คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #83 : เชอร์ล็อคเป็นนักศึกษา นักล่าปริญญ------
Application นักศึกษาทั่วไป
ชื่อ : พาร์ค ฮเยริน II Park Hye – rin (ถ้าเรียกฮเยรินแล้วมันเรียกยากเธอก็จะให้คนอื่นเรียกว่าเยรินค่ะ)
ประเทศ : เกาหลี
เพศ : หญิง
โซนอาศัย : Natural Zone
คณะ : บริหารธุรกิจ สาขาการจัดการโรงแรม ชั้นปีที่ 1 (เธอเรียนอยู่แผนกการบริการในภัตตาคาร)
นิสัย : ฮเยรินเป็นหญิงสาวที่เหมือนเด็กน้อยมากกว่าจะเป็นนักศึกษาเสียอีก ยิ่งท่าถ้าวิ่งทั่กๆจนหน้าม้าเปิด(?)เนี่ยโคตรจะเหมือนเด็กเลยค่ะ เจ้าตัวเป็นคนยิ้มง่ายแถมยังยิ้มเก่งเสียด้วย ด้วยความที่ทำงานบริการต้องพบปะผู้คนมาตั้งแต่เด็กเลยทำให้กลายเป็นคนพูดเก่งและมีมนุษยสัมพันธ์ดีไปโดยปริยาย ไม่ใช่คนถือตัว สบายๆและไม่คิดมาก มองโลกในแง่ดีแต่ก็ไม่ถึงกับโลกสวยนะ เรียกว่า ‘คิดบวก’ จะดีกว่า เป็นคนที่จัดอยู่ในประเภทเด็กน้อย ทำอะไรก็เหมือนเด็กและดูน่าเอ็นดูไปเสียหมด ใครๆก็พากันเอ็นดูนักศึกษาคนนี้ คนร้อยคนคงมีคนเอ็นดูเธอสักเก้าสิบเก้า(?) ฮเยรินเป็นคนเรียบร้อยแต่ก็ไม่ถึงกับเรียบร้อยมาก ออกจะเปิ่นๆโก๊ะๆเสียมากกว่า อาจจะเพราะบางครั้งเจ้าตัวก็เหม่อลอยคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนเกิดอุบัติเหตุอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ไม่ถึงกับร้ายแรงมากนักอย่างมากก็แค่มีดบาด(?) นิสัยเปิ่นๆนี่แหละที่ยิ่งเพิ่มความเอ็นดูให้ผู้พบเห็นมากเข้าไปอีก แต่มีคนชอบก็ต้องมีคนไม่ชอบใช่มั้ยล่ะ ยิ่งฮเยรินมีนิสัยแบบนี้ด้วยแล้วมันเลยถูกมองว่า ‘แอ๊บ’ ได้ง่าย ดังนั้นนอกจากคนที่เอ็นดูก็มีคนมาหาเรื่องด้วยล่ะนะ แต่ด้วยความที่เธอไม่ใช่พวกที่นิยมการวิวาทเวลาเกิดเรื่องอะไรเลยมักจะยอมเขาไปเสียหมด ไม่กล้าโต้แย้ง ไม่กล้าร้ายกลับไปนับว่าเป็นข้อเสียของเธอเลยก็ว่าได้
ฮเยรินเป็นเด็กซื่อๆ แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่ฉลาดพอที่จะไม่รู้ทันคนอื่นนะ คือซื่อในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าใสซื่อบริสุทธิ์เป็นผ้าขาวเลยนะ เธอก็คิดเป็นเหมือนกัน เพียงแต่เธอเป็นคนเก็ตยากและความรู้สึกช้าเลยอาจจะดูบื้อๆไปบ้างก็เท่านั้น อย่างเวลามีคนมาสารภาพรักอะไรแบบนี้เธอก็ยังไม่รู้ทันทีหรอก ต้องให้เขามาพูดตรงๆว่าเราชอบเธอนะเท่านั้นแหละเธอถึงจะเขินได้สักที(?) ดังนั้นวิถีการพูดแบบอ้อมโลกจึงไม่ตอบโจทย์ฮเยรินอย่างแรงเลยล่ะ ความซื่อของฮเยรินจะออกแนวพูดในสิ่งที่คิดออกมาทันทีมากกว่า ไม่รู้อะไรก็ถาม อยากพูดอะไรก็พูดจนบางทีมันก็อาจจะไปแทงใจดำคนอื่นเข้า แต่เธอไม่ได้ตั้งใจหรอกนะ! ส่วนใหญ่คนที่โกรธเพราะโดนคำพูดตรงๆของเธอเข้าพอมาเจอยิ้มแหยๆกับเสียงหัวเราะแหะๆมันก็หายโกรธไปเสียอย่างนั้น ความซื่ออีกอย่างของฮเยรินคือการแสดงความรู้สึกนึกคิดออกมาตรงๆแบบไม่อ้อมค้อม เป็นคนซื่อตรงต่อความรู้สึกตัวเอง เขินคือเขิน! ชอบคือชอบ! เกลียดคือเกลียด! ไม่มีการปกปิดรีแอ็กชันอะไรทั้งสิ้น จุดที่แสดงออกมาได้เด่นชัดที่สุดก็คือแววตาค่ะ เวลารู้สึกอะไรก็จะแสดงออกมาหมดไม่ว่าจะสุข เศร้า โกรธ งอน เวลาอยากร้องไห้ก็ร้องออกมาแบบไม่อาย การแสดงความรู้สึกออกมาตรงๆแบบเด็กน้อยนี่แหละเอกลักษณ์ของฮเยรินล่ะ
ฮเยรินมีความเป็นคนขี้อ้อนแฝงอยู่ในตัว แต่อาจจะเป็นการอ้อนแบบงุ้งงิ้งเหมือนเด็กมากกว่าการอ้อนแบบประจบๆเหมือนแมว จะว่ายังไงดีล่ะ……..เธอจะไม่อ้อนแบบเอาหน้าไปถูไถกับแขน ไปเกาะไหล่แล้วพูดออดอ้อน แต่จะเกาะชายเสื้อแล้วทำตาแป๋ว ไม่ก็เดินมาแล้วบ่นงุ้งงิ้งๆให้ฟัง พอได้ในสิ่งที่ต้องการเธอก็จะปรบมือเปาะแปะเป็นเด็กๆเลย อยากทำอะไรก็ทำ อยากจะนั่งตรงไหนก็นั่ง อยากจะนอนตรงไหนก็นอนดูชิลดีเหมือนกัน แถมยังเชื่อฟังคำสั่งของคนอื่นอีกด้วยนะ! (แต่จะเชื่อฟังเฉพาะคำสั่งที่เชื่อได้เท่านั้นนา) แต่เห็นสบายๆไม่คิดอะไรแบบนี้เธอก็รักสะอาดอยู่เหมือนกันนะ ต้องทำความสะอาดห้องอาทิตย์ละสองครั้ง เสื้อผ้าก็สะอาดเนี้ยบทุกตัว (แม้จะมีใส่อยู่ไม่กี่ตัว) แต่ก็ไม่ได้รังเกียจความสกปรกมากเท่าไหร่นักเพียงแต่ถ้าสะอาดมันก็สบายตากว่าใช่มั้ยล่ะ แล้วก็ออกจะเป็นคนขี้งกนิดๆ ไม่สิอย่าเรียกว่างกเลยเรียกว่า ‘ใช้เงินเป็นและรู้จักประหยัด’ ต่างหากล่ะ เพราะเป็นนักเรียนทุนแค่ค่าเช่าหอที่ต้องจ่ายทุกเดือนก็เยอะจนเธอทำตาโตเท่าไข่ห่านไปหลายครั้งแล้ว ถ้าจะให้ต้องมาใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเพิ่มนี่เธอขอบายดีกว่า จึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่บางครั้งอาจจะมีคนเห็นเธอจดอะไรยุกยิกลงในสมุด เธอไม่ได้เขียนสาปใครหรอกเธอแค่ทำบันทึกรายรับรายจ่ายน่ะ ฟฟฟฟฟ
ด้วยความที่เป็นคนใจเย็นและมีความอดทนสูงเลยไม่ค่อยมีใครเห็นฮเยรินโกรธใครง่ายๆ ลำพังจะด่าใครสักคนเธอยังไม่กล้าทำเลย (แค่พูดตรงๆตามปกติบางทีก็เหมือนด่าแล้วนะ) แต่ถ้าโกรธขึ้นมาอันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าจะเจออะไรบ้าง เพราะฮเยรินตอนโกรธอารมณ์ไม่แน่ไม่นอนเหมือนคนเมนส์มาไม่มีผิด เดี๋ยวก็ทำหน้าบึ้ง เดี๋ยวก็ทำหน้าหงอ เดี๋ยวก็ทำเมินใส่บางทีโกรธมากจนร้องไห้ก็มีนะ ด้วยความที่เป็นคนแสดงความรู้สึกออกมาตรงๆเวลาโกรธเลยดูเหมือนภูเขาไฟระเบิดเลยล่ะ ยิ่งเจ้าตัวทำท่าสติแตกด้วยแล้วเนี่ยมันก็ชวนงงอยู่เหมือนกันนะว่ามันน่ารักหรือว่าน่ากลัวกันแน่ แต่ฮเยรินไม่ใช่คนโกรธยากหายยากอย่างที่คิดหรอก เธอน่ะโกรธยากแต่หายไวแบบสุดๆ แค่เข้าไปพูดดีๆก็ใจอ่อนแล้ว ส่วนหนึ่งเพราะความขี้สงสารและแพ้ลูกตื๊อของคนอื่นด้วยล่ะมั้งที่ทำให้เธอไม่สามารถโกรธคนอื่นได้นานนัก ยิ่งเป็นคนอายุน้อยกว่านะแค่มาทำตาแป๋วใส่ใจเธอกอ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟแล้วล่ะ
ความสามารถพิเศษ : ความจำค่อนข้างดีเลยล่ะ สามารถจดจำรายละเอียดของสิ่งของหรือคนรอบตัวได้เป็นอย่างดี / มีความสามารถด้านงานบ้านงานเรือนรวมไปถึงการทำอาหารในระดับดีเยี่ยม (งานพิเศษส่วนใหญ่เลยมักจะอยู่ที่โซนอาหาร) / เห็นหงิมๆแบบนี้แต่ความจริงแล้วเต้นเก่งไม่เบาเลยนะ! (ตอนอยู่ที่เกากลีก็เคยประกวดเต้นเพื่อเอาเงินรางวัลด้วย) / มักจะทำงานที่ต้องใช้ความประณีตออกมาดี ส่วนหนึ่งเพราะใจเย็นด้วยล่ะมั้งแล้วเจ้าตัวก็มือเบาอยู่เหมือนกัน
งานอดิเรก : อ่านหนังสือนิยาย , อ่านไม่ก็จดสรุปเนื้อหาวิชาที่เรียน (งานอดิเรกแน่หรือ ฟฟฟฟ) , นั่งเหม่อลอยคิดอะไรเรื่อยเปื่อย , เดินเล่นชมนกชมไม้ , เสิร์ชหาร้านทำงานพิเศษ (?)
จุดเด่น : แว่นตาและทรงผมเปียคู่เหมือนพจมา----- / แว่นตากรอบดำขนาดเกือบครึ่งหน้า (?) / เสียงใสๆเล็กๆที่ฟังครั้งเดียวก็ติดหู
จุดด้อย : ส่วนสูง / พฤติกรรมเหม่อลอยจนเกิดอุบัติเหตุอยู่บ่อยครั้ง / วิชาคำนวณ (นักเรียนทุนต้องเรียนเก่งไม่ใช่เหรอเฮ้ย!?) / นิสัยเจี๋ยมเจี้ยมไม่สู้คน
สไตล์การพูด : เรียกแทนตัวเองว่าเราแต่ก็เฉพาะกับเพื่อนหรือคนที่รู้จักนะ เพราะกับคนที่อายุมากกว่าก็มักจะเผลอแทนตัวเองว่าหนูด้วยความเคยชิน ฮเยรินมักจะแทนตัวเองว่าหนูกับคนในครอบครัวเลยเผลอเอามาใช้บ่อยๆ บางครั้งเผลอแทนตัวเองว่าหนูต่อหน้าเพื่อนก็มี เธอจะเรียกคนอื่นด้วยชื่อ (ถ้าสนิทกันหน่อยก็เรียกชื่อเล่น) แต่ถ้าคนๆนั้นอายุมากกว่าก็จะใส่คุณนำหน้าเพื่อเป็นการให้เกียรติ เวลาพูดกับเพื่อนจะลดความเป็นทางการลงพยายามคุยแบบเป็นกันเอง ซึ่งก็ยากอยู่เพราะทำงานที่โฮมสเตย์ต้องคอยดูแลลูกค้ามาตั้งแต่เด็ก เลยมักจะเอาคำพูดสุภาพๆเวลาทำงานมาใช้ด้วย แต่ถ้าพูดคุยกับคนอายุมากกว่าหางเสียงเธอก็มาไม่มีขาดนะ!
ตัวอย่างเล็กๆน้อยเพื่อความเข้าใจในตัวน้องนาง (?)
“ใครที่จะส่งเอกสารของวิชานี้ รบกวน…….เอ่อ ช่วยเอามาส่งที่เราด้วยนะ เดี๋ยวเราจะนำ……อะแฮ่ม เอาไปส่งให้” นี่คือพูดกับเพื่อนแล้วนะ แต่มันก็ยังดูเป็นทางการอยู่ดี พอพูดจบแล้วก็จะหนีหายไปที่ห้องน้ำแล้วงอแงหน้ากระจกประมาณว่า ‘ทำพลาดอีกแล้ว’
“เอาลูกอมหน่อยมั้ย รสนี้อร่อยนะ” //ฉีกยิ้มเป็นมิตร
“ทราบแล้วค่ะ งานคราวหน้าหนูจะทำให้ดีกว่านี้” เวลาคุยกับอาจารย์ก็น่าจะประมาณนี้ คุยเสร็จแล้วก็จะออกมายืนตบแก้มตัวเองแปะๆ เป็นการให้กำลังใจตัวเอง (?)
“อาหารทะเลที่ปูซานอร่อยนะคะ”
“โอมะ! อะไรกันแมวเหรอ ฮื้อ ตกใจหมดเลย” //พึมพำพลางลูบอกตัวเองเหมือนคนแก่ เวลาตกใจหรือดีใจมากหรือสถานการณ์ใดๆก็ตามที่ควบคุมไม่ได้ฮเยรินจะเผลออุทานออกมาเป็นภาษาบ้านเกิด (ภาษาเกาหลีนั่นล่ะ) พวกคำประมาณ ‘ง่า งืม ฮือ ฮื้อ แง’ อะไรพวกนี้ก็มีพูดบ้าง มันเลยยิ่งทำให้ดูเหมือนเด็ก
“ทำพลาดอีกแล้วอ่า แง้”
“แหะ แหะ” นี่เป็นเสียงหัวเราะประจำตัวของเธอเลยล่ะ เวลาคนอื่นเขาพูดเรื่องอะไรกันแล้วเธอไม่เข้าใจหรือเวลาที่ทำอะไรพลาดต่อหน้าคนอื่น ฮเยรินก็จะยิ้มแหยๆแล้วหัวเราะแบบนี้เลยค่ะ!
“ฮื้ออออออออ ไม่เอาแล้ว ไม่ดูแล้ว”
“เว?” คำนี้แปลว่าทำไมในภาษาเกาหลีค่ะ พูดแล้วเธอจะมีรีแอกชันกะพริบตาปริบๆเป็นของแถมด้วย
“มีธุระอะไรกับหนูเหรอคะ”
“งืม……..ง่วงจัง แต่ไม่ได้ความว่าเราจะไปนอนแล้วอู้งานนะ!”
“ (ชื่อเพื่อน)เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งลงลิฟต์! รอหนู…….อ่า หมายถึงรอเราด้วย อย่าเพิ่งปิดน้า~~~”
“สวัสดีจ้า ชื่ออะไรเหรอ เราชื่อฮเยรินนะ”
“ช่วงนี้ (ชื่อเพื่อน) กินเยอะไปรึเปล่าเราว่าดูอ้วนกว่าแต่ก่อนเยอะเลยนะ……..อ่า เราพูดอะไรผิดเหรอ แหะแหะ”
“ฮื้อออออ เขินจัง เหมือนแก้มจะแตกเลย มันร้อนมากๆเลยทำไงดีอ่า” เอามือจับแก้มแล้วโวยวายเยี่ยงคนสติแตก
ของที่ชอบพกติดตัว : หนังสือนิยาย , กระเป๋าสะพายใบเล็ก , ลูกอมรสสตรอว์เบอร์รี่ , ผ้าเช็ดแว่น
สไตล์การแต่งตัว : เป็นคนที่มักจะแต่งตัวสไตล์สาวหวานแต่ก็แอบวินเทจเล็กน้อย หากไม่ใช่ชุดนักศึกษาที่เธอมักจะสวมคาร์ดิแกนสีพาสเทลคลุมทับเอาไว้แล้ว ปกติฮเยรินจะใส่ชุดเดรสสีพื้น ไม่ก็เป็นเสื้อสีเข้มพอดีตัวกับกางเกงขาสั้นหรือกระโปรงพลีท ซึ่งจะสวมทับด้วยเสื้อคลุมไหมพรมขนาดโอเวอร์ไซส์เป็นประจำ (ชุดเธอก็มีไม่เยอะหรอก ขนาดคาร์ดิแกนกับเสื้อคลุมยังใส่อยู่แค่สองตัว ฟฟฟฟ) ส่วนรองเท้านั้นเธอใส่รองเท้าหุ้มส้นไม่ก็รองเท้าผ้าใบล่ะ
ลักษณะหน้าตา : หญิงสาวร่างเล็กเจ้าของส่วนสูง 160 เซนติเมตรแบบไม่ขาดไม่เกิน มิหนำซ้ำยังมีน้ำหนักเพียงแค่ 45 กิโลกรัม (แน่นอนว่าต่ำกว่าเกณฑ์) ใบหน้ารูปไข่สวยหวานอย่างคนเอเชีย คิ้วโก่งบางสวยได้รูปทั้งๆที่เจ้าตัวก็ไม่เคยกันคิ้วแต่อย่างใด ดวงตาเรียวรีสีน้ำตาลเฉดอ่อนจนดูคล้ายสีอำพัน ภายใต้กรอบแว่นสีดำ หางตาชี้ลงเล็กน้อยขับเน้นให้ใบหน้านั้นดูอ่อนโยนเป็นเท่าตัว จมูกเล็กโด่งรั้นแต่ไม่ถึงกับโด่งมากจนเกินความเป็นเอเชียปลายเชิดขึ้นเล็กน้อย รับกับริมฝีปากจิ้มลิ้มสีชมพูธรรมชาติ (ติดจะแห้งเล็กน้อยเพราะไม่ค่อยได้ดูแลตัวเอง) พวงแก้มนุ่มนิ่มมีเนื้อยุ้ยๆแต่กำเนิดซับสีเลือดฝาดอย่างคนสุขภาพดี เรือนผมสีดำสนิท ทิ้งตัวยาวถึงสะโพกที่มักจะถักเปียคู่หลวมๆเอาไว้จนกลายเป็นเอกลักษณ์ ปล่อยปอยผมคลอเคลียใบหน้าจนแทบจะบังต่างหูสีดำที่เจ้าตัวสวมไว้ ยิ่งเธอตัดหน้าม้าเป็นระเบียบยิ่งทำให้หญิงสาวดูเด็กลงอีกโขเลยทีเดียว ผิวขาวอมชมพูเนียนนุ่มเพราะเจ้าตัวทาเป็นแต่โลชันบำรุงผิว (?)
ชอบ : จาจังมยอน (มันคือบะหมี่ดำของเกาหลีค่ะ ตอนอยู่ที่เกาหลีนี่กินบ่อยมาก จาจังมยอนไม่ใส่แตงกวานี่ของโปรดเลยเหอะ! คือพอเห็นจะตรงเข้าไปสวาปาม(?)ทันที สูดเส้นจนปากดำแบบไม่กลัวเสียภาพพจน์เลยล่ะ พอกินเสร็จแล้วยังมีหน้ามาโชว์ปากเปื้อนๆของตัวเองแล้วขอเบิ้ลอีกแหนะ) / ลูกอมรสสตรอว์เบอร์รี่ (ชอบกินมาก จะพกติดตัวตลอดเวลาพอว่างก็เอาออกมากิน) / อาหารทะเล (ทานอย่างเอร็ดอร่อย ถ้าเป็นตอนอยู่ที่ปูซานก็จะได้กินบ่อยหน่อย แต่พอมาอยู่ที่ซานเชสเอลก็ต้องประหยัดเงินนิดนึง เลยไม่ค่อยได้ทานเลย) / เค้กและขนมหวาน (เจอของชอบก็ต้องกินเป็นเรื่องธรรมดา! ถ้าเป็นพวกเค้กหรือขนมที่วางในตู้โชว์ฮเยรินจะเดินเตาะแตะไปเกาะตู้แล้วร้องวี้ดว้ายอยู่ในใจ ประมาณว่า ‘น่ากินจังๆๆๆๆ’) / ผ้านวมหนาๆ (จับกอด จับฟัดเพราะมันรู้สึกนิ่มสบาย ยิ่งตอนที่อากาศหนาวๆนี่แทบจะห่อตัวเป็นดักแด้ก้อนกลมๆอยู่ในผ้านวม) / ตุ๊กตาและของน่ารักๆ (จับฟัดจับกอดแบบไม่รู้เบื่อ แต่พอมาอยู่หอก็ไม่ค่อยได้ซื้อตุ๊กตาตัวใหม่เลยเพราะแค่ก๊วนน้องเน่าที่ขนมาจากบ้านก็เต็มห้องแล้ว (ฟฟฟฟฟ) เวลาเจอตุ๊กตาที่วางขายเลยทำได้แค่จับๆลูบๆด้วยความรักใคร่(??))
เกลียด : วิชาคำนวณ (ไม่ถึงกับเกลียดหรอกแต่แค่ไม่ชอบเฉยๆ พอต้องมาทำโจทย์แล้วก็ทำหน้างุ้มเหมือนหุ้นตก(?) ข้อไหนทำได้ก็จะเค้นพลังงานออกมาทำ ถ้าทำไม่ได้ก็จะงอแงอยู่อย่างนั้นรอให้คนมาสอนให้) / อาหารหรืออะไรก็ตามที่มีรสขม (เบะปากทำหน้าแหยพร้อมสายหัวไม่กินลูกเดียว (ยังกะเด็กห้าขวบ) ด้วยเหตุนี้จึงพาลเกลียดยาไปด้วย เวลาป่วยก็เลยต้องแอ๊บเป็นปกติสุดฤทธิ์เพื่อจะได้ไม่ต้องกินยา)
กลัว : ผีและเรื่องสยองขวัญ (เป็นคนขวัญอ่อนมาก แค่ฟังเรื่องผีก็หนีไปอยู่มุมห้องแล้ว ถ้าได้ดูนี่ไม่ต้องพูดถึง เจ้าตัวจะแหกปากโวยวายแล้วกระโดดกอดคนนั้นคนนี้ทีด้วยความกลัว (นางลากคนอื่นมาดูเป็นเพื่อนด้วยค่ะ ฟฟฟฟฟ) พอดูจบแล้วก็จะไม่กล้าปิดไฟนอน เวลาอาบน้ำต้องเอาตุ๊กตาไปนั่งหน้าประตูเป็นเพื่อน(?))
แพ้ : -
ฐานะ/ประวัติ : ครอบครัวของฮเยรินเป็นครอบครัวเล็กๆฐานะปานกลางในเขตปูซาน ด้วยความที่เป็นลูกสาวคนเดียวเลยได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นพิเศษ ทางบ้านของฮเยรินเปิดเป็นโฮมสเตย์เล็กๆ ข้อดีของมันคือเงียบสงบและอยู่ติดทะเล กิจการนี้แต่เดิมเป็นของคุณปู่แต่พอคุณปู่เสียชีวิตลงก็ยกธุรกิจนี้ให้คุณพ่อที่เป็นลูกชายคนโตให้ดูแลต่อ พอพ่อแต่งงานกับแม่ทั้งสองก็ดูแลกิจการจนพอจะมีเงินเก็บอยู่บ้าน แต่ถึงแม้โฮมสเตย์ของเธอจะเป็นที่รู้จักเฉพาะกลุ่มแต่มันก็ยังพอมีรายได้อยู่บ้างล่ะนะ ฮเยรินจะคอยมาช่วยงานที่โฮมสเตย์ตั้งแต่เด็กเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระพ่อแม่ ถึงแม้จะไม่ค่อยได้ใส่ชุดสวยๆเหมือนอย่างเพื่อนคนอื่นๆ หรือไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวเล่นเพราะต้องมาคอยช่วยทำงานแต่ฮเยรินก็ดูเหมือนจะมีความสุขดี พอเรียนจบชั้นมัธยมปลายก็สอบชิงทุนจนได้มาเรียนที่ซานเชสเอล เธอจึงต้องจากบ้านมาเพื่อมาเรียนที่นี่ (ฮเยรินเช่าหอพักอยู่ในโซนธรรมชาติค่ะ)
เพิ่มเติม : สถานที่ที่ชอบไปเดินเล่นบ่อยๆคือสนามเด็กเล่นค่ะ เวลามีเรื่องไม่สบายใจสนามเด็กเล่นคือตัวเลือกแรกเลยล่ะ (ฮเยรินชอบไปนั่งไกวชิงช้าแล้วนั่งเหม่อคิดอะไรเรื่อยเปื่อย) / ฮเยรินพับผ้าเช็ดปากสวยมาก (บอกเพื่อ?) แถมยังพูดเก่งและบริการดี แต่กับวิชาคำนวณแล้วมันเหมือนยานอนหลับสำหรับเธอเลยก็ว่าได้ แค่เปิดดูแบบฝึกหัดก็แทบจะหลับแล้ว พอทำไม่ได้ก็มางอแงให้คนอื่นสอนให้ / สเป็คคนที่ชอบไม่มีตายตัวหรอก ความรู้สึกรักๆใคร่ๆนี่แทบไม่เคยสัมผัส แต่ดูเหมือนจะปลื้มๆผู้ชายตัวสูงและเล่นกีฬาเก่งนะ แต่เอาเข้าจริงๆ คนที่น่าจะตอบโจทย์ที่สุดก็น่าจะเป็นคนที่สามารถเลี้ยงขนมและสอนวิชาคำนวณให้เธอได้ / เป็นนักศึกษาที่นิสัยเหมือนเด็กห้าขวบ เวลากินอะไรหรือดื่มนมอะไรเทือกนี้ปากก็มักจะเปื้อนเป็นประจำ แต่มันก็เปื้อนไม่มากหรอก(มั้ง) เลยแอบใช้แขนเสื้อเช็ดประจำเลย / เป็นคนที่ชอบพูดหรือพึมพำอะไรกับตัวเองบ่อยๆค่ะ ในสายตาคนนอกเลยมองว่าเธอยังโอเคมั้ยหรือเธอเล่นของใส่ใครรึเปล่า ฟฟฟฟฟ
....พูดคุย....
อยากให้เรื่องราวความรักของเขาเป็นแบบไหนคะ? แล้วถ้าไม่ตรงกับที่อยากได้ล่ะเป็นไรป่าว?
:: อยากได้เนื้อเรื่องที่ไม่หวานมากมีแค่ฉากฟินๆพอกรุบกริบให้ได้กิ๊วก๊าวก็พอค่ะ ฟฟฟฟฟ เราไม่ค่อยชอบเนื้อเรื่องหวานๆเท่าไหร่แต่ก็ดันแต่งลูกสาวมาละมุนมุ้งมิ้งซะงั้น ประเด็นคือแต่งดราม่ามาสองตัวแล้วไง อยากได้ความแตกต่าง ฟฟฟฟฟฟ แต่ถ้าไม่ตรงกับที่อยากได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ เราไม่เรื่องมากอยู่แล้ว ฮ่า แค่ไรท์รับลูกสาวของเราเข้าไปก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ
อยากให้ลูกของคุณคู่กับชายหรือหญิงแบบไหนเหรอคะ?
:: เด็กแบบนี้จับกับคนหลายๆแบบก็ได้อารมณ์ต่างกันแฮะ แต่ให้เด็กซื่อๆมาอยู่กับผู้ชายแสบๆหรือคนเจ้าเล่ห์สักหน่อยก็น่าจะโอเคดีนะ พวกขรึมๆขี้เก๊กหน่อยก็น่าจะสนุกไปอีกแบบ ไม่ก็เอาคนที่แสดงออกตรงๆไปเลย แสดงออกว่าชอบว่าสนใจแต่นางก็ไม่รู้ตัวสักที ลองคิดถึงตอนที่สารภาพรักแล้วนางยังไม่เก็ตแต่พอเก็ตแล้วค่อยมาเขินตัวแตกทีหลังดูสิ มันตลกดีนะ ฟฟฟฟฟ
ในกรณีที่ไรท์อยากแก้ไขบางส่วน อยากแก้ไขหรือรับลูกกลับคะ?
:: แก้ไขแล้วกันค่ะ
อ่านรายละเอียดก่อนสมัครแล้วใช่ไหมคะ? เข้าใจตรงกันน๊า >< ถ้าแต่งออกมาไม่ตรงกับที่สมัครมาขออภัยนะค๊า
:: ไม่เป็นไรค่ะไรท์ เราไว้ใจไรท์อยู่แล้ว
ขอบคุณที่เข้ามาสมัครเรื่องนี้นะค๊า
:: ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้เช่นกันค่ะ!
ความคิดเห็น