[ BTS ] Secret : ความลับ

ลำดับตอนที่ #3 : ' { 2 nd : เรื่องมันยุ่ง . [ 100 % ]

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

                คิมนัมจุนตัวเป็นๆ ..

                .              

                .

                .

                .

                .

                .

                .

                .

                .

                ชิบหายป่ะล่ะ

                              ร่างสูงในชุดไปรเวทที่ยื่นอยู่ด้านหลังของเขาเป็นหลักฐานอย่างดีว่านัมจุนอยู่ที่นี้  มิน่า ตอนมาทั้งโต๊ะมีแทฮยอง จีมิน แล้วก็จองกุกนั่งอยู่สามคนทำไมมีเหล้าสี่แก้ว

              

                  เชี่ยยยย ..

                .

                .

                .

                .

                .

                .

                นัมจุนใส่แจ็คเก็ตแบบนี้..

                .

                .

                .

                .

                ยุนกิไม่ทน..

                เท้าเล็กๆเตะเข้าที่ขาของโฮซอก

                ถลึงตาใส่ ปากขมุบขมิบว่าให้เขยิบไปหน่อยนั่งด้วย

                ดูเหมือนร่างสูงจะไม่เข้าใจ ..

                ให้ผมอธิบายไหมว่าตอนนี้ที่นั่งเป็นยังไง..

                มีโซฟาสามตัว..

                ตัวแรกจีมินกับจองกุกนั่งไปแล้ว ..

                ตัวที่สองโฮซอกกับแทฮยองนั่งไปแล้ว ..

                เหลือตัวสุดท้ายที่ตอนนี้นัมจุนกำลังเดินเข้าไปนั่ง..

                พี่ครับผมขอเก้าอี้เพิ่มได้ไหม ..

                .

                .

                .

                .

                .

                .

                .

                .

                พนักงานแม่งเชี่ย

                แม่งไม่ยอมเอาเก้าอี้เพิ่มให้ ..

                รู้ป่ะว่ายุนกิเป็นใครรร นี้หุ้นส่วนร้านนน นี้ร้านพี่ชายกูวว TwT

            อยากจะครายแต่ขอเก๊กสีหน้าไว้ก่อน..

                .

                .

                .              

                ก็นัมจุนนั่งอยู่ข้างๆ

                ห่างกันไม่ถึง 10 เซนฯด้วยซ้ำ..


 

                โซฟาเชี่ยนี้แม่งก็แคบชิบหาย..


 

                กลับบ้านไปกูจะบอกพี่กูเปลี่ยนยกร้านแม่ง

... 

                “ พี่ยุนกิของผมมมมม~ ” จีมินเดินกลับมาที่โต๊ะหลังจากไปเย้วๆหน้าเวทีมาจนเหนื่อย              

                คนตัวเล็กเดินมานั่งที่ที่วางแขนของโซฟาพร้อมเอนตัวลงมานอนตักยุนกิ   ยิ้มนิดๆพร้อมมองหน้ายุนกิ..
 

                แม่ง..
 

                หายเมาเมื่อไรกูจะคิดบัญชีมึง ..

                นัมจุนจะคิดว่ากูเป็นคนยังไง ..

                ออกไปจากตักกูเดี๋ยวนี้

                จอน จองกุกหายไปจากโต๊ะเพราะจะออกไปคุยโทรศัพท์กับใครซักคน..

                ส่วนแทฮยองกับโฮซอกก็ .

                .

                .

                .

                .

                นัวเนียกันอยู่ตรงนี้แหล่ะ

                เสียสายตากูชิบหาย..

                “ ยุนกิฮยอง ” เสียงจากเด็กอ้วนบนตักที่ตอนนี้ก็ยังอยู่บนตักกูเรียกพร้อมหัวเราะคิกคัก

                “ มีอะไรหมู ” ตาเล็กปรายตามองไปหาคนเป็นน้องพร้อมกระดกเครื่องดื่มเข้าปากไปอีกแก้ว

                “ ยุนกิฮยอง ~ ”

                “ ... ”

                “ ฮยองอ่า ~ ”

                “ ... ”

                “ คึคึ ”

                “ มีห่าอะไรก็พูดมา ”

                      “ ฮยองชอบนัมจุนฮยองใช้ไหมล่า ~ คึคึ  ”

      อีห่า .. เหล้าแทบหก ..



 

                 ปาร์ค จีมินกูสาบานว่าถ้ามึงไม่โดนตีนกูไม่ต้องมาเรียกกูว่ามิน ยุนกิ

                ร่างบางค่อยๆหันไปมองหน้านัมจุนที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างหวาดระแวง อาจจะเป็นเพราะกลัวว่าจะได้ยินคำพูดของจีมินเมื่อกี้

                แต่ไม่ใช่

                ร่างสูงกลับยังนั่งนิ่งเฉยๆ นั่งจิบเครื่องดื่มสำอำพันในแก้วแถมหันกลับมายิ้มให้เขาด้วย..

                โอเค ผมจะคิดว่าเสียงเพลงมันดังเกินไป ขอบคุณดีเจที่เปิดเพลง ณ ตอนนี้มากเลยครับ

                “ โฮซอกฮยองน่ะ เล่าให้ผมฟังแหล่ะ ว่ายุนกิฮยองอ่ะนะ ชอบ.. ” เด็กอ้วนบนตักก็ยังจ้อไม่หยุดปากกับเรื่องที่เขาชอบนัมจุน อย่าพูดด ก็บอกว่าอย่าพูดมันไม่ดี

                “ ปาร์ค จีมิน ” ส่งสายตาแบบจิกๆไปยังคนตัวเล็กพร้อมมือเพิ่มแรงกดที่มือที่ปิดปากเด็กน้อยอยู่

                “ อ้อโอออกอยองออกอ่า ” จองโฮซอกฟักยูวววววว  #โดดยันแม่ง

                เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ขอเรื่องเดียวตั้งแต่รู้จักกันมาเลยนะ เรื่องนี้เท่านั้นที่บอกใครไม่ได้ เรื่องนี้เท่านั้นที่ไม่อยากบอกใคร โถ่เว้ย ! พอปาร์ค จีมินรู้ จอน จองกุกก็ต้องรู้แล้วสิ แทฮยองก็ต้องรู้แล้วด้วย มันอาจจะไปถึงหูนัมจุนเมื่อไหรก็ได้ โถ่ ชีวิตของยุนกิ พฮือออออออ เรื่องมันเศร้าขอเหล้าเข้มๆ

                หนทางสุดท้ายล่ะ

                      เด็กอย่างปาร์ค จีมินมันต้อง

                “ เลิกพูดเรื่องนี้ แล้วจะให้ค่าขนม ” ปากบางของยุนกิก้มลงไปกระซิบเบาๆที่หูของคนเป็นน้อง  

                “ เอี้ยงไออิมอ้วย ” เด็กอ้วนตอบกลับพร้อมยกยิ้มตาหยี่

                      ได้

                       ทั้งตู้ก็ยังได้

       ยอม กูยอมมึงทุกอย่างปาร์คจีมินน อย่าพูดตอนนี้ได้ไหม

                …

                เที่ยงคืนสิบห้านาทีกับวันที่ฉันนั่งเหม่อ..

                *ถุ้ย*

                เที่ยงคืนกว่าๆกับซากของปาร์คจีมินที่พวกผมตกลงกันไว้แล้วว่าจะทิ้งเด็กอ้วนนี้นอนที่ผับชั้นบน ทุกอย่างจะได้สงบสุข รถใครก็ตามจะไม่ได้มีซากอ้วกของเด็กนี้ เพื่อความสงบสุขของประเทศชาติ มึงอยู่นี้ไปล่ะกัน ..

                ส่วนโฮซอกกำลังจะไปส่งแทฮยองที่หอ  อนึ่ง นั้นรถท่านชายหวังนางเอาเบนซ์มา เสือกสองที่นั่งด้วยไง

                ซึ่งนั้นแปลว่า .. รถไม่พอ

             หันซ้ายยยย ..

                  จองกุกแม่งขับรถหนีไปแล้ว

                  หันขวา

                 เจอพวกขี้เมาหน้าผับกำลังหลับอยู่

                กูจะกลับบ้านยังไง

                ชีวิตพี่ยุนกิ แบดบอยสุดหล่อต้องเดินจากผับกลับคอนโดเองหรอครับ .. อนาถโคตรอ่ะ เกิดมาไม่มีใครทำแบบนี้กับผมอีกแล้วนะ ไลน์ไปหาพี่แม่งก็ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่รับ โทรเข้าบ้านใหญ่ก็ไม่มีใครรับ..

                บัดซบจริงๆ

.....

                ขาเล็กเดินเตาะแตะไปมาท่ามกลางแสงไฟสลัวตอนกลางคืน มองผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ตลาดนัดตอนเที่ยงคืนคึกคักเป็นพิเศษสำหรับวันศุกร์แสนสุขขีของใครหลายๆคน แต่นั้นไม่ใช่เขา เมาก็เมา หนาวก็หนาว ต้องมาเดินกลับคอนโดคนเดียวอีก ไม่นับรวมทหิวแทบไส้จะขาดแต่กระเป๋าเงินกลับตกอยู่ที่รถของโฮซอก

                ปีนี้ปีชงของยุนกิจริงๆ

                .

                .

                ไม่ชงธรรมดาอ่ะปั่นแดกเลย ซวยชิบบบบ

                   กลิ่นต๊อกโบกิหอมๆโชยมาจากร้านข้างทาง ถึงยุนกิจะกินเผ็ดไม่ค่อยได้แต่มันคือของชอบอย่างนึงของยุนกิ

                   อา น้ำลายไหล ..

                  “ อยากกินไหมล่ะ ? ” หืม ?

             “ เฮ๊ยยย ”


 

 ดวงสมพงษ์ โลกกลม หรือพรหมลิขิต ?

นัมจุนอีกแล้ว ! ?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


 

talk ; เหยดดดดดดดดดดด 
100 % แล้วนะ ตอนสามจะอัพประมาณศุกร์หน้าถ้าโอเน็ตไม่ทำให้น้องเสียใจซะก่อน

หนังสือที่ต้องอ่านนี้เล่มเท่าควายอ่ะ ปาใส่หมาหมาก็ตาย พฮือออ
น้อยใจเม้นได้ป่ะ มันไม่สนุกขนาดนั้นเลยอ่อ (._____. ) 
เดี๋ยวเม้นมาเมื่อไหร ความเร็วในการอัพมันก็เพิ่มขึ้นเอง อิ้อิ้
#ฟิคลับ
หรืออยากได้ทวิตไรท์ @teil_t

 

:) Shalunla