ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    { sehun x luhan } .ผู้จัดการของผม

    ลำดับตอนที่ #21 : [ _________________ SPECIAL LUHAN ]

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 10.72K
      43
      17 พ.ย. 56





























     

    เสี่ยวลู่ . . มาเป็นแฟนผมนะ

     

     

     

    ไม่อยากจะเชื่อว่ามันคือคำที่ออกมาจากคนที่กำลังยืนนิ่งชูนิ้วโป้งให้นักข่าวอยู่ตอนนี้ คนที่ได้รับเสียงกรี๊ดถล่มทลาย คนที่ถูกจับตามองมากที่สุดและถูกเรียกตัวให้สัมภาษณ์นานที่สุด ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะพูดคำนั้นกับผม ไม่อยากจะเชื่อเลย . .

     

     

    ตั้งแต่ตอนที่ผมไปขโมยจูบของเขา

    ตั้งแต่ตอนที่ผมเจอเขาในห้องพักครูของโรงเรียน

    ตั้งแต่ตอนที่เขามายุ่งกับตุ๊กตากวางสุดหวงของผม

    ตั้งแต่ตอนที่ผมหลวมตัวเข้ามาเป็นผู้จัดการให้เขา

    และอีกหลายๆตอนต่อมา

     

     


     

    ผมไม่นึกว่าเราสองคนจะมาลงเอยด้วยการคบกันแบบนี้ ไม่ใช่ว่าผมไม่ดีใจนะ . . เพียงแตว่า มันช็อคน่ะ

     

    ผมยอมรับว่าที่ผ่านมาผมพยายามหักห้ามใจตัวเองอย่างหนัก ไม่ให้ไปหลงรักโอเซฮุน เพราะผมเชื่อเสมอว่าหัวใจของผมน่ะอยู่กับไอ้เด็กที่ผมขโมยจูบของเขาไป เป็นแบบนั้นเสมอและเป็นมาโดยตลอด แต่ที่ไหนได้ เด็กคนนั้นกลับกลายเป็นโอเซฮุน ผู้เป็นดารานักแสดง เฉิดฉายอยู่บนพรมแดง และมีคนรักเขาอย่างมากมาย

     

    เขาเป็นแฟนผมจริงๆเหรอเนี่ย . .

     

    อยากจะตบแก้มตัวเองเหมือนที่เซฮุนทำบ้าง

     

    “ยืนทำอะไรตรงนี้ เข้าไปในงานกัน” หลังจากที่เซฮุนถ่ายรูปและสัมภาษณ์ที่หน้างานเสร็จ เขาก็โดนผายมือและต้อนรับเข้าไปในงานอย่างยิ่งใหญ่ราวกับว่าเขาเป็นประธานค่ายโทรทัศน์แห่งนี้

     

    ผมที่ตื่นเต้นกับทั้งสถานะใหม่กับงานใหญ่โอ่โถงจึงทำตัวไม่ค่อยจะถูกเท่าไหร่ เวลาผมเป็นแบบนี้ทีไร เซฮุนมักจะสังเกตเห็นเสมอ และเขาก็จะคอยมองผมอยู่ตลอด

     

    “ไม่ต้องกลัวนะ”

     

    ก็ไม่ได้กลัวอะไรมากนักหรอก . . เพียงแต่พอเข้าไปในงานที่มีแต่คนรู้จักเซฮุนและทุกคนจ้องมองมาที่เขาเป็นตาเดียว ผมที่อยู่ข้างๆเขาทำตัวไม่ค่อยจะถูกเท่าไหร่ เลยดูเก้ๆกังๆ เซฮุนเอามือแตะมือผมนิดหน่อยอย่างให้กำลังใจ

     

    ตัวจริงของเขาเป็นคนแบบนี้เหรอ . . ตลอดเวลาผมนึกสงสัยว่าเซฮุนตัวจริงจะนิสัยเป็นยังไงกันแน่ ผมนึกว่าเขาจะเป็นคนเย็นชา สุขุม ไม่ค่อยพูด ขี้บังคับ เอาแต่ใจ อะไรอย่างนี้มากกว่า แต่เปล่าเลย เขาขี้เล่น ร่าเริง ใจดี มีมุมที่ยังเป็นเด็ก . . สูงมาก

     

    และดูเหมือนอย่างหลังเขาจะไม่ค่อยแสดงออกให้ใครเห็นสักเท่าไหร่ . . นอกจากตอนที่อยู่กับผม

     

    โทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อสูทของผมสั่น ขณะที่เซฮุนไปโค้งให้ท่านประธานและก็รองประธาน ผมก็เดินไปโค้งให้เช่นกันโดยมีโทรศัพท์สั่นอย่างรบกวนตลอดเวลาที่ผมทักทายผู้ใหญ่

     

    พอจะเดาออกว่าเป็นใคร . .

     

    เซฮุนพาผมไปนั่งโต๊ะที่มีป้ายชื่อของเขาและก็มีป้ายชื่อผู้จัดการของเขา พอนั่งลงไปเท่านั้นแหละ เขาก็วางมือบนขาผมที่อยู่ใต้โต๊ะที่มีผ้าบังไว้มิดชิด

     

    “เซฮุน เดี๋ยวใครมาเห็นนะ” ผมเตือนเขา . . ทั้งๆที่รู้สึกชาวาบพร้อมกับใจเต้นตึกๆ . . รู้สึกดีอย่างประหลาด

     

    “จับมือไม่ได้ แต่วางมือบนตักก็ไม่ได้เหรอ”

     

    เซฮุนทำหน้ามุ่ยนิดๆ . . ผมบอกแล้วว่าเขาน่ะ . . ยังมีมุมที่เป็นเด็ก

     

    “เขาถ่ายนายทุกมุมนะ นายไม่รู้เหรอ”

     

    “งั้นเรามานั่งใกล้ๆกันกว่านี้ดิ เขาจะได้ไม่รู้ว่าฉันวางมือบนตักนาย”

     

    อะไรของเขา . . ชอบทำอะไรตามใจตัวเองอยู่เรื่อย ไม่ได้สนใจถึงภาพลักษณ์ดารานักแสดงของตัวเองเลย

     

    “อะไรสั่นน่ะ”

     

    เซฮุนคงจะสัมผัสได้ว่าโทรศัพท์ในกระเป๋าของผมสั่น . .

     

    “โทรศัพท์เหรอ ใครโทรมา”

     

    ผมทอดถอนใจ . . ไม่รู้จะตอบเขาว่ายังไงดี . .

     

    มองไปที่ตัวต้นเหตุที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะของเรา . . ตัวต้นเหตุที่หน้าตาดีและก็เป็นจอมตื๊อที่สุดในโลก ไม่ว่าผมจะพูดว่ายังไงเขาก็ไม่ยอมหยุดติดต่อกับผมสักที . .

     

     

    คิดหนักจนเอาเรื่องนี้ไปปรึกษามินซอก . . มันบอกว่าให้ชกหน้าแม่งให้หงายและก็ตะโกนใส่หน้ามันว่า

     

     

    กูไม่ใช่เกย์!!!!!’

     

     

    แต่พอนึกย้อนกลับไปเมื่อยี่สิบนาทีก่อนที่ตกลงคบกับเซฮุน . . ผมก็กลัวว่าจะเป็นการกลืนน้ำลายตัวเอง

     

     

    “ไม่รับสายเหรอ”

     

    “เขาไม่ได้โทรมาหรอก” ผมหยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมา KAKAO TALK ขึ้นตัวเลขเตือนสีแดงเป็นจำนวนแปดสิบกว่า “แชทน่ะ”

     

    “แชทเหรอ กับใคร?” เซฮุนเลิกคิ้วทันที . .

     

     

    ตอนที่ผมเคยคิดไปเองว่าเซฮุนเขามีใจให้ผมเมื่อประมาณเดือนสองเดือนที่แล้ว . . ผมเคยคิดเล่นๆว่า . .

     

     

    ผมหวงของ แต่เซฮุนน่ะหวงผม 

     

     

    อาจจะจริงอย่างที่ผมคิดก็ได้มั้ง . .

     

     

    “ลู่หาน ใคร บอกมา”

     

     

    ผมกำลังจะตอบอยู่แล้ว . . แต่เซฮุนหน้าหงิกหน้างอเป็นที่เรียบร้อย

     

    “ลู่หาน ตอบมาเดี๋ยวนี้นะ”



    “คุณเซฮุนคะ เดี๋ยวรบกวนไปด้านหลังเวทีเพื่อเตรียมตัวเป็นพิธีกรประกาศรางวัลหน่อยนะคะ” สตาฟฟ์ผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาหาเซฮุนและก็บอกกับเขา เซฮุนอ้าปากค้างและก็ไม่รู้จะพูดไรต่อ เธอยื่นสคริปต์ที่เป็นแผ่นแข็งๆมาให้เขาเป็นที่เรียบร้อย เขาไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ

     

     

    “เรายังมีเรื่องต้องคุยกันนะ ลู่หาน”

     

     

    เซฮุนถูกลากตัวไป ทิ้งให้ผมอยู่กับนักแสดงวัยรุ่นสองสามคนที่ยิ้มให้ผมอย่างจริงใจ ผมส่งยิ้มแหยๆให้พวกเขา ขณะที่จิ้มโทรศัพท์ ตอบแชทของไอ้คนขี้ตื๊อที่ผมสุดแสนจะรำคาญ

     

     

    ตั้งแต่ที่โอเซฮุนไปถ่ายรายการปีนเขา เขาก็ได้ไอดีผมไป และก็ทักแชทมาไม่หยุดเลย

     

     

    วันนี้หล่อจังเลย . .

    ทำไมตัวติดกับเซฮุนน่า . .

    นี่ ตอบผมหน่อยสิ . .

     

     

    อีวอน . .

     

     

    ผมมองเขาที่กำลังมองมา อีวอนทักแชทผมมานานมากแล้วตั้งแต่ถ่ายรายการครั้งนั้น เอางี้ดีกว่า ตั้งแต่ที่เขาเจอกับผมครั้งแรกนั่นแหละ ตอนแรกเขาบอกเขามีเรื่องจะปรึกษา ผมก็เลยให้ไอดีผมกับผู้จัดการของเขา และหลังจากนั้น โทรศัพท์ผมก็อยู่ไม่เป็นสุขอีกเลย . .

     

     

    เสี่ยวลู่ . . นั่งนิ่งๆอย่าไปไหนนะ

     

     

    หน้าต่างแชทที่คุยกับเซฮุนเด้งขึ้นมาพอดี .  . สิ่งที่เขาพิมพ์มาทำให้ผมหลุดยิ้ม . .

     

     

    ไม่ต้องมายิ้ม ไม่น่ารักหรอก : P

     

     

    เซฮุนยังพิมพ์มาอีก ผมเงยหน้าขึ้นมองเวทีทันที เห็นเขายืนหลบมุมอยู่หลังเวที . .

     

     

    กำลังจะพิมพ์ตอบเซฮุน หน้าต่างแชทของอีวอนก็เด้งขึ้นมากะทันหัน . .

     

     

    ตอบผมเหอะนะ นะครับนะ . .

     

    เมื่อกี้ล้อเล่นนะ ชอบรอยยิ้มเสี่ยวลู่ที่สุดเลย : D





     

    อยากให้ผมตอบนักใช่มั้ย ได้ . . เดี๋ยวผมจัดให้ . .





     

     

    ขอโทษนะ . .

    ฉันมีแฟนแล้ว . .

    และฉันก็เป็นพวกรักเดียวใจเดียวด้วย . .

     



     

     

    ผมกดพิมพ์ตอบไปอย่างรัวเร็ว . . และพอดูดีๆ .  .

     

     

    สิ่งที่ผมพิมพ์ไปมันไปขึ้นที่หน้าต่างแชทของเซฮุน . . ไม่ใช่ของอีวอน . .

     

     

    รู้สึกเหมือนโดนน้ำร้อนสาดหน้า . .

     

     

    อะไรอ่ะ เสี่ยวลู่ ?

    เห้ย นี่งงนะ

    ตั้งใจจะตอบอีกคนงั้นเหรอ

    งั้นใช่ไหม ?!!!!!!!!!!

     

     

    เพราะความโก๊ะของผมทำให้เซฮุนพิมพ์มาอย่างกระหน่ำเอามากๆ

     

     

    อยากลงไปหอมแก้มเดี๋ยวนี้เลย : )

     

     

    ผมฟุบหน้าลงกับโต๊ะ น่าอายชะมัด . . พิมพ์ไปแบบนี้ทำให้เขาดีใจและก็ล้อผมแย่แน่ๆ TT

     

     

    ไม่ต้องฟุบหน้า พิมพ์ตอบมันไปแบบที่พิมพ์ให้ฉันด้วย เร็วๆเข้า  . .

     

     

    จะให้พิมพ์ได้ไงวะ คนมันช็อคอยู่ . .

     

     

    เร็วๆเลย หรือจะให้ฉันลงไปพิมพ์เองตอนนี้

     

     

    เป็นคำขู่ที่น่ากลัวที่สุดสำหรับคนที่ห่วงภาพพจน์ของดาราอย่างผู้จัดการ ผมกลืนน้ำลาย ก่อนที่จะพิมพ์ตอบเซฮุนไป

     

     

    ก็ได้ . . แต่อย่าได้ใจไปล่ะ

     

     

    พิมพ์ตอบเซฮุนเสร็จ ผมก็มาพิมพ์ตอบอีวอนต่อ ใช้คำที่ผมตั้งใจจะส่งให้เขาตั้งแต่ทีแรกนั่นแหละ หรือจะพูดอีกอย่างก็คือก๊อปคำพูดที่ส่งพลาดไปให้เซฮุนมาอย่างเป๊ะๆ

     

     



     

     

    หึหึ คืนนี้อยากได้อะไรเป็นรางวัล



     

     

     

    ท่าทางเซฮุนจะดีใจเอามากๆ ที่ผมกล้าบอกคนอื่นไปแบบนั้น ผมพิมพ์ลงไปในโทรศัพท์อย่างกระแทกกระทั้น





     

     

     

    อะไรก็ได้ที่ฉันจะไม่เจ็บตัว













     

     

    คุณคิดว่า คนอย่างโอเซฮุน จะฟังคำพูดของผมมั้ยครับ ????





















     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     






     


















































    :) Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×