หน้าห้อง 4

เนื้อเรื่อง

วันนี้เป็นวันที่ฉันและแนน ต้องอยู่ทำเวรกันสองคนโดยที่เพื่อนคนอื่นๆหายหน้าไม่คิดมา

ช่วย   ฉันและแนนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.1ตอนนี้เราอยู่ม.3แล้ว   เราสนิทกันมาก

แต่นี่ก็ห้าโมงเย็นแล้ว เราจึงรีบทำเวร"นี่จูนเคยได้ยินเรื่องเล่าของโรงเรียนเรารึเปล่า"

แนนถามฉัน"ไม่เคยอ่ะ"ฉันตอบ"ฉันเคยได้ยินจากพี่ม.4มาว่าช่วงเวลาเย็นๆแบบนี้จะมี

เสียงคนเดินรอบชั้น5อาคารนี้อ่ะ  ที่เราเรียน  มีคนเคยเห็นเป็นนักเรียนหญิงม.ต้น  เดิน

ไปมาแล้วหยุดนั่งหน้าห้อง 4  เขาว่ากันว่า เธอคนนั้นโดนพี่ม.5 รุมโทรม  เลยทำให้เธอ

ผูกคอตายในห้อง 4  ข้างๆห้องเราอ่ะ"แนนเล่าด้วยสีหน้าซีดๆ  "น่ากลัวจัง  แต่เรารีบๆ

ทำเวรกันเถอะจะได้กลับบ้าน  ถ้าทำช้าเธอได้เจอตัวเป็นๆของนักเรียนหญิงคนนั้นแน่"

"ยัยจูนฉันกลัวนะ"แนนตอบ   ฉันจึงเอามือมาหยอกล้อเล่นกับยัยแนน 

         ตึก...ตึก...ตึก    เสียงฝีเท้าคู่หนึ่งกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ  เรื่อยๆ

"จูนได้ยินเสียงใครเดินปะ"แนนถามด้วยความกลัว "อาจเป็นอาจารย์นะ แนน"  ฉันตอบ

"งั้น...ช่วยไปดูให้เราหน่อย นะนะ"แนนออดอ้อน   

         ฉันจึงออกไปดู  ปรากฎว่าเป็นคนที่ฉันไม่อยากเจอที่สุด   เธอคนนั้นใส่ชุด

นักเรียนม.ต้น  ผมยุ่งไม่เป็นทรง  เธอนั่งอยู่บนที่นั่งหน้าห้อง 4 แล้วหันมาที่ฉันช้าๆ แล้ว

ยิ้มให้ฉัน  รอยยิ้มของเธอดูไม่มีความสุข   ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมา  แต่ขามันก้าวไม่ออก

จะร้องเรียกแนนแต่ไม่เป็นผล  ขนแขนก็เริ่มตั้งชัน  เธอคนนั้นเดินมาหาช้าๆ...ช้าๆ...

ฉันได้แต่นึกถึงบทสวดมนต์ คาถาต่างๆ   จากนั้นมีเสียงๆนึงมาเรียกฉัน

          "ยัยจูนตื่นเร็ว มานอนหน้าห้อง 4  ทำไม" ที่แท้เป็นเสียงของยัยแนน นั่นเอง

ฉันจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้แนนฟัง  จากนั้นจึงรีบกลับบ้าน  ฉันไปเล่าให้แม่ฟัง  

แม่บอกว่า "เขาคงยังมีความห่วงและละจากสิ่งบางสิ่งไม่ได้"  ฉันจึงไปทำทำบุญให้กับ

เด็กสาวคนนั้น  จากนั้นเธอก็ไม่มาปรากฎตัวอีกเลย


ป.ล. แต่งเองเมคเองค่ะ  ยังไงก็ช่วยติชมด้วยนะ