(OS iKON) Please teach me #ChanJin
เรื่องราวของเด็กหนุ่มม.ปลายกับพี่ชายข้างบ้าน
ผู้เข้าชมรวม
536
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
536
อัปเดตล่าสุด : 19 ก.ค. 59 / 13:07 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
่วเวลาหลัเลิเรียนเป็นเวลาที่นส่วนให่มัใ้หมไปับเหล่าเพื่อนฝูหรือนรั ึ่นั่นไม่ใ่สิ่ที่ผมำลัะทำเลยแม้แ่น้อย
ีวิม.ปลายเทอมสุท้ายอผมหมไปับารอ่านหนัสือเพื่อเรียมสอบเ้ามหาวิทยาลัย แน่นอนว่าผม่อน้าที่ะเบื่อมัน แ่มีเพียอย่าเียวที่ทำให้ผมยัเรียนอยู่ไ้
“ินฮวานฮยอ”
ผมเรียายหนุ่มร่าเล็ที่หอบหนัสือมาเ็มสอมือ ใบหน้าหวานหันมามอผมพร้อมรอยยิ้มน่ารัเ่นเย
“านอูยา! ลับบ้านัน”
เ้าอเสียเล็วิ่เ้ามาหา่อนะส่อหนัสือในมือมาให้ผมถือแทน ผมอมยิ้มให้ับวามเอาแ่ใอเาเล็น้อย่อนะเินามไป
“หนัสืออะไรเยอะแยะ ฮยอะสอนผมหมนี่เลยรึไ”
“แหสิ นายเหลือเวลาเรียมัวไม่มาแล้วนะ ไหนว่าอยาเ้าะเียวับันไ” นัวเล็เินบ่นอุบอิบอยู่้าายผม พอเห็นแบบนี้็อที่ะยิ้มออมาไม่ไ้ ทำไมนๆนี้ถึไ้น่ารันานี้ันนะ
“ยิ้มอะไรอนาย ถ้าสอบไม่ิไม่้อมาโทษันเลยนะอานอู!”
“ร้าบๆ ฮยอไม่ผิหรอ ถ้าะโทษผม้อโทษหัวใัวเอแล้วล่ะ”
“อะ…อะไรอนาย” ใบหน้าเล็ึ้นสีแเรื่อ่อนะหลบาผมไปมออีทาแทน อาารแบบนี้เินอยู่สินะ
“็ผมมัวแ่สนใฮยอ ะอ่านหนัสือทีไรหน้าฮยอ็ลอยอยู่รหน้าลอ เห็นมั้ยล่ะว่าฮยอไม่ผิเลย หัวใผมผิเอที่มันเอาแ่ิถึฮยอ”
“พ…พูมาน่า! รีบลับบ้านเหอะ”
ผมมอามินฮวานฮยอที่เร่รีบเินหนีผมไปพร้อมับใบหน้าแๆเพราะเินั เา็เป็นแบบนี้ทุทีนั่นแหละ เมื่อไหร่ะยอมรับวามริไ้สัทีว่าเาเอ็อบผมเหมือนัน
ินฮวานฮยอหรือิมินฮวาน พี่าย้าบ้านที่อายุห่าาผมถึ4ปี อนนี้พี่เา็ใล้ะเรียนบมหาลัยแล้ว แ่็ยัสละเวลามา่วยสอนหนัสือผม เพราะแบบนี้ไผมถึเลิอบเาไม่ไ้ ลอ18ปีที่ผ่านมา ไม่เยมีวันไหนเลยที่หัวใอผมะเปลี่ยนไปรันอื่น
“วันนี้ลอทำ้อสอบุนีู้่อนนะ ันเพิ่ไ้มาารุ่นน้อเห็นว่าใล้เียับอปีที่แล้ว”
เมื่อลับมาถึบ้านินฮวานฮยอ็หยิบ้อสอบส่มาให้ผมทันที ผมรับมันมาถือไว้ในมือ่อนะทิ้ัวลนั่บนเ้าอี้หลัโ๊ะเียนหนัสือภายในห้อนอน
“ะไม่ให้ผมพัเลยหรอ เพิ่ลับมาเหนื่อยๆนะ”
“ะเหนื่อยอะไรนัหนา รีบทำเ้าเหอะ” ินฮวานฮยอไม่สนใผมที่ำลัทำหน้าอออ้อนเาอยู่ นัวเล็เมินผมแล้วึ้นไปนั่บนเีย่อนะหยิบหนัสือนิยายอะไรสัอย่าึ้นมาอ่าน
“้อนี้ทำยัไอ่ะ” ผมร้อถามึ้น่อนที่ะเริ่มอ่านโทย์้อแร้วย้ำ ินฮวานฮยอมวิ้วมุ่นพร้อมส่สายาไม่พอใมาที่ผมเหมือนรู้ทัน
“ทำไมมอแบบนั้น ผมทำไม่เป็นริๆนะ”
“ิว่าันไม่รู้หรอ อย่ามาวนน่ะ รีบทำ้อสอบะ”
“ผมทำไม่ไ้ริๆ ็นสอนไม่สนใ นเรียน็ไม่มีใะทำอ่ะ” ผมลุึ้นาเ้าอี้แล้วเินเ้าไปหาินฮวานฮยอที่ยันั่อยู่บนเีย เาส่สายาสสัยลับมาแ่็ไม่ไ้พูอะไร
“ินฮวานฮยอ…่วยสนใผม้วยนะรับ…นะ”
ผมหย่อน้นนั่ล้าายินฮวานฮยอแล้วเลื่อนใบหน้าเ้าไปใล้ใบหน้าเล็้าๆ โยที่สายายัับ้ออยู่ที่วาู่นั้น แล้วในหัวมีำถามมามายผุึ้นมา ทำไมราวนี้ไม่หลบาล่ะ ทำไมถึสบาลับมาอย่านั้น ทำไม้อทำให้หัวใอผมเ้นรัวนานี้ และทำไม…ถึยอมให้ผมูบฮยอ…
“อืม…”
เสียราหวานในลำอเรียสิอผมลับมา ริมฝีปาที่เบียิิันและลมหายใที่รลบนใบหน้า นี่ผมำลัูบับินฮวานฮยออยู่ริๆหรอ ผมไม่ไ้ฝันไปสินะ ถ้าอย่านั้นทำไมล่ะ เา…ยอมรับหัวใัวเอแล้วั้นหรอ
“านอู…”
เมื่อริมฝีปาผละออาันแล้วินฮวานฮยอ็เอ่ยื่อผมออมาแผ่วเบา พร้อมับสัมผัสที่มือ เราสอนุมมือันไว้ั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้
“รับ ฮยอ”
“ถ้าไม่เลิรุัน อย่าหาว่าไม่เือนนะ”
“!!!”
“ลับไปทำ้อสอบเี๋ยวนี้เลย!”
ผมรีบลุึ้นาเียแล้วลับไปนั่ที่โ๊ะเียนหนัสือทันที ในหัวยัเรียบเรียเหุาร์ไม่ไ้ เมื่อี้มันอะไรน่ะ ผมรุฮยอหรือโนฮยอรุันแน่ แล้วารโรธลบเลื่อนนั่นืออะไร
“ินฮวานฮยอ” เมื่อเห็นว่าเายัทำเมินผมอยู่ ึไ้เรียร้อวามสนใอีรั้
“อะไร”
“ถ้าผมทำ้อสอบเสร็ผมออะไรอย่าหนึ่ไ้มั้ย”
“ยัไม่ไ้เริ่มทำนี่มี้อ่อรอแล้วหรอานอู”
“น่านะ…”
“ั้น็ว่ามาสิ”
ผมยิ้มร้าย็มาแวบหนึ่่อนะพยายามเ็บสีหน้าให้มาที่สุ แล้วเอ่ยประโย้อ่อรอออไป
“ถ้าผมทำ้อสอบเสร็ ผมอูบฮยออีรั้ไ้มั้ย”
END?
สวัสี่ะ นี่ือฟิานินเรื่อแรอเรา
อแบบสั้นๆ่อนแล้วันนะะ ไม่รู้ว่าอบันมั้ย
ถ้ามีนอบเราะมาลแบบยาวๆนะะ แฮ่!
ที่แู่่นี้เพราะแอบิปอยู่เียบๆ แ่หลัๆัะเียบไม่ไหวแล้ว
อออมาเป็นฟิเลยแล้วัน่ะ ยัไ็มาิปู่นี้ันเยอะๆนะะ
อบุทุนที่เ้ามาอ่าน่ะ
ผลงานอื่นๆ ของ chjanin9498 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ chjanin9498
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น