คำโปรย
เหลือเชื่อมั้ย? ผมตื่นมาในเช้าวันสดใสพร้อมกับรู้ความจริงที่ว่า ผม ความ จำ เสื่อม ! ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นใคร ไอ้หน้าหล่อตรงหน้านี่ใครว่ะ
_______________________________________________________________________________
อิมเมจ
ตื่นมาพร้อมความทรงจำที่หายไปแต่ชีวิตประจำวันยังคงดำเนินต่อราวมันไม่เคยหายไปไหน
“พี่เมามากแล้วนะ“
ผู้ที่ไม่รู้เลยว่าคนอีกคนได้ลืมเลือนตนไปแล้ว
“อืม อย่าดิ้นน่า อยู่นิ่งๆให้พี่กอดดีๆดิ “
_____________________________________________________
1 คอมเมนต์ 1 กำลังใจให้นักเขียน
จากใจนักเขียน
เราเองคนเขียน นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราแต่งเสร็จนานแล้ว และในที่สุดก็ได้เอามาลงสักที!!! ลืมไว้นานมากกกกกกก 2ปีได้แล้วมั้ง //โดนถีบ// ก็ขอบคุณที่อ่านจนถึงตรงนี้ หากต้องการติชมอย่างไรคอมเมนต์มาได้ นักเขียนพร้อมรับฟัง เรื่องนี้แต่งพร้อมกับเรื่อง
จิ้มๆ
ปล. ไม่ต้องกลัวนักเขียนดองงานนะคะ FAVORITES แล้วได้อ่านจนจบแน่นอนคะ
หากลงช้าหรือมีคำผิดขออภัย ณ ที่นี้ด้วยคะ
บุคคลในภาพเป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น
ไม่มีส่วนเกี่ยวของใดๆกับนิยาย
เหมียว
หง่าว
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น