Special For DeaSung_of_BigBang!!!-HBD-D-Lite[26-04-2013]

ข้อมูลเบื้องต้น

HBD to D-Lite[DaeSung]
#HappyDSday



โอปปาอายุ24แล้วนะในปีนี้ ขอให้โอปปาน่ารักและร่าเริงเคียงคู่BigBangและพวดเราVIPอย่างนี้ตลอดไป^/////^



โอบอุ้มพวกเรา ด้วยปีกของคุณก็พอ.....

 

Twitter:@BigBangTOPshbi

 

เนื้อเรื่อง

#HappyDSdayตอนนี้ลงในGDinFantasticLand ตอนที่8ด้วยนะ ^ ^ตอนนี้

Wing-D-Lite BigBang


ทุกวันที่26ของเดือนเมษายน คือวันเกิดของผม 

 ผม"คังแดซอง"ครับ

วันนี้วันที่ 25 เวลา19.30น. ณ กรุงโซลที่ผมอยู่ วันนี้อากาศหนาวทั้งๆที่เป็นฤดูร้อน โลกเรามันเปลี่ยนไปเยอะนะครับเนี่ย เอ๊ะ!แล้วผมจะมาบรรรยายอะไรนักหนาเนี่ย ตอนนี้ต้องรีบไปหาพวกเพื่อนๆที่YGแล้วนี่

  แน่นอน จะไปหาใครได้นอกจากสี่คนนั่น ฮยอง ซึงริ พี่ยองเบ และ พี่จียง พวกเขานัดผมไปที่นั่น แต่ไม่ใช่เพราะนัดไปวันเกิดในวันพรุ่งนี้ แต่นัดไปเรื่องงาน อะไรกัน พรุ่งนี้ก็วันเกิดผมนะยังจะทำงานกันอีก เอาเหอะๆ เพราะพวกเขาก็รู้ๆกันอยู่ พรุ่งนี้ผมจะฉลองที่บ้านด้วยสิ ชวนไปดีมั้ยน้า?

  เมื่อมาถึง
 "ไง แดซอง!"พี่ยองเบทักทายผม
 "โทษทีนะ ที่เรานัดมากระทันหัน"พี่จียง
 "ไม่เป็นไรครับ ออ พอดีว่าผม...."ผมกำลังจะพูด แต่แล้วก็
 "นายหน่ะไม่ต้องมาห่วงวันเกิดก่อนงานเลยนะ วันเกิดน่ะพรุ่งนี้ เราไม่ลืมหรอก"ท็อปฮยองพูดแทรกขึ้นมา

  ได้ยินอย่างนี้แล้ว....ไม่อยากชวนแล้ว เชอะ!!! ฮยองบ้า 

  ตอนนี้เวลา21.20น.
  และพวกเราก็คุยกันเรื่องงานของวันมะรืนนี้ หลังวันเกิดผมสินะ ถ้าเลี้ยงวันเกิดผมตอนกลางคืน วันรุ่งขึ้นพวกเขาจะตื่นไหวมั้ยเนี่ย? ผมจิบน้ำในแก้วที่ซึงรินำมาเซิร์ฟเมื่อกี้เพื่อให้ชุ่มคอ
  ทุกคนยังคงคุยกันอยู่ แต่ผมรู้สึกเหนื่อยๆเพลียๆยังไงไม่รู้ แล้วคุยกันเหมือนไม่ได้แลผมเลย ผมก็เลยของีบสักพักนึงล่ะนะ...

  และผมก็หลับไป....

  ผมอยู่ในความฝัน ใช่ ชัวร์เลย ทุกอย่างเป็นสีขาวโพลนว่างเปล่า ผมอยู่คนเดียวในดินอดนสีขาวที่ว่างเปล่าแห่งนี้ และอยู่ๆก็มีเสียงนกร้อง ผมหันไปตามเสียงนั้นและเห็นนกสีขาวตัวน้อย มันน่ารักมากเลยล่ะ แต่ก็ไม่เท่าโดราเอมอนผมหรอก (แหม่ แด้= =)
  มันบินผ่านหัวผมไป ผมได้แต่มองมัน แล้วมันก็หันกลับมาและบินมาหาผม
  "โอ๊ย!"มันจิกหัวผม 
 และมันก็จิกหลังไปเรื่อยๆเหมือนจะให้ผมเดินไป
 "เออๆๆ ก็ได้ๆ เดินไปใช่มั้ย?"ผมถามมัน มันเลิกจิกผมและปิดมาวนๆแถวหน้าผม เชิดหน้าเล็กน้อยเหมือนกำลังจะบอกให้ผมตามมัน

  มันบินไปเร็วมาก ผมจึงรีบวิ่งตามไป มันบินตรงไปเรื่อยๆและเรื่อยๆ ผมก็ไม่ว่าจะเจอทางออกเลย แต่แล้วผมก็.....
  "หวาาาาาาาาา!!!!!"ตกลงไปที่ไหนไม่รู้ แต่ที่รู้ๆทุกอย่างยังเป็นสีขาว ราวกับว่าไอ้หลุมที่ผมตกลงไปมันก็ล่องหน

  แต่หลุมนี่มันลึกเอาการนะ ลึกจะผมชินกับมัน แล้วทุกๆอย่างก็เริ่มเป็นสีดำมืดสนิดและมันก็ขึ้นภาพของผม ตอนเด็กๆ
  นั่นมันผมตอนยังเดินไม่ได้ ใช่....แม่ป้อนข้าวด้วย ภาพช่วงนั้นขึ้นมาเป็นแกลลอลี่รอยได้เต็มไปหมด บางภาพที่ขึ้นเป็นวิดีโอด้วยซ้ำ ภาพมีรอตัวผมเป็นรูปวงกลม คงจะเป็นไปตามผนังของหลุมล่่ะมั้ง

  แกลลอรี่รูปภาพมันขึ้นมาเรื่อยๆ และแต่ละรูปที่ขึ้นมาใหม่ๆ เหมือนว่ามันแสดงวันเวลาที่ผมโตขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่เข้าอนุบาล ขึ้นประถม สอบเข้าชั้นมัธยมต้่น แต่ละภาพก็มีรูปที่ผมร้องเพลงด้วย ฮะๆ การร้องเพลงนี่มันเป็นชีวิตผมตั้งแต่เด็กจริงๆ...
  ก่อนสอบเข้ามัธยมปลาย พี่สาวผมติวให้ก่อนสอบในวันรุ่งขึ้น ต้องขอบคุณพี่เขาจริงๆ จนกระทั่งผมเรียนมัธยมปลาย สอบเข้ามหาลัยได้ ตอนนั้นทั้งบ้านดีใจมากเลยล่ะ และผมก็ออดิชั่นที่YG ตอนนั้นเรายังได้แต่ยิ้มเอ๋อๆให้พวกฮยองอยู่เลย ฮะๆ เขาคงเห็นว่าเราทำไรไม่ได้ล่ะสิ

  ผมร้องเพลงเป็นการแสดงความสามารถพิเศษให้พวกฮยองดู พวกเขาชื่นชมกันจนผมเขิน โอ้!ฮยอนซึงก็ยังอยู่ เกือบลืมไปเลย ถ้าตอนนี้ในวงBigBangเรามีฮยอนซึงเป็นมักเน่ล่ะก็ ต้องแข่งสวยกับพี่จียงแน่เลย ฮะๆๆๆ
  ตอนที่พี่เซเว่นฝึกให้เราตอนเตรียมเดบิ้วท์ บุญคุณนี้ผมไม่เคยลืมเลยครับ ถ้าไม่มีพี่ อาจไม่มีBigBangในวันนี้ ตอนนี้พี่ก็เข้ากรมแล้ว อีก2ปีพี่ก็กลับมา วันนั้นผมจะได้อยู่ต้อนรับพี่มั้ยนะ? หรือผมจะได้เข้ากรมพร้อมเจ้าซึงริกัน?

  เราออดิชั่นผ่านกันมาได้ มีฮยอนซึงที่ไม่สามารถผ่านฝ่าฟันมากับพวกเราได้ แต่ตอนนี้ฮยอนซึงก็ดังไม่แพ้กัน ผมรู้สึกดีมากที่รู้ว่าสุดท้ายฮยอนซึงก็ได้เป็นหนึ่งในสมาชิกวงบีสท์ 
 เราออกอัลบัมกันในอัลบัมแรกมีเพียงสี่เพลง อัลบัมที่สองก็มีสี่เพลง แต่ที่ฮิตมากๆนี่ก็la la la ฮะๆๆ เป็นเพลงเดีียวและเพลงสุดท้ายที่แฟนๆได้เห็นหน้าท้องของท็อปฮยองเลยก็ว่าได้

  จากนั้นเราก็ทำเพลงมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ ผมไม่อาจบรรยายที่เห็นได้หมดจริงๆ เพราะมันเยอะมาก และเยอะสุดๆ 

  ผมรู้สึกว่าผมเริ่มตกลงจากหลุมช้าลง มันค่อยๆช้าลงและหยุดอยู่ที่ภาพล่าสุดของอัลบัมพวกเรา ใช่....นี่คืออัลบัมล่าสุดของBigBang.....
อัลบัมAlive....
  ผมเห็นถึงความสำเร็จในอัลบัมนี้สูงมาก แต่มันคงไม่สูงเท่าความประทับใจที่แฟนๆVIPมอบให้พวกเรา ผมอยากคัมแบคอัลบัมใหม่เหมือนกันนะ อดใจรอนะครับVIP 

  และตัวผมก็หยุดลงที่พื้น คงถึงก้นหลุมแล้วสินะ ตอนนี้แกลลอรี่ที่ผ่านมามันค่อยๆดับลงจะทุกอย่างมืดลงอีกครั้ง จนเหลืแอต่ผมเพียงคนเดียว ในความมืด.....
  ไม่มีแสงใดๆทั้งสิ้น แค่ตัวเองผมก็ยังไม่เห็น อยู่ตัวคนเดียว.....เหงาเหลือเกิน เหงา.... 

  แต่ทันใดนั้น แสงไฟสีเหลืองดวงน้อยก็ได้ส่องขึ้น จากนั้นก็ส่องขึ้นเรื่อยๆเป็นเวฟ เป็นสิบ เป็นร้อย เป็นพัน ไม่สิ ตอนนี้มันเป็นล้านๆๆแล้ว

  ผมมองมันไปโดยรอบ มับมีรอบตัวผม 
 "มันคือแสงจากแท่งไฟจากVIPของพวกเราไง"เสียงพี่จียง
"นายหน่ะ ถึงจะไม่มีพวกเราอยู่ข้างๆในช่วงนี้ แต่ตราบใดที่ยังมีพวกเขา"พี่ยองเบเดินเข้ามาโอบผม"ไม่สิ ต่อให้ไม่มีพวกเขา เราก็จะอยู่กับนายอย่างนี้"
"พี่...."น้ำเสียงผมเริ่มสั่น
"ในข้างหน้าเราก็อยู่ด้วยกันอย่างนี้นะฮะพี่แดซอง"ซึงริ
"ร่าเริงหน่อยซิ!!!เดี๋ยวแฟนๆเราเศร้าตามหรอก"
.
.
.
.
   "ครับ...."ผมร้องไห้เข้าแล้ว มันเป็นความซาบซึ้งที่ไม่มีวันลืม ไม่มีทางลืม

 



  "ขอบคุณครับ...ขอบคุณทุกคนมากจริงๆ...."
 "นี่ๆๆแดซองตื่นแล้ว"เสียงฮยอง
 "อะไรเนี่ย?พึ่งตื่นหรอ?"พี่จียง
 "ก็เจ้าซึงริเล่นใส่ยานอนหลับไปตั้งหลายหยด"พี่ยองเบ
 "ผมไม่ผิดนะ ดีแล้วไม่ใช่หรอ เรามีเวลาเตรียมงานเยอะแยะเลยฮะ"ซึงริ
 "เยอะเกินไปแล้ว!!!"เสียงพี่ๆทั้งสามเอ็ดซึงริ
 "ใกล้เวลาแล้วนะลูก ตื่นได้แล้ว"เสียงแม่??
 "แม่เหรอครับ?ที่นี่ที่ไหน?"
 "บ้านเราไง"เสียงพี่สาว
 "ตื่นได้แล้ว พวกเราเตรียมกันตั้งนานแล้วนะ"เสียงพ่อผม
 "เตรียมอะไรฮะ?แล้วทำไมมันมืดจัด"

  "3......"ทุกคนนับ
 "2..........1............."
ไฟได้เปิดขึ้น และมีพลุกระดาษออกมาเต็มไปหมด
 "สุขสันต์วันเกิด!!!!!!!!"
 "..........."ผมได้แต่อึ้งตั้งแต่ไฟเปิดขึ้น ทุกคนเตรียมงานกันที่บ้านผมโดยที่ผมไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย
 
  ทุกคนยิ้มและหัวเราะ บรรยากาศที่เป็นงานปาร์ตี้และมีป้ายใหญ่ๆที่ผนังห้องว่า"Happy BrithDay D-Lite" นอกจากนี้คุณยางฮยอนซอก และบุคคลสำคัญทุกคนในYGยกเว้นพี่เซเว่นมาหมดเลย......
 "เป็นไรไป อึ้งล่ะสินาย"ฮยองแซวผม
 "อ้าวๆ ไม่รีบเป่าเค้ก เดี๋ยวเทียนมันไหลนะ"พี่จียงแซวต่อ

 "ขอบ....."ผมสะอื้อ และร้องไห้ด้วยความตื้นตันและดีใจ

   "ขอบคุณมากครับ!!!!!!!!"

วันนี้วันที่26เมษายน ปี2013 เวลา 00.00น. ณ กรุงโซล ผมอายุครบ24ปีแล้วครับ ชาวVIPที่รัก......