[Fic BARAMOS] The Curse of Snowland คำสาปแห่งสโนว์แลนด์

The Thief of Baramos

                                                      The Curse of Snowland

มนุษย์บ้ารักบ้าแค้น

สงครามเกิดได้ทุกเมื่อหากโลกนี้ยังคงมีความรักและความแค้น

ความรักทำให้โลกหมุนไป

แต่โลกก็ยังหมุนไปแม้ไม่มีรัก

ความรักมีแต่ทำให้เจ็บปวด

แต่ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ มนุษย์ก็ยังคงเป็นมนุษย์ ที่มีความรัก มีความแค้น

หรือมนุษย์จะถูกสร้างขึ้นมาเพื่อดื่มด่ำกับความทุกข์ที่เรียกว่าความรัก ความแค้น

ความรักทำให้โลกหมุนไป…

โลกก็ยังหมุนไปแม้ไม่มีรัก

แม้ไม่มีมนุษย์… โลกก็ยังหมุนไป

---------------------

เพื่อน... เพื่อนที่ทำให้ลำบาก 
นักฆ่าไม่ควรมีเพื่อน นักฆ่าผู้เป็นดั่งสุนัขจิ้งจอก

ทว่า แม้แต่หัวขโมยยังเป็นเจ้าหญิง

การที่นักฆ่าอย่างเขาจะได้เป็นเพื่อนกับเจ้าชายเจ้าหญิงก็คงไม่แปลก

…ชีวิตที่ได้มีเพื่อน …

เพื่อนที่ไม่เข้าใจเช่นกันว่าทำไมถึงได้ผูกพัน
เพื่อนที่ทำให้เขาสนุก  เพื่อนที่เขาทำให้เขาหัวเราะมีความสุข 

ความสุขที่นักฆ่าควรจะได้รับแน่หรือ 
และความสนุกที่มันมากจนเกินพอ 


แม้แต่นกยังมีรังให้ผินกลับ 
แต่ไฉนยอดเขาสูงกลับอ้างว้างและเย็นชา 

ที่ที่มีเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่จะยืนได้ 
ที่ที่ไม่กว้างพอสำหรับคำว่า 'มิตรภาพ' ที่เขาพบเจอ 

มิตรภาพเพ้อเจ้อ... มันอาจจะจริง 
แต่มิตรภาพนี้เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เขาอุ่นใจเสมอยามเมื่ออาจต้องยืนอยู่บนยอดเขาสูงนั้น

-------------------- 

ความตาย… ความตายหนักดังขุนเขา เบาดังปุยนุ่น

เวลาของคนตายเป็นนิรันดร์…  

นิรันดร์ ที่มากพอจะทรมานคนที่ยังอยู่ให้ตายทั้งเป็น

มีเพียงพลังนั่น!! ขอแค่เพียงพลัง!!

ให้ได้มาซึ่งพลังและสิ่งนั้น ต่อให้มือต้องเปรอะเลือด

ต่อให้ทั้งเอเดนและเดมอสต้องลุกเป็นไฟอีกครั้ง

ต่อให้เขาต้องเสียอะไรไปมากกว่านี้ ก็ไม่เสียใจทั้งนั้น

มงกุฎแห่งใจ

คทาแห่งพลัง

แหวนแห่งปราชญ์

ดาบแห่งกษัตริย์

ของพวกนั้นไม่เคยถูกทำลาย… ไม่เคย

และ มีเพียงของพวกนั้น ที่จะนำ ‘เธอคนนั้น’ ให้กลับมาหาเขาได้

ไม่ว่าจะต้องเสียอะไร…