คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ภาคหนึ่ง เทือกเขาวงกตแห่งความคนึงฝัน (18)
บทที่ 18
รถไฟลวามเร็วล เหมือนารไ่ระับึ้นสู่ที่สู บนราพาเลาะเลียบภูเา ู้บวนสั่นสะเทือน แ่เมื่อเ้าสู่ทาร บวนรถเร่วามเร็วรัวึัระั้น นาย้าวห่อเินผ่านหลายรอบ ทำใหู้มนึถึเ็ผู้หิัวเล็นหนึ่ เธอเ้าไปร้อายนมในสำนัานประำเมือที่ย้ายามา บาเที่ยวันเาใ้เ็หิไปื้อ้าวผัระเพราหมูรอบ้วย่าเหนื่อยสิบบาท เธอมาาบ้านไหน็ไม่รู้ พร้อมับถาสัะสีใส่นม พอายหมทุิ้น็หายวับไปราวับัวาร์ูน นเาเรียเธอว่า “เ็หิหัวฟูายนมเบื้อวนรสหวานอมเปรี้ยวเหมือนหมาเล็บแมว”
บวนรถหยุนิ่ในสถานีหนึ่ ูมบอนิภาว่าถึบ้านอเราแล้ว เธอพยัหน้าอย่าื่นเ้น รีบึระเป๋าลาั้น เินไปาม่อลานถึประูทาล อนเท้าแะสัมผัสับพื้นีเมน์ เารู้สึว่า วามิเี่ยวับารายระาษำระเริ่มหมุนวนร่วหายไปทีละน้อย เสียอประธานรรมารบริษัทเริ่มแผ่วเียบไปเ่นัน เหมือนเาไม่ไ้เป็นผู้ัารแผนายประำอนุภูมิภาลุ่มแม่น้ำโอนลาอี่อไป
วามสุแผ่่านเหมือนน้ำะทิึม่านลในถ้วยน้ำแ็ฝนฤูร้อนนหัวใสั่นสะท้าน เมื่อูมับมือนิภาเินบนามรอหลัสถานีรถไฟ ผ่านทาเินแบบนูินสูราวสอเมร มี้นมะพร้าวึ้นเป็นแนวเรียรายทั้สอ้าทาสลับับอโรยาศาล ่อนะถึบ้านไม้ั้ระห่านอยู่มุมถนน เาหยุยืนนิ่เหมือนน้ำาะไหลออมา มอหารูปเาวัยเ็บนลานินใ้ร่ม้นมะเฟือ มอึ้นไปบน้นไม้ออผล แ่ไม่พบรูปเาเหล่านั้น อาเป็นเพราะวามิเี่ยวับารายระาษำระยัุมทับพื้นที่วามำเ่าแ่ไว้ แ่เารู้สึถึอุหภูมิในร่าายร้อนแรึ้นอย่าประหลา เหมือนมีเปลวไฟปะทุ่อลนในุึ่ลาสมอนเลือไหลเวียนอย่าเร็ว
แน่ล่ะ บันี้าร่อสู้แย่ิพื้นที่ระหว่าสำนึทาาร้าอันหอมล้ำับวัยเยาว์สหวานำลัเริ่มึ้นอย่ารัวระทึ!
ืนแรในบ้านเิ ูมพูุยับาิพี่น้อที่แวะมาิน้าวเย็น้วยันนึ พอนอนหลับ เาฝันไปว่า ไ้ไปยืนอยู่บนพื้นเวทีอลูมีเนียมลอยล่ออยู่บนผิวน้ำทะเลสีาว มีพนัานายระาษำระรุ่นใหม่ำนวนหนึ่พันสอร้อยนนั่ฟัเาเล่าประสบาร์ารสร้าลยุทธ์โษาให้นทลอใ้ระาษำระมาึ้น
บนโ๊ะรหน้าแ่ละนมีออินเอร์เน็วามเร็วสู ทุนลิเ้าไปในเว็บไ์้านธุริระาษและสื่อสิ่พิมพ์ทั่วโลลอเวลา เาพูาม้อมูลในเอสารฝ่ายวิัยัเรียมมาให้
“พนัานทุท่าน ะนี้เราือฟันเฟืออทุนนิยมโล วามอิ่มสุและวามสะอาสะอ้านอมนุษยาิอยู่ในำมือบริสุทธิ์อเรา าารวิเราะห์้อมูลอย่าเป็นระบบอเ้าหน้าที่ฝ่ายวิัยและวาแผนพันา บริษัทอเราำลัยายารลทุนารผลิระาษเพื่ออุสาหรรมบรรุภั์ในทุภูมิภาอโล นอานี้บริษัทยัลทุนเพิ่ม้วยารื้อโรานผลิระาษอีสิบเ็บริษัท มีำลัารผลิรวมสามล้านเ็แสนัน่อปี” เาเว้นระยะพู สบานัายเหล่านั้น ่อนะอ้าำล่าวปาถาอรรมารผู้ัารให่ในารประุมพนัานประำปีว่า “หามีบริษัทใเสนอายิารผลิและ้าระาษให้อี เรา็พร้อมะื้อ โยไม่ถือว่าเป็นารผูา เพราะ้อยอมรับในิาสาล อย่าารเปิเสรีทาาร้าามอ์าราร้าโล เอเปหรือแ์ แม้ระทั่้อลาร้าภายในรอบวามร่วมมือาร้าเอฟทีเอ เพราะอนนี้ลู้ามีสิทธิ์ื้อสิน้าไ้ทั่วโล หาราาลาไหนถูว่า็ื้อที่นั่นไ้”
แ่แล้ว เหมือนมีวัถุนาให่พุ่เ้ามานทะเลน้ำนมอย่าแร นพื้นเวทีระอนึ้นลแล้วเอียระเท่เร่ เาเถลาล้มลื่นลไปเือบหลุาอบพื้นระาน พยายามปีนไ่ึ้นมาทุลัทุเล และลุนั่อย่าุน ะพนัานหลายสิบนระเ็นลอยว้าออไปในอาาศ
ในวามฝัน ูมผวาื่นึ้นมาาแรปะทะอลื่นทะเลน้ำนมอันบ้าลั่ พอั้สิไ้เาึรู้ว่า เสียัล้ายับวัถุแ็ปะทะันในวามฝันนั้นือเสียลอึาวัประำเมือ เสียลอัึ้นทุหนึ่ั่วยาม (สามั่วโม) ลำูศีรษะัวเอในวามมืสลัว เมื่อพบว่ายัอยู่็หัวเราะ้วยวามโล่ใ เพราะในวัมีหอลอโบรา มีลอใบเียวใ้หนัวัวหุ้มสอหน้า ยาวสี่ศอ าวบ้านปลูหอให้อยู่เรียว่าหอลอเพล ลอใบเียว แ่เรียไ้หื่อือ ลอเพล ลอแล ลอัน ลอึ ลอรวมและลอสัา ย่าระเมียรบอว่า เสียลอเป็นสัาบอว่านเรายัมีศาสนา ถ้าไม่ไ้ยินเสียลอหมายถึารสิ้นศาสนาและศีลธรรม ะมียัษ์มารมาินนให้หมสิ้น ยัษ์ัวนี้ร้ายามา เวลานี้ถูมัไว้้วยอามบนภูเาและเอาหอเสียบอไว้ ถ้าไม่ีลอ ไม่มีนถือศีลในวันพระ หออามะหลุลายออ ทำให้ยัษ์ออมาินน!
ูมอยารู้ เ้ายัษ์นนั้นอยู่ภูเาลูไหน หน้าาเป็นอย่าไร เป็นยัษ์เผ่าพศ์เียวับยัษ์ุมภั์ที่เหาะมาลัอุ้มเอานาสุมาไปานรเป็าลอพระยาุสราในเทพนิยายเรื่อ สั์ศิลป์ัย ไหม ถ้าเป็นยัษ์สืบเื้อสายมาายัษ์พวนั้น็น่าลัว เพราะมันมีเวทมน์าถาและอิทธิฤทธิ์มา ยัษ์ที่มา่วยยัษ์ุมภั์รบับท้าวสั์ศิลป์ัย บาัวมีเวทมน์าถาเ่าแปลายแยร่าออเป็นสัว์ประหลาไ้นับแสนัว เวลาถูอาวุธฟาฟันนร่าายาระเ็นเป็นสอท่อน แ่มัน่อร่าืนมาเหมือนเิมไ้อย่าอัศรรย์!
ันไม่ใ่เื้อสายพวยัษ์ุมภั์หรอนะ ูมิหวาหวั่น ถ้าบอว่าเาสืบเื้อสายมาาเทวายิ่เป็นไปไม่ไ้ มนุษย์ับเทวาเป็นนละาิพันธุ์ ไม่มีทาผสม้ามสายพันธุ์ไ้ แ่ยัษ์ุมภั์ับนาสุมาเสพสัวาสันนไ้ลูสาวหนึ่น แล้วลูสาวยัไปแ่านับเ้าายนาเมือบาาลอี้วย
พลัมหาศาลอเทือเาวแห่วามนิฝัน่อัวึ้นในพื้นล่อมโนทัศน์อสมอีวาอูม ยายไปยัเยื่อหุ้มสมอี้าย เาสั่นสะท้านเหมือนภูเามันทระในพิธีำน้ำึำบรรพ์มาหมุนสะเทือนเลื่อนลั่นอยู่ในเนื้อสมออเาวามเร็วสิบห้าล้านิโลเมร่อั่วโม เหมือนร่าเาพุ่ลอยในเวิ้อาาศนลายร่าเป็นเทวาับหาพานาราหมุนภูเาในพิธีำน้ำึำบรรพ์อีรั้ในรอบสามพันห้าร้อยปี
ูมเอนายลนอนนิ่ เสียน้ำพุั้อโสประสาท มันบิัวเป็นเลียวรูปสาหร่ายทะเลในพื้นล่อมโนทัศน์ นระับอุหภูมิลลถึุเยือแ็ เปลือาเาแ็เหมือนเนื้อไม้มะ่า
พลันนั้น ไ่วัวาม็ส่เสียร้อ้อแ้ระมมาราวับเสียเป่าู่แนประอบเสียลำผาในบวนฟ้อนายฝั่แม่น้ำโเมืออนาล-มุาหาร
ูมรำพึ “ใระนะฤา ระหว่าวามทรำวัยเยาว์ับสำนึทุนนิยมสมัยใหม่!
แสแเ้าส่อใบไม้เล่นเาอยู่บนพื้นิน เหมือนนปีสีส้มำลัไ่เ้นไปบนิ่ใบไม้ยับเล่นลม ูมถือถ้วยาแฟเินออมาระเบียบ้าน เาิไม่ออว่า อะไรทำให้เิวามอัศรรย์ึ้นในัวเาเมื่อืนนี้ เสียลอา้านอมโนทัศน์อเาัเ้าไปในวามฝันไ้อย่าไร ยัษ์ในนิทานย่าระเมียร เป็นยัษ์สืบเื้อสายมาาอสูรื่อราหูในพิธีำน้ำึำบรรพ์หรือเปล่า ถ้านเราหยุีลอ ทำไมยัษ์ะ้อมาินน้วย หรือว่าเป็นยัษ์สืบเื้อสายมาายัษ์ุมภั์ที่ท้าวสั์ศิลป์ัยปราบนสิ้นฤทธิ์เมาแล้ว หรือเป็นยัษ์มา่วยรบในอนมหายุทธรรมแปลายเป็นสัว์ประหลาไ้เป็นแสนัว เมื่อร่าายถูอาวุธอท้าวสั์ศิลป์ัยาออาันยัร่ายเวทมน์าถา่อืนไ้
เาสสัยว่า ยัษ์พวนี้มีพลัอเทือเาวแห่วามนิฝันบ้าไหม?
ะวามสสัยบิัวเป็นรูปเลียวสว่าน นิภาาแฟมาใหู้ม ถ้วยนี้เธอเิม้อนน้ำอ้อยบแทนน้ำาลทรายาวาโราน เธอิบาแฟอ่อน้อย เอ่ยถาม อนทำพิธีำน้ำึำบรรพ์ พวเทวาับอสูรไ้พลัาเาวแห่วามนิฝันบ้าไหม เาสั่นศีรษะ มอหน้าเธอ้วยวามไม่เ้าใเ่นเียวัน
“ำทะเลน้ำนมทำอย่าไรฤา?” ูมถามน้ำเสียริั
“ันอ่านมาแล้ว” นิภาบอ สีหน้าื่นเ้น “แ่ำไ้ไม่หมหรอ่ะ ามวามเื่ออพราหม์ฮินู ฤายุเรีย่วหนึ่ว่าเป็น ูรมาวาร มีฤาษีท่านหนึ่ื่อ ทุรวาส หรือพระศิวะแปล ไ้ออเินทาท่อเที่ยวไปทั่วพื้นพิภพ นวันหนึ่ไปพบับพระอินทร์ำลัประทับอยู่หลั้าเอราวั ฤาษีทุรวาสึเ้าไปื่นมบารมี พร้อมับถวายพวมาลัยอไม้สให้หนึ่พว พระอินทร์ทรพอพระทัยอย่ายิ่ ึนำพวมาลัยอไม้สไปวาไว้บนระพออพา้าเอราวั แ่ลิ่นออไม้สทำให้พา้าเิอาารมึนเมา ึใ้วับพวมาลัยโยนลพื้นินแล้วใ้เท้าระทืบนแหลละเอีย ฤาษีทุรวาสเิบันาลโทสะอย่ายิ่ ึไ้สาปแ่พระอินทร์ับเทพยาบนสวรร์ให้รบแพ้อสูรลอาล ึ่พระอินทร์ใมา เมื่อเวลาผ่านไปเทพยา็เริ่มรบแพ้อสูรหลายรั้ พระนาราย์ึแนะนำพระอินทร์ว่าารแ้ำสาปอฤาษีทุรวาสนั้น้อทำพิธีวนเษียรสมุทร พระอินทร์เห็นี้วย ึไปอเราสบศึับพวอสูรแล้วบอว่า อให้มา่วยันวนเษียรสมุทร เสร็แล้วะแบ่น้ำอมฤให้ บรราอสูรและยัษ์ทั้หลายหลล พิธีวนเษียรสมุทรึเิึ้นนับแ่นั้น้วยเทวาและอสูรไป่วยันยภูเามันทระ ึ่เป็นภูเาให่บนยอหิมาลัยมาั้ที่เษียรสมุทรหรือทะเลน้ำนม
านั้น อให้พาอนันนาราหรือพาวาสุรี มาพันรอบภูเามันทระ อสูรึทาหัว เทวาึทาหา พระนาราย์ทรเป็นเทวประธานอยู่บนภูเา พอึหมุนวนไปวนมาไ้หลายร้อยปี พาอนันนารา็บัเิวามเ็บปวในร่าายเป็นอย่ามา น้อายพิษออมาเพื่อบรรเทาวามเ็บปวและวามวิเวียนศีรษะนั้น พวอสูรึอยู่ทาหัว้อถูพิษร้ายพานาายออมา ไ้รับวามเ็บปวและล้มายลเป็นำนวนมา ผลาพิษร้ายอพานารั้นี้ ทำให้หน้าาหมแสนามเหมือนั่เทพเทวาอพวอสูร้อมลาย หายลายเป็นใบหน้าน่าเลียน่าลัวมานถึทุวันนี้ พระศิวะเห็นเหุาร์ึเิวามิที่ะไถ่โทษในำสาปอน ึเ้าไปูลืนพิษอพาอนันนาราเือบหมมาไว้ในปาอพระอ์เอ นพิษอพานาราทำให้ลำออพระอ์ไหม้เรียม ึไ้รับายาอีอย่าหนึ่ว่านิลั์หรือผู้มีลำอสีำ แล้วพวเทวาับเหล่าอสูร็วนเษียรสมุทรัน่อมาอีหลายร้อยปี
ใน่วที่ทำพิธีอยู่นั้น เทวาและอสูร็ไ้โยนสมุนไพรและสิ่อวิเศษหลายนิลไปปีแล้วปีเล่า นแผ่นินบริเวนั้นเริ่มแออเป็นเสี่ย พระนาราย์ลัวว่า แผ่นินะรอรับพิธีวนเษียรสมุทร่อไปไม่ไ้ พระอ์ึแปลายเป็นูรมะหรือเ่า แล้วใ้ระอเพรมารอรับภูเามันทระ เมื่อวนเษียรสมุทรรบหนึ่พันปีมีสิ่อวิเศษเิึ้นในพิธีนี้ เ่นแม่โสารพันึื่อสุรภี นาวารุีหรือเทพแห่สุรา ้นปาริาิ นาอัปสราสามสิบห้านา พระันทร์ พระศรีหรือพระลัษมี ม้าอุไศรพะ น้ำอมฤ ื่มแล้วไม่มีวันาย หอยสั์ และเาษหรือวแ้ววิเศษ านั้นพระนาราย์แปลร่าเป็นผู้หิามออมาร่ายรำหลอล่อให้เหล่าอสูรหลไหลเพลิเพลินามไป นเทวาทั้หลายเวียนันื่มน้ำอมฤหม ำสาปพระนาราย์ึหมฤทธิ์ เพราะเทวาายไม่เป็นและรบนะอสูรลอาล”
“ุนี่ำเ่รินะ” ูมเอ่ยมเธอ
“เรื่อยัไม่บแ่นี้” นิภาบอ “มีเหุาร์ระทึใเยอะแยะ ้ออ่านอีถึะำไ้”
“เทวาับอสูรใ้พลัเาวนิฝันไหม?” ูมสสัย “สสารพวอสูรเหมือนันเทวาโหน้า้านเลยล่ะ”
“เทวาวิเศษเหนือนอื่นอยู่แล้ว” นิภาพูเหมือนระิบ
“เทวาไม่เยาย!” ูมพูอมยิ้ม “ไม่ป่วย้วย”
บทส่ท้าย
ฝูนสีส้มาปีโผร่อนเริลม ูมิบาแฟถ้วยแรแล้วหลับาล ในล่อมโนทัศน์ เามอหาพลัอเทือเาวแห่วามนิฝันอัวเอ ทว่าไร้รูปเาใ นบาวินาทีเหมือนยัษ์หน้าาเหมือนนปัษีมีปีสีเทาบินผ่านหน้าไป้วยวาเยเมย บารั้เหมือนพารุให่บินาบเนื้อทรายเ้าาผ่านหน้าไปทาทิศะวันอออพไม้ฟาปลายนา มีเทวาสิบสี่อ์เหาะมาหยุอยู่นิ่อี ่อนะหว่านโปรยลีบอไม้ลมาทำให้อาาศและทุ่ห้าลายเป็นสีาวโพลนประหนึ่อฝ้ายในระ้อผู้หินหนึ่ในบ่ายวันที่ ๒๙ พฤศิายน ๒๔๙๙
ูมลืมาึ้น ทั้ยัษ์และรุที่าบเนื้อทรายและเทวา หายวับไปเหมือนฟอน้ำ้อลม เาหลับาลอี อยาให้เทือเาวแห่วามนิฝันแผ่่านอยู่ในพื้นล่อมโนทัศน์ ไม่อยาเื่อว่า ในร่าายและิวิาอเา มีพลัแห่เทือเาวแห่วามนิฝันำนวนมหาศาล ูลืนทะเลน้ำนมอย่ารวเร็วนใล้แห้เหือ
“ริฤา ันูลืนทะเลน้ำนมไ้!” ูมถามัวเอ
ความคิดเห็น