไปปก็หลายรอบ

“เอ้ย! ไม่เอาแบบนี้สิฮยองอ่า T^T “ ราวี่ทำหน้างอใส่ผมโดยไม่เกรงใจแฟนคลับเลยสักนิด

“ไม่รู้ไม่ชี้อ่า .... แล้วก็เลิกทำหน้างอแบบนั้นได้แล้ว แฟนคลับมองอยู่นะ”
ว่าแล้วผมก็เอื้อมมือไปหยิกแก้มราวี่ ทำให้แฟนคลับยิ่งกรี๊ดกร๊าดเข้าไปอีก

“ไม่ต้องมาดึงแก้มผมเลย ฮยองใจร้าย -3-” ราวี่ยกมือมาดึงมือผมออกจากแก้มของเขา
และนั่นมันก็เพิ่มเสียงกรี๊ดจากแฟนคลับได้อีก

“ได้เวลากลับแล้ว” เลโอที่อยู่อยู่ท้ายแถวส่งสัญญาณให้เราทุกคนบอกลาแฟนคลับ
และเดินกลับเข้าหลังร้ายเพื่อที่จะไปขึ้นรถ

“ราวี่ ... นายไม่รอเอ็นฮยองเหรอ?” ฮงบินเดินเข้าไปถามราวี่ที่เดินนำทุกคนไปขึ้นรถ

“ไม่รอ -____- เอ็นฮยองใจร้าย” ราวี่พูดไปก้ทำหน้างอไป จนฮงบินต้องกลั้นขำ
เพราะหน้าราวี่มันตลก 5555555

“เอ็นฮยองใจร้ายอะไรกับนายล่ะ?” ฮงบินพยายามกลั้นหัวเราะขณะที่ถาม

“ฮยองไม่ยอมให้ฉันนอนด้วยอ่ะดิ ใจร้ายมาก” ราวี่พูดจบก็ยู่ปาก ซึ่งนั่นทำให้ฮงบินหลุด
ขำออกมายกใหญ่

“5555555 โอ๊ยยย ขำหน้านายมาก มันฮาสุดๆไปเลย” ฮงบินขำไปตลอดทางจนถึงรถ

“ไอ้ถั่วเน่า!!!! เงียบไปเลยนะ -3-“ ราวี่กระทืบเท้าขึ้นรถแล้วตรงไปนั่งที่เบาะหลัง
คนอื่นๆก็ทยอยก้าวขึ้นรถตามราวี่ไป หลังจากขึ้นรถกันครบแล้ว ผู้จัดการก็ออกรถทันที

ภายในรถ

“นี่ ~ ราวี่ฮยอง ฮยองไม่ไปนั่งกับเอ็นฮยองเหรอ?” ฮยอกถามขึ้นเมื่อเห็นว่าวันนี้ราวี่
ไม่ติดเอ็นเหมือนที่ผ่านมา

“ไม่ละ ไม่อยากนั่งกับคนใจร้าย” ราวี่พูดจบก็แกล้งทำเป็นหลับ เค้าไม่อยากโดนซักถาม
ไปมากกว่านี้

“งอนเอ็นฮยองอีกรึไงราวี่ ~ คิกๆ” เคนพูดแซวราวี่ขึ้นมา เพราะเขารูว่าราวี่แค่แกล้งหลับ
ทำให้คนโดนแซวเด้งตัวขึ้นมาทันที

“อะไร ใครงอน เคนฮยองมั่วแล้ว -3-“ ราวี่รีบปฏิเสธ เขาไม่ได้งอนนะ ไม่ได้งอน แต่เอ็นฮยอง
ใจร้ายกับเขาต่างหาก

“โกหก” เลโอที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้นมาบ้าง ทำให้คนที่เหลือหุบปากทันมที

“เลโอฮยอง .. ทำร้ายผม T T” ราวี่ทำหน้าจะร้องไห้ ส่วนเลโอก็ไม่สนใจคำพูดของราวี่แล้ว
หันหน้ากับไปสนใจหน้าจอไอพอดต่อ

“ราวี่ยา ~ มานี่สิ” ผมซึ่งมานาน และรับรู้ถึงความงอนของราวี่ ผมเลยตัดสินใจเรียกเขาม
าคุยด้วยสักหน่อย

“อะไรๆ คนใจร้าย ผมไม่ไปหาฮยองหรอกนะ” ราวี่ยู่ปากใส่เอ็น ซึ่งทำให้คนทั้งรถขำ
ไม่เว้นแม้แต่เลโอที่แอบยิ้ม

“นี่ ~ มาคุยกับฮยองหน่อยสิ น้า ๆๆ” ผมพยายามทำเสียงออดอ้อนราวี่ โดยไม่อ่านคนอื่นบน
รถเลยสักนิด

“อูยยยย ~ หาที่อุดหูให้ผมหน่อย ได้ยินแล้วขนลุกอ่า” เคนพูดขึ้นมาเบาๆ
เหมือนกับจะบ่นกับตัวเอง แต่...

“หุบปาก .. เอาหูฟังยัดหูไปเลย!!!” ผมตะหวาดใส่เคน แล้วโยนหูฟังใส่เขา...มันกวนได้
ตลอดเวลาจริงๆ ส่วนคนอื่นๆเขาคงชินกับการกระทำของผมแล้วละครับ ... การอ้อนราวี่ ฮิฮิ

“ที่รักอ่า ~ มาคุยกันหน่อยสิ นะนะนะ” ผมทำตาแป๋วมองตรงไปที่ราวี่ และ และ มันก็ได้ผลครับ
ราวี่ยอมใจอ่อนย้ายมานั่งกับผมละ

“ว่าไงครับคนใจร้าย?” ราวี่เข้ามานั่งเบียดผมแล้วถามขึ้น

“นี่ ~ ฮยองไม่ได้ใจร้ายสักหน่อยนะ” ผมซบเข้ากับไหล่ของราวี่ ซึ่งอีกคนก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร

“ใจร้ายครับ ฮยองจะให้แฟนตัวเองนอนนอกห้อง” ราวี่ยังคงทำหน้างอใส่ผมอยู่

“ยังไม่ได้บอกว่าจะให้นอนจริงๆซะหน่อย ก็มันโมโหนี่นา” ผมเอื้อมมือไปกอดเอวราวี่ไว้

“ฮยองนะ ไม่รู้อะไรเอาซะเลยนะ ว่าทำไมผมถึงไม่ยอมทำอะไรแบบนั้น” ราวี่เหล่มองผม
ที่กำลังมองหน้าเขาอยู่

“ไม่รู้สิ ฮยองจะไปรู้ได้ไงเล่า” ผมยู่ปากใส่ราวี่บ้าง ซึ่งหลังจากนั้นราวี่ก็เอื้อมมือมายีหัวผม
จนยุ่งเหยิงไปหมด

“ผมเขินฮยองนั่นละ เขินมาก ผมเลยไม่ยอมทำไง ฮยองก็รู้ว่าผมเขินง่าย”
ราวี่ยอมสารภาพความจริงออกมาแล้ว ที่จริงเขาก็ไม่ได้จะขัดขืนอะไรนักหรอก
เพียงแค่เขาเขินเท่านั้นเอง แล้วมือไม้มันก็เลยอ่อน

“โอ้วววว นายเขินนี่เอง 555555 ฮยองชอบเวลานายเขินมากเลยละ มันน่ารักดี”
ผมหายงอนราวี่ไปแล้วละครับ ก็ราวี่น่ารักขนาดนี้นี่นา

“ชอบอะไร น่ารักอะไรกันเล่าฮยอง! แล้วนี่ยังจะให้ผมนอนนอกห้องอยู่อีกมั้ย?”
ราวี่มองหน้าผมด้วยสายตาจริงจัง

“ไม่ ~ ฮยองไม่ยอมให้แฟนไปนอนข้างนอกหรอก ฮยองจะนอนกอดแฟนละ คิกๆ”
เมื่อผมพูดจบก็หอมแก้มราวี่ไป 1 ฟอด ทำให้คนที่พบเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดติดอยู่ในสภาวะ
ก้างติดคอแล้วไอกันเป็นแถวๆ ส่วนเจ้าราวี่นะเหรอ น่าแดงตัวเกร็งไปหมดแล้ว 555555
ส่วนผมนะเหรอ? เขินนะแต่ไม่แสดงออก 555555





 

END