[fic reborn] !!!reborn!!! รวมฟิคสั้นทุกคุ่ (Y)

ลำดับตอนที่ #2 : fic song แด่เธอที่รัก1827 (มาแต่งต่อแล้วค่ะ)

ถ้าเปิดเพลง แด่เธอที่รักของเคลียร์ จะซึ้งมากค่ะ=W=
..........................................................................................................................................................................

...แด่เธอที่รัก...

เหลือเพียงความรัก 
ที่ไม่มีเธอแล้ว...
 

"เจ้าสัตว์กินพืช..."เขาได้แต่เหม่อมองท้องนภาแล้วพูดชื่อ คนคนนั้น ตลอดเวลา...เขายังจำได้เสมอ...วันนั้น..วันที่เขาเห็นคนคนนั้นเป็นครั้งสุดท้าย..
 

คิดถึงเธอมากมายเท่าไหร่
ก็ไม่มีวันได้พบเจอ...
 

เขายังจำรอยยิ้มนั่นได้เสมอ..รอยยิ้มที่สามารถทำลายกำแพงน้ำแข็งในหัวใจของเขาได้...มันเป็นรอยยิ้มที่อ่อนหวาน....
สดใส...อ่อนโยน...และจริงใจ...จนเขา..ตกหลุมรักได้ง่ายๆ
 

กลับมีเหลือเพียงตัวฉัน
กับใจที่มันแทบสลาย...
 

วันนั้น..เจ้านั่นมาหาเขาที่บ้าน...ทำหน้าเศร้า...แต่...เขา...ไล่เจ้านั้นออกไป...เจ้านั่นบอกขอโทษแล้ว...ยิ้ม..เขาจำไ้ด้.....
มันเป็นรอยยิ้มที่..เศร้า...มาก... เขาพึ่งรู้ว่าเจ้านั่น...มาปรึกษาเรื่องเพื่ิอน...เขาผิดเอง...
 

เธอทนทุกข์ใจ
ทรมานและต้องอ้างวาง
ปวดร้าวมากเท่าไหร่
ฉันไม่เคยรู้เลย...
 

หลังจากวันนั้น..เจ้าสัตว์กินพืชก็หายไป...เขาไม่ได้สนใจอะไร..เขาเดินไปที่หลังโรงเรียน..เจอ..เจ้าสัตว์กินพืชกำลัง....
ร้องไห้..เขารู้สึกว่า..หัวใจมันหล่นวูบ..แต่..เขากลับเดินออกมาอย่างไม่สนใจ...เขาผิดเอง...
 

เธอซ่อนน้ำตาไว้ข้างใน ไม่ให้ใครเห็น
เธอเข้มแข็งอย่างนั้น ทั้งหมดเพื่อฉัน
ฉันพึ่งรับรู้ความจริงที่เป็น ที่เธอแอบเก็บไว้
ฉันพึ่งรู้ในวันที่เธอจากไป มันสายไป...
 

เขายังจำได้..วันนั้น...วันที่เจ้าสัตว์กินพืชนั่น..หายไป..ตลอดการ...
[2ปีก่อน]
เขากำลังบ้า เจ้าสัตว์กินพืชนั่นหายไป เขาตามหาทุกที่แต่ไม่เจอ..เขามาที่หลังโรงเรียน..แล้วก็เจอ...เจอตอนที่เจ้านั่น...
ถูกยิง.. 'เจ้าสัตว์กินพืช!!!'เขาตะโกนแล้ววิ่งไปรับร่างบาง พวกที่ยิงหนีไปแล้ว 'คุณฮิบาริ...'เจ้านั่นพยายามอ้าปากพูด
'อย่าพูดสิ!!!'เขาพูดเสียงสั่น ทรุดตัวลงกอดร่างบางไว้แนบอก 'ผมรักคุณ...'ทันทีที่สึนะพูดจบสึนะก็กระอักเลือดออกมา..มัน
บอกรักเขา.. 'บอกว่าอย่าพูด!!!'เขาตวาดอีกครั้งเมื่อเห็นร่างบางกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง 'ผมอยาก แค่ก รู้ความรู้สึกคุณ..'
ร่างบางกระอักเลือดออกมาเฮือกใหญ่ เขาไม่ได้ตอบคำถามของสึนะ..จน.. 'ลาก่อนครับ..คุณฮิบาริ..'เจ้านี่พูดก่อนจะหลับตา
ลง..ไป..ตลอดกาล...เขานิ่ง..เขาจ้องมองร่างบางที่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจ...ตอนนี้..ร่างบางจากเขาไปแล้ว.....
[ปัจจุบัน]
เขาได้แต่จ้องมองดูผืนนภา..เขาเห็นภาพสึนะยืนยิ้มให้เขา..แล้วมันก็หายไป...เขาค่อยๆเปล่งเสียงออกมา...........

"ฉันรักนาย..ซาวาดะ สึนะโยชิ..."

เหลือเพียงความรัก
ที่ไม่มีเธอแล้ว
คิดถึงเธอมากมายเท่าไหร่
ก็ไม่มีวันได้พบเจอ
กลับมีเหลือเพียงตัวฉัน
กับใจที่มันแทบสลาย
ใช้ชีวิตทุกวันที่มี
เพื่อคิดถึงเธอตลอดไป
แด่เธอที่รัก...

END.