โชคดีของไอ้แจ๊ค

ข้อมูลเบื้องต้น

                                                 โชคดีของไอ้แจ๊ค 

..ผมเห็น แจ๊ค ตั้งแต่อายุ สามขวบ เนื่องจากบ้านของย่าของเขา อยู่ห่างจากบ้านที่ผมพัก เพียง 20 เมตร  แจ๊คมีอายุมากกว่า ลูกสาวคนโตของผมเพียง 1 ปี  พ่อของแจ๊คคือนายสิงห์ เป็นคนภาคเหนือ มีอาชีพขับรถบรรทุกสิบล้อขนส่งสินค้าระหว่างจังหวัดลำปาง -ไปภาคตะวันออกเหนือจังหวัดที่เขาไปบ่อยและต้องอยู่ค้างคืน คือจังหวัดขอนแก่น  สิงห์ ได้พบรักกับสาวอิสานคือ ยิ้ม จนได้บุตรชาย คือแจ๊ค

  “ยิ้มไปอยู่ที่บ้านพี่ ที่ลำปางดีกว่านะ   ยังไงที่บ้านพี่ ยังมีแม่ของพี่ ได้ช่วยดูแลหลานให้ด้วยอีกแรง” สิงห์พูดกับภริยา ของเขา

  “ก็ได้ จ่ะพี่ ” ยิ้มพูด   

  สิงห์  เป็นคนเหนือ ส่วน ยิ้ม เป็นคนจากภาคอิสาน   คนทั้งสอง แม้จะมีวัฒนธรรม  แตกต่างกันอยู่บ้าง  แต่ก็หาได้เป็นอุปสรรคต่อชีวิตการครองเรือนเลยทั้งสองคนรักใคร่กันดีไม่เคยมีปากมีเสียงให้ได้ยินเลยแม้แต่น้อย การขับรถขนส่งข้ามจังหวัด ทำให้คนทั้งสอง อาจจะมีความห่างเหินกันบ้างในบางช่วงบางเวลา    ตั้งแต่ ยิ้มพาลูกคนโต มาอยู่กับแม่สามี  เธอก็ได้ช่วยเหลืองานทุกอย่าง อย่างแข็งขัน  ป้าชุบย่า ของแจ๊ค มีอาชีพขายกับข้าวยามเช้าและเย็นที่ตลาดใกล้บ้าน  ช่วงหน้าฝน หน้าแล้ง  ยิ้มมักจะเข้าป่าหาขุดหน่อไม้  เห็ด  หารังผึ้ง สอยไข่มดแดง  ขุดหาจิ้งกุ่ง แย้  ตุ่น มาขาย พูดได้ว่า ยิ้มมีความชำนาญไม่แพ้คนในท้องที่เลยสักนิด

   ป้าชุบ  เป็น คนสูงวัย ที่น่านับถือ  เธอเป็นม่าย ตั้งแต่อายุ40  เศษ   ขยันขันแข็งสามารถเลี้ยงดูลูกๆ  10คนด้วยตนเอง ตั้งแต่ผมรู้จักกับป้าชุบ  ไม่เคยเห็นท่าที ว่าป้าจะไปยุ่ง ไปนินทาว่าใครๆ เหมือนชาวบ้านคนอื่นๆ   ช่วงสายๆ  ป้าชุบ จะชวนลูกสะใภ้เข้าสวนปลูกผัก ปลูกไม้ผล เมื่อมีผลผลิตออกมา ก็นำมาขายที่ตลาดเป็นรายได้เสริมอีกทาง 

   แจ๊ค  ได้ถูกเลี้ยงดู แบบชาวบ้านๆบ่อยๆครั้ง แม่ของแจ๊คจะพาแจ๊คมาเล่นกับลูกสาวของผม  พร้อมกับเด็กๆ ในวัยใกล้เคียงกันในละแวกนั้นอีกสาม- สี่คน สามปีต่อมา..ยิ้มได้คลอดบุตรสาวอีกคนแต่.  นับว่าเป็นความโชคร้าย ที่ลูกสาว ของเธอได้ป่วยด้วยอาการโรค ดาวน์ซินโดรมและมีชีวิตอยู่ได้เพียง 4 ปี ก็จบชีวิตลง 

 “ลูกสาวของยิ้ม  เป็นไงบ้าง  เหรอ  “ ผมถาม  ยิ้ม ซึ่งเป็นเพื่อนบ้าน  แม้เราจะไม่เคยรู้จักมักจี่ และสนิทสนม กันลึกซึ้ง 

  “ป่วยออดแอดๆจนต้องเข้าโรงพยาบาลบ่อยๆ ค่ะ  “ ยิ้มตอบ  ก่อนที่ลูกสาวสุดที่รักจะสิ้นชีวิตลง

 “เธอไปสบายแล้วล่ะ  อยู่ไปก็ทรมาน  “ ผมพูด  

                               เธอนิ่ง....ไม่ได้พูดเสริมเติมอะไรอีก

ก่อนหน้า..เวลาที่ผมผ่านหน้าบ้านของเธอ  เห็นลูกสาวของยิ้ม ที่เป็นดาวซินโดรม  นอนในเปล โดยมีย่า คอยดูแลเอาใจใส่ เลี้ยงดู

“น่าสงสารเด็กน้อย นะ   คนเราเลือกเกิดไม่ได้จริงๆ   คงเป็นกรรมของเธอ  ”  ผมคิด และเห็นใจผู้เป็นพ่อและแม่ รวมทั้งญาติๆ ของเธอ 

                      ****************************************************************

แจ๊ค เข้าเรียนโรงเรียนในตำบลที่อยู่  จนจบชั้นประถม 6  เด็กคนนี้ ..มองๆไป มีนิสัยคล้ายผู้หญิง คือชอบเล่นตุ๊กตา เล่นขายของ  สิ่งแวดล้อม คงน่าจะทำให้เขา ต้องเป็นคนเช่นนี้ เนื่องจากบ้านที่อยู่แถวๆนี้ จะมีเด็กผู้หญิงเกือบทั้งหมด  ลูกพี่ลูกน้อง ของแจ๊ค หลายคน เมื่อโตขึ้น มีภาวะการเปลี่ยนแปลงทางเพศสภาพ   คือมีบุคลิกตุ้งติ้ง  จนผมยังหวั่นใจว่าแจ๊ค อาจจะเป็นเช่นนั้นก็ได้ 

  ยิ้ม มาอยู่ในหมู่บ้านนี้ เพียง 4 ปี จนสามารถพูดภาษาเหนือได้คล่อง ดังกับเป็นคนเหนือโดยกำเนิด  ขนาดว่า ผมมาอยู่ที่นี่ ก่อนเธอเกือบ 20 ปี  ผมก็ยังไม่สามารถพูดได้มาก ได้เก่งขนาดเธอเลย ทุกครั้งที่ยิ้มพบกับผม เธอมักจะทักทายด้วยภาษาเหนือ

  “อาจารย์ กิ๋นข้าวกับอะหยัง   “ ยิ้มพูดภาษาเหนือ สำเนียง คนอิสาน 

  “แกงไก่  “   ผมตอบสั้นๆ 

การตอบไป  บ่อยครั้งก็ไม่ตรงกับความจริงเลยสักนิด แต่เนื่องจาก ผมนึกอะไรไม่ออก ก็ตอบเสียให้พ้นๆ ไป ซึ่งมันเป็นมารยาท ที่คนท้องถิ่นทำกัยและไม่ได้ถือสาหาความ 

จนเมื่อ แจ๊ค เรียนจบชั้น ม.ปลาย  .ยิ้ม ได้พาลูกชายคนโตซึ่งมีบุคลิกเงียบ เรียบร้อยดังกับผ้าพับไว้ แวะมาหาผมที่บ้าน 

 “มีธุระ อะไรหรือเปล่า  ยิ้ม “ผมถาม เพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้เคียง

 “มีเจ้า จะพาลูกชาย มาขอคำปรึกษาและแนะนำเรื่องการจะสอบเข้าเรียนต่อ เจ้า”  ยิ้มพูด

 “นั่งก่อน  ครับ “ ผมบอกแม่ลูกคู่นี้   

 ทั้งสองคน นั่งบริเวณที่ม้าหินอ่อน อย่างสงบเสงี่ยม สายตาของทั้งคู่ มองรอบๆ บริเวณบ้านของผม  นี่เป็นครั้งแรกที่แม่ลูกคู่นี้ เข้ามาในบริเวณบ้าน 

 “เล่าให้ฟังหน่อยสิว่า อยากให้ผมได้ช่วยอะไร ”ผมพูด

 “แจ๊ค เรียนจบ ม.6 แล้วเจ้า   อยากให้เข้าเรียนต่อที่สถาบัน  อ่ะ”

ผมซักไซร้ไล่เลียงกว่า สิบนาที  จึงได้แนะนำให้เรียนในสาขาที่ผมสอน เพราะคิดว่า มีความเป็นไปได้ที่เมื่อแจ๊คเข้าเรียน  ผมสามารถจะช่วยกำกับดูแล ให้แจ๊คเรียนจนจบ ได้วุฒิ ปวส.เป็นเบื้องต้นก่อน  และเมื่อแจ๊คสมัครเข้าเรียนได้   เพียงปีเดียว ยังไม่ทันที่ผมจะได้สอน เขาเลยสักวิชา

      เขาก็ต้องกลับมาพบผมที่บ้านพร้อมกับเพื่อน..ร่วมชั้นเรียน ในสาขาเดียวกันที่ถูกรีไทร์

 “มีอะไร หรือแจ๊ค “ ผมถาม  

จากที่สังเกตในเวลานี้ ดูเขาจะเริ่มมีความกล้าและมีความเป็นชายชาตรีมากขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก   ก่อนหน้าที่ผมเคยเห็นเขาเข้าเรียนในชั้นเรียน ดูจะเป็นคนขี้อาย และมักนั่งเรียนด้านหลังชั้นเรียนเสียเป็นส่วนใหญ่

 “ผมเกรดไม่ถึง และถูกรีไทร์แล้วครับ  จึงอยากจะมาขอแนะนำจากอาจารย์ว่า หากผมจะมาสอบใหม่ โดยจะย้ายจากสาขาการจัดการ มาเป็นสาขาสัตวบาล  อาจารย์คิดว่าดีมั้ย  “แจ๊คพูด

 “แล้วเราชอบมั้ย  ล่ะ “ ผมถาม

 “ชอบครับ “แจ๊คตอบ

“เสียเวลาไปปีนึงแล้ว  ยังไงต้องตั้งใจเรียนนะ สาขาสัตวบาล จะต้องมีการฝึกงานช่วงเช้าทุกวัน  รายงานก็มากด้วยนะ  จะไหวเหรอ “ ผมพูด

“ไหวครับ  ผมกับเพื่อน ไปสอบถามรุ่นพี่ๆ แล้ว เขาบอกเรียนไม่ยากเท่าไหร่ เน้นการปฎิบัติครับ   “

“ตามใจ. ขอให้แจ๊ค  ขยันๆ ตั้งใจเรียน เพื่อจะได้มีวุฒิ ไว้สมัครงานกับบริษัทต่าง ” ผมพูด

  *************************************************************************************

สิงห์.. ต้องขับรถบรรทุก ด้วยระยะทางไกล ข้ามหลายจังหวัด จำต้องพึ่งพายาเสพติด เพื่อทำให้สามารถขับรถได้อึด ไม่ง่วงเหงาหาวนอน  ทุกครั้งที่เขาเข้าบ้าน  จึงจะต้องแวะมาดื่มสุรา เพื่อดับฤทธิ์ยา (บ้า)  สภาพร่างกายของเขาทำงานหนักทาก  จนล้มป่วยและเสียชีวิตลง   ยิ้ม  จึงต้องดูแลแจ๊คและบุตรสาวที่เป็นดาวซินโดรม เพียงผู้เดียว  จากสิ่งแวดล้อมนี้ ทำให้แจ๊ค ต้องคบหาเพื่อนเกเร และเสพยาเสพติด   

  นับแต่ที่แจ๊คได้เปลี่ยนสาขาที่เรียน เขาได้คบหากับเพื่อนที่เสพยา บ้านช่องที่แจ็คเคยพักที่บ้านย่าของเขา ก็เป็นที่หอพักเพื่อนๆ และวันหนึ่งเขาต้องถูกล่อซื้อยาบ้าจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ แจ๊ค ต้องกลายเป็นผู้ต้องหา และเมื่อศาลพิพากษา เขาต้องอยู่ในเรือนจำสองปีเศษ จึงได้รับอิสรภาพ ยิ้มไม่เคยนำปัญหาดังกล่าว มาบอกเล่าผมเลยแม้แต่น้อย  นี่จึงเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย ในการที่จะช่วยป้องปรามเสียเบื้องต้น  ระหว่างแจ๊คเป็นนักโทษ  ยิ้ม จะพาสามีคนใหม่ ไปเยี่ยมแจ๊คเสมอ  เป็นความโชคดีของยิ้ม ที่แม่ของสามี ได้ยกที่ดินแปลงเล็กๆไว้ให้ ก่อนที่เธอจะเสียชีวิต ยิ้มจึงสร้างกระท่อมไว้อยู่อาศัย 

  สมควร สามีใหม่ของยิ้ม เป็นคนอีกหมู่บ้านหนึ่ งเขาหย่าขาดจากภริยาเก่า มาหลายปีแล้ว  จึงมาอยู่กินกับยิ้ม  สองสามีคู่นี้ นับว่ามีความเหมาะสมกันมาก เพราะทั้งสองเป็นคนขยันขันแข็ง  แจ๊ค สามารถปรับตัวเข้ากับพ่อใหม่ได้อย่างดี  สมควรให้ความรัก ความอบอุ่นกับแจ๊คเหมือนลูกแท้ๆ  

  หลังจากแจ๊คได้รับอิสรภาพแล้ว ต้องไปเกณฑ์ทหาร  เขาจับได้ใบแดง และต้องอยู่ประจำการที่กรมทหารสองปี  ระยะนี้ผมไม่ค่อยได้พบแจ๊คอีกเลย  เคยพบเขาในชุดทหารบก เพียงครั้งสองครั้ง

  “สวัสดีครับหมู่แจ๊ค  ” ผมทักทายเขา

  “สวัสดีครับ  อาจารย์ ”เขาตอบ ด้วยท่าทีเอียงอาย 

  “เป็นไง แจ๊ค  มีแฟนหรือยัง  “ ผมทักทายลูกศิษย์  ซึ่งเสมือนลูกหลานคนหนึ่ง

 “ยังครับ  “ เขาตอบ อายๆ ด้วยบุคลิกที่ติดตัวเช่นนั้น

 บุคลิกของแจ๊ค บึกบึน สมกับ ชายชาติทหาร แต่นิสัยของเขายังเรียบร้อย พูดน้อยเช่นเดิม    ระหว่างที่แจ๊คอยู่ในกรม เขาได้รับความไว้วางใจจากผู้บังคับบัญชาให้เป็นพนักงานขับรถ    ยิ้ม แม่ของแจ฿ค เคยเล่าให้ผมฟังว่า แจ๊ค กำลังได้รับโอกาส ที่จะสอบเรียนต่อนายสิบ

  “ดีแล้ว ยิ้ม ถ้าแจ๊ค สอบเรียนต่อนายสิบ เขาก็จะได้ มีอาชีพที่มั่นคง ผมสนับสนุนนะ  “

 “ไม่รู้จะสอบได้หรือเปล่า  เห็นแจ๊คบอกว่า เขาจำกะดจำนวน”

 “เอาเถอะน่า ลองสอบดู   “ ผมพูด บอกเธอ

 เวลาผ่านมา..ผมมาทราบภายหลังว่า แจ๊ค สอบเข้าเรียนต่อ โรงเรียนนายสิบไม่ได้  จึงรู้สึกเสียดายแทน   การเข้า ไปประจำการในกรมทหาร การผ่านชีวิตในเรือนจำ  ทำให้แจ๊ค ได้เรียนรู้ สิ่งดี สิ่งไม่ดี  อายุเขามากขึ้น  พอที่จะแยกแยะชั่วดีได้มากขึ้น กอรปกับยิ้มมีเวลาดูแลบุตรมากขึ้นกว่าแต่ก่อน ผมแอบเฝ้าสังเกต ครอบครัวของยิ้มและแจ๊ค  เห็นแล้วอดดีใจที่ ครอบครัวนี้อบอุ่น พ่อเลี้ยงและลูกเลี้ยง เข้าอกเข้าใจกันและกัน การได้รับการฝึกฝนด้านระเบียบวินัย ทำให้แจ๊คมีความรับผิดชอบมาก เขาจึงได้มาช่วยพ่อเลี้ยงและแม่ ทำการเกษตรอีกแรง

    สมควร ได้รับการบรรจุ เป็นพนักงานเก็บสิ่งปฎิกูล(ขยะ) ของหน่วยงานท้องถิ่น  ทำให้มีรายได้แน่นอน แม้เงินเดือน จะไม่มากนัก   บริเวณหน้าบ้านของยิ้มที่เป็นเขตคลองชลประทาน คนในครอบครัวได้ช่วยกันปลูกพืชผักสวนครัวไว้กินเอง และที่เหลือนำไปขายตลาด   30 กว่าปี .ที่สาวอิสานนิสัยดีอย่างเสมอต้นเสมอปลายคนนี้ ได้มาอยู่ในถิ่นเหนือและมีครอบครัวที่อบอุ่น นานๆครั้งเธอจึงจะกลับไปเยี่ยมบ้านเกิด    

  วันนี้ ...สามคน พ่อ แม่ลูก ตั้งหน้าตั้งตาทำงานด้วยวิชาชีพสุจริต  สร้างรายได้เพื่อสร้างความมั่นคงให้ครอบครัว  แม้ทุกคนจะเหน็ดเหนื่อย แต่ทุกคนในครอบครัวก็มีความสุขว่าไปแล้วครอบครัวนี้ดูอบอุ่น จนน่าอิจฉา มากกว่าครอบครัว คนมีฐานะ แต่ครอบครัวแตกแยกเสียอีก

    นี่นับว่าเป็นความโชคดี ของแจ๊ค ที่ได้พ่อเลี้ยง ที่รักเมีย รักลูกอย่างจริงใจ 

                                                  ขลุ่ย  บ้านข่อย 

                                              (๑๓  มกราคม  ๒๕๖๖ )