หมดหัวใจก็ไม่รัก

หญิงสาวที่เข่ามีเลือดออกก็รีบเดินกะเผลกๆ 

อุ้มพาลูกชายเดินกลับไปทางเดิม

และไปยืนหลบมุมตรงด้านข้างทางเดินเล็กๆ

“ตกใจมากมั้ยครับลูก แม่เอมขอโทษนะครับ”

“โอบไม่เป็นไรครับแม่เอม” แม้จะบอกเธอแบบนั้น 

แต่แววตาของลูกกลับเคลือบไปด้วยหยาดน้ำใสๆ 

จนเธออดรู้สึกผิดไม่ได้ ที่เผลอตกใจตัวแข็งจนไม่ได้รีบอุ้มลูกหลบรถ

ตั้งแต่ในจังหวะแรก

จนเมื่อรถกอล์ฟสีขาวแล่นผ่านไป หญิงสาวที่รู้สึกว่าเวลาเพียงแค่รถวิ่งผ่าน

มันยาวนานเหลือเกินก็วางลูกลงบนพื้นและถึงกับถอนใจออกมาด้วยความรู้สึกโล่งอก 

และเมื่อผ่านไปสักห้านาที หญิงสาวก็อุ้มลูกและพาแกไปยังรถที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถ

และพาแกกลับบ้านทันที โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าทั้งในจังหวะตอนที่เธอเดินหนี 

และตอนที่เธอนั่งก้มหน้าอยู่ในตอนนั้นมีใครบางคนได้มองมาเห็นเธอกับลูกเข้าแล้ว