กฤตภาสมองวรรณรดาราวกับจะทะลุเข้าไปข้างในใจเธอ วรรณรดากลัว ทำไมเขาจะไม่รู้ เธอกลัวเขามาแย่งลูกไป กลัวการพลัดพรากจากลูกน้อย ทั้งที่ความจริงแล้ววรรณรดาไม่จำเป็นต้องกลัวเลย เพราะเขาไม่เคยคิดจะทำให้เธอต้องเสียใจซ้ำสองอีก สิ่งใดที่เป็นความสุขของเธอกับลูก เขายินดีทำอย่างเต็มใจ
วรรณรดาเผลอสบตากับเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ แววตาของเขาทำให้เธอต้องเบือนหน้าหนี แล้วผละกลับเข้าไปในห้องครัว เธอไปยืนอยู่ตรงหน้าชั้นวางแก้ว หัวใจเต้นโครมครามจนเธอต้องยกมือขึ้นมาแตะหน้าอกเอาไว้ จากที่คิดเอาไว้ว่าตัดใจจากเขาได้ขาดแล้ว แต่เพียงแค่ได้สบตากัน เธอกลับไหวหวั่นไปกับความรู้สึกที่เก็บกดเอาไว้
อย่าคิดเข้าข้างตัวเอง ... อย่าคิดเข้าข้างตัวเอง ...
***นิยาย เรื่องนี้ถือเป็นงานที่ได้รับความคุ้มครองโดยกฎหมายทรัพย์สินทางปัญญา ห้ามผู้ใดกระทำซ้ำ ลอกเลียนแบบ หรือดัดแปลงไม่ว่าส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมด***
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น