ปั้นรักเป็นตัว (ภาคต่อร้อยกลดลรัก)

ลำดับตอนที่ #13 : มันถูกกำหนดไว้แล้ว 50%

6

มันถูกกำหนดไว้แล้ว

วันที่สามแล้วที่ใบตองและกลินท์ขลุกอยู่กับกองของขวัญในห้องนั่งเล่น สำหรับใบตองหล่อนยังสนุกกับการลุ้นว่าของข้างในจะเป็นอะไรบ้าง โดยมีเจ้าฮังก๊วยนอนขนาบอยู่ข้างๆเหมือนอย่างวันแรก ส่วนกลินท์กลับใช้เวลาทั้งหมดที่มีเอาแต่ทอดสายตามมองภรรยาอย่างมีความสุข

“โชคดีที่เมื่อวานเจ้าฮังก๊วยไม่เข้ามาในห้องนี้ด้วย” จู่ๆกลินท์ก็เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ ทำให้คนที่มัวแต่สนใจกับของขวัญตรงหน้าต้องหันมามองและก็ต้องรีบก้มหน้าหลบ ทิ้งไว้เพียงเสี้ยวหน้าด้านข้างที่กำลังเกิดริ้วสีแดงระเรื่อเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องนี้เมื่อวาน

“คนบ้า จะพูดทำไมอุตส่าห์ลืมไปแล้วเชียว” เจ้าของริมฝีปากบางบ่นพึมพำอยู่เงียบๆคนเดียว เข่นเขี้ยวให้คนหน้าไม่อาย วันๆคิดแต่เรื่องลามกและคอยแต่จะสร้างเรื่องให้หล่อนเขินอายไม่จบไม่สิ้น และไม่นานก็ต้องสะดุ้งเมื่อถูกสวมกอดจากด้านหลัง เพิ่งรู้ตอนนี้เองว่านอกจากเป็นสามีจอมเจ้าเล่ห์แล้วกลินท์ยังเป็นนักย่องเบาอีกด้วย

“สรรเสริญอะไรสามีอยู่ครับคุณภรรยา”

“เปล่าค่ะ อื้อ...ไม่เอาค่ะคุณกี้” ร่างบางทำแก้มป่องตอบเขาอย่างงอนๆ ดิ้นขลุกขลักในอ้อมอดเขาพร้อมๆกับเบี่ยงหน้าหลบจมูกโด่งที่ฝังลงมาบนแก้มเนียนทั้งซ้ายและขวาอย่างถนัดถนี่

“ถ้าผมจะเอายังไงคุณก็ห้ามผมไม่ได้” กลินท์พูดทำหน้าตายตั้งใจจะฝังจมูกกับผิวเนียนนุ่มจนกว่าหญิงสาวจะหายงอนนั่นแหละถึงจะยอมหยุด แต่ใบตองกลับคิดไปไกลกลับคำพูดของเขา ที่ว่าจะเอาหมายถึงเอาอะไรคะคุณสามี!!!

“พอแล้วค่ะ ใบตองยอมแล้ว อื้อ...”  สุดท้ายใบตองก็เป็นฝ่ายยอมยกธงขาวยอมแพ้ กลินท์ฝังจมูกลงไปหนักๆเป็นฟอดสุดท้ายจึงผละออกและยิ้มกว้างให้คนในอ้อมกอด

“ยอมผมจริงๆนะ” ใบตองถอนหายใจกับความขี้ตู่ของเขาก่อนจะขยายความในคำพูดให้เขาเข้าใจถูกต้อง

“หมายถึงยอมรับว่างอน แต่ตอนนี้หายงอนแล้วค่ะ”

“งั้นขอผมดูยิ้มของคนหายงอนหน่อยสิครับ” ใบตองนิ่ง แต่เมื่อกลินท์ทำปากจู๋เหมือนจะเข้ามาจูบหญิงสาวจึงรีบส่งยิ้มให้เขาไปหนึ่งที

“นี่ยิ้มหรือแยกเขี้ยวกันแน่ครับ” หล่อนไม่ตอบแต่ทุบกำปั้นน้อยๆลงบนอกเขาอย่างพาลๆ คนถูกประทุษร้ายแทนที่จะโกรธกลับหัวเราะเหมือนเป็นเรื่องตลก ในที่สุดก็พาให้คนในอ้อมกอดพลอยหัวเราะตามไปด้วย

“ใบตอง” เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นข้างใบหูเล็ก

“คะ”

“เรื่องลูก ผมบังคับหรือทำให้คุณอึดอัดใจหรือเปล่า” ใบหน้างามหันมามองเขาแวบหนึ่งก่อนจะก้มหน้าลงแล้วส่ายหน้าเป็นคำตอบให้เขา

“ใบตองแค่คิดว่าอยากทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุดก่อนเท่านั้นเองค่ะ อีกอย่าง...” พูดจบหญิงสาวก็ก้มหน้างุดจิกเล็บบนนิ้วมือตัวเอง เป็นครั้งแรกที่กลินท์เห็นว่าภรรยาของเขาเกิดความไม่สบายใจและกังวลอย่างเห็นได้ชัด

“พูดต่อสิครับ” กลินท์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานและรอฟังอย่างตั้งใจ

“เด็กดื้อที่ไหนจะเป็นแม่ที่ดีของลูกๆได้คะ ดีไม่ดีจะทำให้คุณกี้ปวดหัวมากขึ้นเปล่าๆ” 

กลินท์อมยิ้มกับคำพูดนั้นแล้วก้มลงไปหอมแก้มเนียนอย่างแสนรักและเอ็นดูในคำพูดของภรรยา

“คนที่นึกถึงความรู้สึกของคนอื่นก่อนตัวเองและมองการณ์ไกลแบบนี้ไม่เรียกว่าเด็กแล้วครับ และผมก็มั่นใจว่าใบตองจะเป็นแม่ที่ดีของลูกๆได้ ถ้าเรามีลูกไม่ว่าแม่หรือลูกจะดื้อสักแค่ไหนผมก็เอาอยู่ครับ สำคัญว่าตอนถูกกำราบอย่าพากันร้องไห้พร้อมกันก็พอ” คำพูดหยอกเย้าของสามีทำให้ใบตองหัวเราะคิกออกมา  

“สัญญาว่าทั้งแม่และลูกจะพยายามเป็นเด็กดีค่ะ แต่ถ้าดื้อคนกำราบอย่าใจร้ายเกินไปนักก็พอ” ประโยคที่แสดงถึงการยินยอมของภรรยาทำให้กลินท์ยิ้มกว้างกอดร่างบางแน่นขึ้นด้วยความอิ่มเอมใจและเป็นสุข

“สัญญาครับว่าจะไม่ใจร้ายและจะปราบเด็กดื้ออย่างละมุนละม่อมที่สุด”

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มต้นจวบจนกระทั่งวินาทีนี้ กลินท์ขอเรียกมันว่าพรหมลิขิต ใช่...ทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้แล้วด้วยพรหมลิขิตที่ขีดเส้นให้เขาได้พบกับเด็กสาวผู้น่ารักคนนี้ที่บ้านของกิ่งแก้ว บอกใครไปก็คงไม่เชื่อ ว่าตั้งแต่วินาทีแรกที่พบเขาตกหลุมรักเด็กหญิงคนนั้น เป็นความรู้สึกที่เขาเองก็บอกตัวเองไม่ได้ว่าทำไมมันถึงเกิดขึ้นรวดเร็วและทวีขึ้นอย่างมากมาย นับวันยิ่งอาการหนัก มันเป็นความรักที่เขาได้แต่เฝ้ามองและรอเวลาให้ถึงเวลาอันเหมาะสม แล้วในวันนี้เขาก็ได้ในสิ่งที่หวังและรอมานาน จากเด็กสาวผู้น่ารักเปลี่ยนเป็นหญิงสาวผู้สวยงาม หล่อนคือภรรยาที่เขารักอย่างหมดหัวใจและกำลังจะเป็นแม่ของลูก ในสายตาคนภายนอกอาจมองว่าการแต่งงานนี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป แต่ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องบอกหรือประกาศให้คนนอกรับรู้เพราะนั่นคือสิ่งที่ไม่จำเป็น ทุกอย่างเขารู้ตัวเองดี ระยะเวลาที่ทุกคนมองว่าสั้นคนเหล่านั้นไม่มีทางรู้หรอกว่า เขาได้ใช้เวลาหลายปีในการเพาะบ่มเมล็ดความรักอยู่เงียบๆ ถนอมมันจนมันเติบใหญ่และออกดอกผลิใบ กิ่งก้านเล็กๆที่กำลังเจริญเติบโตนี้ เขาจะประคองให้มันงอกงามให้สมกับที่มันเป็นกิ่งก้านของต้นรักที่มีคุณค่าสำหรับเขาและหล่อนตลอดไป

ขอแจ้งการอัพนิยายสักนิดหนึ่งนะคะ

แป๋วจะอัพนิยายเรื่อง ปั้นรักเป็นตัว ถึงตอนที่ 7

ตอนนี้นี้อัพถึงตอนที่ 6 แล้ว ฉะนั้นก็เหลืออีก 1 ตอนค่ะ ^__^

แป๋ววางขายนิยายในรูปแบบอีบุ๊คไปแล้วไม่สามารถลงให้อ่านจนจบได้

หวังว่านักอ่านที่เคารพทุกท่านจะเข้าใจนะคะ

ขอให้มีความสุขกับการอ่านนิยายค่ะ

กันต์วลี ^__^