ผีห้องเช่า

ข้อมูลเบื้องต้น

ผีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เนื้อเรื่อง

     ปัง!!!(ย่า)
     เสียงประตูของห้องเช่าแห่งหนึ่งในใจกลางเมืองถูกปิดอย่างแรงโดยหญิงสาวคนหนึ่ง เธอปล่อยร่างของตนพิงบนกำแพงแล้วทรุดนั่งลง น้ำตาอุ่นๆไหลนองเต็มหน้า
     'ทำไม...ทำไมเขาต้องทิ้งฉันไปด้วย' เธอคิดในใจพลางพาร่างที่ราวกับไร้วิญญาณไปที่ห้องครัวแล้วคว้ามีดขึ้นมา 'ในเมื่อเขาไม่ต้องการฉัน...ฉันจะมีชีวิตอยู่ไปทำไมกัน!' แล้วเธอก็แทงตัวเองด้วยมีด!
     "กรี๊ด!!!!!" เลือดสีแดงสดไหลนองเต็มพื้น ทำให้พื้นห้องเกิดเป็นคราบเลือด และห้องนั้นก็ราวกับถูกปิดตายเพราะไม่มีใครกล้าเช่า จนกระทั่ง...

     10 ปีต่อมา...
      มิ่งขวัญ เด็กหนุ่มอายุ 20 ที่มาจากต่างจังหวัดพร้อมกับเงินจำนวนน้อยนิด ในขณะนั้นที่พักในเมืองหายากและราคาแพง เขาตระเวนหาที่พักจนพบกับห้องเช่าที่ถูกปิดตายห้องนั้นที่มีราคาถูกแสนถูกเมื่อเทียบกับที่อื่นๆในใจกลางเมืองแบบนี้ หลังจากเจรจากับเจ้าของห้องเช่าที่มีท่าทางแปลกๆ พยายามห้ามไม่ให้เขาพักที่ห้องนี้ เขาก็เข้าพักและหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า ในกลางดึกของคืนแรก...เขาได้ยินเสียงประตูเปิดปิดหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะคิดว่าเป็นเพราะลม ในคืนที่สอง...เขาเห็นเงารางๆของหญิงสาวที่หน้าต่างห้องครัว แต่ก็คิดว่าเป็นพวกนักศึกษา จนในคืนที่สาม...ขวัญสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกเนื่องจาก...เขาได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของหญิงสาวดังมาจากห้องครัว เขาจึงเดินเข้าไปในครัวและต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในครัว...
     ...หญิงสาวร่างเล็ก นั่งร้องไห้อยู่ที่พื้นราวกับสูญเสียอะไรบางอย่างไป เธอซุกหน้าลงกับฝ่ามือทั้งสอง และที่ปลายเท้าของขวัญคือ!!เลือดสีแดงฉานที่มีต้นตอมาจากบริเวณท้องของหญิงสาวนองเต็มพื้น และเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาจากฝ่ามือก็ยิ่งทำให้ชายหนุ่มช็อค! เพราะเด็กสาวคนนั้นคือ เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปริ๊นเซส ออฟ เดมอส แอนด์ บารามอส ผู้มีดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนเช่นเดียวกับสีผม เจ้าหญิงจากหนังสือที่เขาเคย(แอบ)อ่านที่ร้านหนังสือ...นายอินทร์!!! และน้ำที่เขาคิดว่าเป็นเลือดก็คือน้ำแดงที่เจ้าหญิงทำตก เพราะว่าเธอกำลังร้องไห้เสียงดังว่า
     "ฮือๆๆ...น้ำแดงของฉัน...ฮึก...จะเอาน้ำแดง...ฮึก...คาโล...ฮือๆๆๆๆๆ TTOTT"
     แวบ!!!
     O_O!
     OoO!!
     O[]O!!!
     จู่ๆร่างของชายหนุ่มผมสีเงิน ดวงตาสีฟ้า ก็ปรากฏต่อหน้าต่อตาเขาพร้อมๆกับบุรุษผมสีดำ ดวงตาสีม่วง
     "นายนี่หาเรื่องได้ไม่หยุดหย่อนเลยนะ!" นัยน์ตาสีฟ้ามองอย่างดุๆพร้อมกับบ่น ขณะที่แววตาของคิลมีรอยขบขันและขวัญยังคงช็อคอยู่ =_=^^ เฟรินแยกเขี้ยวรับ พลางยื่นมือให้

     "ลุกไม่ไหว^O^" แต่คาโลไม่ยอมส่งมือให้เพื่อช่วยพยุงหากแต่ก้มลงแล้วช้อนตัวคนขี้อ้อนตรงหน้าขึ้นมาในอ้อมแขนแทน

     "นี่ว่านายคนนี้ล่ะ..." คิลว่าพลางโบกมือไปมาผ่านหน้าขวัญ

     "..........."

     ( -_-)( -_-)( -_-)>>>>>ooO
      "พะ....พวกนาย....ปะ..ปะ...เป็น..." เขาพูดออกมาอย่างยากลำบาก หากยังพูดไม่จบคิลก็ตัดหน้าไปก่อน
     "พวกเราน่ะเหรอ...ฉันชื่อคิล"
     "ฉันเฟริน ส่วนหมอนี่คาโล"
     ".................."
     "มะ...มาอยู่นี่ดะ....." ขวัญยังงงไม่หายโดยเฉพาะกับประโยคที่พวกนั้นตอบ
     "มาเที่ยว!!!"
     "กลับ!" เสียงออกคำสั่งจากเจ้าชายผู้เจนจัดในการออกคำสั่ง
     "อยู่อีกเดี๋ยวดิ" เฟรินต่อรอง
     "ไม่!กลับ!!!"
     "บาย...ไปแล้วน้า ^0^" เฟรินกับคิลว่าพลางโบกมือบ๊ายบาย ตอนที่พวกนั้นกำลังจะไปขวัญก็ได้ยินเสียงคาโลบ่น
     "ทำไมนายต้องไปทำร่าเริงอย่างนั้นด้วย"
     "หึงอ่ะดิ"
     "-////-"
     พวกคาโลไปแล้วแต่มิ่งขวัญยังยืนอยู่ตรงนั้น......ตลอดคืน.........



 .........................................X..........................X........................X........................................................