[Yaoi] HAPPYBIRTHDAY ..TO YOU [HKS]

ข้อมูลเบื้องต้น

ขอบคุณธีมสวยสวยจาก THE★ FARRY
แบนเนอร์




ฟิคเฉพาะกิจด้วยอารมณ์จิ้นฮั่นส้ม (?)
วันนี้วันเกิดพี่แกงส้มนะคะ <3

เนื้อเรื่อง

วันนี้เป็นวันจันทร์ครับ เรามาเลือกเพลงกันอยู่ว่าสัปดาห์นี้ใครจะได้ร้องเพลงอะไรกันบ้าง

ระหว่างที่แกงส้มเข้าไปเลือกเพลง ผมเองก็นั่งอ่านเนื้อเพลงของตัวเองที่เพิ่งเลือกเมื่อกี้ไปพลางๆ

“นี่ๆ” เสียงพี่ช่างกล้องที่รอถ่ายหลังไมค์มาสะกิดเรียกผมครับ

“ครับพี่ คิวผมแล้วหรอ” ผมงงๆ เพราะเห็นน้องสมายยังไม่ออกมาเลย

“เปล่าๆ พี่จะถามว่าในบ้านเค้ารู้กันรึเปล่าว่าวันศุกร์นี้วันเกิดแกงส้มน่ะ”

“ห้ะ มะ .. ไม่รู้ครับพี่ ไม่ได้มีประวัติกันก่อนเข้าบ้านน่ะครับ” วันเกิดไอ้แกงจริงๆหรอเนี่ย ทำไมมันไม่บอกผมเลยซักคำ

ผมขอบคุณพี่ช่างกล้องไปหลายที พี่เค้าก็ยิ้มให้แล้วก็พูดถึงเรื่องถ่ายวีดีโอในบ้านต่อ ซึ่งผมก็ได้แต่รับคำ ในใจกำลังนึกเคืองครับ

เรื่องสำคัญแบบนี้ไม่บอกกันได้ไง เกิดพี่ช่างกล้องไม่มาบอกผม ผมก็ไม่รู้เรื่องเลยเนี่ยนะ

หลังจากที่กลับบ้านมาพวกเราก็เตรียมตัวซ้อมกันเลยครับ แกงส้มมันคงเห็นว่าผมเงียบๆไปเลยเดินเข้ามาหา

“พี่ฮั่น ..” แกงส้มเรียกผมเบาๆ มองไปรอบๆบ้าน แคนกับโดมอยู่ที่กันครัว น่าจะทำไข่เจียวกินกันเพราะวันนี้เห็นแคนมันง้องแง้งบอกว่าคิดถึงๆอะไรซักอย่าง ส่วนสมายพอกลับถึงบ้านก็ขึ้นห้องนอนไปเรียบร้อยแล้ว โซนโซฟาตอนนี้เลยมีแค่มันกับผมครับ

“อะไร” ผมหันหน้าไปหา ตอบมันนิ่งๆ ทำเอามันหน้าเสียไปหน่อยนึง

“พี่เป็นอะไร โกรธอะไรผมรึเปล่า ..” มันมองมาแบบอ้อนๆครับ หยิบหมอนสีชมพูใบใหญ่ที่ผมชอบกอดมากอดไว้ นั่งลงบนโซฟาตัวยาวคนละตัวกับที่ผมนั่ง

“เปล่านี่ ..” ผมกำลังนอยด์ครับ แต่ที่มานั่งอยู่คนเดียวนี่เพราะกำลังคิดแผนเซอร์ไพร์สมันนั่นแหละ

“พี่ไปช่วยพวกโดมนะ” ว่าจบผมก็ลุกไปเลยครับ รู้สึกถึงสายตาน้อยใจตามหลังมาด้วย .. อา .. ผมพอจะคิดอะไรดีๆออกแล้วแหละครับ ฮึๆ ..

หลังจากวันนั้นผมก็ทำตัวเงียบๆใส่มันเวลาที่ไม่ได้อยู่ต่อหน้ากล้อง (ตอนอยู่หน้ากล้องไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวเป็นเรื่องใหญ่ = =) จากปกติที่คุยกันแทบตลอดก็ลดลง แต่ก็ไม่มากจนผิดสังเกตอะไร คิดว่าคงมีแต่เจ้าตัวนั่นแหละครับที่รู้สึก .. นี่ก็ผ่านมาสามวัน วันพฤหัสแล้วครับ

พวกผมกลับจากซ้อมใหญ่ให้พี่หนวดดู (ฉายาที่พวกผมได้ยินจากน้องแฟนคลับมาอีกทีเลยเรียกตามครับ -.,-)  

“พี่ฮั่นๆ” ไอ้แคนขยับมาใกล้ สะกิดแล้วกระซิบผมเบาๆ แกงส้มอาบน้ำอยู่ครับ ส่วนโดมกำลังเขียนไดอารี่อยู่ที่หัวเตียง

“อือ มีอะไรหรอ” ผมถอดหูฟังที่กำลังฟังเสียงตัวเองจากที่ซ้อมวันนี้ออก

“พี่ทะเลาะกับไอ้แกงหรอ” สิ้นเสียงไอ้แคน โดมมันวางไดอารี่หันขวับมาทำตาวิบวับใหญ่เลยครับ เร็วจริงๆ -_-

“เปล่าเว้ย ไม่มีอะไร” ผมทำลอยหน้าลอยตาตอบพวกมันไปนิ่งๆ แต่ก็ยังรู้สึกถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความเคลือบแคลง .. ไม่ๆ ไม่ครับ ไม่ใช่จากไอ้แคน แต่เป็นจากไอ้โดมต่างหาก -_-++

“ผมไม่เชื่อหรอกพี่ .. พี่แกล้งไอ้แกงมันหรอ มันเครียดนะเว้ย เนี่ย วันเนี้ยมันมาคุยกับผมว่าพี่โกรธมันมาสองสามวันแล้ว แถมเมื่อตอนซ้อมใหญ่พี่ก็เอาแต่ซ้อมกับพี่น้ำชา ไม่สนใจมันซักนิดเลยอ่ะ พี่ไม่รู้หรอว่ามันน้อยใจพี่มาก” ไอ้แคนพูดยาวพรืดเลยครับ

คือ .. ผมรู้นะครับว่าไอ้แคนมันซื่อ แต่ก็ไม่คิดว่าจะมันจะซื่อขนาดนี้ แฉไอ้ส้มซะหมดเปลือกจนทั้งผมทั้งโดมกลั้นขำไม่อยู่

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ อือๆ แล้วไงอีกๆ” ผมพยักหน้าเร็วๆ ฮาไอ้แคนมากครับ มันทำหน้าเซ็งเลย แต่ผมก็อยากบอกว่าทำไปก็เท่านั้นแหละ ผมไม่ใช่ไอ้ฮัทของมันซะหน่อย -.,-

“พี่ฮั่นบอกก่อนสิ” แคนมันไม่ยอมครับ โวยวายง้องแง้งใหญ่เลย

“แล้วไปยุ่งอะไรเรื่องพี่ฮั่นเค้าน่ะแคน ฮ่ะๆ” โดมพูดขึ้นมาทั้งๆที่ยังขำเหมือนผมไม่มีผิด

ผมว่ามันน่าจะพอเดาอะไรหลายๆอย่างได้แล้ว แต่ก็ไม่ได้ถามออกมาตรงๆ ไม่เหมือนไอ้แคนหรอกครับ นอนก็นอนเตียงข้างๆพวกผมแท้ๆ .. แต่กลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย =__=

“ฮ่ะๆๆ ใช่ๆ แล้วแกมายุ่งเรื่องอะไร” ผมพูดไปขำไป โอ๊ย ท้องเกร็งยิ่งกว่าตอนเข้าฟิตเนสอีกมั้งครับ

แกร๊ก ..

ประตูห้องน้ำเปิดออก พร้อมกับคนที่อยู่ในบทสนทนาก้าวออกมา แต่งตัวชุดนอนเรียบร้อยแล้ว บนไหล่ลาดมีผ้าขนหนูเช็ดหัวผืนเล็กอยู่

ทุกคนเงียบกริบเลยครับ โดมกับแคนมันเหลือบมองผม ผมก็ยัดหูฟังแล้วขยับตัวกลับไปนั่งที่หัวเตียงตามเดิม ไอ้แคนก็เซ็งๆเลยล้มตัวลงนอนบนเตียงมันไปแล้ว ในขณะที่โดมมองแกงส้มด้วยความเป็นห่วง

ก็แกงส้มมันหน้าเสียเลยน่ะสิครับ ผมเองก็รู้สึกได้ ไม่ใช่ว่าผมไม่สงสารหรือไม่อยากปลอบมันหรอกนะครับ แต่ผมเองก็กำลังอดทนเพราะอยากให้วันเกิดมันเป็นวันที่พิเศษที่สุด

“พรุ่งนี้ต้องซ้อมอีกเยอะ นอนเถอะ” ผมเหลือบดูเวลา เกือบห้าทุ่มแล้วครับ โดมก็หันมามองงงๆเพราะปกติพวกเรานอนกันตีหนึ่งกว่าตลอด แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

ด้านแกงส้มเองมันก็ลุกไปปิดไฟแล้วมานอนข้างๆผมเหมือนทุกคืน

ผมไม่ได้ดึงมันเข้ามากอดเหมือนเดิม คืนก่อนๆหน้านี้ถึงผมจะ(แกล้ง)โกรธมันอยู่ แต่ตอนกลางคืนถ้าผมไม่ได้กอดมันผมก็นอนไม่หลับหรอกครับ เพราะฉะนั้นมันเองก็คงสับสนน่าดู ตอนกลางวันแทบไม่พูดด้วย พอตอนกลางคืนก็กอดเหมือนเดิม แกงส้มเงยหน้ามองผมในความมืด เอื้อมมือมาจับมือผมกระตุกเบาๆ

ผมขยับตัวหันหลังหนีไปอีกทางครับ ..

ก็เพราะรู้ว่าถ้าหันไปสบตาจะต้องใจอ่อนจนไม่ได้ทำอะไรแน่ๆ ..

ปิ๊บๆ .. เสียงดังมาจากโต๊ะบนหัวเตียงฝั่งผมครับ ผมรีบพลิกตัวไปกดปิดนาฬิกาปลุกพร้อมกับมองเวลา .. ห้าทุ่มสี่สิบห้า ผมค่อยๆลุกออกจากเตียงเบาๆ ระวังไม่ให้อีกคนตื่นมาด้วย ทั้งๆที่รู้ว่าแกงส้มเองก็ไม่ใช่คนตื่นง่ายอะไร

“พี่ฮั่น ..” ชิบหาย! ผมรีบหันกลับไปมอง ปรากฏว่าแกงส้มแค่ละเมอครับ หัวใจผมเกือบวายตายไปแล้ว ผมค่อยๆออกจากห้องไปเตรียมเค้กก้อนเล็กที่ฝากพี่ทีมงานซื้อ แยกกับก้อนใหญ่ที่เตรียมไว้ให้ทุกคนเซอร์ไพร์สอีกทีตอนเย็น

ผมหยิบเค้กขึ้นมาเดินกลับขึ้นห้องไป

“แกง .. แกงส้ม”

อือ .. เสียงใครน่ะ ? ผมขยับตัวยุกยิกไปอีกทาง

เหมือนเสียงพี่ฮั่นเลย .. แต่พี่ฮั่นโกรธผมอยู่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าโกรธเรื่องอะไร ผมแค่เข้าไปเลือกเพลง พอออกมาพี่ฮั่นก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนแล้ว แถมพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันเกิดผมแล้วครับ ผมว่าพี่ฮั่นเค้าคงยังไม่รู้ด้วยซ้ำ หรือถึงรู้ .. ก็คงไม่สนใจหรอก :((

“ตื่นสิแกง ฮ่ะๆ” เสียงหัวเราะด้วย พี่ฮั่นน่ะหรอจะหัวเราะกับผม ผมต้องฝันไปแน่ๆเลย

โอ๊ย! .. เจ็บว่ะ T^T .. เสียงนั้น เอ้ย ไม่ใช่ เจ้าของเสียงนั้นต่างหากที่กระโดดทับผมครับ อ๊ากกก แทบแบน! แต่ดีที่ผมยังรู้ตัวอยู่บ้าง ไม่ได้โวยวายออกมาเสียงดัง

ผมดิ้นขลุกขลักไปมา ยังไม่ทันจะได้เงยหน้าขึ้นมาเลยครับ มือใหญ่คู่นั้นก็จับมือผมล็อคไว้ทันที

“พี่ฮั่นเล่นอะไรน่ะ” ผมมุดหัวออกจากผ้าห่มแล้วตีหน้าดุใส่อีกคนที่ผมรู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร

ก็แหงสิครับ ใครมันจะกล้าทำแบบนี้กับผมได้อีกกก T________T

“แกง ..”

พี่ฮั่นพูดเสียงเบาครับ ผมเงยหน้าสบตากับพี่ฮั่นนิ่งๆ รู้สึกว่าวันนี้ตาพี่ฮั่นเหมือนยิ้มได้ยังไงก็ไม่รู้ .. ทั้งๆที่มันจะเป็นแค่ในความมืด แต่ผมก็รู้สึกได้ว่าหน้าผมมันต้องแดงแน่ๆเลย

“อะ .. อะไรครับ” นานกว่าสติผมจะเข้าร่าง รับคำพี่ฮั่นแบบงงๆ

พี่ฮั่นอมยิ้มน้อยๆ .. ผมดีใจจังครับ แต่ก็สงสัยด้วย พี่เขาเลิกโกรธผมแล้วหรอ .. ?

ยังไม่ทันจะได้คิดอะไรต่อ คนตรงหน้าก็ก้มหน้าลงมาใกล้ ใกล้ .. จนเกือบจะชิดที่ริมฝีปาก

“สุขสันต์วันเกิดนะ เด็กน้อยของพี่” พี่ฮั่นก้มลงมากระซิบข้างๆหูผม ..

อ๊ะ .. พี่ฮั่นรู้ .. ?

รู้ได้ยังไงนะ

“พี่ไม่โกรธผมแล้วหรอ” อย่างแรกที่ผมถามคือสิ่งที่ผมสงสัยมากที่สุดครับ

“ฮ่ะๆ พี่ไม่ได้โกรธนายแต่แรกต่างหากล่ะ” พี่ฮั่นหัวเราะ ปล่อยมือผมแล้วเลื่อนมือมาขยี้หัวผมเบาๆ

“ฮึก .. แล้วพี่ฮั่นจะแกล้งผมทำไมเล่า! ผมเสียใจนะรู้ไหม” ผมอดกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จริงๆครับ ทั้งดีใจทั้งน้อยใจมันรวมกันอยู่หมด

สามสี่วันที่ผ่านมาผมคิดมากแทบตาย กดดันเรื่องเพลงก็มาก แถมยังไม่รู้อีกว่าตัวเองไปทำอะไรผิด พี่ฮั่นก็ถามคำตอบคำแบบนี้  แล้วยังมีเรื่องที่ผมน้อยใจว่าไม่มีใครรู้วันเกิดผมอีก ..

พี่ฮั่นตกใจที่เห็นผมร้องไห้ เหมือนจะทำอะไรไม่ถูก

ก็ให้ทำอะไรไม่ถูกบ้างสิ ใจร้ายจริงๆ นี่ผมน้อยใจแล้วนะ ..

“โอ๋ๆ อย่าร้องสิ อย่าร้อง” พี่ฮั่นใช้นิ้วโป้งปาดน้ำตาผมออกช้าๆ แต่มันก็ไม่หยุดครับ พี่ฮั่นเลยจับผมเข้าไปกอดเต็มๆ อยู่ๆน้ำตาก็หยุดไหลกึกเลยครับ

“พี่รักแกงนะ”

 “ขอโทษที่แกล้ง .. แต่ก็อยากให้วันนี้พิเศษสำหรับเราสองคน”

พะ .. พี่ฮั่น ..

พี่ฮั่นผละออกจากตัวผม แล้วค่อยๆก้มหน้าลงมา ประทับจูบลงบนหน้าผากของผม ..

มันอาจจะไม่หวาน ไม่ซึ้งเหมือนคู่ไหนๆ

แต่สำหรับผม .. มันเป็นอะไรที่อบอุ่นและมีความสุขมาก ..

“จุมพิตแห่งรักแท้ .. ของขวัญวันเกิดจากพี่นะ” พี่ฮั่นกระซิบเสียงเบาแล้วก้มลงมาอีกครั้ง .. ใกล้เข้ามาที่ริมฝีปากของผม ..

“สุขสันต์วันเกิดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!”

เสียงพี่โดมพี่แคนแล้วก็น้องสมายครับ! ผมกับพี่ฮั่นผละออกจากกันแทบไม่ทัน

“แหมๆๆๆ สองคนนี้สวีทกันใหญ่แล้วนะ” พี่โดมแซวใหญ่เลยครับ คนอื่นก็เป็นลูกคู่ซะดิบดี

“กิ๊ววววๆๆ อิจฉาจังเล้ยยยยย”

“อยากถ่ายคลิปออกไปนอกบ้านจังง”

คนนั้นคนนี้ผลัดกันแซวผมกับพี่ฮั่นใหญ่เลยครับ โอ๊ยยยย ผมว่าถ้าผมหน้าระเบิดได้ผมคงหน้าระเบิดไปแล้วแน่ๆเลย!

ก็มันแดงจนไม่รู้จะแดงยังไงแล้วแหละครับ T____T ///////////////////////

ฮือออออ ผมซุกหน้าลงกับไหล่พี่ฮั่นอย่างหมดแรง ได้ยินเสียงพี่ฮั่นหัวเราะเบาๆกับเสียงคนอื่นแซวเข้าหูมา ..

ถึงยังไง .. วันเกิดปีนี้ก็เป็นวันเกิดที่มีความสุขที่สุดของผมจริงๆนั่นแหละครับ

“ผมก็รักพี่นะ” .. ผมกระซิบเสียงเบาๆก่อนที่พี่ฮั่นจะกระชับตัวกอดผมแน่นกว่าเดิมท่ามกลางสายตาของทุกคน .. - ////////////////////////// -

/ ดีนะที่ไม่มีพี่ช่างกล้องด้วยน่ะ!

FIN .. NALEEEEEE - ////////////////// -