คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : สมัครตัวละคร 15
ใบสมัคร
ตอนที่ 1 :: รูปลักษณ์ภายนอก
รูป : ขอลิงค์มาจัดลิงค์ปาย~ 1 2 3 4 5 6 7
รูปร่าง ลักษณะ : สาวน้อยน่ารักขนาดพกพาประดุจมาม่าซอง(?)ด้วยส่วนสูงถึง 148 เซนติเมตรเขย่าใจโลลิคอนทุกเพศทุกวัยพร้อมด้วยน้ำหนักเพียง 40 กิโลกรัมเสริมให้รูปร่างเล็กๆเบาเหมือนปุยนุ่นที่ปลิวไปตกบนเทือกเขาหิมาลัย! โครงหน้าเรียวล้อมกรอบด้วยเรือนผมนุ่มสีนมเย็นทิ้งตัวจรดเอว ผมหน้าม้าที่ยาวปรกหน้าผากไม่ได้ทำให้เธอน่ารักน้อยลงกลับทำให้ยิ่งดูเหมือนตุ๊กตา คิ้วโก่งดังคันศรเหนือดวงตาซุกซนคู่โตสีทับทิมยิ่งทำให้เด็กสาวดูบ้องแบ๊ว จมูกเล็กโด่งรั้นปลายเชิดขึ้นตามนิสัยเจ้าตัว ริมฝีปากเรียวเล็กสีพีชอมส้มตัดกับพวงแก้มที่ระบายสีเลือดฝาด คอเรียวระหง แขนและขายาวสมส่วนสูง(หรือเตี้ย)//โดนตบ หน้าท้องแบนราบไร้ส่วนเกินสมดุลกับหน้าอกที่แบนพอกัน(แน่นอนว่าเจ้าตัวเครียดกับมันมาก) ผิวขาวราวน้ำนมนุ่มนิ่มน่าสัมผัสไปเสียทุกส่วนเสริมให้หนูน้อยขวัญใจโลลิดูสวย(รึเปล่า)อย่างไม่ต้องพึ่งเครื่องสำอาง
ตอนที่2 :: ข้อมูลทั่วไป
ชื่อ – นามสกุล : แบมโบลา เกล เคทลิน ( Bambola Gail Caitlin )
ชื่อเล่น : โพโพ(ใช้เรียกแทนตัวเอง),แบม,โพลา
น้ำหนัก / ส่วนสูง : 40 กิโลกรัม / 148 เซนติเมตร
อายุ : 17 ปี
ตอนที่3 : ลักษณะนิสัย
ลักษณะนิสัย : หากคุณคิดว่าแบมโบลาสาวน้อยขวัญใจโลลิคอนคนนี้จะน่ารักน่าหยิกเหมือนนางเอกฟิค(?)แล้วล่ะก็เชิญปิดหน้าต่างนี้แล้วไปทำใจซักสิบห้านาทีเป็นอย่างต่ำ! เพราะอีหนูโพลามีอะไรๆมากกว่าที่คุณคิด :)
ยัยเด็กนี่มันรั่ว มันบ้า มันแสบซ่าแล้วมันก็ซน!!
โพลาไม่ใช่กุลสตรีเรียบร้อยที่ดีแต่นั่งจิ้มลิ้มแล้วยิ้มทั้งชาตินะคะเธอมันก็เหมือนผ้ายับๆที่พับอย่างส่งเดชนั่นแหละค่ะภายนอกอาจดูเหมือนน่ารักแต่ตัวจริงแม่มโคตรจะบ้า ให้ฟีลลิ่งเหมือนเด็กสมาธิสั้นอยู่นิ่งได้ไม่เคยเกินสามนาทีลิงยังคารวะในความสามารถข้อนี้ มือไม้อยู่ไม่สุขเลื้อยเหมือนปลาหมึกติดหนึบยิ่งกว่าตุ๊กแก อยู่กับโพลาแล้วแสนเหนื่อยแค่เพียงกะพริบตายัยเด็กผีก็สร้างความหายนะให้ประจักษ์ได้แล้วล่ะเธอก็บอกแล้วมันบ้า//โดนลูกสาวตบ มีความสุขทุกครั้งที่ชาวบ้านเดือดร้อนด้วยฝีมือมันและยิ่งกว่านั้นโพลาไม่เคยสำนึก!!!
มารยาทจัดว่าติดลบพูดจาไม่ดูสถานการณ์แต่ก็ยังทำตัว who care
ไม่เคยมีใครทนพูดกับเธอได้เกินห้านาทีเพราะโพลาทั้งกวนประสาท พูดมากบางทีก็ด่าแบบเถรตรงตบด้วยการเล่นมุกไม่เป็นเวลาที่สำคัญมุกมันแป้กล่ะค่ะตัวเธอแต่โพลาก็ยังคงการกระทำ who care คุณไม่ขำข้าขำเองเฉลยมุกเสร็จสรรพแม้ว่าสถานการณ์ตอนนั้นจะโคตรเครียด ล่าสุดไปเรียกเจ้าของร้านขายผักว่าป้าเลยโดนกะหล่ำตบกลับมาวิ่งหนีออกนอกตลาดแทบไม่ทัน- -;;;
เห็นแบบนี้ก็แอบขี้อ้อนเหมือนกันนะดูเหมือนจะขี้เหงาเล็กๆด้วยล่ะ
วิชามารอ้อนเจ้าขา(?)ของเธออยู่ในระดับที่เรียกว่าเซียนทั้งสายตาลูกตาลูกหมา ท่าเอียงคออันเป็นอาวุธประจำกายไม่มีใครสามารถปฏิเสธโพลาได้อย่างแน่นอน(มั้ง)ถ้าอ้อนแล้วไม่สำเร็จนางก็จะตื๊อมันอยู่อย่างนั้นล่ะค่ะข่มใจให้ดีถ้าไม่อยากโดนข้อหาพรากผู้เยาว์เพราะโพลาจะทั้งกอด ทั้งขี่หลัง นั่งตักจนดูเหมือนยั่วกลายๆแต่เห็นแบบนี้ก็มีมุมแอบเหงาหงอยเหมือนชาวบ้านเขาเหมือนกันแต่เธอไม่แสดงออกหรอกนะมักจะเก็บไปคิดคนเดียวเสียส่วนใหญ่
อกแบนขนาดนี้ไม่ซึนก็ไม่ใช่แบมโบลาแล้วล่ะ!!!
โพลาขึ้นชื่อเรื่องความซึนเดเระขั้นเทพปากไม่เคยจะตรงกับใจยิ่งเป็นเรื่องความรักยิ่งแล้วใหญ่แม้จะมีนิสัยแสบ ซน ซ่าลุยเป็นลุยแต่ถ้าเป็นเรื่องหัวใจโพลาก็ไม่ต่างกับลูกเจี๊ยบมักจะทำซึนหรือโมโหกลบอาการไปเรื่อยบวกกับความป๊อดอย่างเหลือเชื่อเป็นผลให้ต้องกินแห้วทุกครั้งไป ส่วนตัวแล้วโพลาเองก็ชอบของน่ารักนะแต่เพราะคิดว่าไม่เหมาะกับบุคลิกก็เลยต้องซึนออกสื่อเช่นนี้แล
กระเพาะหลุมดำอะไรที่เป็นของกินข้ากินเกลี้ยง
กินเก่งมากถึงมากที่สุดแต่กลับไม่ส่งผลให้ส่วนสูงหรือน้ำหนักกระเตื้องเลยแม้แต่น้อยสามารถจับกลิ่นอาหารได้ในระยะห้าเมตรนี่คนหรือหมา ไม่สนว่าเป็นของใครหมดอายุหรือไม่ถ้าอยากกินก็จับใส่ปากอย่างเดียวไร้ความเป็นกุลสตรีสุดๆแถมถ้าอาหารไม่อร่อยก็ด่าคนทำได้อย่างน่าตบให้ดับแดดิ้นดูเหมือนจะทำอาหารเป็นนะแต่ที่จริง.....ฝีมือโคตะระจะห่วยเลยเว้ยเฮ้ย!!!!!
ขี้เซาโคตรๆพอกับที่ไฮเปอร์โคตรๆ
ถ้าง่วงเมื่อไหร่เป็นอันได้เวลานอนของโพลาไม่สนใจเวลาและสถานที่เธอจะนอนหลับไปเลยแบบไม่ต้องสั่งและถ้าจะให้ตื่นบอกเลยว่าโคตรยากต่อให้เอาไดนาไมต์มาระเบิดต่อหน้าถ้ามันหลับมันก็ไม่ตื่นเหวยซึ่งถ้าใครทำให้มันตื่นล่ะก็บอกได้เลยว่าตายสถานเดียว!!!
การใช้คำพูด,การแสดงท่าทางที่ทำเป็นประจำ : ส่วนใหญ่จะไม่ใช้คำพูดแบบเธอ ฉัน ท่าน เราจะมุ้งมิ้งไปทำไมไม่ทราบ!!//มองหน้าหาเรื่อง หาคำว่าคะขาอันแสนสุภาพไม่เจอปกติจะแทนตัวเองว่าโพโพแล้วเรียกคนอื่นด้วยฉายาโคตรประหลาดที่ตัวเองตั้งเช่น หยองหยอยหอยสังข์ โอโม่พลัส หนองโพ เป็นต้น มักพูดจาด้วยคำพูดชวนดักตบไม่ก็จ้อได้อย่างน้ำไหลไฟดับไม่พอมันยังมีท่าประกอบแถมด้วยเอฟเฟคที่ชาวบ้านไม่ต้องการ มักจะแสดงท่าทางประกอบการพูดไม่ก็ชูสองนิ้วอย่างภาคภูมิ(?)เวลาเขินก็ทำโมโหกลบเกลื่อนไปเรื่อยซึ่งเวลานั้นเธอจะพูดเร็วผิดปกติ เช่น โพโพไม่ได้เขินนะโพโพแค่ร้อนเข้าใจมั้ยมันร้อนพอร้อนหน้าก็เลยแดงแดงเพราะร้อนร้อนเพราะโลกมันร้อนน่ะเข้ามั้ย!! พูดจบชีก็กระแทกเท้าเดินหนีไปเลย ส่วนใหญ่จะชอบกระโดดเหยงๆเหมือนปู่ทวดมันเป็นกระต่ายไม่ก็เลียนแบบชาร์ลี แชปลินอย่างสนุกสนาน(ในความคิดของมันตัวเดียว)
ชอบ : สีหน้าเวลาคนอื่นเดือดร้อน,นอน,อาหารคาวหวานทุกประเภท,นมเย็น,ดอกทานตะวัน
ไม่ชอบ : คนที่บอกว่าตัวเองเตี้ย(แทบจะกระโดดกัดตอทันทีที่ได้ยิน),นมสด,คนรู้ทัน
เกลียด : กฎระเบียบ,กระโปรง(วิ่งด้วยความเร็วระดับทีมชาติเมื่อโดนบังคับให้ใส่),พ่อครัวที่ทำอาหารห่วยแตก
แพ้ : ของหมักดอง (คัดจมูกทันทีเมื่อได้กลิ่นถ้าทานในปริมาณน้อยจะเป็นแค่ผื่นคัน ตัวร้อน ไอนิดหน่อยแต่ถ้าทานในปริมาณมากจะช็อกแล้วสลบไปเลย)
บทที่4 : เกี่ยวกับคู่
สรรพนามที่ใช้เรียกคู่ชองตนเอง : หนูเป็ด(ปกติทั้งตอนที่รู้จักชื่อและไม่รู้จัก),ไอ้เป็ดเน่า(เวลาโมโหหรือเขิน),เคียวเคียว(เวลาอ้อน),คุณฮิบาริ(โดนบังคับให้เรียก),เคียวยะ(เวลาโดนผีสิง//นานๆทีจะเรียกย่ะ#แบมโบลา)
สรรพนามที่คู่ใช้เรียก : คุณ(ปกติ),ยัยเด็กน่ารำคาญ(เวลาโมโหหรือโดนกวนประสาท),ลูกแมว(หลุดพูดออกมาเวลาโพลาอ้อนใส่),เด็กน้อย(แกล้งเล่น),แบม(อยากเรียกเมื่อไหร่ก็เรียก//ว่าแล้วทำไมโพลาถึงเขิน)
ความคิดเห็นต่อคู่ของตนเอง : โพโพ.......ไม่ชอบหนูเป็ด หนูเป็ดน่าเบื่อชอบบังคับโพโพให้ทำนู่นทำนี่ทั้งที่รู้ว่าโพโพไม่ชอบแถมยังชอบเย็นชาใส่โพโพด้วยแต่แน่นอนว่าโพโพไม่ได้คิดอะไรกับหนูเป็ดเลยนะ!!!//ส่ายหัวรัวๆทั้งๆที่หน้าแดง
บทที่5 :สัมภาษณ์ออริ
-เบื้องหน้าคุณคือหญิงสาวผู้มีหน้าตางดงามราวกับรูปปั้น เธอหันหน้ามาสบตากับคุณ และเอ่ยว่า “ท่านมีนามว่าอะไรหรือ?”
- ร่างเล็กเอียงคออย่างน่ารักดวงตาสีทับทิมจับจ้องไปที่หญิงสาวรูปงามตรงหน้าหัวคิ้วกดลงต่ำอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ ‘ ทำไมยัยนี่สูงแท้วะ ’ เธอนึกอย่างนั้นในใจก่อนจะสะบัดหัวไล่ความคิดเกะกะนั้นเด็กสาวค้อมศีรษะลงอย่างล้อเลียนแล้วเอ่ยว่า “ ไม่บอกหรอกมีปัญหาอะไรมั้ยแม่สาวตัวสูงโย่ง ” ยกมือกอดอกพลางปรายตามองหญิงสาวที่บัดนี้เริ่มคิ้วกระตุก “ โพโพน่ะไม่บอกชื่อกับคนแปลกหน้าหรอกนะ ” มือเล็กยกขึ้นแตะแก้มนิ่มส่ายหัวไปมาอย่างน่ารัก
-“นามของท่านช่างไพเราะเสียจริงๆ ท่านกำลังมีความรักอยู่ใช่หรือไม่?”หญิงสาวพูดพร้อมหัวเราะน้อยๆ
- ดวงหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อทันทีที่ได้ยินดวงตาคู่โตยิ่งเบิกกว้างเมื่อเจอคำถามทะลุกลางปล้อง ร่างบางเริ่มเดินวนไปมาอย่างร้อนรนสร้างความขบขันให้อีกฝ่ายกับความใสซื่อของเด็กสาว “ หะ หัวเราะอะไรน่ะยัยตัวสูงโย่งโพโพจะไปมีความรักได้ยังไงโพโพไม่ใช่นางเอกการ์ตูนตาหวานนะจะได้มามีความรักน่ะเข้าใจผิดแล้วล่ะหยุดเลยนะ หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้เลยนะเข้าใจมั้ยหยุด หยุด หยุด!!! ” ประโยครัวเร็วปล่อยออกมาพร้อมกับใบหน้าที่ยิ่งขึ้นสีร่างเล็กกอดอกก่อนหันหน้าไปอีกทางแก้มแดงๆพองลมอันเกิดจากความไม่พอใจ
-“ข้าคิดอยู่แล้วว่าท่านต้องตอบเช่นนี้… ท่านลองถามหัวใจของท่านให้ดีๆก็แล้วกันว่าคิดเช่นไรกันแน่”
- “ หัวใจของโพโพเหรอ......หัวใจของโพโพพูดไม่ได้ซักหน่อยอย่ามาเพี้ยนไปหน่อยเลย ” สองมือทาบที่อกซ้ายก่อนจะส่ายหน้าไปมาแต่แล้วดวงตาสีทับทิมก็ฉายแววล้อเลียนพร้อมกระทุ้งศอกใส่คนตรงหน้า “ ลองถามหัวใจของเธอบ้างสิยัยตัวสูงโย่งโพโพว่าเธอก็น่าความรักเหมือนกัน ” ฉีกยิ้มแฉ่งอวดฟันขาวพร้อมกับชูสองนิ้ว
-“ตอนนี้ท่าอาจจะยังไม่รู้ใจตัวเอง ยังไงข้าก็รอฟังคำตอจากท่านอยู่นะ” เมื่อพูดจบหญิงสาวก็เดินจากไปจนลับสายตา
- “ ชิ! คำตอบบ้าบออะไรกัน ” นั่งจุมปุ๊กแล้วกอดเข่าตัวเองอดคิดไม่ได้ว่าเสียดายเวลาที่ได้คุยกันเพราะมัยสั้นเสียเหลือเกินก่อนร่างเล็กๆจะกระเด้งตัวขึ้นพร้อมกับพึมพำพลางนิ่วหน้า “ คนประหลาด ”
บทที่6 : สัมภาษณ์ผู้สมัคร
- สวัสดีค่ะไรท์ชื่อ เพิล นะคะ
- เดธศรีค่ะ ขุ่นแม่ของยายเด็กผี><
-ใบสมัครคงไม่เรื่องมากไปนะคะ
- ไม่เลยค่ะบางทีเราเรื่องมากมากกว่าอีก//ฮา
-ถ้าติดช่วยเม้นด้วยนะคะ
- สัญญาค่ะ จะรอลุ้นตอนประกาศผลนะคะ
-ถ้าไม่ติดไรท์จะพิจารณาอีกที่ว่าจะให้รับบทรองหรือไม่
- บทไหนที่ไรท์ยัดได้ก็จัดให้ลูกสาวได้เลยค่ะ เราไม่เรื่องมากอยู่แล้ว
-ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ
- Arigato~
:) Shalunla
ความคิดเห็น