คัตเตอร์ the cutter

เนื้อเรื่อง

คัตเตอร์  the  cutter

“ผู้เสียหายเป็นหญิงสาว  โดนคัตเตอร์กรีด  บาดแผลยาวจากปากถึงใบหู  ตาข้างซ้ายถูกกรีด เปลือกตาขาด” หมวดหมึกนั่งอ่านรายงาน

“มันจะโหดอะไรขนาดนี้”  สายตาของเขา  เหลือบมองผู้ต้องหาในห้องสอบสวน  หน้าตาก็ดี  ไม่น่าจะมีวี่แววว่าเป็นคนขี้โมโห

ผู้หมวดหมึก  หนุ่มวัยเบญจเพส  ผิวคล้ำ สมชื่อ  หน้าตาดูเหมือนลิง   กริยาท่าทาง ลุกลี้ลุกลน      ตื่นตัวอยู่เสมอ   วันนี้เขาจะต้องโรมรันพันตูกับ  สิ่งที่ทรงอำนาจและอิทธิพลเกินกว่าจะคิด

ดร. อาทิตย์  มองตำรวจหน้าเหมือนลิง  อย่างเหยียดหยาม  หนุ่มหน้าใส  นั่งคอยอย่างใจเย็น  ไม่มีทีท่าว่าจะหวาดกลัว  อะไรที่จะเกิดขึ้นบนโรงพักแห่งนี้เลย

หมวดหมึก  ค่อยๆ เปิดประตู เข้ามาอย่างนอบน้อม
“สวัสดีครับท่าน” หมวดหนุ่ม  กระพุ่มมือไหว้ก่อนนึกในใจ “ไอ้หนุ่มนักซ้อม”
“ไม่ทราบว่า  ทำไมถึงไปซ้อม  ผู้หญิงซะแทบกระอักเลือด   แถมเอาคัตเตอร์  ไปผ่าตัดหน้าเขาซะสวยอย่างนั้นละครับ” หมวดหมึกถามอย่างกวนบาทา

ดร.  อาทิตย์  นั่งเฉยๆ  ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้  ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย  หันหน้าสำรวจห้องสอบสวน  ในห้องมีตู้เก็บเอกสาร เก่าๆ กับโต๊ะ  คอมพิวเตอร์  เมื่อมองหน้าจอเหมือนกำลังเล่น  แคมฟรอกซ์อยู่ 
“ไอ้พวกนี้  วันๆไม่มีอะไรจะทำกันหรือไง” อาทิตย์ นึกดูถูกในใจ 

หมวดหมึกมองตามไปที่คอมพิวเตอร์   เดินไปลูบกล้องเวปแคมเบาๆ  ยิ้มเทกระจาด  ผิวปากเหมือนกลบเกลื่อน
“วันนี้พวกนักข่าว  มันไปไหนกันหมดนะ  คนใหญ่คนโต  อุตส่าห์มาโชว์ตัว”  หมวดหมึก  รู้สึกถึงความผิดปรกติ

“ใครมันจะกล้ามาละ  พ่อตาผมเขาเป็นเจ้าของหมดทุกสื่อแล้ว”  อาทิตย์ พูดเตือนสติ หมวดหนุ่ม
“หมายความว่า  พอถึงพรุ่งนี้เช้า  ทุกอย่างจะเงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น” อาทิตย์ ย้ำ

หมวดหมึก  เดินไปรอบๆ ดร.  อาทิตย์  ดูเหมือนนาย  คนนี้จะเป็นศูนย์กลางของจักรวาล
“โอ้โฮ  นาฬิกานี่ราคาเป็นแสนเลยนะ” หมวดหมึกจับ นาฬิกาของคู่สนทนาขึ้นมาดูอย่างไร้มารยาท

“อยากได้ไหมล่ะ  หุบปากแล้วปล่อยผมกลับบ้าน”  ดร. หน้าใสถอดนาฬิกาใส่มือ ผู้หมวดตัวดำ
“จับเวลาได้ ด้วย  แต่หนักไปหน่อยนะครับ”
“นาฬิกาเรือนนี้น่ะ  ไม่หนักนะ น้ำหนักกำลังดี” อาทิตย์ ขำๆ กับความไร้สาระของไอ้ลิงตัวดำ  ตนนี้

“ไม่ใช่  ผมหมายถึงคุณน่ะ  เล่นอีหนูซะหนักขนาดนั้น  เขาจะไปทำมาหากินอะไรได้อีก”  หมวดหมึกยิ้มฟันขาว  ขยับนาฬิกาไปมา “ออร์โตเมติก นะเดินตรงไหม”

อาทิตย์  นั่งนิ่ง  เหมือน รอคอยอะไรสักอย่าง  เขานั่งสงบเงียบ
หมวดหมึก  นั่งยองๆ  จ้องหน้าคู่สนทนา

“รูปก็หล่อนะ  รวยก็รวย  อยากเกิดมาเป็นแบบนี้ละ”
เขาชม ดร.หนุ่ม หน้าใส  นั่งฝันว่า สักวันจะได้เป็นลูกเขย  คนที่รวยที่สุดในโลกบ้าง
ดร. อาทิตย์  มองหน้าตำรวจลิง  เหมือนยุงรำคาญ  มันจะมาจุ๊กจิ๊กอะไรกับฉันหนักหนา

ก่อนที่เขาจะเอ่ยอะไร  หมวดหมึก ก็เดินออกจากห้องเหมือน นึกอะไรออก  เมื่อกลับเข้ามา   หมวดหน้าลิง   เดินเข้ามายื่นรูปขนาดจัมโบ้  ให้ดู
“นี่ ชอบไหมล่ะ”
“ใคร”  อาทิตย์ เพ่งมองรูปอย่างสนใจ  ในรูปเป็นหญิงสาวครึ่งตัว  ท่อนบนไม่สวมอะไร  ใบหน้าสวยหวาน  ถูกใจทรวงอกอวบอิ่มขนาดคัพ  D

“สนละสิ  ลื้อนี่มันบ้าผู้หญิง  เด็กในสังกัด หากินอยู่ที่..........”  หมวดหมึก  กั๊ก  ไม่พูดอะไรต่อ
อาทิตย์  อารมณ์ สะดุดกึก  สมาธิไม่ราบเรียบ  ดวงตา  ที่ราบเรียบไม่สะทกสะท้าน  มีแววอ้อนวอน  บอกหน่อยเถอะไอ้ลิง

“ถ้าบอกที่ติดต่อ  เดี๋ยวลื้อก็ไปศัลยกรรมใบหน้าเขาละสิ”
“นังบ้านั่น มันโลภ  อยากจะให้เลี้ยงเป็นเมีย  ความจริงเราสองคน  ผมกับน้องเชอรี่  ก็รักกันมาก  ผมรักเธอมาก  แต่ที่แย่คือ  มันจะให้ผม เลิกกับเมียไปอยู่กับมัน  ไม่อย่างนั้นมันจะตามไปราวีเมียผม”  อาทิตย์  ยอมเปิดปากเหตุที่กระทำลงไป

“ก็แค่นั้นล่ะ  แล้ว  ทำไมไปกรีดตา  เขาเป็น 4 ชั้นอย่างนั้นละ”หมวดหนุ่ม   นั่งเกานิ้วเท้าอย่างเมามัน
“ก็กะจะให้ไม่มีใคร  มายุ่งกับมันอีกหวงวะ” การสนทนาเป็นไปอย่างราบรื่นกว่าเดิม
“บอกได้ยังล่ะว่า  ติดต่อได้ไง”  ดร.อาทิตย์  เปลี่ยนเป็นช้างตกมันไปซะแล้ว

หมวดหน้าลิงยิ้ม  พลางควักโทรศัพท์ มือถือออกมาล่อ
“นี่มีคลิปด้วย  ชื่อน้องพิงค์  ถ่ายตอนอาบน้ำ  เห็นหมดเลย  หุ่นอย่าให้พูด  ขนงี้ดกดำ  ยังกับป่าอะเมซอน”

ดร. อาทิตย์  นั่งจ้องรูปสาวสวย  อย่างถูกใจเกิดมาไม่เคยเจอใครสวยอย่างนี้  มาก่อน  ยังกับลัมโบกินี  รถสปอร์ตแสนสวยคันละ  30  ล้านที่เขาใช้อยู่  แต่ก็ยังเคืองใจที่ไอ้หมวดหน้าดำ  ไม่ยอมให้ข้อมูลสักที

“แล้วเมียที่บ้าน  ชื่ออะไรนะ”  หมวดหมึกกอดคอ  ดร.หนุ่มอย่างสนิทสนม
“ดร. กรรณิกา”  อาทิตย์  เหลือบมองทำท่าว่าอย่ามาเกาะไอ้ลิงหน้าดำ

“เออ  นั่นแหละ  กรรณิกาเขา  นายไม่รักเขาหรือไง  บอกแต่ว่ารักเชอรี่  ไม่อยากให้เชอรี่  เป็นของใคร  แล้วเมียที่บ้านไม่รักเขาบ้างรึไปแอบมีเมียน้อยอย่างนี้”
“อีนั่นน่ะ  เกลียดมันจะตาย  เย็นชา  วันนึงพูดกับมันแค่ 3 คำ  กูเกลียดมัน  แต่มันไม่รู้หรอกว่าเกลียด  ที่อยู่กันทุกวันนี้  ก็เพราะพ่อมันเท่านั้นแหละ  หุ่นก็แบนๆ  ขาตะเกียบ  หัวโต  นมเล็ก  กว่าหมาที่บ้านอีก”

หมวดหมึก  ฟัง  คู่สนทนา  ระบาย  ความอัดอั้นในใจเหมือนลูกโป่งรั่ว
“โถ  น่าสงสารนะ ดอกเตอร์  อยู่กับคนที่ไม่รักไม่ชอบ กัน  มันก็เหมือนตกนรก  ชัดๆ  แต่เป็นผมก็ยอมนะ  พ่อตาออกจะใหญ่โตคับบ้าน  คับเมืองอย่างนี้”

ผู้หมวดหนุ่ม  นั่งยองๆฟัง  ดร.หน้าใส  เหมือนขี้ข้า  ประจบสอพลอเจ้านาย
ดร.  หนุ่ม  รู้สึกพึงพอใจ  หมวดหน้าลิงเป็นพิเศษ  ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครเข้าใจ  ชีวิตอันน่าอนาถ ของเขาเลย

“เออนี่ เจ้านายเขา  สั่งมาให้ปล่อยคุณ น่ะไม่มีอะไรแล้ว  เจ้าทุกข์  เขาก็ไม่เอาความอะไร  ถึงทำผิดไปฆ่าเขาตาย  ก็ต้องปล่อย  อยู่วันยังค่ำ  เส้นใหญ่นะเรานี่”

หมวดหนุ่มมองหน้า  คนทำผิดอย่างท้อใจ  เขาแอบถอนใจอย่างเบื่อหน่าย
“เอารูปคืนมาด้วย จะได้เอาไปเสนอ  คนอื่นต่อ  ช่วยเด็กมัน  สงสาร”  หมวดหมึก  ทวงรูปแสนหวง

ดร.อาทิตย์  ส่งรูปนางฟ้า กลับอย่างเสียดาย
“แล้วจะส่งรูปกับคลิปไปให้   อ้อ..ลืมไปเบอร์ของน้องเขา  เบอร์นี้”  หมวดหนุ่ม  จด     ยุกยิกส่งให้
“ขอบใจนะหมวด”  ดร. อาทิตย์  หน้าแช่มชื่น  ลุกขึ้นโบกมือลา  หมวดหมึก  ยกมือกระพุ่มไหว้อย่างนบน้อม

ดร.  อาทิตย์  เดินออกจากโรงพัก อย่างลอยนวล
“นายน่ะ  มีทุกอย่าง  แต่ฉันมีแฟนที่สวยที่สุดในโลก”  หมวดหมึกอุตส่าห์  ลงทุนเอารูปแฟนมาอวดไอ้เส็งเคร็งนั่น

“เพื่องานต้องยอมมันหน่อย”  พลางคิดในใจ   พี่จะไม่ยอมให้ใครได้เห็นตูมๆ  ของน้องอีกพี่สัญญา
เขารู้สึกผิดที่เอารูปส่วนตัวของแฟนสาวมาให้ชายแปลกหน้าดู

หมวดหมึก  ยกมือลูบกล้อง เวปแคม อย่างสะใจ  พลางโบกมือให้รอง   ผู้ช่วยที่นั่งหลบอยู่หน้าคอมพิวเตอร์อีกเครื่อง
“บันทึก  ไว้หมดแล้วนะพี่ทั้งภาพทั้งเสียง”  รองสารวัตร  ที่อยู่ในห้องข้างๆ ยกมือ  บอกว่าเรียบร้อย   โอ เค

“ส่ง  ซีดี  ไปให้  พ่อตามันดูเล่นเป็นของแถม  ไหนๆก็เอาผิดอะไรมันไม่ได้  ไอ้พวกคนชั่ว”
หมวดหมึกกล่าวอย่างสะใจ  ในใจอดสงสาร  คนรักทั้ง 2 ของดร.  อาทิตย์  ที่ไม่รู้อิโหน่  อิเหน่ไม่ได้

28  ตุลาคม  2550