เพรงบุพกรรม(๑)

เสียงอึกทึกครึกโครมของความวุ่นวายที่อยู่เบื้องนอกมากพอที่จะเล็ดลอดเข้ามาถึงช่องใต้ฐานพระประธานที่ใครบางคนคุดคู้ซุกซ่อนตัวอยู่ ร่างนั้นสะดุ้งทุกครั้งที่บังเกิดเสียงระเบิดกัมปนาท และสะอื้นฮักนับไม่ถ้วนเมื่อยลยินเสียงกรีดร้องของผู้คนมากมายที่บ่งบอกถึงความเจ็บปวดและสูญเสีย กลิ่นเหม็นไหม้ของควันไฟลอยเข้ามาทางช่องเล็กๆ ของหน้าต่างโบสถ์ที่ปิดไม่สนิท และอบอวลอยู่ในนั้นจนทำให้รู้สึกแสบตาและปวดหัว เมื่อเริ่มสำลักเอาควันไฟเข้าไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งทรมาน สติลางเลือนแทบจะดับดิ้นคงเหลืออยู่เพราะเจตนารมณ์เดียว

                ต้องรอ จะไปไหนไม่ได้ ต้องรอที่นี่ รอที่นี่เท่านั้น!

                หากแต่ร่างกายหาได้สัมพันธ์กับจิตใจไม่ มาตรแม้นจะอยากทานทนให้ไหวอย่างไร แต่เพียงผู้อ่อนแอที่มิเคยตรากตรำงานหนักหรือเผชิญกับความลำบากมีหรือจะอดรนทนต่อไปได้ ในที่สุดร่างที่คู้ตัวอยู่ใต้องค์พระประธานก็สิ้นสติลง ปล่อยกายให้เป็นไปตามยถากรรม ก่อนห้วงลมหายใจสุดท้ายจะขาดหาย และหมดกรรมจากชาตินี้ไปอย่างสงบเงียบ เหมือนการมาซุกซ่อนตัวที่นี่ ซึ่งไม่อาจมีผู้ใดล่วงรู้ เมื่อพระเพลิงที่เผาผลาญอยู่ด้านนอกได้ลุกลามเข้ามายังศาสนสถาน และกลืนกินร่างที่ไร้ลมหายใจให้เหลือแต่เถ้าถ่าน ก่อนจะปะปนไปกับเศษหินดินทราย จวบจนกาลปัจจุบัน

                ไม่เหลืออะไรสักอย่างที่เป็นหลักฐานของการมีอยู่และการจากไป นอกจากความปรารถนาสุดท้ายที่คงมั่น และจักไม่ผันแปร

                ต้องรอ รออยู่ที่นี่ รอจนกว่าคำสัญญาจะเป็นจริง!