คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : X'60 : WHITE LIAR
STORY : WHITE LIAR
KAA
( x ) ผู้ต้องสงสัย : พ่อค้าตลาดมืด แฮคตอล
ท่ามกลางเสียงจอแจอันแสนวุ่นวายของตลาด กลิ่นเครื่องเทศและอาหารสดอบอวลไปทั่ว ปริศนาเดินโบกพัดขนนกอันใหญ่ของตนไปมา คิ้วเรียวขมวดมุ่นราวกับไม่พอใจอะไรบางอย่าง แหงละ...ถ้าคุณกำลังนั่งออกแบบเสื้อผ้าอยู่ ในขณะที่ความคิดกำลังแล่น และ...ปัง! มันถูกเบรกฉับพลันเพียงเพราะภารกิจอันแสนจะงี่เง่า ใช่! งี่เง่าที่สุด! หัวหน้าประเภทไหนจะหนีออกจากออกทำงานแล้วปล่อยให้ลูกน้องตามหากันให้ว่อน โอเค...จุดนี้เธออาจเข้าใจว่าหัวหน้าอาจอยากหาบรรยากาศใหม่ แต่ถ้าเขียนโน้ตไว้จะเป็นพระคุณมาก...
โอ้ แต่ลืมนึกไปว่าบางทีหัวหน้าอาจจะถูกลักพาตัว
และแน่นอนว่าคนลักพาตัวคงไม่เขียนจดหมายถึงไว้ว่า เฮ้! ฉันจับตัวหัวหน้าพวกเธอไปที่ xxx ไม่ต้องห่วง! เขาปลอดภัย! แล้วฉันจะส่งกลับคืน หรือถ้าอยากได้คืนก็ตามมาเลย อะไรทำนองนี้หรอก
มันดูไม่เป็นผู้ร้าย!
ดวงตาสีอเมทิสต์กวาดมองสภาพแวดล้อมรอบข้าง มันเริ่มเปลี่ยนจากแผงขายอาหารสด เครื่องปรุง หรือของธรรมดาๆแล้ว เธอเริ่มเดินเข้าสู่แหล่งค้ายา อาวุธ ของผิดกฎหมายต่างๆนานา ที่ขายกันเหมือนแถวเปิดท้ายที่เธอรู้จัก แถวนี้มาเฟียครอง นั่นเป็นสิ่งที่ปริศนารู้ นี่คงเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ตลาดนี้ดำรงอยู่ได้อย่างเปิดเผย
" พวกงี่เง่ามาอีกแล้ว "
ร่างผอมแห้งจนเห็นซี่โครงกระดูก ไถลตัวลงจากโซฟา พยุงร่างเกือบไร้น้ำหนักของตัวเองไปหยิบเสื้อคลุมสีแดง
แฮคตอลนั่นเอง
เขาเอ่ยทัก ทันที่ทีเธอเดินผ่าน เท่าที่เธอรู้ X’60 เป็นลูกค้าที่อยู่ภายใต้การดูแลของแฮคตอล เข้าไปทักเสียหน่อยคงไม่มีปัญหา แต่เขาไม่ควรเสียมารยามกับหญิงงามด้วยคำทักทายหยาบตายแบบนั้น!
“ไงจ๊ะ ขายดีรึเปล่า ฉันควรจะบอกคุณไหมว่าไม่ควรทักทายสาวสวยด้วยคำพูดงี่เง่าพวกนั้น มันดู...เชยสะบัด”
ปริศนาเอ่ยทักด้วยรอยยิ้มกับท่าทางไม่ยี่หระ
" มีอะไร "
เสียงเอ๋ยเนิบๆ แต่น้ำเสียงเหมือนผู้ใหญ่กำลังดุเด็กซึ่งเอกลักษณ์เฉพาะตัวกลับสร้างความหงุดหงิดให้คนนอน
น้ำเสียงแบบนั้นมันอะไรกัน เธอไม่ใช่เด็กนะ แต่ทนไว้...เธอต้องรีบตามหาหัวหน้าแล้วกลับไปดีไซน์ต่อ ก่อนความคิดมันจะหายไปตามทาง ปริศนายังคงลอยหน้าลอยตาพูดต่อไปอย่างไม่แคร์น้ำเสียงเมื่อครู่ สมองเธอกำลังทำงาน
“หัวหน้า X’60 หายไป”
" ... "
ดวงตากรอกไปมา ความง่วงเข้าครอบงำ ไม่สนใจสักนิดว่าอีกฝ่ายพูดอะไร หัวสมองของเขาคิดถึงโซฟาอุ่นๆที่เขาพึ่งลุกมา
“เฮ้! ฉันกำลังพูดกับคุณนะ คุณคงจะไม่ได้ง่วงนอนในขณะที่ฉันกำลังสนทนาด้วยหรอกนะ ให้ตายสิ! นี่ฉันกำลังจะบอกว่า หัวหน้าของฉันหายไป เขาหายไปในขณะที่ฉันกำลังดีไซน์เสื้อผ้าใหม่ให้ตัวเอง! สมองฉันกำลังแล่น แฮคตอล...คุณคิดดูนะ ถ้าคุณกำลังนอนหลับแต่กลับมีลูกค้ามาติดต่อซื้อของ คุณคงหงุดหงิด แหงละ ฉันหงุดหงิด สิ่งที่จะทำให้คุณได้กลับไปนอนต่อก็คือคุณต้องรีบขาย แหงสิ...ฉันต้องรีบหาหัวหน้า! นี่ฉันมาพล่ามบ้าอะไรเนี่ย!”
" นกหวีด "
นี้วหุ้มกระดูกชี้ไปยังนกหวีดสีทองแบบไม่สุ้มให้เสียง
ปริศนามองตามไปยังนกหวีดสีทองที่เธอพกมา ก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย
“นกหวีด? มันตกอยู่ในที่เกิดเหตุ คุณรู้อะไรเกี่ยวกับมัน คุณรู้ใช่ไหมว่าหัวหน้าอยู่ไหน คุณบอกฉันมานะ ฉันต้องรีบกลับไปดีไซน์ชุดต่อก่อนความคิดมันจะหายไป!”
" ไม่มีอะไร "
เขานิ่งเงียบอีกครั้ง ก่อนจะพิงกำแพง
ปริศนาไม่รอช้าตรงเข้าไปเขย่าร่างตรงหน้าทันที
“แฮคตอล มันต้องมี ‘อะไร’ สิ คุณรู้ใช่ไหมว่านกหวีดนี่เป็นของใคร หรือจะเป็นของคุณ? หรือมันจะเป็นเบาะแสนำไปสู่หัวหน้า ตอบมาสิจ๊ะ อย่าให้ฉันโหดนะ...”
ความคิดเห็น