fic D18two persons ... who love

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

fic เรื่องนี้เป็น แบบค่อนข้างครุมเครือ เป็นความรู้สึกที่ไม่เข้าใจ ของทั้งสองคน
เพิ่งแต่งครั้งแรก อาจใช้ภาษาที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ฝากคำแนะนำและติชมด้วยนะคะ

เนื้อเรื่อง

  ในยามเย็นภายใต้ท้องฟ้าโรงเรียนนามิโมริ...

ร่างเพรียวบางของฮิบาริ เคียวยะกำลังนอนหลับสบายอยู่บนดาดฟ้าของตึกเรียน

ตึก ตึก ตึก........
...............................................................................
ตึก ตึก ตึก

โครมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

"โอ๊ยยย"
ร่างสูงร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเนื่องจากตกจากบันไดดาดฟ้า

และก็รู้ด้วยว่า...เสียงร้องนี้จะทำให้ร่างบางที่ถูกรบกวนจากห้วงนิทราโมโหด้วย

ฟึบ!!!!!

"ยังมีสัตว์กินพืชแก่กินหญ้าอ่อน มาเพ่นพ่านอยู่ในโรงเรียนของผมอยู่อีก  ตายซะะะะะะ !!!!"

โครม!!!!!

และอีกเสียงไว้อาลัยม้าแก่กินหญ้าอ่อนคน(ตัว)นี้.........

"โอ๊ยยยย เดี๋ยวๆๆๆๆ เดี๋ยวก่อนสิเคียวยะ ฉันอุตส่าคิดถึงก็เลยมาหานะเนี่ย อ๊ากกกกก!!! อย่าเล่นแบบนี้ซี่ มันอันตรายนะ "

เสียงของดีโน่  หาทำให้ ฮิบาริ เคียวยะ ..ศิษย์ดื้อที่เขารักที่สุด หยุดการกระทำอันป่าเถื่อนนี้...

ฟึบ!!!!!!

"เฮ้อ บอกยังไงก็ไม่ฟังล่ะสิเนี่ย"

แส้ของม้าพยศ ตวัดเข้ารัดทอนฟา เพื่อปกป้อง(ชีวิตน้อยๆของ )ตนเอง อย่างรวดเร็ว

"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ  ไอ้ม้าบ้า!!!!!!!"

ฮิบาริเคียวยะ พยายามสลัดอาวุธของตนเองให้หลุดจากพันธนาการของแส้ผู้เป็นอาจารย์(สำหรับดีโน่)

"โอเคๆ ปล่อยก็ได้"

ว่าแล้ว  ดีโน่ก็ปล่อยแส้ตามที่กล่าวเอาไว้

"ชิ"

ร่างเพรียวบางของผู้คุมกฎ กำลังเดินลงจากดาดฟ้า

"เฮ้!! เดี๋ยวสิเคียวยะ"

ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"วันนี้ฉันมาฝึกให้นายนะ รอก่อนนนนนน"

โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (อีกรอบ)

ร่างสูงของดีโน่ตกลงมาอยู่แทบเท้าของฮิบาริ ... พร้อมๆกับที่ฮิบาริหยุดเดินทันที

"วันนี้ผมไม่ฝึกกับคุณที่แค่เดินก็ยังตกบันไดหรอก  ไว้คุณเอาตาลุงหนวดมาด้วยค่อยมาเรียกก่อนแล้วกัน"

พูดจบก็เดินดุ่มๆออกไปโดยไม่เหลียวหลังอีกเลย
...........................................................................................

แค่อยากมาเจอหน้า..ไม่ได้เลยเหรอเคียวยะ.....
นายคงเกลียดฉันที่เอาแต่ทำตัวหน้ารำคาญให้นายสินะ.....
ถ้าฉันไม่มีโรมาริโอ...ไม่มีฝีมือ....
นายคงเห็นฉันเป็นแค่สัตว์กินพืชแค่ตัวนึงใช่รึเปล่า.....
..........เคียวยะ...........

ความรู้สึกเจ็บปวดในใจแล่นถาโถมเข้ามา
ท่ามกลางนภายามเย็น...ที่เปี่ยมไปด้วยความอ้างว้าง......

ร่างของชายหนุ่มที่ทรุดลงนั่งอยู่กับพื้น...มองตามแผ่นหลังบางที่เดินจากเขาไปด้วยแววตาเศร้าศร้อย....

........................................................................................................

ไอ้ม้าบ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ทำไมต้องมายุ่งวุ่นวายกับเขา......
ทำไมต้องมาคอยเอาใจ...ทำโน่นทำนี่ให้เขาโดยไม่มีเหตุผลด้วย.....
ทำไมถึงมาทำดีกับคนอย่างเขา.......
คนไม่มีค่าอะไร...คนที่ไม่มีอะไรดี...คอยเอาแค่ไล่ทำร้ายคนอื่นอย่างเขาด้วย.....
ไอ้ความรู้สึกสับสน...และเจ็บปวดนี่มันคืออะไรกันนะ...

.............ดีโน่................

ร่างบางที่เดินมาไกลพอที่จะไม่เห็นม้าพยศอยู่ด้านหลังแล้ว.....
ในหน้าคมเผยสีหน้าสับสนระคนเศร้าออกมา

ร่างของผู้คุมกฎ ที่ทุกคนต่างหวาดกลัว กำลังสั่นสะท้านด้วยอารมณ์เศร้าศร้อยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...ความเศร้าศร้อยที่แม้แต่ตนเองยังไม่เคยเข้าใจ ใบหน้านวลเผยแววตาเจ็บปวดออกมาโดยไม่รู้ตัว...


ท่ามกลางผืนนภาผืนเดียวกัน ภายในโรงเรียนนามิโมริ ทีร่างของคน 2 คน ที่กำลังแสดงความรู้สึกออกมาที่แตกต่างกัน...แต่มีความรู้สึกที่ทั้ง 2 รู้สึกเหมือนกัน...

........คือ  ควมรู้สึกเจ็บปวด...
.........................................และความรู้สึกรัก

........................................................................................................................................................................................

เฮือกกกก  fic เรื่องแรกในชีวิต กว่าจะเสร็จ ขอบอกว่ายากมากค่ะ
อาจจะว่าได้นะว่าเราอาจไม่ค่อยมีพรสวรรค์ในการแต่งนิยายเท่าไหร่
แต่ก็มีความเห็นว่าเราอ่านมาเยอะมากกกกกกก แล้ว
ลองมาเขียนดูบ้างว่าจะเป็นไง

fic เรื่องนี้เป็นความรู้สึกที่ไม่เข้าใจค่ะ
และก็รู้สึกว่ายังใช้ภาษาไม่ได้เรื่อง!!!!!!!!!!!!

เอาเถอะ ถือซะว่าเราแต่งครั้งแรก ยังมีครั้งต่อๆไปให้เราได้แก้ไขอยู่เสมอเนอะ ^^
ณ จุดนี้ ถือเป็นก้าวแรกในการแต่ง fic จะพยายามพัฒนาฝีมือต่อๆไปค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาและหลงเข้ามา  ฝากติชม fic เรื่องนี้ด้วยนะคะ ^^ ขอบคุณค่ะ