บทนำ
อุ๊ย! >_<
นี่ฉันเดินชนกับใครอีกเนี่ย ? โอ๊ยย!! ยัยแกลอรี่เอ๊ยย >_< อะไรนักหนาเนี่ย ? เฮ้อ! หลังจากที่ฉันสบถกับตัวเองเสร็จแล้ว ก็ก้มลงไปเก็บสมุด หนังสือ อละอีกมากมายที่กระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมด O.O พระเจ้า! ทำไมคนมองเยอะแยะแบบนี้ ? อ๊ายยย >///< ฉันก็อายเป็นนะ :( รีบๆ เก็บดีกว่า สายแล้วๆ
"เอ่อ.. คุณครับ ผมขอโทษทีนะครับ บังเอิญว่าผมไม่ได้มองน่ะครับ ขอโทษจริงๆครับ" อีตาคนที่เดินชนฉัน ทำท่าทีเลิกลักก่อนที่จะทำการขอโทษ ขอโพยเป็นการใหญ่ใหญ่ -0-; อะไรกันเนี่ย ? จะมาขอโทษทำไมย๊ะ ? มาช่วยกับเส้ -3-
"นี่นายจะยืนจังก้า คาหัวฉันอีกนานไหม ? ถ้าไม่ช่วยก็หลีกไป คนเขาจะเก็บของ รีบเข้าใจไหมว่า รีบน่ะ!!!" ฉันตวาดเสียงลั่น เฮ้อ~ เซ็งจริงๆ เจอแต่พวกปัญญาไม่ค่อยจะมี :(
"เอ่อ.. ครับๆ" ตานั่นลงมาช่วยฉันเก็บของที่พื้น นี่ทำไมฉันสำอางค์ขนาดนี้นะไม่เข้าใจ ? T^T จะขนเครื่องสำอางค์มาทำไมมากมาย คนยิ่งรีบๆอยู่ โอ๊ย! แล้วดูตาคนที่มาชนฉันสิ ทำท่าทำทางน่าหมั่นไส้ชะมัด ;(
หลังจากที่ฉันเก็บของเสร็จ ฉันก็รีบสปีดมาที่คลาสเรียนอย่างด่วน!! พระเจ้า มิสคายองก็กำลังสอนอยู่ด้วย ซวย! ซวย! ซวย!! -0-;; ภาษาฝรั่งเศสฉันยิ่งโง่ๆ อยู่ด้วย T^T
"Excuse I'm late." ฉันกล่าวเป็นภาษาอังกฤษด้วยความสุภาพ (เนื่องจากภาษาฝรั่งเศสฉันโง่เง่าเต่าตุ่นอย่างที่บอกไปแล้วไง T^T)
"Why you came late ?" มิสคายองถามฉันเป็นภาษาอังกฤษด้วยท่าทางโกรธจัด ToT แน่ล่ะ มิสคายองเป็นคนที่จริงจังมากน่ะสิ
"It's accident. I'm sorry. I promise It will nothappen again. Sure!" ฉันตอบด้วยท่าทีกำหมัดแล้วมองไปยังแสงอาทิตย์ที่ส่องผ่านหน้าต่างด้วยท่าทีที่แน่วแน่... ว่าฉันจะไม่มีสายอีก T^T
"Okay. Never mind.Tosit atyour chair." มิสมีท่าทีลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะให้ฉันไปนั่งที่ แน่ล่ะ ฉันไม่เคยมาสาย เพิ่งมาวันนี้วันแรก ถ้าจะทำโทษฉันมันก็เกินไปหน่อยแล้วว (ออกลายเชียวนะ - -+)
"Thank you so much. :)" ฉันยิ้มรับกับมิสคายอง ก่อนที่จะกลับไปนั่งที่ เรียนภาษาฝรั่งเศสต่อ..
กริ๊ง~ กริ๊ง~
เสียงออดดังขึ้นหลังจากที่เรียนมาเป็นเวลา 4 คาบแล้ว -3- ฉันน่ะไม่ค่อยมีเพื่อนหรอก กลางวันนี้ฉันเลยต้องไปกินข้าวคนเดียวอีกตามเลย หลังจากที่เสียงออดดังขึ้น ฉันก็ทำการเก็บกระเป๋าเครื่องเขียน และ อุปกรณ์ การเรียนลงกระเป๋าหิ้วให้หมด เฮ้อ~ บางทีฉันว่าฉันก็น่าจะหาเพื่อนสักคนเหมือนกันนะ
"นี่! นังแกลอรี่!!" เสียงยัยนางยักษ์ขมูขีนี่อีกแล้ว! ยัยนี่น่ะหาเรื่องฉันได้ทุกเวลา ไม่ว่าเช้า สาย บ่าย เย็น :( อะไรๆ ก็มาลงที่ฉัน! ขนาดหล่อนไม่ส้วมหล่อนยังมาลงที่ฉันเลย -0-;
"นังแกลอรี่ !!!!" ยัยนั่นเริ่มตวาดลั่น เอาซะคนที่ผ่านไป ผ่านมาหันมาดูเป็นตาเดียว ฉันที่กำลังเก็บของลงกระเป๋านั้น ถึงกับต้องรีบเก็บของต่างๆลงกระเป๋าให้เสร็จๆด้วยความอายสุดขีด :( ยัยนางขมูขี ยัยผีหน้าวอก ยัย@#^$&^$%^&*%$#@$@#.. ;(
"มีอะไรคะ ?" ฉันหันไปหานางยักษ์ขมูขี เป็นเวลาเดียวกับที่ฉันเก็บของเสร็จพอดี ฉันเลยเอากระเป๋ามาสะพายบ่า ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องเรียน
"คิดจะหนีฉันเหรอ!!!" อะไรนักหนาเนี่ย ? ยัยนางขมูขีเอามือของหล่อนมาบีบข้อมือของฉันไว้ เจ็บเว้ย!! หล่อนคิดว่าฉันเป็นดรัมเบลล์หรือไงเล่า!! ยัยขมูขี
"มีอะไรกับฉันเหรอคะ ?" ฉันหันหน้ามาปะทะกับยัยนางขมูขี ด้วยสีหน้าที่เอาเรื่อง!
"แกมาแยงพีฮีโร่ของฉันไปทำไม ?" เอ่อ.. คือฉันต้องอธิบายก่อนนะ 'ฮีไร่' น่ะ คือ บุคคลคนหนึ่ง ที่อยู่ในชั้น 'เบสท์' คือชั้นเรียนที่ดีที่สุดของ สมิทธ ไฮสกูล แล้วตานั่นน่ะ ก็มาติดพันธ์ฉัน (ตกลงคนหรือหมูเนี่ยย ? -0-;) ตามตื้อทุกวัน! ฉันเนี่ยรำคาญตานั่นมาก แต่เนื่องด้วยที่ กลุ่มเบสทฺ์เป็นกลุ่มที่มีอิทธิพลในสมิทธมาก ไม่ว่าฉันจะพยายามหลบหนีขนาดไหน ตานั่นก็หาจนเจอ :(
"ฉันไม่ได้แย่ง! ปล่อย! ฉันจะไปกินข้าว!!" ฉันตวาดเสียงลั่น ก่อนที่จะสะบัดมือ ของยัยยักษ์ขมูขีออกจากข้อมือของฉันหมับ! ยัยนั่นจับข้อมือฉันอีกแล้ว!!!! อยากมีเรื่องหรือไงนักว่ะ ? ฉันหันหน้าจะไปหายัยนางขมูขี แต่ไม่ทันไรฉันก็..
เพียะ! เสียงตบดังสนั่นหวั่นไหว เป็นเหตุทำให้ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา ต้องมารุมดูกันโขยงใหญ่
"แกไม่มีสิทธิ์เดินหนีฉันนะ นังแกลอรี่!!!" ยัยยักษ์ขมูขี ตบฉันเลือดกลบปากเลยหรอเนี่ย ในปากของฉันตอนนี้เริ่มฟุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือดแล้วล่ะ ยัยขมูขี!!! แกตายยยยยยยย
"เธอมีสิทธิ์อะไรมาตบฉัน!!!!" ฉันหันหน้ามาปะจันหน้ากบยัยขมูขี พร้อมตวาดเสียงลั่น ก่อนที่จะมีใครมาล็อคแขนทั้ง 2 ข้าง ของฉันไว้! ตัวใหญ่ไม่ใช่เล่นเลยแฮะ ToT แล้วฉันจะเอาคือยัยนั่นได้ไงเล่า! ปล่อยช้านนนนนนน TToTT
"ลูกพี่จัดการเลยค่ะ!" ที่แท้ก็สมุนยัยขมูขีนี่เอง หน็อย! มันจะมากไปแล้วนะ !!!!
"นี่! ปล่อยฉันนะ ฉันไปทำอะไรให้พวกแก!!!" ฉันตวาดเสียงลั่น พลางดิ้นให้หลุดจากการล็อคแขนของยัยสมุนของนางยักษ์ขมูขีนี่
"หึ!" ยัยยักษ์ขมูขีพูดเสียงเบาลง พร้อมเอามือมาบีบแก้มของฉันอย่างแรง "ก็แกแย่งพี่ฮีโร่ไปจากฉันยังไงล่ะ!!!!" ยัยขมูขีตวาดเสียงดังลั่น จนทำให้เกิดเสียงเชียร์จากบุคคลภายนอก -0-; พวกแก๊! ถ้าฉันรอดออกไปได้นะ พวกแกตายหมูแน่! (จะรอดไปยังไงเนี่ย ? นางเอกเอ๊ย! เกิดมาอาภัพนัก 55 ) (ยังจะมาหัวเราะอีก! เธอไม่ใช่เหรอที่แต่งให้ฉันเป็นแบบนี้! ToT -- แกลอรี่)
"ตบเลย! ตบเลย! ตบเลย!" เสียงเชียร์เป็นยก ๆ ทำให้ยัยยักษ์ขมูขีเริ่มออกอาการเหมือนคนบ้า หันมายิ้มให้ฉันบ้าง ทำตาขวางใส่ฉันบ้าง เว้ยย! เจ็บหน้า! เจ็บแขน! ปล่อยซะทีเส้ -*-
เพียะ! เพียะ! เพียะ! เสียงตบฉากใหญ่ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้บุคคลภายนอกร้องเฮกันยกใหญ่ ยัยขมูขี ตอบฉัน 3 ฉากรวด ทำเอาเลือดที่กลบปากในตอนแรก ตอนนี้เริ่มซิบมาที่มุมปากของฉันแล้ว ToT
แต่แล้วก็เหมือนมีผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งเดินเข้ามา ทำไมฉันถึงรู้น่ะเหรอ.. ก็บุคคลภายนอกที่กำลังเชียร์ฉันอยู่ก่อน สลายหายโต๋ไปในพริบตาเดียวน่ะสิ -0-; (ทำไมแก๊ไม่มาให้เร็วกว่านี้ ไอ้คุณผู้มีอืทธิพล >_<) และก็สังเกตจากใบหน้าที่ซีดเผือดของนางยักษ์ขมูขีแล้ว ก็เป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก..
"ฮีโร่.." ฉันเอ่ยเสียงเบา ก่อนที่ทุกๆ อย่างจะสลายหายไปในพริบตาเดียว...
ความคิดเห็น