NARUTO TO HALLOWEEN

ข้อมูลเบื้องต้น

คราวนี้มารอบ 3 น่าจะดีกว่าสยองกว่าเดิมเพราะว่าหัวมันเกิดแล่นตอนกลางคืน

ซะงั้น เอ้า เอล่ะอ่านแล้วช่วยวิจารย์ทีน่ะค่ะ><

l
l
l
l
l
l
l
l
l
l
l
V

เนื้อเรื่อง

      11::59 น. 
       .....................................
       "เฮ้ออ......."
       สาวน้อยนามรากาเนะตื่นขึ้นมา  เพราะความเครียดเรื่อง....
       "นอนไม่หลับโว้ยยยยย!!  ฮือๆ...........ไอ้โรงเรียนบ้าไมมันเปิดเร็วงี้ฟ่ะT^T"
       เรื่องนั้นแหละ- -.................................เอาล่ะฉันว่าฉันจะรับหน้าที่สาธยายต่อเองเค๊-[]-
       "งือๆ.......T[]T.........ไปเอานมมาดื่นดีกว่าเราฮึกๆ จะได้นอนหลับเร็ว"
       แล้วฉันก็เดินไปยังห้องครัวหรือศูนร์รวมเสบียงต่างๆนั้นแหละ- -
       และเมื่อถึงเฮ้อออ......
       "นมๆๆๆ- -"
       ฉันใช้สายตาที่ปรือจนแทบจะเห็นเงาตัวเองแยกเป็นสองร่างคราวหานมรสจืดแสนดีของฉัน  และเมื่อหาเจอฉันก็เอานมใส่กาน้ำร้อนแล้วเอามันไปต้มเพื่อให้มันอุ่น...............ละหว่างนั้นฉันหันไปดูตัวเองทางกระจกที่......มาจากไหนฟ่ะจำได้นี้นาว่าคุณพ่อไม่ได้เอามาติดไว้.............สงสัยต้องเป็นพี่บาสแน่ๆเลย- -........
        ปุด ๆๆๆๆ
        เสียงกาน้ำกำลังจะเดือดแต่ก็ยังไม่ได้ที่  ฉันหันไปดูปฎิทินลายคิตตี้ที่แสนตะน่ารักของพี่เบส ฉันเห็นมันแล้วอยากจะเอาไปต้มกับนมแล้วเอามาทาหน้าเจ๊แกทั้งร้อนๆจิบเป๊ง เลือกมาได้ไงลายคิตตี้นั่งเรียนหนังสือ  มันเจ็บกระดองใจไม่กี่วันนี้ฉันต้องไปยังโรงเรียน(แต่ฉันว่าโรงงานชัดๆ)แล้วT-T เออว่าแต่ว่าวันนี้วันที่ 31.......วันฮาโลวีนนี้หว่า..............โอ้ววว.........ฉันชักจะเสียวสันหลังยังไงไม่รู้ 
        บะ.......บะ..โบร๋ววววววว~~  บ๊อก  บ๊อก......โบร๋ววววววว~~    
        อ้ากกกกกก................ไอ้หมาตะไลเอ๊ยยย!!  จะหอนทำพร่องไรฟ่ะคนยิ่งกลัวๆผีอยู่ซิกๆT^T  ว่าแต่ว่าไมนมยังไม่เดือดอีกว่ะ   ฉันคิดพรางหันไปดู...................เฮ้ยยย!! แก๊สยังไม่ได้เปิดดดด!! ไรๆๆๆ ฉันเพิ่งเปิดเมื่อกี้นี้เองนี้หว่าคนอ่านเขาก็เป็นพยานได้ ระ...............หรือว่า...............ผี!!  ฮะ....เฮ้ย......ผีมันมีตัวตนซะที่หนายยย  สงสัยแก๊สมันจะปิดเองมั่ง  เพราะว่ามันก็ใกล้ๆจะพังแล้วเล่นอยู่มาตั้ง 11 ปีไม่ได้เอาไปซ่อมเลยก็งี้แหละเนอะฮะๆ..................แต่เพิ่งเอาไปซ่อมมาเมื่อวานไม่ใช่เหรอฟ่ะ    อ้ากกกกก!!  แฝดกับบอดีศพ 19  เมื่อตอนเย็นทำพิษตูป่าวฟ่ะT[]T ช่างมันๆๆๆๆๆๆ  เปิดใหม่ก็ได้ฟ่ะ
           แก๊กก!!  ฟู่~~
           เออ........ค่อยยังชั่วเปิดแล้ว 
           ปิ๊ดด!! แก๊กกกกกก!!
           เฮ้ยยยยย!!  กรี๊ดดดดดดดดด!!  แก๊สกับไฟปิดเองได้เยี่ยงไรT[]T  ฮือออๆๆๆ   
           บ็อก บ็อก...........โบร๋วววววว!!
           กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!  ไอ้หมาห่-าหอนอีกแล้ว................
          ฉันคิดพรางหันไปมองกระจก จะมองทำพร่องไรฟ่ะตูเดี๋ยวโดนจริงๆหรอกฉันT[]T แต่สมองมันสั่งไปแล้วนี้หว่าเอ้าหันก็หัน 
          พรึ่บบบ..............
         ".............."
         "แฮ่ๆๆๆ"
         "กะ...............กรี๊ดดดดดดดดดด!!!"
         อ้ากกกกกกก ตอนนี้ฉันวิ่งหนีติดเกียร์หมาสุดชีวิต ไม่สิติดเกียร์สปีดเรสเซอร์ดีกว่า ฮืออออๆๆๆ ตูว่าแล้วว่าไม่น่าดูหนังผีวันฮาโลวีนเล้ยย  เมื่อกี้ผีไร้หน้าผมชมพูแม่-งหรอกกุT[]T แงๆๆๆๆๆๆ เอ๊ะเดี๋ยวก่อนน่ะมันผีญี่ปุ่นไม่ใช่หรอฟ่ะ แล้วมาอยู่เมืองไยได้ยังไง
         โป้กกกกกก!!
         "โอ๊ยยย!!"
         โดนไรอีกล่ะเนี่ยตู
         ฉันเหงยหน้าขึ้นไปดูหวังแต่ว่าขอให้เป็นคุณพ่อคุณแม่พี่บาสพี่เบสไอ้ปันแค่นั้นฉันก็พอใจ  ขออย่าให้เป็นผีเล้ยยยยยยย!!
         "................O[]O"
         "เลือดดด...........เลือดดดด~~(สาวสวย[ยังมีหน้ามาเล่นอีกน่ะเมิง-[]-])"
         "กรี๊ดดดดดดดดดด!!"
          กรี๊ดดดดดดด!!  แวมไพร์    ไอ้ห่-าเอ๊ยย แวมไพร์มันต้องอยู่อังกฤษสิฟ่ะไหงมาอยู่ไทยแลน สยามเมืองเถื่อน เอ๊ย เมื่องยิ้มได้โอ้ววว!!  แถมไอ้แวมไพร์ตัวนี้ไมหน้ามันเหมือนซาสึเกะจังฟ่ะฮือๆๆๆๆ ตอนนี้ฉันติดเกียร์เทอร์โบทันที  วิ่งไปที่ห้องไอ้ปันก่อนคนแรก
         ผรัวะ!!
         "โอ้ยยยย!!"
         "โอ้ยยยยยยย!!"
        โอ้ยยๆๆ............ตูชนไรอีกฟ่ะเนี่ยฮือๆๆๆ ขออย่าเป็นแวมไพร์เล้ยT[]T
         "พี่~~!!O[]O"
         เอ๊ะเสียงนี้มัน 
         "ปันปัน!!O[]O"
         ".............O_O"
         ".............O_O"
         "ซิกๆT_T"
         "งือๆๆ.....T_T"
         "แงๆๆๆๆๆๆๆๆ~~~!!\T[  ]T/"
         "แงๆๆๆๆๆๆๆๆ~~~!!\T[  ]T/"
         หมับ!!
         "ฮืออออออ!!"
          ฉันกับไอ้ปันน้องสุดเลิฟเขากอดกันทันที แงๆๆๆ  ไอ้น้องพี่ร้ากกกกแกที่สู้ดดดดดดดเล้ยแงๆๆๆๆๆT[]T
         1 นาทีผ่านไป
          "พี่ก็โดนเหรอฮะT-T"
          "(T-T)(_  _)(T-T)"
          "ผมก็โดนT[]T  แถมเป็นไอ้ตัวมนุษย์หม้าป่า หน้ามันแม่-งเหมือนไอ้นารูโตะเลย ส่วนอีกตัวนึงก็เจอผีจูออน หน้าเหมือนยัยอิโนะเดะๆ"
          "พี่ว่าเราไปหาพี่บาสกะพี่เบสกันดีกว่าพี่เขามีพระเยอะT^T"
          "งือๆ....................."
          "..........................."
          เอ้าเงียบไมว่ะ 
          "พี่...........ดึงขาผมเหรอ"
          "เฮ้ยยย!!  พี่ป่าวมือ  พี่อยู่นี้"
          แล้วฉันก็โชว์มืออันเนียนขาวของตัวเอง(ยังมีหน้ามาชมตัวเองอีก)ให้มันดู
          "งั้น.......................ใครT[]T"
          "(T-T )( T-T)(T-T )"
          ฉันส่ายหน้าพรางมองไปด้านหลังของปันปันพร้อมกับปันปันก็เจอเข้ากับบ..........กรี๊ดดดดดด!!

        ติดตามต่อวันพรุ่งนี้           
         มาต่อแล้วจ้า 
        "กรี๊ดดดดดดดด!!"
        "อ้ากกกกกกกกกก!!" 
        "กรี๊ดดดดดดดด!!"
        "อ้ากกกกกกกกก!!"
        ".................- -"
        "อ้ากกกกกกกกกก!!"
        "เฮ้ยยยย!! หยุดด!!"
        เพียะ!
        "โอ๊ยยยย!! เจ็บน่ะพี่งือT^T"
        ฉันสั่งให้ปันมันหยุดร้องพรางตบหัวมัน(เล่น) เอาแต่ร้องอยู่น่ะนั้นแหละอยากเป็นตุ๊ดรึไง ฉันไม่อยากได้น้องสาวน่ะเออ-[]-   
        "งือออ...............ผี"
        "ไม่มีหรอกย่ะ- -  "
        "แล้วไรจับขาผมอ่ะT[]T"
        "ผ้าเช็ดเลือด-[]-"
        ฉันว่าพรางหยิบขึ้นมาโชว์ให้มันดู
        "อ๋อ ผ้าเช็ดเลือด.................อ้ากกกกกก!! ผ้าเช็ดเลือดผี!!"
        เพียะ!! 
        ฉันตบหัวมันอีกรอบแม้แต่มันที่เป็นน้องแท้ๆ ยังไม่รู้อีกน่ะย่ะว่าพี่สาวตัวเองใช้ผ้าเช็ดหน้าเปือนเลือด เป็นน้องประสาไรฟ่ะ(แล้วตอนแรกแกร้องไรว่ะ)
         "แง ผมเจ็บนา~~T[]T"
         "เออ...........เจ็บแล้วหัดจำซะมั้งว่าเนี๊ยน่ะผ้าเช็ดหน้าพี่ตัวเองเดะๆ"
         "แน่ใจ๊-_+"
         "เออ"
         "ผ้าเช็ดหน้าพี่สีอะไร"
         "สีดำ"
         "แล้วอันนั้นสีอะไร"
         "สีขาว"
         ............................................แว้กกกกกกก!!  ผ้าเช็ดหน้าเปลี่ยนสี เอ๊ยย!! ไม่ใช่ๆๆ  ฉันคิดพรางโยนมันออกไปให้ไกลจากตัวมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วกระโดดเข้าไปนั่งข้างๆไอ้ปันทันที
        "ละ...............แล้ว"
        "ของใครล่ะ........"
        ..........................................
        "เอาหัวม๊า~~...."
        เฮ้ยยย!!  ยะ.............อย่าบอกน่ะว่า
        อึก.... 
        ฉันกับปันกรืนน้ำลายดังอึก แล้วค่อยๆหันไปมองข้างหลังพร้อมกับ..............
        "กรี๊ดดดดดดดดด!!"
        "อ้ากกกกกกกก!!"
        ผีหัวขาดดดดดดด!!  กรี๊ดดดดดดดดดดด 
        ฉันกับปันโกยแน๊บไปที่ห้องอาวุธของครอบครัว
        "แฮ่กกกกกๆๆ........"
        "........................"
        "เป็นไรไปพี่"
        "พี่ทนไม่ไหวแล้ว"
        "ฮะ"
        "พี่บอกว่าพี่ทนไม่ไหวแล้ววววววววว!!"
        ไม่ทนแล้วโว้ยยยยยยยย!!  ไอ้ผีบ้าพวกนี้
        "แล้วพี่จะทำยังไง พวกนั้นเป็นผีน่ะเออ"
        "ปัน"
        "ฮืมม"
        "ไหนบอกว่าเราจะเป็นนักฆ่าไงย่ะ!!"
        "อึก!!"
        "นักฆ่าน่ะมันต้องไม่กลัวอะไรสิ ถ้าฆ่าคนแล้วจะกลัวผีทำพร่องไรฮะ!!"
        "เออ จริงว่ะ"
        "ถึงเจ้าพวกนั้นจะเป็นผีจริง พวกมันก็ทำอะไรเราไม่ได้ เพราะว่ามันเป็นแค่วิญญาณจับต้องอะไรก็ไม่ได้  แล้วมันจะทำอะไรเราได้ไหม"
        "เออ จริงแฮะ"
        ซะที่ไหน อันที่จริงตอนนี้ฉันเริ่มจับใจความได้แล้วตั้งหากล่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้น
        "เพราะฉะนั้นกลับไปนอนที่ห้องซะ"
        "ไม่เอา"
        "ต้องการอะไรอีก"
        "ผมรู้น่ะว่าพี่คิดไร"
        "................"
        แม๊น้องฉันฉลาดโว๊ะ-u-
        "จับได้แล้วเอาไปรวมกันที่ห้องนั่งเล่นน่ะฮะผมจะรอ^^"
        "จ้า^^ ระหว่างทางถ้าเจอใครก็ลากไปด้วยเลยน่ะ"
        "พี่ฮะ"
        "จ้ะ"
        "ผมใช้ออโต้ 11 มม.ได้มิ^^"
        "ตามสบายเลยจ้ะ^^"
        แล้วไอ้น้องสุดประเสริฐก็ยิ้มให้ฉันพรางหยิบออโต้สุดที่รักของมันออกมาจากกางเกง
        แล้วปันมันก็เดินออกไปทั้งๆอย่างนั้น
        ฉันค่อยๆหยิบปืนบ้าเร็ตต้าที่พกติดกับตัวตลอดเวลาแม้แต่เวลานอนออกมา
        แก๊กก!!
        "เอาล่ะ ผีเผออะไรกันมันก็แค่ไอ้พวกงี้เง่าที่แต่งตัวเป็นผีนั้นแหละฟ่ะ  คอยดูแม่จะจับเชือดทีล่ะรายซะให้เข็ดเลยยย!!"
        ฉันว่า(เหมือนประกาศซักดาว่ะ)พรางเดินออกไปที่ห้องครัวอย่างไม่กลัวอะไรระหว่างทางฉันก็ได้พบกับ...
        "บรู๋วววววว"
        ผรัวะ!!
        "โอ้ยยยยย!!"
        มนุษย์หมาป่าเรอะ เหอะๆ
        "ทำตัวปัญญาอ่อนอยู่นั้นแหละ ถ้าว่างนักมาเป็นที่ทดลองกระสุนให้ฉันมั่งสิฟ่ะไอ้นารูโตะ!!"
        "อะ..................เอิ่มรู้แล้วเหรอ"
        "รู้ตั้งแต่ชาติที่แล้วโน่นแล้วโว้ยยยยย!!  ไปอยู่ที่ห้องนั่งเล่นโน่นนเลย  วันนี้ต้องเคลียกันให้จบ!!"
        "อะ..............เออ"
        "ฉันบอกว่าให้ไปก็ไปเซ่จะยืนเออหาเตี่ยแกรึไงฟ่ะ!!"
        "อ่ะคร้าบๆๆๆๆๆๆ"
       แล้วมันก็วิ่งไปที่ห้องนั่งเล่นทันที คิดไว้แล้วเชียวไอ้บ้าเอ๊ยย 
        ณ ห้องครัว
        
        อ่านมเดือดใส่แก้วกินอย่างงี้สิถึงจะดีหึหึ  ก็แบบว่าพอฉันเข้ามาในห้องก็เปิดแก๊สต้มนมต่อแล้วก็ใส่แก้วพอดื่มทันที
        "แฮ่ๆๆๆ"
        อ่ะแน่ๆ ออกมาแล้ว
        แก๊กก
        "ง่ะ"
        อึกๆ
        ฉันใช้บ้าเร็ตต้าสุดที่รักจ่อที่กลางกระบาลของผีไร้หน้า หรือซากุระพรางจิบนม(?)อย่างสบายในถ่วงท่าคุณหนูที่สุด
        "สนุกพอแล้วมั่ง น่าจะได้เวลาไปทัวร์นรกแล้วน่ะฉันว่า...........................ซากุระ"
        "อึ๋ยยยย!!"
        ซากุระสะดุ่งโหย่งทันที
        "ไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นก่อนที่เธอได้ไปทัวร์นรกพร้อมเพื่อนๆของเธอไป๊!! แล้วอย่าให้จับได้น่ะย่ะว่าแอบหนีน่ะ"
       ยัยซากุระคอตกทันทีพรางออกไปจากห้องครัวตรงยังไปห้องนั่งเล่น
        "เลือด.......เลือด~~"
        ต่อไปก็แวมไพร์หรือซาสึเกะงั้นเหรอ อืมมม.........................ไอ้นี้ต้องงัดไม้เด็ดถึงจะมัน
        ฉันคิดพรางวางแก้วนมพรางเช็ดปากออกแล้ว หันหน้าไปหาซาสึเกะ เอ๋ว่าแต่ว่าเราจะใช้ไม้ไหนดีน้า..............ฮึฮึไม้นั้นก็แล้วกันน่ะถึงจะรู้สึกอุบาทว์ตัวเองก็เฮอะ-____-;;
       "เลือดดดด~~"
       "ไม่มีเลือดอ่ะ เอาเค้าไปแทนได้ป่าวอ่า~~"
       "หะ........................หา~~O[]O"
       ฉันทำท่ายั่วสุดชีวิต ตามที่ท่านพี่สาวตระกูลฝั่งขวาสอนมาเพราะการหลอกล่อศัตรูชายให้หลงรักก็เป็นนึงในการเป็นนักฆ่าหญิงเหมือนกัน
       หนังสือสอนการเป็นนักฆ่าประจำตระกูลซานาดะ
       ข้อที่ 86.
        หลอกล่อศัตรูให้หลงไหล่ในเสน่แล้วฆ่าทิ้งซะ!!    
        ตอนนี้ฉันก็ทำตามกฏแล้ว แต่ตอนนี้ฉันหลับตาปี๋เพราะว่าไม่อยากเห็นสภาพอันน่าอุจาถของตัวเอง(แล้วจะทำ ทำไม...) แต่พอลืมตาขึ้นมาก็ไม่พบซาสึเกะซะแล้ว
       "อ้าวหายไปไหนแล้วแฮะ"
       หมับบ!!
       "เฮ้ยยยย!!"
       จู่ๆซาสึเกะก็เข้าข้างหลัง!!(เฮ้ยอย่าคิดลึกน่ะเฟ้ย)เพื่อกอดฉัน แล้วตอนนี้มันทำหน้าหื่นสุดยอด ฉันพยายามสะบัดมันออกสุดชีวิต แต่ไอ้ความเหนียวนี้มาจากไหนฟ่ะ แม่หรือพ่อ หรือญาติฝ่ายไหนเป็นตุ๊กแกหรือจิ้งจกกันแน่
      "เฮ้ๆๆ.................เธอบอกเองนี้นาว่าให้เอาเธอไปแทนเลือดน่ะ"
      "เออใช่..................แต่ตอนนี้กลับคำแล้วย่ะ"
      "แล้วเธอจะยั่วฉันทำไม"
      "พี่สาวสอนไว้ การยั่วก็เป็นนึงในการเป็นนักฆ่าน่ะย่ะ"
      "งั้นเอาเป็นว่านักฆ่าที่หลัง เป็นสาวน้อยในใจฉันก่อนดีกว่านา~~"
      "เฮ้ยยยย!!  ไอ้ลามกกกก"
      ฉันรีบผละตัวออกทันทีเพราะว่ามือมันเลยเปิดเสื้อฉันจนจะเกือบถอดอยู่แล้วอ้ากกก ไอ้นี้มันจะจับฉันกดป่าวเนี่ย!!
      "อะไรๆๆ  แค่เนี่ยทำเป็นโว้ย " 
      "แล้วแกเปิดเสื้อฉันหาเตี่ยแกรึไง"
      "ก็แหมฉันแค่อยากจะเห็นผิวขาวเนียนของเธอก็เท่านั้นเอง"
      ฉันทนไม่ไหวแล้ววววว!!
      ฉันเอาเชือก(มาจากไหน)มา แล้วเตะขากะจะให้มันล้มแต่ดูเหมือนมันจะรู้ทันดึงฉันเข้าไปกอดซะงั้น งานนี้ฉันต้องดิ้นให้หลุดอย่างเดียว แต่ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุดโอ้ววววว~!!  ไอ้บ้านี้ ฉันทนไม่ไหวเลยนึกถึงปืนบ้าเร็ตต้าสุดที่รัก
       แก๊กกก!!
       "ฮืม"
       "ปล่อยฉัน"
       แล้วมันก็ยอมปล่อยแต่โดยดี  ทีนี้ฉันก็จับมันมัดแล้วลากไปที่ห้องนั่งเล่น
      
        โอ้วววว ไม่อยากดองแต่ความเป็นว่ต้องไปเรียนพิเศษเพราะฉะนั้นเดียวมาเอาให้เต็มที่หลัง อ๋อเม้มด้วยน่ะเจ้าค่ะ

      - -.........เออใช่เรามันหลงตัวเอง เปลี่ยนก็ได้ฟ่ะเปลี่ยนๆๆๆๆๆ

      "เหลื่อแต่ซาสึเกะสิน่ะ"
      พรึ่บ!!
      "...................."
      "เรียกปุ๊บออกมาปั๊ป- -;;"
      "รู้แล้วงั้นเหรอ"
      "เออ"
      "งั้น..........................................................จับๆไปซะT-T"
      สงสัยไหมว่าทำไมมันถึงยอมง่ายเป็นบ้า  เหตุผลก็
      แก๊กกกกก.........
      นั้นแหละ       แล้วฉันก็ใช่เชือกที่พี่เบสเก็บเอาไว้ออกมาหวังเพื่อที่จะเอามามัดไอ้ซาสึเกะ  หลังจากนั้นประมาณ 5 นาทีฉันก็ลากมันไปที่ห้องนั่งเล่นพร้อมกับคนอื่นๆที่เจอระหว่างทาง
 
       ณ  ห้องนั่งเล่น
       "สนุกไหม- -"      
       ฉันถามพวกมันที่ทำหน้าตาละห่อยกันไปตามๆกัน
       "งือออออออT-T"
       "พี่ฉันถามว่าสนุกไหมตอบให้มันดีๆสิว่ะ!!!"
       "สนุกก้าบบบบบบบบบ!!"
       "ไปตายซะเถอะพวกเอ็งงงงงงงงงงงง!!"
       ปันว่าพรางหยิบปืนออโต้สุดที่รักของมันขึ้นมา
       แก็กกกก!!
       "เฮ้ยยยยย!!"
       "เฮ้  อย่าเพิ่งก่อนไอ้น้อง"
       "ทำไมล่ะพี่.........."
       "พี่ว่า เราคอยๆทรมานมันดีกว่าน่ะ"
       "เออนั้นดิ........................แล้วยังไงล่ะ- -"
      ฉันแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายที่สุดเท่าที่จะทำได้  เพราะว่าในสมองของฉันตอนนี้คิดอะไรชั่วๆได้อีกแล้ว+-+
       "พวกนาย......................ที่คิดว่าสนุกเนี่ยเพราะว่ามันเป็นวันที่ 31 เป็นวันปล่อยผี พวกนายเลยปล่อยผีในตัวนายได้สบายชิมิ^-^"
       พวกมันพยักหน้าพร้อมๆกันทุกคน งั้น.....
       "นารูโตะ!!"
       "คะ...................ครับT[]T"
       "ฉันจะงดไม่ให้แกได้แตะต้องราเม็งไป 31 เดือนนนน!!"
       "ท่านมีสิทธไร- -"
       "มีสิทธสิย่ะเพราะว่าแกอยู่ในฟิคของฉัน"
       "เออใช่...............................31เดือน!!ไม่โหดไปหน่อยเหรอไงเจ๊!!"
       "หุบปากกก!!  แกบอกเองว่าปล่อยผีวันที่ 31  งั้นฉันก็ปล่อยมั่ง!!"
       "อะ.........เออ"
       "ซากุระ อิโนะ!!"
       "คะ.........ค่ะ!!"
       "พวกเธอจะไม่ได้เจอหน้าซาสึเกะ 31 เดือนนนนนนน!!"
       "ห๊า~~~~~~~!!!  ม่ายน้า~~T[]T"
       "โจจิ!!"
       "ฮะ...............ฮืม"
       "แกอดขนม 31 เดือน!!"
       "อ้ากกกกกกกกกม่ายยยยยยยยยย!!"
       สนุกโว้ยยยยยยย 55555555555+  ซะใจนางมารร้ายอย่างฉัน 5555555+
       "ซาสึเกะ!!"
       "อะ......................อืม!!"
       "ของแกหนักสุดเพราะฉันหมั้นไส้แก"
       "อ้าวเฮ้ยยย ซวยสิฉันT[]T"
       "ฉันจะให้อิทาจิใช้เนตรกระจกหมื่นบุปผากับนายตลอดเวลานาน 31 เดือน!!"
       "เฮ้ยยยยยยยย!!"
       "ส่วนนายชิกามุรุ นาย.................ฉอดๆๆๆๆๆ"
       แล้วฉันก็ละเลงฝีปากด่า+ลงโทษมันตามบทนางร้ายของฉัน 55555+  ฮาโลวีนปีนี้ฉันซะใจที่สู้ดดดดดดด 5555555555+

___________________________________
จบโว้ยยย!!