++ สำนักงานของเชอร์ล็อค ++

ลำดับตอนที่ #37 : เมื่อเชอร์ล็อคพาลูกสาวมาสอบสัมภาษณ์

Lady & Gentleman

ขอต้อนทรัพย์รับเข้าสู่ช่วง ‘สนทนาฮาเฮกับน้องดาวเหนือ’ ค่ะ!!
    

Q : สวัสดี ชื่ออะไรเหรอ?

A : อันยองฮาเซโย! บองชูร์! นมัสเต! มิงกาลาบา! สวัสดีเจ้า! อะไรอีกหว่า….นึกไม่ออก *เอียงคอสี่สิบห้าองศา*  เค้าคืออลิซสาวน้อยจากบ้านโพรงกระต่ายล่ะ อิอิ ^[+++++]^ ฮั่นแน่! โดนหลอกแล้วจ้า ทำหน้าแบบนี้ตกใจอยู่ล่ะซี่ *ชี้นิ้วพลางหัวเราะคิกคัก* เค้าชื่อดาวเหนือ ไม่ชอบกินมะเขือ เวลาว่างชอบไปพายเรือ ชอบวาดรูปเวลาเบื่อๆ และมีความน่ารักมาแจกให้แบบเหลือเฟือเลยจ้า!!!

            ปล. นางแค่พูดให้คล้องจองเฉยๆนะคะ ทั้งหมดทั้งมวลนั้นนางแค่จะบอกว่าตัวเองชื่อดาวเหนือแค่นั้นแหละ ถถถถถถว์

Q : อืม...ทำไมถึงเลือกมาเรียนที่นี่ล่ะ? โดนบังคับเหรอ หรือว่าเต็มใจ หรือว่าอย่างอื่นกันล่ะ?

A : อยากรู้จริงอ่ะ *ทำหน้าจริงจังกะทันหัน* เค้าได้รับคำสั่งจากหม่ามี้ว่าให้เอาขนมไปให้คุณยาย หลังจากนั้นก็หนีหมาป่าไปเจอกับคนแคระ แล้วคนแคระก็ให้เมล็ดถั่วมา พอปลูกถั่วถั่วก็สูงขึ้น พอสูงขึ้นเค้าก็ปีนขึ้นมา พอปีนขึ้นมาเค้าก็มาเจอที่นี่เนี่ยแหละ *ฉีกยิ้มเห็นฟันครบสามสิบสองซี่*

Q : อ๋อ แบบนี้นี่เอง...ถ้าอย่างนั้น ที่มาเรียนที่นี่เนี่ย คิดว่าจะมีความสุขไหม?

A : ที่พูดเมื่อกี้เชื่อเค้าด้วยเหรอเนี่ย *ทำหน้าทึ่งจัด* แต่เอาเถอะถ้าตัวเองเชื่อมันก็เรื่องของตัวเองนี่เนอะ อืม….ถ้ามาเรียนที่นี่จะมีความสุขมั้ยเหรอ *เอียงคอครุ่นคิดอย่างหนัก* ยังไงก็ต้องดีกว่าโดนจับโยนไปเมืองนอกแหละน่า -3-

Q :  สมมติคะแนนของตัวเองมีอยู่ทั้งหมดสิบคะแนน จะให้คะแนนตัวเองเท่าไหร่กันล่ะ จะให้เกินสิบก็ได้นะ ฮ่าๆ

A : อินฟินิตี้……. *ยิ้มเผล่ตาพราว* ตัวเองบอกเองนะว่าจะให้คะแนนเท่าไหร่ก็ได้น่ะ เค้าน่ารักขนาดนี้จะให้มาอยู่แค่สิบคะแนนได้ยังไงเล่า -3-  แล้วตัวเองคิดว่าเค้าควรจะได้คะแนนเท่าไหร่เหรอ *เอียงคอพร้อมทำตาแป๋ว*

Q : อ่าฮะ...แล้วรู้สึกยังไงกับห้องเรียนที่ได้อยู่ล่ะ?

A : สำหรับเค้านะจะห้องไหนขอแค่มีเพื่อนและมีเรื่องสนุกๆทำก็พอแล้วล่ะ >w< อีกอย่างนะ…..คนอื่นเค้าได้อยู่กันแต่ห้อง เอ บี ซี แล้วก็อี แต่เค้าได้อยู่ห้องดีเชียวน้า~ แค่ชื่อห้องก็ดีแล้วอ่ะตัวเองไม่คิดแบบนั้นเหรอ *ยิ้มหวานน้ำตาลล้นจอ*

Q : งั้นเหรอ ถ้าเลือกได้อยากอยู่ห้องไหนกันน่ะ (ถึงแม้ว่าจะถูกบังคับโดยไรท์ให้อยู่ห้องนั้นห้องนี้แล้วก็ตาม)

A : ห้องไหนเพื่อนเยอะที่สุดล่ะ เค้าจะเอาห้องนั้นแหละ *ทำหน้ามุ่งมั่น ชูหมัดขึ้นฟ้า* อันที่จริงแค่ได้มาอยู่โรงเรียนนี้ก็โคตรคุ้มแล้วล่ะเค้าว่า…..เพราะยังไงมันก็ดีกว่าถูกป่าป๊าหม่ามี้ส่งไปอยู่เมืองนอกล่ะนะ ถึงจะต้องย้ายจากหอพักมาอยู่ในบ้านส่วนตัวก็เถอะ ชิ *บ่นอุบอิบ*

Q : แล้ว...คิดว่าจะผูกมิตรกับใครสักคนบ้างไหม? และถ้าต้องผูกมิตรกับใครสักคน จะเป็นฝ่ายเข้าหาหรือฝ่ายถูกเขาหากันล่ะ?

A : เอ๋! เค้าชอบมีเพื่อนมากกว่าอยู่คนเดียวนะ ยังไงซะถ้าคนอื่นไม่เข้ามาคุยเค้าเนี่ยแหละจะเข้าไปคุยเอง *ดวงตาเป็นประกายด้วยความมุ่งมั่น*

Q : โอเค งั้นขอถามอีกละกัน...คิดยังไงถ้าต้องทำตามกฏของโรงเรียนให้ครบซึ่งมีหลายร้อยข้อ คิดว่าทำได้ไหม?

A : เชอะ! ทำไมเค้าต้องมาทำเรื่องน่าเบื่อแบบนั้นด้วยล่ะ เรื่องพวกนั้นไม่เห็นน่าสนุกเลย *ทำแก้มป่องด้วยความไม่พอใจ* กฎมีตั้งเยอะอ่ะเค้าจำไม่หมดหรอก อีกอย่างนะเค้าจะทำอะไรมันก็เรื่องของเค้าสิ ตัวเองไม่คิดว่าแบบนั้นเหรอ *เอียงคอสี่สิบห้าองศาอะเกน*

Q : จะว่าไปแล้ว...การแหกกฏหมายถึงอะไรน่ะ?

A : ตัวเองอยากรู้ก็ไปเปิดพจนานุกรมเอาสิ มาถามเค้าทำไมล่ะ *บ่นอุบอิบพร้อมทำแก้มป่อง*

Q : เข้าใจล่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว ขอบคุณมากนะที่มาคุยกับเราน่ะ :)

A : ไม่มีปัญหา! เรื่องแค่นี้ดาวเหนือจัดให้ได้อยู่แล้ว *ยืดอกรับคำขอบคุณเต็มที่* มันเป็นหน้าที่ของคนของประชาชน (?) ที่ต้องให้ความรักและความสำคัญกับแฟนคลับ (??) ทุกคนอยู่แล้วล่ะ *แจกยิ้มหวานทั่วราชอาณาจักร ก่อนจะวิ่งดุ๊กๆจากไป*

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------