กบฎ rebelian

เนื้อเรื่อง

กบฏ  REBELIAN

               วิทกวาดตาไปรอบๆ    แววตาบ่งบอกความเหนื่อยหน่าย  ไม่เห็นมีอะไรแปลกๆมาขายบ้างเลย

                       ตลาดขายของมือสอง  ที่นี่มีทุกต้นเดือนเสาร์แรกเดือนละหน  มันเป็นสวรรค์ของเขาที่จะหาของแปลกๆ  ราคาไม่แพงส่วนมากเขาจะซื้อมา  แล้วนำไปขายต่อในราคาสูงลิ่ว

                    สิ่งหนึ่งที่จะต้องทำคือ ตีซี้ตีสนิทกับคนขายพวกนี้เอาไว้  จากนั้นก็ต่อราคาให้รูดบานทะโรค  นัยตาต้องเว้าวอนเรียกคะแนนสงสาร

                     การค้นหาของต้องว่องไว  มาก่อนที่พวกคนขายจะลงของ  พอเปิดถุงจัดแผงขายของ  วิทก็..ลุย

                     วิทสอดส่ายสายตาไปสะดุดกับของสิ่งหนึ่ง   เขาเดินไปหยิบขึ้นมาส่อง   พลางยิ้มกับเจ้าของสินค้า

                      “แหม  เฮียเอามาขายอีกแล้ว  คนซื้อเขาเอามาคืนอีกแล้วละซิ”

                      “เออ .....  คนนี้เอาไปแค่  7  วัน  แน่ะเผ่นแนบไปโน่นแล้ว” อาเฮีย  ยิ้มแยกเขี้ยว ทำตาเจ้าเล่ห์

                       “เอานี่ไปสิ  นี่ให้ราคากันเองเลย”

               วิทหยิบอุ้งมือลิง ขึ้นมาพิจารณา  มันเป็นมือแห้งกรังมีขนปกคลุมหรอมแหรม  ฝ่ามือสีดำสนิท ขนาดเท่าฝ่ามือเด็กเล็ก

                        วิท ยิ้มแห้งๆ  “อุ้งมือลิง”  พลางชูมันขึ้นเหนือศีรษะ

                         “ข้าขอพรให้.............”

                        อาเฮียตาเหลือกรีบหยิบอุ้งมือลิงไปเก็บ

                        “นี่ลื้ออย่าเล่นอะไรบ้าๆนะโว้ย  ซื้อไปก่อนแล้วค่อยไปขอพร”

                       อาเฮียมองค้อน  พลางจัดแผงแบกะดินของแก  ซึ่งมองยังไงๆก็ดูไม่เป็นระเบียบเหมือนเดิม

                       “จัดยังงี้แหละดี  ดูเป็นกันเอง  ลูกค้าชอบ”  อาเฮียพูดอย่างรู้ทัน

                       “วันนี้มีของใหม่ๆมาให้ดูสนใจไหม  รับรองไม่เวิร์คเอามาคืนได้แต่ตังค์ไม่คืนนะครับ”

                        “แหมของอาเฮียนี่คนที่ซื้อไป  เขาขยันเอามาคืนกันเยอะเลยนะ  แล้วนั่นอะไรล่ะ”

                         “นี่หินจาก เกาะหินงาม อยู่ตะรุเตา เอาไปทับกระดาษดีนะ  อีกอันใกล้ๆนั่นก็เศษหินที่ใช้สร้างปิระมิด  รู้จักไหมล่ะ คูฟูน่ะ”

                          “อะไร  คูฟู น่ะ” วิทสัพยอก

                          “ก็ไอ้ปิระมิดอันใหญ่สุดไง  อายุตั้ง  4000 กว่าปีเชียวนา”

                          “แล้วนั่นอะไรล่ะ” วิทหยิบ นาฬิกา  โอเมก้า สปีดมาสเตอร์  รุ่น นักบินอวกาศ  สภาพใสปิ๊งขึ้นมาส่อง

                          “นาฬิกาคนตายที่ไหนล่ะ  ซื้อไปแล้วเจ้าของเขาตามมาเอาคืน ใช่ไหม”  วิทพูดท่าทางขึงขัง

                          “นี่ของนักบินเชียวนะ   สภาพเป็นไง  ตะลึงเลยซิ”

                          “เท่าไหรละ”

                           “สองหมื่นห้า”

                           วิทกะว่าสภาพอย่างนี้  ปล่อยได้ไม่ต่ำกว่า สี่หมื่นแน่

                           “แถมผีนักบินด้วยละสิ  2 หมื่นนะเฮีย” แววตาออดอ้อน

                            อาเฮียแววตา สดใส พยักหน้า ตกลง  

                            “แถมผี  กับไอ้นี่”  เฮียเจ้าของร้านเดินไปที่ถุงใส่ของใบใหญ่  ค่อยๆดึงกล่องไม้เก่าคร่ำคร่าออกมา  พ่อค้าเจ้าเล่ห์ค่อย ๆ เปิดกล่องไม้ใบกะทัดรัดอย่างช้าๆ  ข้างในกล่องมีแผ่น  ซีดี  สภาพ พอกันกับกล่อง  สีที่พิมพ์  บนหน้าซีดีลอกเลือนจนมองไม่ออกว่าเป็น  ซีดีเรื่องอะไร

                           วิทมองกล่องไม้อย่างสนใจ

                           “กล่องสวยดีนะ” เขาหยิบกล่อง พิจารณา  แทบไม่สนใจ แผ่นซีดีนั้นสักเท่าไหร่

                           “แถมหนังกากบาทด้วย  แหมเฮียนี่รู้ใจ  เมียรู้ป่าวเนี่ย”

                           “บ้า” เฮียลูบคลำแผ่นซีดีด้วยความทะนุถนอม”

                           “นี่เป็นแผ่นเกมส์ใช้เล่นกับคอมพิวเตอร์  รับรองสนุก เอาไปเล่นแก้เครียด”

                           “ขอบคุณครับ  กล่องนี่ผมเอาไปด้วยนะ”  วิทรีบหยิบกล่องใบสวย กลังอาเฮีย เพื่อนซี้เอาคืน

                           วันนี้โชคดีจริงๆ  เดี๋ยวหาอีก 2-3 อย่างแล้วกลับบ้าน  วิทรู้สึกมีความสุข

                            เฮียเจ้าของร้านมองหน้าวิท  หน้าตาจริงจัง

                             “เกมส์  อันนี้ถ้าเล่นครบ 1 เดือนอย่าลืมรีเซทล้างเกมส์ ใหม่นะ  ฟังให้ชัดๆ พูดใหม่อีกที  ครบ 1 เดือน.........”

                           “ไม่อย่างนั้นจะเกิดเรื่องใหญ่”วิทกล่าวล้อเลียน

                            “เฮีย เลิกขายไอ้ของมีอาถรรพ์ พวกนี้ซะทีได้ไหม  ไปทอดหมูปิ้งลูกชิ้นขายก็ได้”วิทพูดอย่างแสนรำคาญ

                            “เออ.....ว่าจะไปขายขนมจีบเหมือนกัน นายช่วยเหมาไอ้ของพวกนี้ไปให้หมดสิ  แล้วเดือนหน้าจะขายอาหารแทน”

                           วิท รีบเอาของใส่ถุงเป้กล่าวขอบคุณอย่างจริงใจ “ลาละครับเฮียเดือนหน้ามาใหม่”

                            “อย่าลืม รีเซท เกมส์ล่ะ”

                            วิทพยักหน้ารับคำอย่างไม่สนใจ  เดินลิ่วหายไปในฝูงชน

                            เจ้าของร้านมองตามยิ้มอย่างมีเลศนัย

                            คืนวันนั้น

                            วิทหยิบกล่องซีดี  ทำด้วยไม้เก่าคร่ำคร่า ขึ้นมาพิจารณา  ฝากล่องมีรูปทรงหกเหลี่ยมเหมือนยันต์ที่เขาเคยเห็นตามตลาดขายพระ   เป็นสีแดงซีดๆ เส้นยันต์เป็นสีดำมีอักษรภาษาบาลีสันสกฤต  เขียนไว้รอบๆลายเส้นหกเหลี่ยม แผ่น ซีดี  เป็นรูปทรงหกเหลี่ยมเช่นเดียวกับกล่อง

                           เขาค่อยๆหยิบแผ่นโหลดเข้าเครื่อง  ภาพที่ปรากฏในจอเป็นหญิงสาว  ในชุดเสื้อคลุมสีขาวเปื้อนเลือด  ผมยาวปกคลุมหน้าจนมองไม่เห็น  ร่างของเธอเปียกปอนค่อยๆเดินเข้ามาหา

                           ผมของเธอค่อยๆเลื้อยออกมานอกจอ  มันเลื้อยตามท่อนแขนของวิท ขึ้นมาพันรอบคอของเขา  วิทรู้สึกหายใจไม่ออกเมื่อถูกรัดคอแน่นขึ้นเรื่อยๆ

                           ใบหน้าขาวซีดโผล่ออกมา  ปากเขียวคล้ำอ้าออกเห็นฟันสีดำ  น้ำลาย สีคล้ำไหลย้อยออกจากปากเธอพูดกับเขาเบาๆ   ฟังไม่รู้เรื่อง  น่าจะเป็นภาษาญี่ปุ่น  ร่างของวิทหงายหลังล้มลงนอนกองบนพื้น  ร่างอันเน่าเหม็นโผล่ออกมากว่าครึ่งตัว  วิทรวบรวมสติ ลืมตาขึ้น

                           เขาปาดเหงื่อ ขยับตัวลุกขึ้นจากที่นอน มองนาฬิกาที่โต๊ะข้างเตียง “ตี 3 แล้ว” นั่งนึกว่าเมื่อสักครู่ฝันอะไรน่ากลัวจริงประสาทที่เขม็งเกลียวคลายตัวลงพร้อมกับความทรงจำที่คลายหายไป

                          “นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก  อีก 3 วันหวยจะออกแล้วยังหาเลขเด็ดไม่ได้เลย” วิทดีดนิ้วเสียดายโอกาส

                           เดือนต่อมา  ที่ตลาดนัดที่เดิม  วิทง่วนกับการเดินหาของ

                           “ไงเฮียวันนี้มีอะไรมาขายบ้าง” วิท ทักทายสหายที่จ้องมองเขาไม่วางตา “ไม่จัดร้านเหรอ  แหมทำเป็นมองมีอะไรขายก็เอามา”  วิทชี้ไปที่ถุงใส่ของ  อาเฮียซึ่งกำลังอยู่ในอาการตกตะลึงมองวิทอย่างไม่เชื่อสายตา

                          “แล้วนาฬิกาล่ะ  ไม่เอามาคืนหรือ  นี่มีเรื่องอะไรก็บอกมา  ผีหลอก ผีหลอนก็จะช่วย”

                           “อ๋อ  นาฬิกานั่นนะเหรอ  อยู่นี่ไง ใส่อยู่นี่ใช้ดีนะเดินตรงเป๊ะ   อ้อ  เดือนนี้นัดลูกค้าไว้แล้วจะขาย” วิทพูดอย่างรู้ทันอาเฮียแกคงนึกว่าเขาโดนผี นาฬิกาหลอกจะเอานาฬิกามาคืน  แต่เขาเป็นคนที่จูนกับเรื่องพวกนี้ไม่ติด  อยากจะเห็น อยากจะเจอ  แต่เหมือนคนโชคร้ายไม่มีทางได้เจอผี  หรือว่าจะเจอระบบป้องกันแอนตี้ไวรัส  ทำให้มองไม่เห็น  ฝันก็จะลืมเมื่อตื่น

                            อีกหนึ่งเดือนต่อมา  เหมือนมีอะไรมาดลใจ  หลังจากวิทเอากล่องใส่  ซี ดี  ใบนั้นไปขายในอินเตอร์เนทในราคาที่แพงเอาการ  คนที่มาซื้อ ท่าทางผิดหวังมากเมื่อเขาบอกว่า

                   “แผ่นมันแตกไปแล้วครับ เผอิญไปนั่งทับ”

                             “ทำไมทำอย่างนั้น  นั่นมันแผ่น.......”  เหมือนกับลูกค้าคนนี้นึกอะไรบางอย่างได้  รีบเก็บกล่องใส่ถุง  พูดกับวิทก่อนจากว่า “ถ้าหาแผ่นได้ ผมให้หมื่นนึง”

                             วิทพยักหน้ารับ  เบอร์โทรศัพท์จากลูกค้าอย่างเนือยๆ  พลางนึกในใจ “ไอ้แผ่นเกมส์โกโรโกโสนี่นะ  ต้องมีอะไรที่แปลกๆในแผ่นเกมส์นี้แน่ๆ”  เขาตั้งใจว่ากลับบ้านเขาจะโหลดแผ่นดูว่ามันเป็นแผ่นเกมส์อะไรถึงมีค่าขนาดนี้

                              วันต่อมา เขาก็ลืมว่าจะทำอะไร  เพราะเริ่มฤดูฟุตบอลพรีเมียลีกอังกฤษ  ในเดือน สิงหาคม

                             เมื่อฤดูกาลแข่งขันหมดลงในเดือน  พฤษภาคม  เขาเริ่มนึกอะไรบางอย่างได้

                             แผ่นเกมส์ที่เก็บอยู่ในถุงพลาสติกอย่างดีถูกโหลดใส่เครื่องคอมพิวเตอร์

                               Start

                    ทะเลทรายเวิ้งว้าง  ปรากฏ  ขึ้นบนจอคอมพิวเตอร์  เกมส์แห่งเนินทราย  หรือ แซนด์ดูนได้เริ่มปฐมบทของมันแล้ว  การถือกำเนิดบุตรแห่งทะเลทราย  ประวัติศาสตร์การสร้างชาติ  เผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะอยู่รอด

                             ในปฐมกาลมี  แซนด์ดูน  อยู่เพียง 2 ตัว  รูปร่างของมันมีหัวเหมือนมด ตาประกอบ 2 ดวง  ขนาดใหญ่เขี้ยวคมกริบเหมือนกรรไกร  ร่างกายคล้ายกับคนมี 2 ขา  แขน2 ข้าง นิ้วมือนิ้วเท้า  แขนขาและลำตัว มีเกราะแข็งมันวาวห่อหุ้ม  มีระยางแข็ง 2 เส้นที่กลางหัวคล้ายเสาอากาศ  ตัวหนึ่งสีดำ  อีกตัวหนึ่งสีแดง

                             วิท นำทางเจ้า 2 ตัวนี้ให้ไปที่ถ้ำกลางทะเลทราย  มันผสมพันธ์  มีลูกออกมาเป็นไข่ 1 ฟอง    วิทนั่งมองการเติบโตของครอบครัว  แซนด์ดูนอย่างสนใจ  พวก  แซนด์ดูน  ค่อยๆตายจากไปทีละตัวสองตัว  รวมทั้งแซนด์ดูน  คู่แรกด้วย 

                            พวกแซนด์ดูน   กำลังใช้หินก้อนเล็กๆเรียงบนพื้นทราย เป็นรูปทรงคล้ายหนอนตัวขนาดมหิมา  มันใช้เวลากว่าสองชั่วอายุ  รูปวาดหนอนทรายยักษ์ จึงสำเร็จ

                            วิทรู้สึกฉงนกับสิ่งที่พวกมันทำ  เขาเข้าเมนูสร้างหนอนยักษ์ขึ้นมา และปล่อยเจ้าหนอนให้ดำผุดดำว่ายอยู่ในทะเลทราย

                           “อาหารนี่เอง”  พวกแซนด์ดูน  นับร้อยวิ่งเข้าโจมตีหนอนยักษ์ คมเขี้ยวฝังในร่างหนอนยักษ์ที่กำลังจะมุดทรายหนี  มีแซนด์ดูนบางตัวถูกหนอนทรายทับตายไปก็มาก

                         เมื่อเจ้าหนอนสิ้นฤทธิ์  มันก็ถูกกัดกินจนเหลือแต่เปลือก  พวกแซนด์ดูนดูจะมีกำลังวังชาและเพิ่มปริมาณอย่างรวดเร็ว

                        พวกสีดำ  ผละแยกจากพวกสีแดง  ดูเหมือน  สีดำจะเคร่งขรึมกว่าพวกสีแดง  ที่จะออกสบายๆกับชีวิต

                       พวกสีดำ  ไปอาศัยอยู่ในถ้ำ  บนภูเขาซึ่งมีถ้ำเล็ก  ถ้ำน้อยกว่าพันถ้ำ  ส่วนพวกสีแดงอาศัยอยู่ในทุ่งทะเลทราย

                      แต่แล้วพวกสีดำก็ขาดอาหาร  เพราะบนเขาไม่มีหนอนอยู่  มันระดมกำลังนับพันตัว  ลงไปยังทุ่งหญ้า  จับพวกสีแดงไปเป็นทาส  คอยหาอาหารให้มัน

                      “พวก สีแดง ปริมาณลดลงเรื่อยๆ”  วิทจัดการให้หัวหน้าของพวกสีแดง  หลบหนีไปอีกฟากของแม่น้ำ  พวกสีดำตามมาทันที่ริมแม่น้ำ  ขณะที่พวกสีแดงข้ามแม่น้ำไปอย่างทุลักทุเล

                     “ เอาพายุ ฝนไปกินซะไอ้พวกมดดำ”  เขาคลิกไปที่เมนู  เกิดพายุทรายพัดพวกแซนด์ดูน  สีดำลอยละลิ่วหายไปกับลมพายุ

                      พวกแซนด์ดูนสีแดง  ก้มลงกราบบูชา นัยตาของมันมองมาที่หน้าจอเหมือนพวกมันมองเห็นเขา

                     วิทรู้สึกปลาบปลื้ม  กับภาพที่เห็นเบื้องหน้า  คืนนั้นเขาจัดการสร้าง  หุบเขาที่อุดมไปด้วยหนอนทรายให้พวกแซนด์ดูน สีแดงได้อยู่กันอย่างสบาย  มีการเลี้ยงหนอนทรายเอาได้เพื่อเป็นอาหารโดยไม่ต้องออกไปล่าให้ลำบากอีกต่อไป  เขาสังเกตว่า  พวกแซนด์ดูนเริ่มมีการสนทนา  แลกเปลี่ยนความเห็นกัน    โดยเฉพาะพวกสีแดงมันจะใช้เวลาในการสนทนามากกว่าจะทำงาน  ส่วนพวกสีดำจะใช้เวลาอยู่เงียบๆเหมือนกับว่าพวกมันพยายามเรียงลำดับความคิด  การติดต่อกันระหว่าง 2 เผ่าพันธุ์  เริ่มมีมากขึ้นโดยฝ่าย สีแดง จะข้ามไปพูดคุยกับพวก สีดำ  ซึ่งชอบนั่งฟังพวกแดงพูดเสียมากกว่า

                        สิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ ถูกก่อสร้าง โดยพวก แซนด์ดูน  มันใช้ก้อนหินที่สกัดมาจากภูเขา  มาจัดเรียงเป็นรูปใบหน้าของวิท  เขารู้สึกเหมือนเป็นพระเจ้า  ใบหน้าที่จัดเรียงของพวกแซนด์ดูนเป็นใบหน้าที่ยิ้มแย้ม  ดูมีความรักและเมตตา

                วิทมองใบหน้าขนาดมหิมา  เขารู้สึกถึงความรักและศรัทธาที่พวกแซนด์ดูนมีต่อเขา  ในใจอดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้  ว่าพวกมันเห็นหน้าของเขาได้อย่างไร  สิ่งที่อยู่ในจอพวกนี้ดูเหมือนสิ่งมีชีวิตมากกว่าจะเป็นโปรแกรมที่ถูกสร้างขึ้นจากคอมพิวเตอร์  มันมีความคิดของตัวมันเอง

                         ทุกๆวัน  พวกแซนด์ดูนจะมีพัฒนาการอย่างก้าวกระโดดในทุกๆด้าน  จากหมู่บ้าน  เติบโตไปเป็นเมืองจากเมืองเป้นมหานคร  สังคมมีความซับซ้อน  มีการจัดระบบและระเบียบในการดำรงชีวิต อย่างน่าแปลกใจ

                         ส่วนวิท  เขาสนุกสนานไปกับการทำให้พวกแซนด์ดูนปั่นป่วนประหลาดใจ เช่นเขาส่งแท่นหิน  สลักศีล 5 หล่นตุ๊บกลางกลุ่มของพวกสีแดง  ในยุคโบราณ  ส่งสัตว์ประหลาดไปทำลายนครรัฐของพวกชอบมีทาส  ลักพาตัวนางพญาของพวกดำไปไว้ในเมืองของพวกแดง ทำให้พวกมันรบกันเอง  นานกว่า 3 ชั่วอายุ    ยุให้แซนด์ดูนสาวนำกองทัพ แซนด์ดูน แดงไปรบกับพวกดำ

                         แต่พวก แซนด์ดูน  ก็ดูจะรักและศรัทธาในตัวของวิทมากขึ้นทุกวัน  รูปใบหน้าของวิท  ถูกติดอยู่ทุกๆที่ที่มีพวกแซนด์ดูน  พวกมันก่อสร้างวิหารขนาดมหึมาเพื่อบูชาเขา

                        วันหนึ่ง  วิทเชิญ แก้ว  หญิวสาวที่เขาหลงรักมาชม แซนด์ดูน

                        “โอ้โฮ  นี่อะไรกันคะ  พวกมันสร้างกันเองหรือคะ”  แก้วตื่นตาตื่นใจกับภาพเมืองในอนาคตที่พวกมันสร้าง 

                        เวลาผ่านไปกว่าเดือนพวกแซนด์ดูน สร้างเมืองของพวกมันด้วยวิทยาการที่ดูจะทันสมัยกว่าที่พวกเราจะเข้าใจได้   เมืองเต็มไปด้วยตึกระฟ้ารถที่ไม่มีล้อบินไปมาในอากาศ  พวกมันแต่งตัวด้วยชุด ที่ดูเหมือนชุดอวกาศ  จำนวนประชากรกว่าพันล้าน

                       วิทตั้งใจจะโชว์ให้แก้วเห็นศักยภาพและความมีอำนาจ

                        “นี่เป็นสัตว์ประหลาด  ที่ผมสร้างในสมัยโบราณของพวกมัน –คราเดน”

                        เจ้าคราเดน  สัตว์ประหลาดยักษ์  โผล่ขึ้นมาจากทะเลบุกเข้าทำลายเมืองอย่างเมามัน  พวกแซนด์ดูน  นำกำลังทางอากาศ  เข้าต่อสู้กับคราเดน  ขณะที่ คราเดน ทำลายเมืองจนเกือบราบเรียบ  ปืนใหญ่จากกองกำลังป้องกันของแซนด์ดูนยิงก้อนพลังงานอย่างเข้มแข็งเข้าใส่เป้าหมาย  จอคอมพิวเตอร์สว่างจ้า  เจ้าคราเดนสิ้นชีวิต  จากการถูกเผาทั้งเป็น

                         วิทรู้สึกเสียหน้า  “ทำอย่างนี้พวกแกสูญพันธ์แน่”

                          ส่วนแก้วรู้สึกสนุกสนานกับการทำลาย  เธอคิดว่ามันเป็นเกมส์ทำลายล้าง

                          “เอานี่ไป .” อุกาบาตรขนาดยักษ์ถูกส่งมาถล่มเมือง สำคัญของ แซนด์ดูน  เกิดคลื่นยักษ์ถล่มเมืองพร้อมกับแก๊สพิษจำนวนมหาศาล  เมืองใหญ่ๆสูญหายไปในพริบตา

                         ชั่วเวลาไม่กี่นาที  ทุกๆอย่างก็พินาศสิ้น  แซนด์ดูนที่เหลืออยู่ในสภาพอมทุกข์  พวกมันต่างเดือดร้อน  อาหารขาดแคลนมีแต่ตัวที่บาดเจ็บไม่สบายเต็มไปหมด

                         รูปปั้นของวิทถูกสร้างขึ้น  ราวกับจะเป็นการขอขมาต่อพระเจ้า  รูปปั้นดูเหมือนรูปปั้นของปีศาจมากว่าที่จะเป็นรูปที่สร้างด้วยความเคารพ  ใบหน้าของมันเป็นเหมือนปีศาจกระหายเลือด  ใบหน้ายิ้มแสยะดวงตาที่แสนชั่วร้าย

                        “รูปปั้นนั่นหน้าเหมือนวิท เลยนะ  แต่ดูน่ากลัว” แก้วออกความเห็น

                         วิทรู้สึกโกรธมาก  เขาตั้งใจจะอวดความเป็นพระเจ้า  ผู้มีอำนาจ  แต่พวกมันกลับสร้างสิ่งที่น่าเกลียดน่ากลัวเป็นการตอบแทน  การศิโรราบของมัน

                         “เดี๋ยวผมจะรีเซท  เกมส์ใหม่  คราวนี้จะทำให้รู้ว่าผมมีอำนาจสร้างก็ทำลายมันได้”

                          วิทเข้าไปในเมนูเกมส์  แต่ไม่มีโหมดของเมนูมันหายไป  เขาพยายามจะปิดเครื่องคอมพิวเตอร์  แต่เครื่องไม่สามารถควบคุมได้  วิทรู้สึกเหมือนร่างกายถูกดูดเข้าไปในจอคอมพิวเตอร์  ร่างของเขาค่อยๆหายเข้าไปในจอมอนิเตอร์

                          แก้วหวีดร้องอย่างตกใจ  เธอไม่รู้จะช่วยเขาได้อย่างไร  แก้วมองเข้าไปในจอ  เธอเห็นร่างของวิทถูกพวกแซนด์ดูนกึ่งลากกึ่งจูง เข้าไปในวิหารขนาดยักษ์  วิทตื่นกลัวลนลาน  แต่ดูเหมือนเขาจะขัดขืนอะไรไม่ได้  พวกแซนด์ดูนนับล้านล้อมรอบตัววิทอย่างโกรธแค้น  ก่อนที่พวกมันจะตัดหัวเขาในเสี้ยวของวินาที  ส่วนหัวของเขาถูกปาไปที่รูปปั้น  พระเจ้าที่แสนดีจนเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดแดงฉาน